Strażniczka miodu i pszczół

W opisie wydawcy czytamy: „Powieść wibrująca skrzydełkami pszczół i pachnąca miodem kąpiącym z uli. Pełna emocji, bo lawendowy miód uspokoi Twoją duszę, a akacjowy sprawi że znów się uśmiechniesz.”

Czytając tę książkę miałam wciąż z tyłu głowy pierwsze zdanie powyższego opisu, że jest to powieść wibrująca skrzydełkami pszczół i pachnąca miodem - trudno mi znaleźć lepsze określenie.

Jest to opowieść o wolnej, samodzielnej, silnej i niezależnej kobiecie. Choć jej życie nie było usłane różami to zachowała ona pogodę ducha i wiarę w lepsze jutro.

Angelika jest wędrowna pszczelarką, usprawnia pracę uli i produkcję miodu, pomagając pszczołom i pszczelarzom.

Pewnego dnia miejsce, które Angelika opuściła lata temu, choć wcale tego nie chciała, woła ją do siebie. Bohaterka, wiedziona przeczuciem i nadzieją podejmuje wyzwanie. Co czeka na nią po wyjściu przeszłości naprzeciw?

Czytelnik jest świadkiem wzruszających relacji, które nieustannie się odradzają bądź ewoluują. Towarzyszymy Angelice w przejmujących do głębi zmianach, które dzieją się w jej życiu. Kibicujemy jej pomysłom, świętujemy małe zwycięstwa i przeżywamy potknięcia. To, co wyjątkowo urzekło mnie w tej powieści to fakt, że autorka nie pozwala trwać w beznadziei i trudnościach, przez które przechodzimy z bohaterami zbyt długo. Dzięki temu mogłam się rozluźnić i zrelaksować podczas bardzo przyjemnej lektury.

Książkę polecam każdemu, kto chce się zatopić w miodowo złotą otchłań małej włoskiej miejscowości, szukając w niej wytchnienia od codziennych trosk.

Dodatkową wartością jest poznanie wielu rodzajów miodu, które poetycko zostały opisane w książce

W opisie wydawcy czytamy: „Powieść wibrująca skrzydełkami pszczół i pachnąca miodem kąpiącym z uli. Pełna emocji, bo lawendowy miód uspokoi Twoją duszę, a akacjowy sprawi że znów się uśmiechniesz.”

Czytając tę książkę miałam wciąż z tyłu głowy pierwsze zdanie powyższego opisu, że jest to powieść wibrująca skrzydełkami pszczół i pachnąca miodem - trudno mi znaleźć lepsze...

Cudowna opowieść o poszukiwaniu siebie i swojej drogi. Bardzo mnie poruszyła, obudziła różne pragnienia w moim sercu, przypomniała o marzeniach, o potrzebie budowania głębokich relacji z kobietami, tworzeniu czegoś pięknego. Podobały mi się opisy każdego smaku miodu na początek rozdziału. To, co mnie irytowało, to duże wahania i niepewność w relacji miłosnej Angeliki i jej partnera. Ale rozumiem, że to pewnie miało dodać ciekawości całej historii. Dlatego daję 9, a nie 10. Poza tym cudo. Można poczuć magię Sardynii i tej wyjątkowej wsi, ale też i domu Margarithy. Można doświadczyć spokoju i takiej sielskość, bliskości natury. Polecam!

Cudowna opowieść o poszukiwaniu siebie i swojej drogi. Bardzo mnie poruszyła, obudziła różne pragnienia w moim sercu, przypomniała o marzeniach, o potrzebie budowania głębokich relacji z kobietami, tworzeniu czegoś pięknego. Podobały mi się opisy każdego smaku miodu na początek rozdziału. To, co mnie irytowało, to duże wahania i niepewność w relacji miłosnej Angeliki i jej...

Nie jest to lektura wysokich lotów, ale to książka lekka, przyjemna. Osłodziła mi długą podróż pociągiem. Jedyne, co bardzo mi zgrzytało, to dialogi pomiędzy głównymi bohaterami - nieco sztuczne, wymuszone, zbyt szybko przeskakują pomiędzy skrajnymi emocjami i nastawieniem wobec siebie.

Nie jest to lektura wysokich lotów, ale to książka lekka, przyjemna. Osłodziła mi długą podróż pociągiem. Jedyne, co bardzo mi zgrzytało, to dialogi pomiędzy głównymi bohaterami - nieco sztuczne, wymuszone, zbyt szybko przeskakują pomiędzy skrajnymi emocjami i nastawieniem wobec siebie.

Miotają się ci bohaterowie nie wiedząc w co wpaść. Pszczoły latają, miód stoi w piwnicy. Porażka.

Miotają się ci bohaterowie nie wiedząc w co wpaść. Pszczoły latają, miód stoi w piwnicy. Porażka.

Sięgnęłam po książkę ze względu na fascynację Włochami, ich językiem i kulturą oraz miłość do pszczół. I pod tym względem można powiedzieć, że książka w jakiś sposób zaspokoiła moje oczekiwania. Niestety było też sporo ale, strasznie męczące wahania emocjonalne głównej bohaterki, relacje z matką, którą życie solidnie przeczołgało a nie nastąpiło żadne sensowne wyjaśnienie wielu sytuacji z jej młodości, które tłumaczyłyby wiele wydarzeń czy skierowany w nią ostracyzm społeczny. Brakowało wyjaśnienia czy rozwinięcia wielu wątków, jak magicznych relacji wybranych kobiet z pszczołami, tajemniczego miejsca w ukrytej grocie, większej ilości miodowych przepisów czy informacji o jego właściwościach czy wykorzystaniu.

Sięgnęłam po książkę ze względu na fascynację Włochami, ich językiem i kulturą oraz miłość do pszczół. I pod tym względem można powiedzieć, że książka w jakiś sposób zaspokoiła moje oczekiwania. Niestety było też sporo ale, strasznie męczące wahania emocjonalne głównej bohaterki, relacje z matką, którą życie solidnie przeczołgało a nie nastąpiło żadne sensowne wyjaśnienie...

Sardynia, miasteczko Abbadulche. Angelica Senes po tym co ją kiedyś spotkało, nie chce się wiązać z żadnym mężczyzną i nie potrafi nigdzie zapuścić swoich korzeni. Jest wędrowną pszczelarką, przemieszcza się po świecie kamperem i jedynie wśród pszczół czuje się pewnie i dobrze. Jako dziecko mieszkała na Sardynii i dzięki ciotce Marghericie zwanej Jają zdobyła wiedzę o nich. Wśród pszczół spędziła swoje dzieciństwo i właśnie tu w Abbadulche spotkała swą pierwszą miłość. Teraz pozostałą jej tylko miłość do pszczół, o których wie wszystko. Odwiedza pasieki i rozwiązuje problemy związane z ich hodowlą, ale też pomaga ludziom zakładać ule i uczy ich produkcji miodu. W książce przeplata się przeszłość z teraźniejszością i na światło dzienne wychodzą dawno ukrywane tajemnice. Czy Angelica odnajdzie tu szczęście i utraconą miłość? Czy znowu porzuci ukochane Abbadulche i wszystko co jest z tym miasteczkiem związane?
"Strażniczka miodu i pszczół" Cristiny Caboni to moja druga już powieść autorki po bardzo udanym "Zapachu perfum". To cudowna powieść pełna smaku i zapachu miodu, idealna na letni czas. Na początku każdego rozdziału autorka umieściła informacje o różnych rodzajach miodów. I to jeszcze bardziej przybliża nam walory smakowe i wartości odżywcze każdego z nich. Ale przecież w tej powieści nie tylko o miód chodzi. Bardzo zachęcam Was do przeczytania tej powieści. Ja spędziłam z nią cudowny czas na urlopie.

Sardynia, miasteczko Abbadulche. Angelica Senes po tym co ją kiedyś spotkało, nie chce się wiązać z żadnym mężczyzną i nie potrafi nigdzie zapuścić swoich korzeni. Jest wędrowną pszczelarką, przemieszcza się po świecie kamperem i jedynie wśród pszczół czuje się pewnie i dobrze. Jako dziecko mieszkała na Sardynii i dzięki ciotce Marghericie zwanej Jają zdobyła wiedzę o...

doskonała na wakacje na Sycylii ;) spokojne, słoneczne popołudnia, wciągająca historia, poruszająca emocjonalnie.. ujęła mnie nazwami i rodzajami miodów. cudna :)

doskonała na wakacje na Sycylii ;) spokojne, słoneczne popołudnia, wciągająca historia, poruszająca emocjonalnie.. ujęła mnie nazwami i rodzajami miodów. cudna :)

Włochy, pszczoły, i niestety zero ikry....

Włochy, pszczoły, i niestety zero ikry....

Angelika jest młodą kobietę bez własnego miejsca na ziemi. Ma za to psa i kota do towarzystwa. We trójkę jeżdżą po Europie zdezelowanym kamperem, aby nieść pomoc właścicielom pasiek. Całą swoją wiedzę na temat sztuki pszczelarskiej przekazała jej Margherita. Mieszkała wtedy na Sardynii. Gdy musiała przeprowadzić się z mamą i jej drugim mężem do Rzymu, bardzo za nią tęskniła. Jednak najbardziej brakowało jej ukochanych pszczół.
Pewnego dnia dowiedziała się, że została jedyną spadkobierczynią Margherita. W związku z tym zmuszona była odbyć podróż na Sardynię. Niespodziewanie wracają do niej wszystkie wspomnienia. W jej myślach pojawia się również Nicola, młodzieńcza miłość.

Miałam małe obawy czy " Strażniczka miodu i pszczół" przypadnie mi do gustu, bo wcześniej nie czytałam żadnej książki Cristiny Caboni. Jednak po przeczytaniu kilku opinii wiedziałam już, że będzie dobrze. Chociaż to za mało powiedziane, bo było fantastycznie. Czułam się tak, jakbym czytała baśń o kobiecie, którą otrzymała wyjątkowy dar od niebios.
Angelika od małego żyła wśród pszczół. To w ich towarzystwie czuła się najlepiej. Dlatego przeprowadzka do Rzymu nie wpłynęła na nią zbyt dobrze. Bardzo się w tym czasie zmieniła i zamknęła w sobie. Jej relacje z matką nigdy nie należały do najlepszych. Ciągle jej nie było i z tego też powodu tak mocno pokochała Margheritę, swoją opiekunkę i mentorkę. To właśnie przy niej spędziła najpiękniejsze chwile w swoim życiu.
Dorosła już Angelika została podróżniczką, a dzięki pracy mogła się w pełni realizować.
Małe latające stworzonka o których mowa w książce, przyczyniły się do tego, że ta historia jest tak fascynująca, wręcz magiczna.
Zastanawiałam się w trakcie lektury, skąd autorka zaczerpnęła tak dużą wiedzę na temat pszczół, bo przedstawiła ich życie w szalenie szczegółowy sposób. Okazuje się, że pszczelarstwo nie jest jej obce.
Każdy rozdział książki, rozpoczyna się krótką informacją na temat danego gatunku miodu. Nie widziałam, że może być ich tak dużo. Niektóre z nich były dla mnie sporym zaskoczeniem.
Pszczoły, miód i wszystko związane z prowadzeniem pasiek to wątek dominujący. W książce nie brakuje innych nie mniej interesujących tematów. Dzieje się w niej dużo. Część mieszkańców Abbadulche była zdziwiona nagłym przybyciem Angeliki. Wśród nich znalazła się osobą, której szczególnie to przeszkadzało. Jednak tym razem dziewczyna nie brała pod uwagę kolejnej ucieczki. Czuła, że do Margheritę może stać się teraz jej domem, którego nigdy nie miała.
W książce pojawił się temat, który dotyczy nie tylko pszczół, ale i nas, ludzi. To my przyczyniamy się do tego, że jest ich coraz mniej. Chemikalia robią swoje, do tego beton zamiast zielonych terenów. Angelika postanowiła stanąć do walki z firmą, która planowała na wyspie pewną inwestycję.
Jednym z właścicieli jest Nicola, mężczyzna, w którym Angelika w przeszłości się podkochiwała. Byli że sobą nie rozłączni. Miłość, która kilka lat temu ich połączyła, rozkwita między nimi na nowo jak najpiękniejszy kwiat. Biorąc pod uwagę charakter Angeliki, nie obyło się bez kłótni i wzajemnego obrzucania się pretensjami. Czy doszli do porozumienia? Tego wam zdradzić nie mogę. Trochę się rozpisałam, ale muszę wspomnieć jeszcze o pięknych, zachwycających opisach przyrody.

"Strażniczka miodu i pszczół" to przepiękna książka obok której nie sposób przejść obojętnie. Ta historia pachnie miodem, kwiatami i wypiekanym chlebem. Zachwyca pięknem, naturalnością i wyjątkowym klimatem. Koi nerwy i odgania źle myśli. Jest lekkim podmuchem wiatru w upalny dzień.
"Strażniczka miodu i pszczół" idealnie umili wam czas oczekiwania na słońce i błękit nieba. Patrząc na jej okładkę od razu robi się tak jakoś cieplej i przyjemniej.

Angelika jest młodą kobietę bez własnego miejsca na ziemi. Ma za to psa i kota do towarzystwa. We trójkę jeżdżą po Europie zdezelowanym kamperem, aby nieść pomoc właścicielom pasiek. Całą swoją wiedzę na temat sztuki pszczelarskiej przekazała jej Margherita. Mieszkała wtedy na Sardynii. Gdy musiała przeprowadzić się z mamą i jej drugim mężem do Rzymu, bardzo za nią...

Od jakiegoś czasu mój mąż i syn mają własną pasiekę i mnie ostatnio zaczął ten temat interesować, więc jak spotkałam tą książkę musiałam po nią sięgnąć. Z książki dowiedziałam się między innymi jak wiele jest rodzajów miodu, ale nie tylko jest to opowieść o tych pożytecznych owadach. Jest to również opowieść o dziewczynie Angelice, której pasją i pracą jest praca przy pszczołach i miodzie. Niech was miód nie zmyli, opowieść wcale nie jest słodka. Jest w niej zawarta trudna relacja między córką a matką. Autorka opowiada dzieciństwo Angeliki i jak wydarzenia z przeszłości działają na te obecne. Jest to też opowieść o szukaniu własnego siebie i choć dziewczyna wie co chce robić to nie może znaleźć swojego miejsca na ziemi, ale do czasu.
Jest też ukazana trudna relacja między kobietą i mężczyzną, czy uda im się dojść do porozumienia.
Pojawia się kilka bohaterek, które chcą współpracować razem z Angeliką, trochę mi to przypominało nasze koła gospodyń wiejskich, w których kobiety znające się na różnych dziedzinach mogą się wspierać i uczyć jedna od drugiej oraz sobie pomagać.
I co z tym wszystkim mają wspólnego pszczoły i miód dowiecie się z książki.
Powieść bardzo mi się podobała.

Od jakiegoś czasu mój mąż i syn mają własną pasiekę i mnie ostatnio zaczął ten temat interesować, więc jak spotkałam tą książkę musiałam po nią sięgnąć. Z książki dowiedziałam się między innymi jak wiele jest rodzajów miodu, ale nie tylko jest to opowieść o tych pożytecznych owadach. Jest to również opowieść o dziewczynie Angelice, której pasją i pracą jest praca przy...