Przyznam szczerze stwierdzenie "To tak jakby Stephen King napisał Toy Story" jest średnio trafne gdyż brakuje mi tu właśnie tego horroru, na który się nastawiłam. Sama książka była bardzo dobra, a końcówka mimo, że zaskakująca - niestety nie pozytywnie - była nawet fajna. Egon, Nix, detektyw Thompson, Pan Firkin, Noë - postacie wykreowanie po prostu świetnie. Oczywiście nie tylko te wypisane, ale podałam tu akurat swoje ulubione:) Podsumowując mogę z czystym sumieniem polecić, ale od razu ostrzegam - nie nastawiajcie się na klasyczny horror, a raczej na powieść z dreszczykiem i nic więcej💪❤

Przyznam szczerze stwierdzenie "To tak jakby Stephen King napisał Toy Story" jest średnio trafne gdyż brakuje mi tu właśnie tego horroru, na który się nastawiłam. Sama książka była bardzo dobra, a końcówka mimo, że zaskakująca - niestety nie pozytywnie - była nawet fajna. Egon, Nix, detektyw Thompson, Pan Firkin, Noë - postacie wykreowanie po prostu świetnie. Oczywiście nie...

Tak dziwacznej historii dawno nie czytałam. Jednak takie książki nie są w moim guście. To typowa bajka dla dorosłych...

Tak dziwacznej historii dawno nie czytałam. Jednak takie książki nie są w moim guście. To typowa bajka dla dorosłych...

“Prawdziwa wolność to świadomość własnych ograniczeń.”


Utrata bliskiej osoby jest druzgocącym wydarzeniem. Jeszcze gorszy jest brak świadomości, gdzie ona przebywa i co się z nią dzieje. Zupełnie jakby wyparowała, zapadła się pod ziemię. Właśnie tak czuł się Theo, kiedy jego żona nie wróciła na noc domu, a nikt z jej znajomych nie ma pojęcia, gdzie może przebywać. Czy zatroskany mąż odnajdzie kobietę?
.
Kay podczas wakacji pracuje jako akrobatka w cyrku. Pewnej nocy wracając samotnie do domu towarzyszy jej nieodparte wrażenie, że ktoś ją śledzi. Znajduje schronienie w swoim ulubionym, zawsze zamkniętym sklepiku ze starymi zabawkami. Zauroczona lalką spod klosza tym chętniej wchodzi do środka, unosi osłonę i… spowiła ją ciemność.
.
Książka jest opowiedziana przez narratora trzecioosobowego, dzięki czemu mamy wgląd na przeżycia Theo, jak i Kay. Historia przedstawia życie mężczyzny i poszukiwania jego zaginionej żony. Policja zdaje się niewiele wiedzieć, więc Theo zaczyna działać na własną rękę. Z drugiej strony zostajemy zabrani do magicznego świata lalek, w którym obecnie żyje uwięziona w lalce Kay. Zabawki nocą ożywają i jawią się własnym życiem. Każda z nich bardzo przypomina człowieka, bowiem mają swoje osobowości. Kobieta uwolni się tylko wtedy, kiedy Theo ją znajdzie i przede wszystkim rozpozna. Czy mężczyzna wyzwoli żonę z tego przerażającego świata? Czy Kay na zawsze pozostanie marionetką w rękach lalkarzy?
.
To historia niezwykle fascynująca i trudna. Nawiązuje do mitu o Orfeuszu i Eurydyce. Z pozoru czarowny świat lalek i kukiełek skrywa za sobą drugie dno. Keith Donohue stworzył powieść rozgrywającą się między światem bajecznym a obiektywnym. Lalki dodają historii uroku, ale i napawają niepokojem. To lektura z pewnością dla wymagających czytelników, ale przestroga dla wszystkich jest jedna: “Nigdy nie wolno wchodzić do sklepu z zabawkami po północy”.

“Prawdziwa wolność to świadomość własnych ograniczeń.”


Utrata bliskiej osoby jest druzgocącym wydarzeniem. Jeszcze gorszy jest brak świadomości, gdzie ona przebywa i co się z nią dzieje. Zupełnie jakby wyparowała, zapadła się pod ziemię. Właśnie tak czuł się Theo, kiedy jego żona nie wróciła na noc domu, a nikt z jej znajomych nie ma pojęcia, gdzie może przebywać. Czy...

Fabuła książki opiera się na mężczyźnie, który poszukuje swojej zaginionej żony. Okazuje się, iż zostaje ona zamieniona w lalkę. Theo jak na męża przystało cały czas trzyma się nadziei szybkiego odnalezienia Kay. Kobieta w świecie bajek powoli zaczyna zapominać swoje życie z przeszłości, mężczyzna musi się spieszyć z jej odnalezieniem.
Książka miała przypominać powieść Toy Story napisaną przez Kinga. Niestety ale tego nie otrzymaliśmy. Elementy grozy mogę policzyć na palcach. Ogólnie rzecz biorąc książkę czyta się przyjemnie oraz w niektórych momentach trzyma w napięciu.

Fabuła książki opiera się na mężczyźnie, który poszukuje swojej zaginionej żony. Okazuje się, iż zostaje ona zamieniona w lalkę. Theo jak na męża przystało cały czas trzyma się nadziei szybkiego odnalezienia Kay. Kobieta w świecie bajek powoli zaczyna zapominać swoje życie z przeszłości, mężczyzna musi się spieszyć z jej odnalezieniem.
Książka miała przypominać powieść...

„W Quebecu Kay Harper zakochuje się w lalce na wystawie Quatre Mains, zamkniętego sklepiku ze starymi zabawkami. Kay spędza letnie wakacje, pracując w cyrku jako akrobatka, podczas gdy jej mąż, Theo, tłumaczy biografię pioniera fotografii − Eadwearda Muybridge’a. Pewnej nocy, gdy Kay wraca do domu, ma wrażenie, że ktoś ją śledzi. Kiedy widzi, że w jej ulubionym sklepiku pali się światło a drzwi są otwarte, postanawia znaleźć schronienie w jego wnętrzu.”

Tytułowymi bohaterami książki Donohue Keith są Kay i Theo. Cyrkowa akrobatka i tłumacz. W mieście Quebecu spędzają tylko wakacje, które zmieniają ich życie o 360 stopni. Akrobatka Kay pewnego dnia dostrzega na wystawie zamkniętego sklepiku lakę w której zakochała się od pierwszego wejrzenia. Ani ona, ani nawet jej mąż nie zdają sobie sprawy z tego, że chwila w której do ich życia „wtargnęła” niczym intruz lalka na zawsze odmieni ich życie.
Kiedy po udanym spotkaniu integracyjnym nocą wracając do domu, Kay ma wrażenie, że jest śledzona. Aby schronić się przed potencjalnym niebezpieczeństwem znajduje ona schronienie właśnie w tym samym sklepiku, w który znajduje się jej wymarzona lalka. Ale czy na pewno może się ona czuć w nim bezpiecznie ?
Rano jej mąż Theo odkrywa, że żona zaginęła. Policja rozkłada ręce, wskazując , że winnym całego zamieszania jest właśnie on sam. Zrozpaczony mężczyzna stara się znaleźć Kay na własną rękę, nie zdając sobie sprawy z tego, że ta tkwi w sklepie tuż za rogiem, przemieniona w lalkę.
Od dziecka zawsze bardzo chętnie sięgałam po opowieści grozy. Tym razem ponownie się nie pomyliłam w wyborze książki na wieczór 😊.
„Bez przeszłości” krążyło za mną od samego początku, gdy zdjęcie okładki zostało opublikowane na stronie wydawcy. Książka od pierwszych stron wywołuje dreszczyk grozy i te napięcie. Książka Keith Donohue, zaspokoiła w 100% moje mroczne alter ego. Autor świetnie potrafi „lawirować” słowem pisanym, co sprawia, że książkę czyta się jednym tchem.

„W Quebecu Kay Harper zakochuje się w lalce na wystawie Quatre Mains, zamkniętego sklepiku ze starymi zabawkami. Kay spędza letnie wakacje, pracując w cyrku jako akrobatka, podczas gdy jej mąż, Theo, tłumaczy biografię pioniera fotografii − Eadwearda Muybridge’a. Pewnej nocy, gdy Kay wraca do domu, ma wrażenie, że ktoś ją śledzi. Kiedy widzi, że w jej ulubionym sklepiku...

Przyznam się od razu, że jak przeczytałem porównanie tej książki do bajki „Toy Story” od razu ukazał mi się przed oczami obraz zabawek które ożywiały w nocy, czy morderczej lalki z filmu „Laleczka Chucky”. Jednak zastanawiałem się w jakim kierunku gatunkowym została ta książka napisana, bo świat marionetek w literaturze zawsze mnie fascynował.
🎎
Głównymi bohaterami książki jest małżeństwo Theo i Kay Haroperowie. On profesor uniwersytecki, ona akrobatka cyrkowa. Na wystawie Quatre Mains, zamkniętego sklepu z zabawkami, Kay dostrzega starą lalkę w której od razu się zakochuje. Pewnej nocy po występie, gdy wraca do domu, odnosi wrażenie, że ktoś ją śledzi. Kiedy widzi, że w jej ulubionym sklepie pali się światło a drzwi są otwarte, postanawia wejść do środka. Niestety nie wie że nie wchodzi się po północy do sklepu z lalkami. Kay, zostaje przemieniona w lalkę i zostaje uwięziona na zapleczu sklepu. Wkrótce odkrywa że nie jest sama a towarzyszy jej duża ilość kukiełek z różnych zakątków świata, które ożywają jedynie na noc. Jedyną nadzieją dla powrotu do świata ludzi jest odnalezienie jej przez Theo. Tak rozpoczyna się historia Theo szukającego swej żony, oraz Kay uwięzionej w świecie lalek.
🎎
Sama narracja książki jest prowadzona bardzo fajnie. Losy bohaterów obserwujemy zarówno od strony Theo, który robi co może by odnaleźć żonę, oraz z perspektywy Kay, zamkniętej w lalce. To właśnie świat uwięzionych lalek jest tutaj najbardziej ciekawy. Autorowi udało się stworzyć lalki z osobowością jak u ludzi i wyszło to mu bardzo dobrze. To właśnie lalki są prawdziwymi gwiazdami tej książki. Gdy nastaje noc i lalki ożywają, pojawia się bardzo fajny klimat tajemniczości i ukrytego za drzwiami mrocznego świata lalkarzy, którzy tworzą swoje lalki. Jednak liczyłem tutaj na trochę więcej klimatu grozy. Nie jest to prawdziwa powieść grozy, a szkoda bo mogła być ona na miarę najlepszych powieści samego Kinga. Natomiast zakończenie książki przypadło mi bardzo do gustu. Nie chce zdradzać szczegółów, ale zaskoczyło mnie całkowicie i raczej takiego się nie spodziewałem. W końcu otrzymałem zakończenie historii inne niż we wszystkich innych książkach i za to duży plus! Keith Donohue zaprasza nas do świata demonicznych lalek i marionetek, gdzie świat jest teatrem, a kukiełkami są ludzie, sterowani przez tajemniczych lalkarzy.

Przyznam się od razu, że jak przeczytałem porównanie tej książki do bajki „Toy Story” od razu ukazał mi się przed oczami obraz zabawek które ożywiały w nocy, czy morderczej lalki z filmu „Laleczka Chucky”. Jednak zastanawiałem się w jakim kierunku gatunkowym została ta książka napisana, bo świat marionetek w literaturze zawsze mnie fascynował.
🎎
Głównymi bohaterami książki...

„Ludzie zawsze uganiają się za chimerami, próbują sprawić, żeby znowu było tak jak kiedyś, ale wyjawię wam pewną tajemnicę: to robota głupiego. Przeszłości nie ma, nigdy jej nie było. Nie było jej takiej, jak ją pamiętamy, jak przerabiamy ją przez lata za sprawą wyobraźni” .
Z jednej strony bardzo trudna sprawa: zapomnieć o przeszłości, o swoim dawnym życiu, o znajomych, bliskich, z drugiej strony to jednak szansa na nowe życie, nowe znajomości, na zapomnienie o dotychczasowych relacjach. Marzenie wielu - zapomnieć o przeszłości i zacząć od nowa. Problem pojawia się wtedy, kiedy w tym dawnym żuciu został ktoś, komu bardzo zależało na osobie, która właśnie chce o przeszłości zapomnieć.

Kay i Theo są świeżo upieczonym małżeństwem. Kay spędza letnie wakacje, pracując w cyrku jako akrobatka, podczas gdy jej mąż, Theo, tłumaczy biografię pioniera fotografii − Eadwearda Muybridge’a. W Quebecu czas płynie im spokojnie i monotonie. Theo zajmuje się tłumaczeniem, a Kay chodzi na próby, występuje w przestawieniach, wieczory natomiast spędzają razem, chodząc na długie spacery. Podczas jednej z takich przechadzek Kay zakochuje się w lalce na wystawie Quatre Mains, zamkniętego sklepiku ze starymi zabawkami. Siedząca drewniana lalka nie daje jej spokoju. Pewnej nocy, gdy Kay wraca do domu, ma wrażenie, że ktoś ją śledzi. Kiedy widzi, że w jej ulubionym sklepiku pali się światło a drzwi są otwarte, postanawia znaleźć schronienie w jego wnętrzu. Nazajutrz Theo odkrywa, że żona zaginęła.

Policja nie daje wiary jego zeznaniom, a Theo staje się pierwszym podejrzanym. Całe otoczenie stawia na morderstwo i ukrycie ciała, ale Theo czuje, że jego żona żyje. Zrozpaczony, obsesyjnie zaczyna przemierzać ulice Quebecu. Tymczasem Kay, przemieniona w lalkę, tkwi uwięziona na zapleczu Quatre Mains, gdzie towarzyszy jej gromadka kukiełek z różnych zakątków świata, które ożywają jedynie na noc. Kay można ożywić, jeśli ktoś przyjdzie po nią po północy i ją rozpozna. Na dodatek musi zaufać jej na tyle, że podczas ucieczki nie obejrzy się za siebie, by sprawdzić czy biegnie. Tak rozpoczyna się podwójna odyseja: męża wytrwale szukającego zaginionej żony - i kobiety uwięzionej w magicznym świecie, gdzie jej życie należy do kogoś innego. Tak współczesna wersja mitu o Orfeuszu i Eurydyce.

Keith Donohue lubi w swoich powieściach powtarzać motyw miłości, zaufania, bólu utraty i nadziei. Tak było między innymi w "Aniołach zniszczenia". Pisarz tworzy nastrojowe historie inspirowane mitami, legendami i dramatami wystawianymi na scenie. Innym ciekawym wątkiem jest tu biografia Muybridge’a. Tłumacząc jego życiorys Theo zaczyna żyć podobnie jak fotograf. Bardzo emocjonalnie podchodzi do epizodów z życia pioniera fotografii, stara się go zrozumieć, a tym samym szuka lekarstwa na ukojenie bólu po stracie żony.

Polecam, choć nie jest to lektura łatwa w odbiorze, raczej na wyrafinowanych czytelników. Żeby dobrze ją zrozumieć trzeba mieć również minimalną wiedzę z dziedziny teatru i sztuk Szekspira. A wtedy to już uczta czytelnicza. Keith Donohue zaprasza do świata demonicznych lalek i marionetek, gdzie świat jest teatrem, a kukiełkami są ludzie, sterowani przez kogoś(?). I na koniec coś z przymrożeniem oka, ale ku przestrodze - nigdy nie można wchodzić do sklepu z zabawkami po północy!

„Ludzie zawsze uganiają się za chimerami, próbują sprawić, żeby znowu było tak jak kiedyś, ale wyjawię wam pewną tajemnicę: to robota głupiego. Przeszłości nie ma, nigdy jej nie było. Nie było jej takiej, jak ją pamiętamy, jak przerabiamy ją przez lata za sprawą wyobraźni” .
Z jednej strony bardzo trudna sprawa: zapomnieć o przeszłości, o swoim dawnym życiu, o znajomych,...

Zabawki, pacynki, maskotki, marionetki.. tak się składa, że dzięki uprzejmości, dwóch pociech w wieku przedszkolnym, są one stałym elementem naszego domowego krajobrazu. Lalki Barbie bez włosów, wyleniałe miśki i masa innych pluszowych stworzeń wylewa się z plastikowych pojemników, wystaje zza kanapy i chowa pod poduszkami. Świat lalek kojarzy mi się ze słodkim czasem dzieciństwa. Jednak gdzieś w głębi duszy pozostało wspomnienie, że to właśnie klown z powieści Stephena Kinga był moim największym dziecięcym koszmarem. "Bez przeszłości", choć jest to powieść o miłości, napawa nas lękiem. Czy to aby naprawdę zaskrzypiała podłoga? Czy ta lalka tam leżała jeszcze godzinę temu? Podczas czytania na wierzch wypłynęły moje wszystkie "zaleczone" lęki a sam rzut oka na tę przerażającą okładkę, sprawiał, że włoski na rękach stawały dęba. I to właśnie lubię.

Pełna recenzja na blogu : https://czytankanadobranoc.blogspot.com/2018/08/bez-przeszosci-keith-donohue.html

Zabawki, pacynki, maskotki, marionetki.. tak się składa, że dzięki uprzejmości, dwóch pociech w wieku przedszkolnym, są one stałym elementem naszego domowego krajobrazu. Lalki Barbie bez włosów, wyleniałe miśki i masa innych pluszowych stworzeń wylewa się z plastikowych pojemników, wystaje zza kanapy i chowa pod poduszkami. Świat lalek kojarzy mi się ze słodkim czasem...

Kolejna powieść autorki w kategorii: realizm magiczny. Czyli nie dla każdego.
Ale ta historia jest na tyle mroczna i magiczna, że przeczytałam ją z zaciekawieniem, chociaż szczerze napiszę, że gdyby autorka postawiła bardziej na narrację kontaktową z czytelnikiem, bardziej przystępną, byłoby to arcydzieło:)
Tematyka masakra - lalki, kukiełki, marionetki.
Wszystkie żywe.
Wszystkie były kiedyś... ludźmi.
Klimat z pogranicza lekkiego voodoo.
Zakończenie?
Jest.
Ekranizacja w odpowiednich rękach byłaby mega hitem!
Polecam, ale uprzedzam, że to trudniejsza w odbiorze lektura.

Kolejna powieść autorki w kategorii: realizm magiczny. Czyli nie dla każdego.
Ale ta historia jest na tyle mroczna i magiczna, że przeczytałam ją z zaciekawieniem, chociaż szczerze napiszę, że gdyby autorka postawiła bardziej na narrację kontaktową z czytelnikiem, bardziej przystępną, byłoby to arcydzieło:)
Tematyka masakra - lalki, kukiełki, marionetki.
Wszystkie...

(...) Lalka jest wyrazem naszego głębokiego pragnienia, by tworzyć życie i bez reszty nad nim panować" (...)(str.282 książki pod tytułem "Bez przeszłości" Keitha Donohue w tłumaczeniu Jana Hansela, wydanej przez wydawnictwo Prószyński i S-ka.

Kay (akrobatka, pracująca w cyrku) oraz Theo (tłumacz, językoznawca, wykładowca, pracownik college'u) są małżeństwem z krótkim stażem. Przyjechali do Quebecu, bo Kay dostała angaż wakacyjny w tutejszym cyrku.
Spacerując uliczkami Starego Miasta, oglądając wystawy, szczególnie jedna zwróciła ich uwagę...witryna sklepu z zabawkami, z charakterystyczną marionetką na wystawie.
Pewnego wieczoru, po spektaklu Kay nie wróciła do domu.
Mąż, policja, znajomi prowadzili poszukiwania. Bez skutku.

Kobieta została zamieniona w lalkę i przebywała na Zapleczu sklepu Quatre Mains, gdzie lalki "żyją" tylko nocą. Istnieje jednak szansa na powrót do normalnego życia. (w książce na stronie 122)

Kiedy przed powrotem do Nowego Jorku Theo wraz z Egonem chcieli odwiedzić sklep z zabawkami okazało się, że jest pusty. Wszystkie lalki i akcesoria zniknęły.

Czas mijał.
Theo prowadził zajęcia ze studentami, kończył tłumaczenie biografii Muybridge'a.
Kay wraz z innymi marionetkami i pacynkami występowała w przedstawieniach w różnych miastach i miasteczkach aż trafiła do Muzeum Lalek Teatralnych w Vermoncie.
Tam odbyła się pewna zaskakująca ceremonia.

Do Nowego Jorku przyjechał Egon z sensacyjnymi wiadomościami o opuszczonym sklepie z zabawkami. Wraz z Theo pojechali do Quebecu.
Co znaleźli na strychu nad sklepem?

W swoich poszukiwaniach odpowiedzi na pytanie: Co stało się z Kay? - przyjaciele zyskali wsparcie od jednego z policjantów z Quebecu a także pomocników – był nim profesor Mitchell, współpracownik Theo z college'u, specjalista od mitologii jak również matka Kay.

Jakie tajemnice skrywa farma w Vermoncie?

Ta powieść fantasy to bajka dla dorosłych z elementami horroru. Zdecydowanie zgadzam się z jednym z opisów, który mówił, że "To tak jakby Stephen King napisał Toy Story".
Pozycja wciągająca i trzymająca w napięciu do samego końca.
Jeśli kogoś korci, by przeczytać ostatnią stronę....zdecydowanie odradzam.

(...) Lalka jest wyrazem naszego głębokiego pragnienia, by tworzyć życie i bez reszty nad nim panować" (...)(str.282 książki pod tytułem "Bez przeszłości" Keitha Donohue w tłumaczeniu Jana Hansela, wydanej przez wydawnictwo Prószyński i S-ka.

Kay (akrobatka, pracująca w cyrku) oraz Theo (tłumacz, językoznawca, wykładowca, pracownik college'u) są małżeństwem z krótkim...