Książkę pochłonęłam w 2 dni. Byłam bardzo zdziwiona tym, jak przyjemnie mi się ją czytało. „The Distaster Artist” to nie tylko fascynujący wgląd w - z pewnością ekscentryczną - postać Tommy’ego Wiseau, ale też pełna wzlotów i upadków historia o pogoni za marzeniami Grega Sestero. Chociaż książka opowiada o procesie kręcenia najgorszego filmu w historii kinematografii, jest dziwnie inspirująca i pocieszna. Jest to obowiązkowa pozycja dla osób, którym „The Room” spodobało się zdecydowanie za bardzo. Sama w zeszłym tygodniu byłam na interaktywnym seansie tego filmu (Kino Orzeł w Bydgoszczy, serdecznie polecam!),na którym realizowano wszystkie tradycje amerykańskich fanów, w tym rzucanie łyżkami i zapalanie latarek w telefonie na scenach łóżkowych. Poza ogólnym rozbawieniem i dziwnym rozczuleniem niską jakością filmu odczuwałam też silną fascynację postacią Wiseau. Książka ta dopełniła całe doświadczenie i odpowiedziała na wszystkie nurtujące mnie pytania.

Wiele osób narzeka na tłumaczenie, ale moim zdaniem bardzo dobrze oddała „kanciastość” języka angielskiego w wykonaniu Tommy”ego.

Książkę pochłonęłam w 2 dni. Byłam bardzo zdziwiona tym, jak przyjemnie mi się ją czytało. „The Distaster Artist” to nie tylko fascynujący wgląd w - z pewnością ekscentryczną - postać Tommy’ego Wiseau, ale też pełna wzlotów i upadków historia o pogoni za marzeniami Grega Sestero. Chociaż książka opowiada o procesie kręcenia najgorszego filmu w historii kinematografii, jest...

Film "The Room" widziałam jak dotąd co najmniej sześć razy, a ta książka to póki co jedyna, którą oceniłam 10/10. Więcej dodawać nie trzeba :) Może tylko tyle, że podczas czytania płakałam ze śmiechu niejednokrotnie.

Film "The Room" widziałam jak dotąd co najmniej sześć razy, a ta książka to póki co jedyna, którą oceniłam 10/10. Więcej dodawać nie trzeba :) Może tylko tyle, że podczas czytania płakałam ze śmiechu niejednokrotnie.

Napisane tak bardzo dziwnym językiem że nie byłem w stanie czytać. Po zastanowieniu, wydaję mi się że to wina oryginalnego autora, a nie tłumacza.

Napisane tak bardzo dziwnym językiem że nie byłem w stanie czytać. Po zastanowieniu, wydaję mi się że to wina oryginalnego autora, a nie tłumacza.

Gdy skończyłeś oglądać "The Room" w Twojej głowie zapewne zrodziło się pytanie: "Co się właśnie wydarzyło? To wszystko było bez sensu..." I rzeczywiście tak jest, wiedziała już o tym cała ekipa podczas kręcenia filmu, jednak nie mogli nic z tym zrobić, bo w tej bezsensowności Tommy na swój pokręcony sposób ten sens widział.
W książce dowiadujemy się jak przebiegały dni, miesiące na planie oraz jak Greg (filmowy Mark) poznaje Tommiego. Poznajemy wiele anegdot z życia osławionego producenta, reżysera...długo by wypisywać i tego jaką był osobą przed napisaniem kultowego filmu i co go natchnęło, aby w ogóle coś napisać.
Jest to napisane przystępnym dla każdego językiem, niczym się nie wyróżnia, bo nie chodziło tutaj o nic więcej jak tylko przybliżyć nam sylwetkę Tommiego i poznanie zza kulis powstawanie filmu.
Na podstawie tej pozycji Tommy Wiseau wydaje się lepszym aktorem niż człowiekiem. Nie wygląda na to, żeby wielu gnało do niego zawrzeć znajomość, zresztą ja sama też wolałabym go nie poznawać. Jedno jest pewne, po przeczytaniu inaczej spojrzysz na "The Room".

Gdy skończyłeś oglądać "The Room" w Twojej głowie zapewne zrodziło się pytanie: "Co się właśnie wydarzyło? To wszystko było bez sensu..." I rzeczywiście tak jest, wiedziała już o tym cała ekipa podczas kręcenia filmu, jednak nie mogli nic z tym zrobić, bo w tej bezsensowności Tommy na swój pokręcony sposób ten sens widział.
W książce dowiadujemy się jak przebiegały dni,...

Coś pięknego.
Oczywiście, nie jest to literackie arcydzieło. Powiedziałabym nawet, że często czuć, że książka nie ma aspiracji być czymś wielkim. Cała jej siła opiera się na tym, co autor ma do zaoferowania. A jest to niepowtarzalny wgląd w to, co działo się na planie ,,The Room". I nie tylko to. Poznajemy też bardzo dobrze twórcę, scenarzystę, reżysera, producenta, głównego aktora... Już wiemy, gdzie jesteśmy? :)
Autor maluje nam obraz Tommy'ego jako dziwaka, który tylko cudem i z sobie tylko znanych powodów go nie zamordował. Człowieka zacietrzewionego, nieustępliwego, nieprzyjemnego, który gdzieś ma potrzeby i emocje innych. W zasadzie największego bufona na świecie. I jakimś cudem, po przeczytaniu całości, czytelnik ma ciepłe uczucia w odniesieniu do tego bohatera. Bo miał cel? Bo nie bał się sięgnąć po swoje marzenia? Chyba muszę przyznać, że w pewnym sensie jestem fanką Wiseau. Tego, którego opisał Greg Sestero.
Cytaty z filmu, które stały się memami jako tytuły rozdziałów? Genialne. Myślę, że właśnie to skłoniło mnie do obejrzenia chyba wszystkich możliwych wywiadów i publicznych wystąpień pana Wiseau dostępnych w internecie. Od tego momentu każdą kwestię przypisaną Tommy'emu słyszałam w głowie wypowiadaną jego głosem.
Płakałam ze śmiechu. A kierowca autobusu wstał i zaczął klaskać.
Po prostu fenomen.
Tak jak film trzeba zobaczyć, książkę trzeba przeczytać.

Coś pięknego.
Oczywiście, nie jest to literackie arcydzieło. Powiedziałabym nawet, że często czuć, że książka nie ma aspiracji być czymś wielkim. Cała jej siła opiera się na tym, co autor ma do zaoferowania. A jest to niepowtarzalny wgląd w to, co działo się na planie ,,The Room". I nie tylko to. Poznajemy też bardzo dobrze twórcę, scenarzystę, reżysera, producenta,...

You're tearing me apart, Lisa! "The Room" - jeśli ten tytuł nic Wam nie mówi, to spokojnie, po prostu jesteście mną sprzed kilku lat. Długo omijał mnie hype na ten kultowy już film; coś tam słyszałam, coś tam czytałam, mniej więcej docierało do mnie co, jak i kto, ale szczególnie się w "dzieło" Tommy'ego Wiseau nie zagłębiałam. Do czasu, kiedy wszystko się zmieniło i doznałam objawienia. Bo przecież "The Room" to najbardziej jaskrawy, bombastycznie naiwny i nieprawdopodobnie nieudolny najlepszy najgorszy film w historii kina (ok, zaraz obok "Planu 9 z kosmosu"; Ed Wood i Tommy Wiseau mogą zbić sobie piątki jako największe oryginały światowej kinematografii). "Film tak niezrozumiały, że nie możesz przestać go oglądać".
.
Tommy Wiseau to bezsprzecznie facet z wizją, nawet jeśli jego "wizja" to mocne 1/10. Długo nie było wiadomo, kim jest, skąd ma pieniądze na realizację swoich szalonych pomysłów i czy faktycznie przybył na Ziemię z innej planety, bo takie podejrzenia też generował. Jego najbardziej znany film, "The Room" (który napisał, wyreżyserował, wyprodukował, w którym zagrał główną rolę i na który wyłożył 6 milionów dolarów),to zjawiskowy przykład niezgłębionej nieudolności; 96 minut spektakularnej porażki twórczej, która paradoksalnie osiągnęła status legendy, stała się surrealistycznym mitem, kopalnią cytatów i najprawdziwszym fenomenem.
.
"Disaster Artist" to książka, będąca wspomnieniem z pracy na planie właśnie "The Room". Spisana przez Grega Sestero (jednego z aktorów wspomnianego dzieła) i Toma Bissella pozwala fanom przenieść się za kulisy, poczuć smak innego, Tommywiseauwskiego wymiaru czasoprzestrzennego. Pełna zabawnych anegdot, pieprznych ciekawostek, dziwactw, zagubienia, odrętwienia, zdezorientowania, przeklinania i kar za niepoważne puszczanie bąków. Słowem: praca na planie kochanego na całym świecie klasyka filmowej ruiny. Coś wspaniałego! Jedyne, czego bym się czepiła, to nierównej narracji, bo zdarzają się fragmenty po prostu mało ciekawe. Gdy Sestero nie zbacza z tematu - jest świetnie i z jajem. W innych przypadkach - cóż, mało mnie obchodzi, że jego matka chciała zostać śpiewaczką operową...
.
Dla fanów Tommy'ego Wiseau to pozycja obowiązkowa i uzupełnienie filmowego "The Disaster Artist", bo tak, nakręcono również film o kręceniu filmu. Totalna incepcja i kuriozalnie pyszna zabawa.

You're tearing me apart, Lisa! "The Room" - jeśli ten tytuł nic Wam nie mówi, to spokojnie, po prostu jesteście mną sprzed kilku lat. Długo omijał mnie hype na ten kultowy już film; coś tam słyszałam, coś tam czytałam, mniej więcej docierało do mnie co, jak i kto, ale szczególnie się w "dzieło" Tommy'ego Wiseau nie zagłębiałam. Do czasu, kiedy wszystko się zmieniło i...

Myślałam, że po obejrzeniu filmu o tym samym tytule nie dowiem się zbyt wiele na temat samego "dzieła kinematografii" jak i jego twórcy. Jednak mimo to opowieść bardzo mnie wciągnęła i pozwoliła przyjrzeć się osobliwej relacji aspirującego młodego aktora i dziwnego "pirata", jak wpłynęła ona na samą produkcję i jak wymagająca była dla obu panów.

Myślałam, że po obejrzeniu filmu o tym samym tytule nie dowiem się zbyt wiele na temat samego "dzieła kinematografii" jak i jego twórcy. Jednak mimo to opowieść bardzo mnie wciągnęła i pozwoliła przyjrzeć się osobliwej relacji aspirującego młodego aktora i dziwnego "pirata", jak wpłynęła ona na samą produkcję i jak wymagająca była dla obu panów.

Interesująca lektura, szczególnie dla fanów The Room. Trudno się nie śmiać w niektórych miejscach. Jednak uważam, że tłumaczenie jest dość nierówne, czasami widać, że tłumacz nie do końca dobrze przełożył książkę. Mimo to dobrze się bawiłam w trakcie czytania, nawet nabrałam chęci, żeby kiedyś zmierzyć się z The Room.

Interesująca lektura, szczególnie dla fanów The Room. Trudno się nie śmiać w niektórych miejscach. Jednak uważam, że tłumaczenie jest dość nierówne, czasami widać, że tłumacz nie do końca dobrze przełożył książkę. Mimo to dobrze się bawiłam w trakcie czytania, nawet nabrałam chęci, żeby kiedyś zmierzyć się z The Room.

najlepsza książka jaką czytałem

najlepsza książka jaką czytałem