Ciężko polecić książkę, tak jak ciężko było przez nią przebrnąć. Akcja rozwleczona, dopiero pod sam koniec zaczyna się coś dziać. Bardzo dużo tekstu, głównie wewnętrzny monolog głównej bohaterki, bogato okraszony bluzgami.
Szkoda, bo Łagów znam, a zupełnie nie mogłam go odnaleźć w książce. Jak dla mnie - stracony czas.

Ciężko polecić książkę, tak jak ciężko było przez nią przebrnąć. Akcja rozwleczona, dopiero pod sam koniec zaczyna się coś dziać. Bardzo dużo tekstu, głównie wewnętrzny monolog głównej bohaterki, bogato okraszony bluzgami.
Szkoda, bo Łagów znam, a zupełnie nie mogłam go odnaleźć w książce. Jak dla mnie - stracony czas.

Tytuł pochodzi z dziennika Jarosława Iwaszkiewicza.

Dziwne, że wcześniej nie słyszałam o tej autorce, bo od pierwszych stron uśmiechałam się czytając komentarze głównej bohaterki, chamskie, ale jakże trafne. Polskim książkom zawsze towarzyszy pewna swojskość, której nie mają nawet najlepsze zagraniczne powieści.

Główna bohaterka to prokurator Zuzanna Bylińska z Wrocławia, która została zmuszona do urlopu. Postanawia spędzić parę tygodni w Łagowie, gdzie rok wcześniej utonęła jej przyjaciółka Basia. Zuzannę dręczy wyrzut sumienia, nie odezwała się do koleżanki przed śmiercią, ponieważ coś się miedzy nimi zepsuło.

Zuzannie ciężko się przystosować do mentalności panującej w mniejszej miejscowości, gdzie wsiowaci tubylcy mieszają się z spuszczonymi z łańcucha turystami. Jednak, ponieważ przyjechała sama, jest często podrywana. Pani prokurator odrzuca zalotników, jest twarda i nieprzystępna, przez co nie przyciąga do siebie ludzi. Po pewnym czasie jednak nawiązuje przyjaźnie, przez co pobyt staje się znośniejszy.

Zuzanna zaczyna się zastanawiać, czy śmierć jej przyjaciółki była wypadkiem. Zwłaszcza, gdy słyszy, że ona też może skończyć, jak poprzednia. Nikogo nie dziwi też samobójstwo młodego mężczyzny, gdy nieco wcześniej zginął inny z jego „paczki”. Ponieważ nie ma dowodów na to, że coś jest nie tak, postanawia je zdobyć.

https://karinaoliteraturze.wordpress.com/

Tytuł pochodzi z dziennika Jarosława Iwaszkiewicza.

Dziwne, że wcześniej nie słyszałam o tej autorce, bo od pierwszych stron uśmiechałam się czytając komentarze głównej bohaterki, chamskie, ale jakże trafne. Polskim książkom zawsze towarzyszy pewna swojskość, której nie mają nawet najlepsze zagraniczne powieści.

Główna bohaterka to prokurator Zuzanna Bylińska z...

Przeczytałam 72 strony książki. Tylko dlatego, że nie miałam nic innego pod ręką, dotarłam tak daleko.
Na "Cichą przystań" trafiłam przypadkiem w bibliotece, wypożyczyłam ją pod wpływem impulsu, nie przeczytałam nawet opisu. Już po kilku stronach rzuciłam okiem na opinie innych czytelników i byłam w szoku, gdy dowiedziałam się, że ta powieść to kryminał. Te 72 strony nadawałyby się najwyżej na obyczaj i to raczej średniej jakości. Dialogi trochę śmieszne, opisy zdecydowanie za długie, główna bohaterka nie do zniesienia, nie wspomnę o bluźnierstwach praktycznie na każdej stronie i sposobie pisania autorki.
Jeśli ktoś przepada za książkami pisanymi baaaardzo potocznym językiem, z pewnością mu się spodoba. Ja odpuszczam.

Przeczytałam 72 strony książki. Tylko dlatego, że nie miałam nic innego pod ręką, dotarłam tak daleko.
Na "Cichą przystań" trafiłam przypadkiem w bibliotece, wypożyczyłam ją pod wpływem impulsu, nie przeczytałam nawet opisu. Już po kilku stronach rzuciłam okiem na opinie innych czytelników i byłam w szoku, gdy dowiedziałam się, że ta powieść to kryminał. Te 72 strony...

Nudna jak nie wiem. Tak się składa, że mieszkam w okolicy , w której dzieje się 'akcja' i nic z tego nie jest prawdą co było o Łagowie opisane. Przykre troszeczkę.

Nudna jak nie wiem. Tak się składa, że mieszkam w okolicy , w której dzieje się 'akcja' i nic z tego nie jest prawdą co było o Łagowie opisane. Przykre troszeczkę.

Pomysł na fabułę bardzo dobry, ale niestety styl pisania autorki dramatyczny. Szkoda bo w tle Łagów. Ale może dlatego udało mi się dobrnąć do końca pomimo, że wymęczyłam się okrutnie.

Pomysł na fabułę bardzo dobry, ale niestety styl pisania autorki dramatyczny. Szkoda bo w tle Łagów. Ale może dlatego udało mi się dobrnąć do końca pomimo, że wymęczyłam się okrutnie.

Akcja bardzo się ciągnie, tak naprawdę zaczyna się coś dziać pod sam koniec, według mnie ta książka mogłaby być o wiele krótsza

Akcja bardzo się ciągnie, tak naprawdę zaczyna się coś dziać pod sam koniec, według mnie ta książka mogłaby być o wiele krótsza

Nie jest to powieść doskonała, ale ma sporo plusów.

Wakacyjne czytadło? Tak. Czy kryminał? Raczej nie klasyczny, bo nie ma dochodzenia, tezy, podejrzeń, czy choćby nieboszczyka (przynajmniej do pewnego momentu - potem trup ściele się aż za gęsto). Prawda w dużej mierze odkrywana jest mimochodem, przypadkiem, od urlopowego niechcenia.

Na plus: akcja w Łagowie Lubuskim (bywam, a wiadomo, że jak znamy, to lubimy),bohaterka z Wrocławia i kilka scen we Wro (lokalny patriotyzm, nie będę się kryć),postaci kobiece w rolach głównych (mniej ich w kryminałach, więc cenię) i rozmiar lektury zacny, idealny do wakacyjnego leżaka. Jest też klimat niepokojącej tajemnicy, ciekawie poprowadzona narracja (wstawki z czegoś na kształt pamiętnika) i stopniowo odsłaniane fakty, m.in. takie, które od początku zna główna bohaterka - Zuza, a których nie zna czytelnik.

Na minus: dość naciągana intryga, jak dla mnie trochę za bardzo oklepany problem; mało wiarygodne niektóre motywacje i relacje (zwłaszcza z Matim) oraz przebieg niektórych scen (bohaterka do czegoś dąży, docieka i nagle nie wiedzieć czemu kończy rozmowę),a momentami też dialogi (na pierwszych stronach przypominają przerzucanie się ripostami w wykonaniu gimnazjalistów).

No ale jako wakacyjne / urlopowe / covidowe czytadło - przyzwoite bardzo. Rodzimej autorki, z kobiecą bohaterką i miejscami, do których mam sentyment. Więc chętnie zobaczę kolejne dzieła M. Mizuro.

Nie jest to powieść doskonała, ale ma sporo plusów.

Wakacyjne czytadło? Tak. Czy kryminał? Raczej nie klasyczny, bo nie ma dochodzenia, tezy, podejrzeń, czy choćby nieboszczyka (przynajmniej do pewnego momentu - potem trup ściele się aż za gęsto). Prawda w dużej mierze odkrywana jest mimochodem, przypadkiem, od urlopowego niechcenia.

Na plus: akcja w Łagowie Lubuskim...

Po zmęczeniu - nie mogę nazwać tego czytaniem - połowy książki odłożyłam ją na półkę. Główna bohaterka odrzuca czytelnika. Akcja jest tak rozwlekana, że nie zachęca do zapoznania się z kolejnymi stronami. Nie polecam

Po zmęczeniu - nie mogę nazwać tego czytaniem - połowy książki odłożyłam ją na półkę. Główna bohaterka odrzuca czytelnika. Akcja jest tak rozwlekana, że nie zachęca do zapoznania się z kolejnymi stronami. Nie polecam

Intryga tego thrillera/kryminału i sami bohaterowie całkiem w miarę. Są wakacje, małe miasteczko, miejscowy lud i tajemnicze jezioro... Ale jeśli chodzi o język to ma wiele do życzenia. Szczerze zdziwiłam się, że WAB wydał coś takiego. Dobrnęłam do końca, bo finał zaczął klarować dość ciekawie, ale generalnie średnio polecam.

Intryga tego thrillera/kryminału i sami bohaterowie całkiem w miarę. Są wakacje, małe miasteczko, miejscowy lud i tajemnicze jezioro... Ale jeśli chodzi o język to ma wiele do życzenia. Szczerze zdziwiłam się, że WAB wydał coś takiego. Dobrnęłam do końca, bo finał zaczął klarować dość ciekawie, ale generalnie średnio polecam.

Zuzanna musi wybrać się na przymusowy urlop.
Postanawia wyjechać do miejscowości, gdzie rok wcześniej zginęła jej przyjaciółka Basia. Chce dowiedzieć się prawdy na temat jej śmierci, ponieważ kobieta była świetną pływaczką, a utonęła. Uważa, że ktoś jej pomógł i że to nie był zwyczajny wypadek.

Niestety, książka nie jest ciekawa.
Po opisie można się spodziewać, że główna bohaterka będzie dążyć do wyjaśnienia sprawy, opis wydawał się bardzo zachęcający do sięgnięcia po książkę, ale niestety, od pierwszej strony można się rozczarować. Słownictwo i styl pisania jest dość wulgarny, głównej bohaterki nie da się polubić, ponieważ ciągle coś jej się nie podoba, gdy ktoś chce normalnie zagadać, ona kręci nosem, nudzi ją rozmowa z drugą osobą. I nic nie robi, aby dowiedzieć się, co stało się z przyjaciółką.
Przez całą książkę Zuzanna chodzi po wiosce, je, pływa, spotyka się z lokalnym policjantem i nie robi nic w sprawie przyjaciółki.
Dopiero ostatnie kilkanaście stron jest tym, co w opisie.
Dopiero tam nadchodzi rozwiązanie całej historii.
Książka miała potencjał, był dobry pomysł na naprawdę dobrą historię, ale niestety, autorka książki nie wykorzystała tego i wyszła nudna książka zupełnie o niczym.

Zuzanna musi wybrać się na przymusowy urlop.
Postanawia wyjechać do miejscowości, gdzie rok wcześniej zginęła jej przyjaciółka Basia. Chce dowiedzieć się prawdy na temat jej śmierci, ponieważ kobieta była świetną pływaczką, a utonęła. Uważa, że ktoś jej pomógł i że to nie był zwyczajny wypadek.

Niestety, książka nie jest ciekawa.
Po opisie można się spodziewać, że główna...