Już jako mały kajtek kochałam klechdy i podania ludowe. Sama czytałam sobie na dobranoc historie o kmiotkach i diabłach, o Sobótce, o strzydze pożerającej ludzi...

Tak mi zostało😊 Do dziś uwielbiam zanurzyć się w niepowtarzalnej polskiej gawędzie, w której słowiańskie stwory wędrują po świecie tuż obok Pana Jezusa, a kusy w kolorowych, niemieckich pluderkach zatańcowuje niemądre dziewki na śmierć.

Większość znanych mi opowieści pochodzi z odległych regionów kraju, dlatego zawsze wydawało mi się, że moje rodzime Pomorze nie może pochwalić się żadnymi bajędami, że jest nieciekawe.

Niedawno przyszło mi zweryfikować tę niemądrą myśl – natrafiłam na Jarosława Kociubę i jego dzieło.

„Legendy Pomorza” to ponad trzysta stron opowieści zebranych z bliższych i dalszych zakątków pomorskiej ziemi, opowieści, które zachwyciły mnie i całkowicie skradły mi serce. Na kartach książki znów mogłam spotkać znajomego diabła, Śmierć, mądrych kmiotków i okrutnych panów. A także smoki, stolemy, gryfy, wiedźmy, upiory... Nie, Pomorze absolutnie nie ma się czego wstydzić!

Prócz mnogości legend, jedną z największych zalet tej pozycji jest język. Prawdziwie gawędziarski, barwny, a przy tym niezwykle lekki. Autor zadbał o mapę (na obwolucie),spis postaci, rodów szlacheckich oraz miejscowości (uwzględniając nazwy w dwóch językach!). Wszystko to razem czyni lekturę niezwykle interesującą i przyjemną, a w dodatku pouczającą.

Mam wielki sentyment do tej książki, a także mnóstwo sympatii dla Autora, przemiłego i skromnego człowieka z olbrzymią wiedzą o regionie. Jeśli ktoś przepada za taką literaturą, z pewnością nie zawiedzie się na „Legendach”😊

Już jako mały kajtek kochałam klechdy i podania ludowe. Sama czytałam sobie na dobranoc historie o kmiotkach i diabłach, o Sobótce, o strzydze pożerającej ludzi...

Tak mi zostało😊 Do dziś uwielbiam zanurzyć się w niepowtarzalnej polskiej gawędzie, w której słowiańskie stwory wędrują po świecie tuż obok Pana Jezusa, a kusy w kolorowych, niemieckich pluderkach zatańcowuje...