Romans Eugenii właścicielki agencji guwernantek/to zajęcie nie dla damy/ i Edwarda Reeve syna hrabiego .

Romans Eugenii właścicielki agencji guwernantek/to zajęcie nie dla damy/ i Edwarda Reeve syna hrabiego .

Za "Siedem minut w niebie" zabrałam się na Legimi, jest to trzecia i ostatnia z książek Eloisy James tam zamieszczonych i co ważne, jest to już kompletnie inny cykl (9. tom serii Księżna w Desperacji, brak tam poprzednich części...).

Ta książka podobała mi się bardziej, niż "Powiedz 'tak' księciu" - opowiada losy wdowy, Eugenii Snow, arystokratki prowadzącej agencję guwernantek. U drzwi agencji pewnego dnia staje Edward Reeve, syn hrabiego, który nagle został opiekunem przyrodniego rodzeństwa. Mamy więc w książce zupełnie inne problemy - tęsknotę za zmarłym ukochanym, żałobę dzieci po śmierci rodziców, budowanie nowych więzi. W tej książce wiele się dzieje, a bohaterowie są ciekawie zbudowani. Wiadomo, to romans, więc są momenty typowe dla gatunku, nie jest idealnie, zdarzyło się, że zachowanie bohaterów było lekko denerwujące, ale przyjemność, jaką wyniosłam z lektury skłania mnie, by dać jej 6,5/10 gwiazdek.

Za "Siedem minut w niebie" zabrałam się na Legimi, jest to trzecia i ostatnia z książek Eloisy James tam zamieszczonych i co ważne, jest to już kompletnie inny cykl (9. tom serii Księżna w Desperacji, brak tam poprzednich części...).

Ta książka podobała mi się bardziej, niż "Powiedz 'tak' księciu" - opowiada losy wdowy, Eugenii Snow, arystokratki prowadzącej agencję...

Dziwna sprawa z tą książką, ponieważ z początku banał i przewidywalna monotonia, a na końcu tak mnie wzięło, że zamiast rzucić nią w kąt, jak sobie obiecałam około 150 strony, to zarwałam dobre trzy godziny snu.

I jeszcze się popłakałam.

Cóż, jeśli chodzi o Eloisę James, mam słabość do książek, w których za wszelką cenę broni swoich bohaterek takimi, jakie są, z ich słabościami, żenującymi zainteresowaniami czy cechami, które wręcz sprawiają, iż ich status ulega pomniejszeniu.
Tak jest w przypadku Eugenii, kobiety z wyższych sfer, która wybrała prowadzenie agencji guwernantek i której marzeniem stała się mała cukiernia, a jak wiadomo, damie praca nie przystoi.
Tak też Ward, mężczyzna z wyboru wyłamujący się z towarzystwa, stanowiący rodzinę zastępczą dla przyrodniego rodzeństwa, ma nie lada problem, gdy zauroczony kobietą, staje przed dylematem: miłość czy konwenanse?

Jeśli chodzi o ocenę, to ze słabej czwórki, podjechała pod dobrą siódemkę, tylko dlatego, że postanowiłam wytrwać do końca i przekonać się, że czasem warto przymknąć oko na to i owo.

Polecam fankom gatunku.

Dziwna sprawa z tą książką, ponieważ z początku banał i przewidywalna monotonia, a na końcu tak mnie wzięło, że zamiast rzucić nią w kąt, jak sobie obiecałam około 150 strony, to zarwałam dobre trzy godziny snu.

I jeszcze się popłakałam.

Cóż, jeśli chodzi o Eloisę James, mam słabość do książek, w których za wszelką cenę broni swoich bohaterek takimi, jakie są, z ich...

Mam problem z tą powieścią, bo skleja się krzywo z wyraźnie osobnych warstw.
Po pierwsze jest tu historia o nieporozumieniu, wykorzystującą klasyczny trop "księcia żebraka" (czy bardziej "'księżniczki żebraczki"),przy okazji której wychodzi na jaw, że nasz główny bohater jest zakompleksionym, klasistowskim dupkiem.
Po drugie niemal od pierwszych stron zostajemy wrzuceni w wir namiętności i erotycznych uniesień - zapomnijcie o "slow burn", naszym bohaterom pożądanie zaćmiewa umysł od pierwszego wejrzenia. I wiecie co - to jest strasznie męczące dla czytelnika!
Po trzecie mamy sympatyczny wątek dzieci, które nasz główny bohater chce przysposobić. Małe łobuzy są urocze i to się czyta z przyjemnością i zainteresowaniem.
Po czwarte mamy niechlujną redakcję - kilka faktów zaprzecza wydarzeniom innych książek w cyklu, ale i bohaterowie czasami zdają się zapominać, co robili kilkadziesiąt stron wcześniej, zaś w polskim tłumaczeniu główny Zły - babka rodzeństwa, zmienia nazwisko co rozdział, a protagoniści płeć w trakcie jednego zdania.

Mam problem z tą powieścią, bo skleja się krzywo z wyraźnie osobnych warstw.
Po pierwsze jest tu historia o nieporozumieniu, wykorzystującą klasyczny trop "księcia żebraka" (czy bardziej "'księżniczki żebraczki"),przy okazji której wychodzi na jaw, że nasz główny bohater jest zakompleksionym, klasistowskim dupkiem.
Po drugie niemal od pierwszych stron zostajemy wrzuceni...

Książka całkiem sympatyczna – Eugenia jest przesympatyczna, no i mega miło zobaczyć, jak wyrosła z niej dorosła kobieta! W sumie ta uwaga pozostaje aktualna także w stosunku do Edwarda. Kiedyś były z nich poboczni bohaterowie powieści o ich rodzicach, a teraz doczekali się własnej książki!
Mam natomiast dwie uwagi, które sprawiają, że czytanie tego to trochę jak rozmowa z obcokrajowcem na temat alfabetu – rozumiem pomyłki logiczne w latach etc., ale tu wygląda jakby autorka w ogóle nie czytała swoich książek. Dlaczego? Oto dowody:
1. Matka Lisette jest martwa w poprzednich częściach cyklu. Jest to wielokrotnie zaznaczone i absolutnie pewne. Dlaczego więc tutaj nagle jest żywa i bardzo żywotna? To nie sci-fi, że zmarli wstają z grobu
2. Lisette nie mogła mieć więcej dzieci. Było to wcześniej wyraźnie powiedziane, a tu okazuje się, że dorobiła się jeszcze dwójki
3. Jak Edward mógł nie znać dziedzica księcia Beaumonta? Jego ojciec Damon i księżna Beaumont, Jemma to rodzeństwo. Dziwne więc, żeby nigdy w czasie świąt i innych uroczystości nie poznał młodego Beaumonta.

Brak logiki jest niestety powalający, a szkoda.

Książka całkiem sympatyczna – Eugenia jest przesympatyczna, no i mega miło zobaczyć, jak wyrosła z niej dorosła kobieta! W sumie ta uwaga pozostaje aktualna także w stosunku do Edwarda. Kiedyś były z nich poboczni bohaterowie powieści o ich rodzicach, a teraz doczekali się własnej książki!
Mam natomiast dwie uwagi, które sprawiają, że czytanie tego to trochę jak rozmowa z...

Niby wszystko w tej historii jest, silna bohaterka, przystojny mężczyzna i nawet dzieci, które mogłyby sporo namieszać. A jednak czegoś mi zabrakło. Główna para właściwie od początku ma ochotę rzucić się na siebie, Ward w ogóle nie słucha co Eugenia i całe jego otoczenie do niego mówi. Bohaterowie ciągle odpływają myślami w stronę łóżka w sytuacjach raczej wymagających skupienia na temacie rozmowy. Dzieci są urocze, ale ich potencjał raczej niewykorzystany.

Niby wszystko w tej historii jest, silna bohaterka, przystojny mężczyzna i nawet dzieci, które mogłyby sporo namieszać. A jednak czegoś mi zabrakło. Główna para właściwie od początku ma ochotę rzucić się na siebie, Ward w ogóle nie słucha co Eugenia i całe jego otoczenie do niego mówi. Bohaterowie ciągle odpływają myślami w stronę łóżka w sytuacjach raczej wymagających...

Miło było się spotkać z bohaterami poprzednich części ale mam wrażenie że autorka nie przeczytała swoich wcześniejszych książek. Totalnie nie mogłam się połapać kto jest kto. I co tu robi matka Lisette?!

Miło było się spotkać z bohaterami poprzednich części ale mam wrażenie że autorka nie przeczytała swoich wcześniejszych książek. Totalnie nie mogłam się połapać kto jest kto. I co tu robi matka Lisette?!

Zaciekawił mnie wątek dzieci , ich zachowania i przeżycia, fabuła klarowała się na początku ciekawie, ale potem to już nic ekscytującego.
Przewidująca.

Zaciekawił mnie wątek dzieci , ich zachowania i przeżycia, fabuła klarowała się na początku ciekawie, ale potem to już nic ekscytującego.
Przewidująca.

Świetna...

Świetna...

To pierwszy i raczej ostatni raz kiedy stykam się z twórczością tej autorki. Rozczarowałam się faktem, że romans między głównymi bohaterami wybuchł tak szybko i właściwie ciągnął się przez całą akcję. Na plus główna bohaterka i jej charakter

To pierwszy i raczej ostatni raz kiedy stykam się z twórczością tej autorki. Rozczarowałam się faktem, że romans między głównymi bohaterami wybuchł tak szybko i właściwie ciągnął się przez całą akcję. Na plus główna bohaterka i jej charakter