I trzeci tom również trzyma poziom dwóch poprzednich (lub też jest wtórny - jak kto woli ;) faktycznie to w zasadzie mogłaby być jedna długa książka, tym niemniej to niezła książka byłaby w całości). Jednoznacznego rozwiązania nie dostajemy na tacy nadal. I książka nadal daje do myślenia...

Niektórzy krytykują opis wydawcy ale on jest, moim zdaniem, wcale nie taki zły ;) Prot jest jedną z wielokrotnych osobowości Roberta, chyba nie można temu zaprzeczyć... co wcale nie wyklucza tego, że jest kosmitą z K-Pax :D Jeśli nawet mnie udało się autorowi do tego przekonać, to dokonał czegoś niezwykłego :D

Ciekawym elementem książki jest raport Prota zamieszczony na końcu... Ale chyba mam inne co do niego wnioski niż inni czytelnicy ;) Bo gdzieśtam widziałem opinię, że raport jest zabawny... Naprawdę? Ironiczny? Eee... naprawdę myślicie, że ze wzrostem liczby ludności nie wiążą się żadne zagrożenia lub przynajmniej utrudnienia? ;)

(czytana/słuchana: 3-4.04.2024)
5/5 [8/10]

I trzeci tom również trzyma poziom dwóch poprzednich (lub też jest wtórny - jak kto woli ;) faktycznie to w zasadzie mogłaby być jedna długa książka, tym niemniej to niezła książka byłaby w całości). Jednoznacznego rozwiązania nie dostajemy na tacy nadal. I książka nadal daje do myślenia...

Niektórzy krytykują opis wydawcy ale on jest, moim zdaniem, wcale nie taki zły ;)...

Zawyżam ocenę przez sentyment i z miłości do prota. Zdecydowanie należę do grupy wielbicieli, którzy czytaliby każdą kolejną część, żeby tylko pobyć z nim jeszcze dłużej. Niestety to ostatnia, w której jest bohaterem. A i nie do końca, bo obserwujemy go z boku, oczami doktora, który wciąż ma swoją teorię i uparcie (irytująco) się jej trzyma. To taka Dana Scully, która wiecznie wychodzi w niewłaściwym momencie i wszystko przegapia.

Jeśli chodzi o fabułę, mogę śmiało powtórzyć, że to powtórka z rozrywki. Mamy tu to samo co w dwójce (i jedynce),czyli powrót prota/Roberta (rozumiany dosłownie i w przenośni) oraz spotkania z doktorem. Tym razem bohater się z nami żegna i nie obiecuje ponownego spotkania. Zostawia za to swój raport, bezlitośnie krytyczny, a zarazem przezabawny. Ogromnie się cieszę, że przybywa ludzi, którzy myślą tak jak on. Może jednak jest dla nas nadzieja?

PS.
Ten, kto wstawił opis książki, zasługuje na porządne batożenie na środku wsi.

Zawyżam ocenę przez sentyment i z miłości do prota. Zdecydowanie należę do grupy wielbicieli, którzy czytaliby każdą kolejną część, żeby tylko pobyć z nim jeszcze dłużej. Niestety to ostatnia, w której jest bohaterem. A i nie do końca, bo obserwujemy go z boku, oczami doktora, który wciąż ma swoją teorię i uparcie (irytująco) się jej trzyma. To taka Dana Scully, która...

Bardzo podobało mi się zakończenie. Idealnie pasuje do całej historii i cieszę się, że właśnie takie wybrał autor, aby rozwiać wątpliwości osób, które były po stronie psychiatry prota. Polecam, razem z poprzednimi dwoma.

Bardzo podobało mi się zakończenie. Idealnie pasuje do całej historii i cieszę się, że właśnie takie wybrał autor, aby rozwiać wątpliwości osób, które były po stronie psychiatry prota. Polecam, razem z poprzednimi dwoma.

Gene Brewer kontynuuje historię Roberta Portera/prota w trzecim cyklu trylogii. Choć można zarzucić autorowi, że schematy z poprzednich części są powielane, a dialogi już nie zaskakują, a wręcz można by im zarzucić pewną wtórność, to jednak świat instytutu psychiatrycznego, osobowość prota i jego spojrzenie na naszą PLANETĘ powoduje, że chętnie zgłębiałam kolejne strony. Myślę, że warto przeczytać książkę, chociażby dla końcowego raportu prota, który w specyficzny sposób opisuje nasz gatunek. Tutaj autorowi należą się brawa, za ironiczne podejście do przywar, cech i elementów, które tworzą nasze człowieczeństwo, dla nas będących powodem do dumy, z kolei dla zewnętrznego obserwatora jedynie irracjonalnym zachowaniem.
Koniec końców trylogia nakłania do refleksji, podobnie jak prot opuszczając Ziemię, zostawił z pewnymi dylematami doktora Brewera, tak i książka zostawia nas z dylematami względem naszego postępowania jako całość, w rozumieniu ludzkości, a nie jedynie zbioru indywidualności czy też jednostek. Podkreślę też zmianę w odbiorze książki jako bardziej socjologicznej, aniżeli miało to miejsce w poprzednich częściach. W „jedynce” mieliśmy przede wszystkim sprytnie skombinowane połączenie książki psychologiczno-obyczajowej z science fiction, a głównym clue były odbywane sesje z protem. W ostatniej części aspekt psychologiczny, mimo że wydobyty (tu musiał by się pojawić spoiler o powodach traumy Roberta Portera),to jednak schodzi na dalszy plan. Moje odczucie odnośnie samych sesji w tej części było takie, że autor zarówno w książce jako bohater jak i osoba pisząca nie miał już cierpliwości, a wydanie książki było wyścigiem z czasem, podobnie jak ostatnia podróż prota.

Słowem podsumowania:
Pomimo pewnych wad, trójka utrzymuje się w klimacie poprzednich części, niezależnie od tego, że w większym zakresie skupia się na stronie społecznej/cywilizacyjnej. Czytało się ją przyjemnie i szybko, więc jeżeli polubiliście poprzednie części to warto poświęcić raptem parę wieczorów, aby znów potkać się z protem.

Gene Brewer kontynuuje historię Roberta Portera/prota w trzecim cyklu trylogii. Choć można zarzucić autorowi, że schematy z poprzednich części są powielane, a dialogi już nie zaskakują, a wręcz można by im zarzucić pewną wtórność, to jednak świat instytutu psychiatrycznego, osobowość prota i jego spojrzenie na naszą PLANETĘ powoduje, że chętnie zgłębiałam kolejne strony....

Rewelacyjna! Błyskotliwa i tak przekonująca, że nie mam wątpliwości o istnieniu K=Paxa:-) Jedna z lepszych serii, jakie czytałam z pogranicza prawie naukowego si-fi:-)

Rewelacyjna! Błyskotliwa i tak przekonująca, że nie mam wątpliwości o istnieniu K=Paxa:-) Jedna z lepszych serii, jakie czytałam z pogranicza prawie naukowego si-fi:-)

Kontynuacja warta przeczytania. Książka utrzymana w klimacie poprzednich części. Spodziewałam się jednak, że w końcu się dowiem, czy to powieść psychologiczna czy science fiction, a tymczasem nadal nie mam pewności. Bardzo interesujący jest raport prota zamieszczony na końcu jako dodatek. Cała prawda o ludziach. Naprawdę wiele materiału do przemyślenia. Może warto pod wpływem tej lektury zmienić trochę swoje przyzwyczajenia i nawyki.

Kontynuacja warta przeczytania. Książka utrzymana w klimacie poprzednich części. Spodziewałam się jednak, że w końcu się dowiem, czy to powieść psychologiczna czy science fiction, a tymczasem nadal nie mam pewności. Bardzo interesujący jest raport prota zamieszczony na końcu jako dodatek. Cała prawda o ludziach. Naprawdę wiele materiału do przemyślenia. Może warto pod...

Duży plus za zamieszczony na końcu Raport prota.

Duży plus za zamieszczony na końcu Raport prota.

Mam wrażenie że książka została napisana na siłę. Wystarczyło pierwszy tom lekko rozwinąć i byłoby ok. A tak, pierwszy tom jest ok, drugi taki sobie, a ten trzeci...Jak dla mnie po prostu nudny.

Mam wrażenie że książka została napisana na siłę. Wystarczyło pierwszy tom lekko rozwinąć i byłoby ok. A tak, pierwszy tom jest ok, drugi taki sobie, a ten trzeci...Jak dla mnie po prostu nudny.

kompletnie niepotrzebna rzecz.

kompletnie niepotrzebna rzecz.

Tendencja spadkowa, mocno wtórna. 5 tylko za to że dobrze się czyta.


Chyba na 4 część się już nie porwę.

Tendencja spadkowa, mocno wtórna. 5 tylko za to że dobrze się czyta.


Chyba na 4 część się już nie porwę.