Biografia Ignacego Jana Paderewskiego, podana w piękny sposób zarówno dla dzieci jak i dla dorosłych. Gorąco polecam!

Biografia Ignacego Jana Paderewskiego, podana w piękny sposób zarówno dla dzieci jak i dla dorosłych. Gorąco polecam!

.

.

To już kolejna książką Wioletty Piaseckiej wydana przy okazji stulecia odzyskania niepodległości. Po „Faustynce” przyszedł czas na „Ignasia” i moje odczucia związane z lekturą.

Ignacego Jana Paderewskiego nie trzeba specjalnie przedstawiać, a jeśli już zacznie się to robić, to nie sposób zakończyć na jednym określeniu – kompozytor, pianista, polityk, działacz niepodległościowy. Nic więc dziwnego, że to właśnie jego postać autorka wzięła na przysłowiowy warsztat. O ile jednak nazwisko Paderewskiego większości będzie znane, tak nie każdy wie, jaką drogę musiał pokonać młody Ignacy, aby znaleźć się na szczycie. Ja nie miałam o tym pojęcia, choć domyślałam się, że w takich czasach nie mogła to być droga usłana różami.

Pod względem ciekawości samej historii w tym przypadku jest chyba nawet lepiej niż w „Faustynce”, do mnie przynajmniej ta opowieść trafia bardziej. Styl Wioletty Piaseckiej jest mi już dobrze znany i lubiany przeze mnie, więc wiedziałam, na co się piszę. Miałam względem książki pewne oczekiwania, jakie posiadamy, gdy już zdążyliśmy poznać dobrze warsztat autora i te oczekiwania zostały spełnione. Wizualnie też jest okej – miłe dla oka ilustracje występują w ilości dużej, jak przystało na książki dla dzieci.

Myślę, że ta seria to dobry pomysł na prezent dla młodych czytelników, aby od małego pokazywać im naszą historię. Zwłaszcza że ten rok jest dla nas rokiem szczególnym. Pamiętajmy o tym i przekażmy tę wiedzę młodszym pokoleniom. To zaprocentuje w przyszłości.

zaczytana.com.pl

To już kolejna książką Wioletty Piaseckiej wydana przy okazji stulecia odzyskania niepodległości. Po „Faustynce” przyszedł czas na „Ignasia” i moje odczucia związane z lekturą.

Ignacego Jana Paderewskiego nie trzeba specjalnie przedstawiać, a jeśli już zacznie się to robić, to nie sposób zakończyć na jednym określeniu – kompozytor, pianista, polityk, działacz...

Rok 2018 jest dla nas bardzo ważny. W mojej rodzinie - gdzie wszyscy jesteśmy członkami ZHP - obchody stulecia odzyskania niepodległości są naprawdę widoczne. Starsza brała udział w konkursie Pieśni Patriotycznej, gdzie otrzymała wyróżnienie i świetne zakładki do książek fundowane przez IPN, (o czym w następnym poście). Akcja #Moja Niepodległa organizowana przez IPN towarzyszy nam właściwie od listopada 2017 r. Cieszę się, że dzieciaki to czują i świętują. Nie było lepszej chwili na wręczenie mojemu Młodszemu książki z serii opowieści patriotyczne pod tytułem "Ignaś". Książki, która dla Młodszego jest o tyle ważna , że mówi o Paderewskim nie tylko, jako o polityku, ale również jako o rewelacyjnym muzyku i światowej sławy pianiście. Mój mały skrzypek po prostu przepadł...

Książka zaczyna się dość dramatycznie. Czteroletni Ignaś jest świadkiem brutalnego aresztowania ojca za udział w powstaniu styczniowym. Rozpacz wyziera już z pierwszych kart powieści, ale też od razu mamy przesłanie: "Trzeba być silnym. Nigdy się nie poddawaj. Walcz o siebie synku. I walcz o Polskę!"
Te słowa wyzierają właściwie z całej powieści. Mały Ignaś postawił sobie dwa cele: być kimś i zrobić coś dla Polski. Kiedy ciotka zaopiekowała się nim i jego siostrą, mały Ignaś marzył tylko o tym, aby grać na pianinie. Jego przedwcześnie zmarła matka miała wielki talent muzyczny i była dla małego Ignasia muzą i natchnieniem. Chłopiec chciał być pianistą, jak mama i patriotą, jak tata. Ignaś grał i grał i grał.... Męczył pianino najpierw jednym paluszkiem, a potem już poszło. Zdobył wiedzę i wykształcenie dzięki wytężonej pracy i pomocy dobrych ludzi. Ćwiczył kilkanaście godzin dziennie i nie przestawał dążyć do celu., Wszystko, co robił, ukierunkowane było w jedną stronę: być sławnym pianistą i rozsławić imię nieistniejącej przecież wówczas Polski. Zawsze opowiadał z dumą o swojej ojczyźnie i robił wszystko, aby Polska pojawiła się ponownie na mapach świata.
"Ignaś" jest świetnym połączeniem ciepłej powieści i podręcznika historii. Losy Ignacego Paderewskiego splatają się z losami naszej ojczyzny. Powstanie Styczniowe, twórczość Adama Mickiewicza tak przesiąknięta tęsknotą za wolnością, Hrabina Chodkiewiczowa, Helena Modrzejewska, Bitwa pod Grunwaldem... wiele tematów jest jedynie muśniętych, ale wywołują w małym czytelniku ogromne zainteresowanie i emocje.
"Ignaś" to książka, która powinna stać na każdej dziecięcej półce. To skarbnica wiedzy nie tylko o Paderewskim, ale też o odrodzeniu Polski. Lektura "Ignasia" to - w dzisiejszych trudnych dla Polski czasach - bardzo dobry moment na zatrzymanie się i zastanowienie nad dniem dzisiejszym. Należy uświadomić sobie i naszym dzieciom, że Polska to my i tylko od nas zależy, jaka będzie. "Ignaś" uświadamia to nie tylko dorosłym, ale też i małym czytelnikom. Tym najmniejszym - dla których Polska to na razie tylko podwórko i rodzice.
Książka jest pięknie wydana. Duży format, spore litery i przepiękne ilustracje pomagają młodemu czytelnikowi w lekturze. Podczas wspólnego czytania niektóre fragmenty musiałam Młodszemu tłumaczyć, bo nawet dziewięciolatkowi trudno zrozumieć, że Polski nie było na mapach, ale w sercach Polaków była żywa i piękna.
Polecam każdemu, bez wyjątku. I co z tego, że dla dzieci. Spróbujcie przeczytać, nawet, jeżeli Wasze dzieci są już duże. Jestem pewna, że po lekturze ostatniej strony poczujecie się Polakami przez duże P! Czego Wam z całego serca życzę.

Rok 2018 jest dla nas bardzo ważny. W mojej rodzinie - gdzie wszyscy jesteśmy członkami ZHP - obchody stulecia odzyskania niepodległości są naprawdę widoczne. Starsza brała udział w konkursie Pieśni Patriotycznej, gdzie otrzymała wyróżnienie i świetne zakładki do książek fundowane przez IPN, (o czym w następnym poście). Akcja #Moja Niepodległa organizowana przez IPN...