Straszne rozczarowanie. Za dużo tych filozoficznych kwestii bez sensu i mimo że dość krótka to ciężko się czyta

Straszne rozczarowanie. Za dużo tych filozoficznych kwestii bez sensu i mimo że dość krótka to ciężko się czyta

Książkę kupiłem dość przypadkowo, w zestawie z innymi książkami, więc nie spodziewałem się po niej niczego, ba, nawet nie wiedziałem o czym jest, ani nie znałem autorki.
Książka jest całkiem ciekawa, przedstawia zadziwiającą i całkowicie zakręconą historię. Być może kończy się dosyć dziwnie, natomiast uważam że jest warta przeczytania, dla samej "dziwności" historii.

Książkę kupiłem dość przypadkowo, w zestawie z innymi książkami, więc nie spodziewałem się po niej niczego, ba, nawet nie wiedziałem o czym jest, ani nie znałem autorki.
Książka jest całkiem ciekawa, przedstawia zadziwiającą i całkowicie zakręconą historię. Być może kończy się dosyć dziwnie, natomiast uważam że jest warta przeczytania, dla samej "dziwności" historii.

Dosyć niezwykle napisana, humorystycznie, z dystansem. Nie jest to świetna książka, ale przyjemna. Gawędziarska opowieść o nietypowych zdarzeniach.

Dosyć niezwykle napisana, humorystycznie, z dystansem. Nie jest to świetna książka, ale przyjemna. Gawędziarska opowieść o nietypowych zdarzeniach.

Gdy przeczytałam opis książki „Przeklęci Święci”, spodziewałam się typowej historii bandy zbuntowanych nastolatków, których rodzinna tradycja na siłę wpycha w gotowe ramy. To, co znalazłam na jej stronach, zupełnie mnie zaskoczyło – dojrzałość, mądrość i nadzieję. Ta książka pokazuje problemy, o jakich nam się nie śniło. Blokady i wyzwania, które ludzie sami na siebie zarzucają, a potem nie są w stanie ich pokonać.

To mądra i potrzebna książka o uczuciach, które wszyscy mamy, a nie zawsze chcemy się do nich przyznać. W czasach, gdy tylu młodych ludzi popełnia samobójstwo, ponieważ nie radzi sobie z własnymi emocjami, każdy powinien przeczytać „Przeklętych Świętych”.

Całą recenzję „Nanaii” przeczytacie w 17. numerze magazynu Hipogryf

Gdy przeczytałam opis książki „Przeklęci Święci”, spodziewałam się typowej historii bandy zbuntowanych nastolatków, których rodzinna tradycja na siłę wpycha w gotowe ramy. To, co znalazłam na jej stronach, zupełnie mnie zaskoczyło – dojrzałość, mądrość i nadzieję. Ta książka pokazuje problemy, o jakich nam się nie śniło. Blokady i...

✨ W pewnej wiosce święci dokonują cudów i osoby, które mają przejść przemianę stają się pątnikami i muszą mierzyć się non stop ze swoimi największymi lękami. Mieszkańcy owej wioski, czyli rodzina Soria, nie mogą z nimi rozmawiać i naprowadzać na drogę ku końcowi tych katuszy. Tylko tyle jestem w stanie Ci przytoczyć z fabuły "Przeklętych świętych", bo nie jestem pewna czy jest ona tak słaba czy może ja czegoś nie zrozumiałam.
⠀
✨ Owszem, całe przesłanie, które niesie ta historia jest bardzo ciekawe, ale styl pisania jest dla mnie w tym przypadku udziwnieniem i jedynie utrudnia zrozumienie meritum. Po 50 stronach chciałam porzucić dalszą lekturę, a dopiero po przeczytaniu prawie połowy, zaczęłam rozumieć jej sens. Nie zżyłam się przez to z bohaterami i nie zależało mi na tym co się z nimi stanie. Po zapoznaniu się te 2-3 lata temu z opisem spodziewałam się czegoś kompletnie innego i niestety się zawiodłam 😔.

Jeżeli chcesz zobaczyć więcej to zapraszam Cię na mojego książkowego Instagrama @ksiazka_z_pazurkiem https://www.instagram.com/p/CpR4LumNeKg/ :)!

✨ W pewnej wiosce święci dokonują cudów i osoby, które mają przejść przemianę stają się pątnikami i muszą mierzyć się non stop ze swoimi największymi lękami. Mieszkańcy owej wioski, czyli rodzina Soria, nie mogą z nimi rozmawiać i naprowadzać na drogę ku końcowi tych katuszy. Tylko tyle jestem w stanie Ci przytoczyć z fabuły "Przeklętych świętych", bo nie jestem pewna...

Od pierwszych stron byłem zafascynowany Bicho Raro i rodziną Soriów, czyli mieszkających pośrodku pustyni Świętych. Autorka na kartach książki stworzyła naprawdę cudowny (no pun intended) świat, w którym przeplata się świętość z fantastyką. Nie jestem jednak w stanie powiedzieć, czy tak jak sowy bardziej ciągnęło mnie do dziejących się cudów, czy do opisanych bohaterów. Więzi między nimi były bardzo dobrze opisane, i czułem sympatię, szacunek czy interesowałem się losami chyba każdej postaci, nawet jeśli była ona tylko lekko wspomniana. Wiele razy wzruszałem się lub śmiałem w trakcie czytania, a na końcówce zwyczajnie płakałem, i nie mogę się doczekać, aż kiedyś wrócę do tej książki i znowu doświadczę tego wszystkiego.

Najwazniejsze w Przeklętych Świętych są jednak płynące z niej przesłania. Wiele fragmentów mniej lub bardziej intencjaonalnie skłania do przemyśleń nad naszą naturą, ale nie jest to w zdanym razie pretensjonalne czy łopatologiczne. To my sami musimy dojść do wniosków dotyczących nas samych; naszego życia i naszego mroku. Zupełnie jak ma to miejsce w drugim cudzie.

Bardzo polecam, świetnie napisana książka, postacie które od razu stają się bliskie sercu i magia zdająca się sama przekładać kartki. 💖

Od pierwszych stron byłem zafascynowany Bicho Raro i rodziną Soriów, czyli mieszkających pośrodku pustyni Świętych. Autorka na kartach książki stworzyła naprawdę cudowny (no pun intended) świat, w którym przeplata się świętość z fantastyką. Nie jestem jednak w stanie powiedzieć, czy tak jak sowy bardziej ciągnęło mnie do dziejących się cudów, czy do opisanych bohaterów....

podobał mi się bardzo ten drobny i uroczy wątek romantyczny [chodzi oczywiście o Pete’a i Beatriz]( jak czytałam o nich to aż się rozpływałam w środku) sama historia była (dla mnie) bardzo wciągająca i angażująca, nie nudziłam się przy tej książce, a nawet bardzo dobrze się przy niej bawiłam, tytuły piosenek, które są zawarte w książce to one tak bardzo pasują do klimatu książki, więc warto posłuchać sobie w wolnej chwili, chociaż pomimo dobrej zabawy przy książce to zakończenie troszkę mnie zawiodło, bo jednak liczyłam na to, że chociaż jedna osoba umrze, a to było takie dość bardzo cukierkowe zakończenie, że jednak wszystkich się udało uratować zwłaszcza tego nieszczęsnego Daniela. Ale no cóż, książka i tak ma polecanko ode mnie <3

podobał mi się bardzo ten drobny i uroczy wątek romantyczny [chodzi oczywiście o Pete’a i Beatriz]( jak czytałam o nich to aż się rozpływałam w środku) sama historia była (dla mnie) bardzo wciągająca i angażująca, nie nudziłam się przy tej książce, a nawet bardzo dobrze się przy niej bawiłam, tytuły piosenek, które są zawarte w książce to one tak bardzo pasują do klimatu...

Rozczarowała mnie

Rozczarowała mnie

Mam ogromny problem z oceną tej książki ale i z nią samą.

Przeczytawszy 40 stron miałam ochotę trzasnąć nią w kąt. Nie, nie dlatego, że była zła. Po prostu czułam, że to nie jest pozycja dla mnie. Męczyła mnie i nudziła, nie czułam się na siłach, by czytać coś co wprawia mnie w czytelniczą pauzę. Za każdym razem, kiedy już chciałam odłożyć książkę i nigdy do niej nie wrócić, wydarzyło się coś co sprawiło, że poczułam się zaciekawiona i chciałam kontynuować dalsze czytanie i w ten sposób przeczytałam całość.

Generalnie zgodzę się z przedmówcami. Jest to książka osobliwa, z bardzo ciekawym pomysłem, ale właśnie opis każdej pierdołki, który swoją drogą nigdy nie był krotki, był tak nużący, że nie chciało się tego czytać i tak naprawdę zakończenie, które odziane z opisów tych zbędnych rzeczy było najlepsze i skłaniało do przemyśleń.

Również nie jestem w stanie określić czy polecam tę książkę. Jednocześnie tak ale i nie. Tak, bo cały pomysł jakoby cudem było wyciąganie mroku z danego człowieka, który później musi dokonać drugiego cudu, ktory jest samouleczeniem swojej głowy, swojego myślenia i odpędzić ten mrok radząc sobie ze swoim problem, był tak przegenialny i świeży, że mogłabym wpaść w zachwyt, gdyby całość nie była tak męcząca. No i nie, ponieważ dopiero te ostatnie 100 stron było najciekawsze, a nie wiem czy warto się męczyć.

Czemu problem z oceną?
Ponieważ książka była dobra pod koniec (6),ale w całości nie była też przeciętna. (5)

Mam ogromny problem z oceną tej książki ale i z nią samą.

Przeczytawszy 40 stron miałam ochotę trzasnąć nią w kąt. Nie, nie dlatego, że była zła. Po prostu czułam, że to nie jest pozycja dla mnie. Męczyła mnie i nudziła, nie czułam się na siłach, by czytać coś co wprawia mnie w czytelniczą pauzę. Za każdym razem, kiedy już chciałam odłożyć książkę i nigdy do niej nie...

Książka dość cienka a jednak ciężko przez nią przebrnąć.
Te wszystkie metafory, filozoficzne myśli na temat dobrego postępowania były tak denerwujące. Było tego za dużo do tego mnóstwo pobocznych historyjek. O ile te o pobocznych bohaterach były fajne bo pokazywały nam czemu skończyli z takim "cudem" a nie innym to przeszłość przypadkowo spotkanej kobiety, konia, koguta, stodoły... to tylko nudzi. Mam wrażenie, że końcówka jest najlepsza bo skupiła się mocno na teraźniejszości a nie na adnotacjach o wszystkim co czytamy. Nawet żadnego zaskoczenia nie można było mieć bo wszystkowiedzący narrator zdradzał nam przyszłość.
To mogła być interesująca książka bo sam zamysł był fajny. Postaci pokutników były ciekawie stworzone i wolałabym by to na nich skupiła się historia. Choć zamysł tych świętych już nie był taki ciekawy. To bardziej wyglądało jakby czarną magią się parali a nie cudami.
Niestety bardzo się zawiodłam.

Książka dość cienka a jednak ciężko przez nią przebrnąć.
Te wszystkie metafory, filozoficzne myśli na temat dobrego postępowania były tak denerwujące. Było tego za dużo do tego mnóstwo pobocznych historyjek. O ile te o pobocznych bohaterach były fajne bo pokazywały nam czemu skończyli z takim "cudem" a nie innym to przeszłość przypadkowo spotkanej kobiety, konia, koguta,...