Ta książka jest dodatkiem do głównej serii i opowiada o tych samych wydarzeniach co pierwszy tom, ale jest napisana z punktu widzenia innego z bohaterów, a dokładnie to z puntu widzenia Tylera.

Ogólnie nie bardzo lubię dodatki, po prostu mnie one zanudzają i rzadko dowiaduję się z nich czegoś czego nie wiedziałam. Niestety w tym przypadku było podobnie. Książka mnie rozczarowała. Szczerze uwielbiam serie Dimily, więc koniecznie chciałam przeczytać dodatek, nawet go sobie kupiłam, ale niestety książka mnie zamęczyła. Powiem wprost, była dla mnie nudna i bardzo długo się z nią męczyłam zanim dograłam do końca, bo najzwyczajniej w świecie nie chciało mi się jej czytać. Myślę, że jest dobra to książka dla osób, które lubią czytać jedną książkę kilka razy i wracać do czytanych wcześniejszych historii, może takiej osobie ta książka bardziej się spodoba niż mnie. Jak dla mnie część tej książki brzmiała po prostu jak usilne wytłumaczenie zachowania Tylera, który no aniołkiem nie był i trochę mnie irytował ten fakt, że autorka robiła wszystko by na siłę go usprawiedliwić za jego zachowanie.

Sięgając po "Nawet o tym nie wspominaj" liczyłam też, że w końcu dowiem się co się działo z Tylerem, kiedy to zniknął na kilka lat w głównej serii, ale lipa, nic z tego, bo książka nie poruszyła tego tematu, opowiadając równoległą historie do wydarzeń z pierwszego tomu i kończąc się w podobnym momencie, więc w tej kwestii książka znów mnie zawiodła. Jednak plus tej książki jest taki, że były w niej też wątki z przeszłości i opowiadała o tym co działo się z Tylerem pięć lat wcześniej, a czego nie było w głównej serii, co na szczęście nieco urozmaiciło lekturę i było nawet ciekawe. Lecz no nie jest to też najlżejsza książka, bo (spojler!!!!) Tyler miał kontakt z przemocą domową, co jest widoczne w tej powieści.

Zastawiam się czy lepiej czytać tą książkę zaraz po przeczytaniu głównej serii, kiedy to się dokładnie pamięta wydarzenia z niej i można sobie zobaczyć inny punkt widzenia tych wydarzeń, lecz wtedy książka może się nudzić, bo czytamy drugi raz o tym samym, czy może lepiej przeczytać ten dodatek po jakimś czasie, kiedy te wydarzenia już się nieco zatarły w naszej pamięci, więc książka jest ciekawsza, lecz wtedy zaś traci się sens patrzenia na tą samą sytuacje z innego punktu widzenia, bo już ledwo tą sytuacje pamiętamy. Podsumowując, jak ktoś nie jest zgorzałym fanem tej serii i wie, że nie lubi tego typu dodatków, to nie ma co się fatygować po sięganie po tą książkę.

Tak na marginesie, z tej serii jest jeszcze takie coś jak krótka historia, zwana ostatnim rozdziałem serii, z tytułem "Did I Mention it's 10 Years Later?" która ma raptem 25 stron w wersji angielskiej i opowiada historie Eden i Tylera po dziesięciu latach od zakończenia ostatniego tomu.

Ta książka jest dodatkiem do głównej serii i opowiada o tych samych wydarzeniach co pierwszy tom, ale jest napisana z punktu widzenia innego z bohaterów, a dokładnie to z puntu widzenia Tylera.

Ogólnie nie bardzo lubię dodatki, po prostu mnie one zanudzają i rzadko dowiaduję się z nich czegoś czego nie wiedziałam. Niestety w tym przypadku było podobnie. Książka mnie...

W zasadzie niewiele wznoszące powtórzenie tomu 1, za wyjątkiem dzieciństwa głównego bohatera.

W zasadzie niewiele wznoszące powtórzenie tomu 1, za wyjątkiem dzieciństwa głównego bohatera.

11/10

11/10

Fenomen, cała seria nic dodać nic ująć
Dała bym 1000/10 gdybym mogła
Na początku byłam sceptycznie nastawiona to tego prequelu, ale zaskoczył mnie i totalnie rozwalił, historia tylera to książka na której płakałam często. Myślę że cała seria dimily wzbudza wszystkie emocje od nienawiści do miłości. Retrospekcje sprzed 5 lat przeplecione z wydarzeniami z książki "Czy wspominałam że cię kocham?" są genialne. Jednoczesne śledzenie części pierwszej daje taki obraz sytuacji, wejście w uczucia tylera to doznania nie do odwrócenia. Zakochałam się!
Polecam każdemu, bo książka uzależnia, chwyta serce i robi z nim rzeczy nie do pomyślenia, bo to tylko książka? Myślę że aż.
A więc do wszystkich ~no te rindas~ ❤️

Fenomen, cała seria nic dodać nic ująć
Dała bym 1000/10 gdybym mogła
Na początku byłam sceptycznie nastawiona to tego prequelu, ale zaskoczył mnie i totalnie rozwalił, historia tylera to książka na której płakałam często. Myślę że cała seria dimily wzbudza wszystkie emocje od nienawiści do miłości. Retrospekcje sprzed 5 lat przeplecione z wydarzeniami z książki "Czy...

Historia z potencjałem. Efekt gorszy.
Kilka spraw było rażących i drażniących, przez co czytanie nie było płynne, a historia robiła się nudna.
1. Fabuła rozwija się w żółwim tempie. Mija prawie 150 stron, a my mamy dopiero 1,5 dnia historii. Poza tym fabuła opiera się na dwojgu ludzi, tymczasem zanim dochodzi do jakiejkolwiek interakcji głównych bohaterów mamy całe mnóstwo kompletnie zbędnych wątków, które można było opisać w kilku zdaniach i wszystko byłoby jasne. No, ale tak właśnie robi się 460 stron....
Poza tymże jak już wreszcie zaczynają ze sobą rozmawiać nagle wybucha żar. Zupełnie jakby gdzieś czegoś zabrakło.
2. Bohaterowie mają po 17 lat, a zachowują się jakby byli co najmniej 25-latkami. Rozumiem przejścia głównego bahatera, ale żadne doświadczenia życiowe nie sprawiają w magiczny sposób że z nastolatka człowiek stanie się doświadczonym, znającym życie człowiekiem. Interakcje tych młodych ludzi (imprezy, zachowania, seks) sprawiają wrażenie zbyt dorosłych. Niby są momenty, gdzie dzieciaki zachowują się jak dzieciaki, ale więcej infantylizmu dodałoby powieści realizmu.
3. Pisanie przez kobietę z punktu widzenia chlopaka prowadzi w pułapkę nierealności. Myśli głównego bohatera momentami do niego zwyczajnie nie pasują. Poza tym faceci tyle nie myślą 😁, a już na pewno nie o uczuciach i z pewnością nie w tym wieku.
4. Najgorszym elementem, który zawsze wyprowadza mnie z równowagi jest dokładne opisywanie zwykłych czynności: "zatrzymałem samochód, zgasiłem silnik, westchnąłem, wysiadłem, zamknąłem drzwi, oparłem się, wyjąłem zapalniczkę, zapaliłem papierosa i zaciągnąłem się". Autorka potrafi napisać 4 zdania na temat wejścia do domu, albo jazdy samochodem z punktu A do B.
5. Błędy. Nie wiem czy korektor miał kaca, ale błędów jest sporo, z pięknym ortografem już na pierwszych stronach.
6. Silną stroną książki są retrospekcje, ale i w ich przydługie opisy i zbędne sceny niszczą odbiór.

Historia z potencjałem. Efekt gorszy.
Kilka spraw było rażących i drażniących, przez co czytanie nie było płynne, a historia robiła się nudna.
1. Fabuła rozwija się w żółwim tempie. Mija prawie 150 stron, a my mamy dopiero 1,5 dnia historii. Poza tym fabuła opiera się na dwojgu ludzi, tymczasem zanim dochodzi do jakiejkolwiek interakcji głównych bohaterów mamy całe mnóstwo...

Szkoda jedynie że jest to pierwsza część przedstawiona z perspektywy Taylera a nie wszystkie trzy. Według mnie nic nowego nie wnosi

Szkoda jedynie że jest to pierwsza część przedstawiona z perspektywy Taylera a nie wszystkie trzy. Według mnie nic nowego nie wnosi

Losy naszych bohaterów tym razem poznajemy z perspektywy Tyler'a.
W pierwszym tomie był tajemniczy i jego uczucia nie do końca były jasne, ale dzięki tej części można poznać go lepiej. Pomimo swojego młodego wieku ma on za sobą wiele przykrych doświadczeń o, których nie może zapomnieć. A sposób w jaki próbuje z nimi walczyć go wyniszcza. To, Eden staje się jego "lekarstwem" i powodem, dla, którego chce się zmienić, a jest, to długotrwały proces.
Ta część jest trudniejsza od pozostałych, bo poznajemy tu uczucia, odczucia niewinnego dziecka, które jest maltretowane. Jest, to idealne dopełnienie pierwszego tomu.
Polecam.

Losy naszych bohaterów tym razem poznajemy z perspektywy Tyler'a.
W pierwszym tomie był tajemniczy i jego uczucia nie do końca były jasne, ale dzięki tej części można poznać go lepiej. Pomimo swojego młodego wieku ma on za sobą wiele przykrych doświadczeń o, których nie może zapomnieć. A sposób w jaki próbuje z nimi walczyć go wyniszcza. To, Eden staje się jego...

Książka napisana z perspektywy drugiego bohatera nie zawsze jest dobrym pomysłem. W tym wypadku jest to złoto. Idealne uzupełnienie historii poprzednich części. Szybko i przyjemnie się ją czyta, mnie osobiście bardzo w ciągła. Pozwala nam wejść do głowy Tylera i poznać jego emocje, uczucia i co najważniejsze - przeszłość. Znęcanie się nad niewinnym dzieckiem, zaczęło się niby niewinnie a skończyło się niemal tragedią. Czytanie scen z jego dzieciństwa było straszne i rozrywało serce.
Moim zdaniem książka godna polecenia.

Książka napisana z perspektywy drugiego bohatera nie zawsze jest dobrym pomysłem. W tym wypadku jest to złoto. Idealne uzupełnienie historii poprzednich części. Szybko i przyjemnie się ją czyta, mnie osobiście bardzo w ciągła. Pozwala nam wejść do głowy Tylera i poznać jego emocje, uczucia i co najważniejsze - przeszłość. Znęcanie się nad niewinnym dzieckiem, zaczęło się...

Ciekawa i wyciągająca jak poprzednie części. Lekko i szybko się ją czyta. Bardzo fajnie napisana, cofając się do wspomnień Tylera łapałam się za serce przez jakie piekło musiał przechodzić nie tylko fizyczne ale również psychiczne. Najbardziej boli mnie, że to dzieję się w wielu rodzinach, możliwe, że tuż obok Nas i tego nie zauważamy..

Ciekawa i wyciągająca jak poprzednie części. Lekko i szybko się ją czyta. Bardzo fajnie napisana, cofając się do wspomnień Tylera łapałam się za serce przez jakie piekło musiał przechodzić nie tylko fizyczne ale również psychiczne. Najbardziej boli mnie, że to dzieję się w wielu rodzinach, możliwe, że tuż obok Nas i tego nie zauważamy..

Nie przepadam za książka pisana oczami tego drugiego bohatera, pomimo iż tutaj jest pełna poruszającą historia maltretwanego chłopca i jego uczuć w tym wieku, w którym miało to miejsce.

Nie przepadam za książka pisana oczami tego drugiego bohatera, pomimo iż tutaj jest pełna poruszającą historia maltretwanego chłopca i jego uczuć w tym wieku, w którym miało to miejsce.