Wszyscy potrzebowaliśmy takiego zakończenia!
Pani Maas nie zwiodła - dała wszystkim bohaterom Szklanego Tronu zakończenie pełne pompy, wielkich emocji i wielkich miłości, które w obliczu wojny z Erawanem i Maeve wybuchały jedna po drugiej. Od początku ich wątku byłam największą fanką Elide i Lorcana - ich historia była i jest źródłem największej możliwej czytelniczej satysfakcji wokół tematu rozwoju postaci. Elide to jak dla mnie był nawet materiał na osobną powieść, a w zetnięciu z takimi postaciami jak Aelin i Manon cała seria książek staje się naprawdę czymś wielkim. Pisarze szczycą się wykreowaniem jednej, genialnej postaci, na której opierają serie. Tutaj zetknęło się ich tak wiele i do końca pozostali indywidualnymi, niesamowitymi jednostkami. Manon do ostatniego rozdziału nosi ślady po stuleciu bycia ślepą maszyną do zabijania. Dorian do samego końca jest beznadziejnym czarusiem. Nie wszyscy stali się dobrzy i mili, nawet gdy stanęli po właściwej stronie na wojnie. Cały świat w Szklanym Tronie chyba dlatego właśnie wydaje się tak rzeczywisty, namacalny.
Cieszę się, że mogłam przeżyć tę długaśną przygodę - przeczytanie całej serii zajęło mi wiele tygodni i choć czasami miałam już ochotę zrobić sobie przerwę i „wpaść” do jakiegoś innego świata z zupełnie innej powieści, to jednak z tyłu głowy ciągle napędzała mnie ciekawość tego, co u Aelin. Mam nadzieję, że z czasem zapomnę o tym, co tu się podziało i za kilka lat będę mogła przeżyć to wszystko jeszcze raz.

Wszyscy potrzebowaliśmy takiego zakończenia!
Pani Maas nie zwiodła - dała wszystkim bohaterom Szklanego Tronu zakończenie pełne pompy, wielkich emocji i wielkich miłości, które w obliczu wojny z Erawanem i Maeve wybuchały jedna po drugiej. Od początku ich wątku byłam największą fanką Elide i Lorcana - ich historia była i jest źródłem największej możliwej czytelniczej...

Dobre zakończenie wszystkich historii, nie ma żadnego ale, wszystko zamknięte na ostatni guzik.
Podziwiam bohaterkę za wszystko co musiała poświęcić w imię swojego królestwa.
Jednak wątek Manon i czarownic skradł moje serce.

Dobre zakończenie wszystkich historii, nie ma żadnego ale, wszystko zamknięte na ostatni guzik.
Podziwiam bohaterkę za wszystko co musiała poświęcić w imię swojego królestwa.
Jednak wątek Manon i czarownic skradł moje serce.

9,5

9,5

Wow, czy ja naprawdę właśnie po tylu latach zakończyłam tą przygodę? Przyznam, że po drodze było różnie - jedne tomy podobały mi się bardziej, inne mniej, ale całość oceniam na dobrą serię. Przy ostatnim tomie trochę się pogubiłam na początku i miałam wrażenie, że coś mnie ominęło, czasem ciężko było przebrać, bo objętościowo to jest straszne (czasem się trochę dłuży). Ale samo zakończenie? Tak bardzo w punkt! Ostatnie strony to taka pełna satysfakcja, a koniec pozostawił mnie w uczuciu spełniania i zadowolenia. Lubię takie zakończenia :)

Wow, czy ja naprawdę właśnie po tylu latach zakończyłam tą przygodę? Przyznam, że po drodze było różnie - jedne tomy podobały mi się bardziej, inne mniej, ale całość oceniam na dobrą serię. Przy ostatnim tomie trochę się pogubiłam na początku i miałam wrażenie, że coś mnie ominęło, czasem ciężko było przebrać, bo objętościowo to jest straszne (czasem się trochę dłuży). Ale...

Bardzo wzruszające zakończenie całej serii Szklany Tron. Czytało się naprawdę dobrze. W porównaniu do poprzednich części, nie było momentu, kiedy wiało nudą i chciałam byle dalej przejść do kolejnego rozdziału książki. Tutaj wszystko było bardzo spójne i cała powieść trzymała taki sam, bardzo wysoki poziom. Jedyne, do czego mogłabym się przyczepić, to brak rozwinięcia niektórych kroków Aelin, dzięki którym ktoś przychodził z pomocą. Chętnie poczytałabym więcej o intrygach i o tym, co działo się w jej umyśle. Rozumiem, że to miało być zaskoczenie dla czytelnika i tak dalej, ale miejscami było tego troszeczkę za dużo. Stąd jedna gwiazdka w dół.
Z czystym sumieniem mogę polecić tę serię każdemu fanowi fantastyki. Myślę, że nikt na pewno nie będzie rozczarowany, bo rzadko zdarzają się książki, gdzie im dalej w las, tym lepiej. Często serie z czasem przysiadają, a tutaj bardziej męczyłam się na pierwszych dwóch tomach, natomiast kolejne pochłaniałam w zawrotnym nawet jak na mnie tempie.

Bardzo wzruszające zakończenie całej serii Szklany Tron. Czytało się naprawdę dobrze. W porównaniu do poprzednich części, nie było momentu, kiedy wiało nudą i chciałam byle dalej przejść do kolejnego rozdziału książki. Tutaj wszystko było bardzo spójne i cała powieść trzymała taki sam, bardzo wysoki poziom. Jedyne, do czego mogłabym się przyczepić, to brak rozwinięcia...

Minęło już sporo czasu odkąd zakończyłam ten cykl i kiedy tylko przypomnę sobie o kierunku, w jakim podążył, zastanawiam się: dlaczego?

Minęło już sporo czasu odkąd zakończyłam ten cykl i kiedy tylko przypomnę sobie o kierunku, w jakim podążył, zastanawiam się: dlaczego?

I stało się . Opowieść dobiegła końca . Opowieść pełna barwnych postaci , pięknych opisów przyrody i wspaniałych heroicznych czynów. Sarah w ostatnim tomie zaprosiła nas na ucztę wieńcząca całość serii. Wręcz w niemożliwy sposób tempo akcji zostało jeszcze podkręcone. Nic do końca nie było pewne i klarowne . Dawno ale to naprawdę dawno nie dostałam w prezencie takiego wachlarza emocji . Byłam zaskoczona , gdy w pewnym momencie poczułam łzy . I pomimo ,że przez całość opowieści bawiłam się wyśmienicie i zakończenie w pełni mnie zadowoliło , czuję się lekko odrętwiała. Ta seria na długo zostanie w mojej pamięci , jak i lekka nostalgia z nią związana. Przykro mi z powodu historii niektórych bohaterów , jednak rozumiem, że całość nie może być aż tak kolorowa jakbyśmy chcieli. Całym serduchem polecam wam serię Szklany Tron - jest godna Uwagi przez duże U.

I stało się . Opowieść dobiegła końca . Opowieść pełna barwnych postaci , pięknych opisów przyrody i wspaniałych heroicznych czynów. Sarah w ostatnim tomie zaprosiła nas na ucztę wieńcząca całość serii. Wręcz w niemożliwy sposób tempo akcji zostało jeszcze podkręcone. Nic do końca nie było pewne i klarowne . Dawno ale to naprawdę dawno nie dostałam w prezencie takiego...

I zakończyłam przygodę z tą serią. Bardzo mnie wciągnęła i żal mi było kończyć, jednak jednocześnie cieszy mnie, że już wiem jak to wszystko się wyjaśniło. Nie brakowało wzruszających momentów, było sporo emocji i zwrotów akcji. Początek zapowiadał się nieco nudnawo, ale jak się rozkręciło to żal było odkładać książkę. Cieszy mnie szczęśliwe zakończenie, żałuję tylko, że nie było jakiegoś epilogu po kilku latach.

I zakończyłam przygodę z tą serią. Bardzo mnie wciągnęła i żal mi było kończyć, jednak jednocześnie cieszy mnie, że już wiem jak to wszystko się wyjaśniło. Nie brakowało wzruszających momentów, było sporo emocji i zwrotów akcji. Początek zapowiadał się nieco nudnawo, ale jak się rozkręciło to żal było odkładać książkę. Cieszy mnie szczęśliwe zakończenie, żałuję tylko, że...

Książka równie dobra, jak wcześniejsze tomy. Osobiście jestem uradowana szczęśliwym zakończeniem (co mnie szczerze zaskoczyło),za które także wysoką ocena. Zasłużony los dla każdego z bohaterów. Akcja w książce jak zwykle na wysokim poziomie. Będę tęsknić za bohaterami.

Książka równie dobra, jak wcześniejsze tomy. Osobiście jestem uradowana szczęśliwym zakończeniem (co mnie szczerze zaskoczyło),za które także wysoką ocena. Zasłużony los dla każdego z bohaterów. Akcja w książce jak zwykle na wysokim poziomie. Będę tęsknić za bohaterami.

Ta seria zaczęła się jak najgorszy fantastyczny paździerz, a kończy się zadziwiająco znośnie. Cieszy mnie to, że z biegiem czasu Maas zaczęła wyrabiać sobie całkiem dobry warsztat i te powieści dojrzewają i ewoluują w trakcie. Generalnie zakończenie jest dobre, trochę poniewiera serce, chociaż momentami odrobinę przeciągnięte.

Ta seria zaczęła się jak najgorszy fantastyczny paździerz, a kończy się zadziwiająco znośnie. Cieszy mnie to, że z biegiem czasu Maas zaczęła wyrabiać sobie całkiem dobry warsztat i te powieści dojrzewają i ewoluują w trakcie. Generalnie zakończenie jest dobre, trochę poniewiera serce, chociaż momentami odrobinę przeciągnięte.