The Yes Brain. Mózg na Tak

Książka o tym jak lepiej rozumieć dziecko, ze sporą dawką wiedzy psychologicznej i biologicznej. Ciekawy wątek jak współpracować z dzieckiem w jego różnych stanach emocjonalnych, gdy emocje go zalewają i reaguje ze strefy niebieskiej (stój, zemdlej) zielonej (zrównoważonej) i czerwonej (atakuj/uciekaj).

Książka o tym jak lepiej rozumieć dziecko, ze sporą dawką wiedzy psychologicznej i biologicznej. Ciekawy wątek jak współpracować z dzieckiem w jego różnych stanach emocjonalnych, gdy emocje go zalewają i reaguje ze strefy niebieskiej (stój, zemdlej) zielonej (zrównoważonej) i czerwonej (atakuj/uciekaj).

Kiedy wzięłam tę książkę do ręki, by napisać opinię uśmiechnęłam się. Nie tylko do wiedzy jaką przekazuje, nie tylko do D. Siegela, którego uwielbiam, ale i do wspomnień czytania jej z córką. Moja 4 latka, wieczorami siadała ze mną i oglądała obrazki, czytała dymki i pytała, która strefa mózgu, co oznacza.
Wcześniej wydawało mi się, że książki z psychologii i neuronauk są dla dorosłych. "Yes brain" pokazało mi, że wartość i frajdę z czytania o mózgu i emocjach mogą mieć też dzieci.

Kiedy wzięłam tę książkę do ręki, by napisać opinię uśmiechnęłam się. Nie tylko do wiedzy jaką przekazuje, nie tylko do D. Siegela, którego uwielbiam, ale i do wspomnień czytania jej z córką. Moja 4 latka, wieczorami siadała ze mną i oglądała obrazki, czytała dymki i pytała, która strefa mózgu, co oznacza.
Wcześniej wydawało mi się, że książki z psychologii i neuronauk są...

Okładka jest świetna. Ale na tym koniec. Już sam początek zrobił na mnie takie wrażenie, że zaczęłam się zastanawiać kiedy wreszcie dostanę wiedzę, której tu szukam. I co? I słabo.

Autorzy wyrażają się w bardzo naukowy sposób. Zdań naszpikowanych niezwykle prostymi i przyjemnymi słowami w stylu: neurobiologia interpersonalna czy trójkąt dobrostanu jest tu po prostu mnóstwo. Niby proste i po polsku. Ale bez tych uroczo brzmiących nazw, treść byłaby dużo bardziej przystępna i zdecydowanie bardziej sympatyczna.

Niestety konkretne rady bardzo ciężko wyłuskać szybko i sprawnie. Czułam się przy tym jak detektyw, lub kopciuszek odsiewający to, co dla mnie zbędne od tego co praktyczne. Po około 45 stronach zdałam sobie sprawę, że cała książka będzie utrzymana w takim tonie, a przecież całość to zaledwie 189 stron…

Trzeba przyznać, że autorom udało się wywołać we mnie emocje. Jednak przeważającą była tu niestety irytacja, Nijak nie lubię poradników, które męczą naukowym bełkotem, bo inaczej chyba nie jestem w stanie tego określić. Jak dla mnie treść jest po prostu przekombinowana i zdecydowanie zbyt skomplikowana.

W dodatku autorzy co rusz odsyłali mnie do innych swoich książek, co jeszcze bardziej męczyło, bo miałam wrażenie, że ten tytuł to głównie taka kryptoreklama ich innych publikacji.

Wrrr…
Nie rozumiem, dlaczego wyniki najnowszych badań naukowych są ważniejsze od konkretów: jak reagować. Każdy rodzic wie, jak wygląda napad szału u jego pociechy. Ale jak się zachować w takiej sytuacji? Jak do niej nie dopuścić w przyszłości? Podejrzewam, że przeciętna matka ma gdzieś te wyniki. Ona chce wiedzieć jak radzić sobie z dzieckiem, a nie co odkryli naukowcy na temat sfer i jak rozróżnić, w której z nich akurat znajduje się jej dziecko. Potrzebuje prostych rad do wcielenia od razu w życie. Nie ma czasu na taką zabawę w detektywa.

Dużo nauczyłam się z innych poradników, dzięki którym moje korepetycje zyskały na jakości. Moje podejście się zmieniło i naprawdę doceniam każdą rade, jaką uzyskałam z innych źródeł. Nigdy natomiast nie męczyłam się, by te rady znaleźć. Mi się, tak najzwyczajniej w świecie, ta książka po prostu nie podobała.

Czy komuś w ogóle polecam ten tytuł?

Oj tak. Osobom, które łakną wiedzy teoretycznej. Które uwielbiają poznawać dogłębnie psychologiczne mechanizmy, jakie rządzą naszym umysłem czy też elementy składowe poszczególnych reakcji, analizować, zastanawiać się, wyciągać własne wnioski. Czytelnikom, którzy chcą dowiedzieć się więcej, bardziej i nie przeszkadza im naukowy ton.

Obrazowo i konkretnie
Żeby tak do końca nie narzekać, znalazłam też coś fajnego. Treść przeplatają rysunki i są one naprawdę ładne i estetyczne, a dodane do nich opisy dają naprawdę wartościowe wskazówki. Można tu zobaczyć przykładowe wypowiedzi rodziców, jak się do dziecka odezwać, a jak nie. Jak pomóc mu zrozumieć daną sytuację, jak nastawić je pozytywnie do kolegów czy w ogóle życia. I to jest coś, co pomaga.

Dla osób zainteresowanych tym, jak działa mózg, ten poradnik będzie ciekawy. Niestety uważam, że rodzicom z dużymi problemami wychowawczymi autorzy przekazują wiedzę w bardzo ciężki, mało przystępny sposób i na pewno nie daje szybkich wskazówek do natychmiastowego wcielenia w życie.

Na mnie ten poradnik wrażenia nie zrobił i niestety nie trafi na półkę ulubionych. Doszłam do wniosku, że ja spodziewałam się tu czegoś zupełnie innego. Może takiej Superniani, ale w wersji pisanej?

http://www.piorkonabiurko.pl/poradnikibiografierozwoj/the-yes-brain-mozg-na-tak-d-j-siegel-t-p-bryson/

Okładka jest świetna. Ale na tym koniec. Już sam początek zrobił na mnie takie wrażenie, że zaczęłam się zastanawiać kiedy wreszcie dostanę wiedzę, której tu szukam. I co? I słabo.

Autorzy wyrażają się w bardzo naukowy sposób. Zdań naszpikowanych niezwykle prostymi i przyjemnymi słowami w stylu: neurobiologia interpersonalna czy trójkąt dobrostanu jest tu po prostu...

W drodze do pracy skończyłam czytać "The Yes Brain. Mózg na Tak" - autorzy Daniel J. Siegel, Tina Payne-Bryson. I jestem na TAK!
Dlaczego?
Książka nie jest typowym poradnikiem. To raczek zbiór wskazówek popartych obserwacjami i badaniami. Wskazówek jak pomóc dziecku stać się bardziej stabilnym, szczęśliwym i jak poznać siebie. Autor zajmuje się takimi tematami jak równowaga, wnikliwość, wgląd w siebie, odporność psychiczna, empatia. Po każdym rozdziale autor daje nam mini komiks w postaci ćwiczenia do przeprowadzenia z dzieckiem. Bardzo fajne rozwiązanie. Jest to obrazowe i pozwala wyjść poza suchy tekst.
Jest dużo o samoregulacji, o empatii, o integralności. A wszystko podane w sposób wcale nie nudny i nieskomplikowany. Tekst nie jest przesycony naukowymi blebrami. Przyznaję, że czytając pozycje, w których jest dużo memłania naukowego, szybko się nudzę. Nie jestem naukowcem, jestem matką, która chce, żeby jej dziecko było szczęśliwe. A ta książka podsuwa kilka pomysłów jak dziecku w tym pomóc.
Powiem więcej, ta książka może też pomóc rodzicom. :-) Czego jestem żywym przykładem i może to potwierdzić zarówno mój małżonek, jak i mój Syn.
Naprawdę warto przeczytać trochę o mózgu, jak się rozwija, jaki mamy na to wpływ, jak możemy pomóc dzieciom i sobie.

W drodze do pracy skończyłam czytać "The Yes Brain. Mózg na Tak" - autorzy Daniel J. Siegel, Tina Payne-Bryson. I jestem na TAK!
Dlaczego?
Książka nie jest typowym poradnikiem. To raczek zbiór wskazówek popartych obserwacjami i badaniami. Wskazówek jak pomóc dziecku stać się bardziej stabilnym, szczęśliwym i jak poznać siebie. Autor zajmuje się takimi tematami jak...

Jestem po wielu książkach tego typu, od NLP zaczynając, po neuronauce kończąc. Sięgnęłam po tę książkę, bo szukałam odpowiedzi na kilka pytań, których jeszcze nie rozumiałam i ech... Wszędobylskie reklamy obiecały mi właśnie te odpowiedzi, ale tak naprawdę...nie uzyskałam ich.

Czytając tę książkę miałam wrażenie, że jestem niedoinformowana, autor non stop podkreśla i przypomina mi, że napisał już 2 inne książki. Bez tamtych nie zrozumiem tematu w pełni. Ten zabieg przeszkadzał mi. Zamiast mieć najważniejsze informacje w jednej książce, czuję się jak głupek, bo nie przeczytałam czegoś, co było oczywiste w innym wydaniu.

Daję 5, bo owszem, osoba która pierwszy raz spotyka się z tym tematem może poczuć się jak ja. Ale autor faktycznie pokazał kilka oczywistych rzeczy w naszym zachowaniu, które są drobne i nie myślimy o nich, a które są tak ważne do okazania dla naszych dzieci. Mówię tu na przykład o interpretowaniu RAZEM z dzieckiem zachowań innych ludzi w trudnych/bolesnych dla nich sytuacjach. Obserwacja emocji, analizowanie co się stało, jak ktoś się czuje i zrozumienie całości wydarzenia, wpływa na rozwój empatii u dzieci. Jednak bardzo ważne jest by dziecku TŁUMACZYĆ to wszystko. Bez tego przecież nie czerpie wiedzy o tych emocjach, no bo niby skąd miałby czerpać? Oczywiste? Nie dla wszystkich, bo zazwyczaj na spacerze nie stajemy przed każdym i nie analizujemy wszystkiego. A może trzeba by było czasem zrobić takie ćwiczenie? (piszę bardzo ogólnikowo, bo w książce rozwój empatii u dzieci jest opisany bardzo dobrze, warto przeczytać).

Moim zdaniem książka średnia, aczkolwiek mam w głowie taką myśl, że jest to książka skierowana do ludzi niewykształconych w naukach około-naukowo-neuronowych, więc muszą do ludzi trafić..kto jednak już miał do czynienia z tym tematem, może odczuć pewien głód wiedzy. Jeśli jednak nie masz wygórowanych wymagań, to śmiało sięgnij po tę książkę.

Jestem po wielu książkach tego typu, od NLP zaczynając, po neuronauce kończąc. Sięgnęłam po tę książkę, bo szukałam odpowiedzi na kilka pytań, których jeszcze nie rozumiałam i ech... Wszędobylskie reklamy obiecały mi właśnie te odpowiedzi, ale tak naprawdę...nie uzyskałam ich.

Czytając tę książkę miałam wrażenie, że jestem niedoinformowana, autor non stop podkreśla i...

Dzisiaj kochani będzie post o pewnej i bardzo ciekawej książce, którą w ostatnim czasie miałam okazję przeczytać. Nie jest to żadne romansidło, ani kryminał, a jest to książka w stylu poradnika dla rodziców. Zazwyczaj jestem sceptycznie nastawiona do takiego typu książek, ale sytuacja mnie zmusza, aby zasięgnąć więcej informacji i wiedzy na temat metod wychowawczych dzieci. Niestety nikt nas rodziców nie uczy jak być idealną matką i ojcem. Każdy z nas się stara jak może. Jednak każde dziecko jest inne i do każdego trzeba podejść indywidualnie. Jedne są spokojne, a drugie nie. Ja mam córeczkę i chłopczyka. Kompletnie dwa inne światy. Maja jest spokojna i zdyscyplinowana. Jakub już należy do tych dzieci z dużym temperamentem i jest bardzo żywiołowym i ruchliwym dzieckiem. Czasami bywa ciężko i w takich momentach szukam rozwiązania w różnych poradnikach jak podejść małego łobuza na spokojnie.


W tej książce bardzo podobało mi się w jakim stylu jest napisana. Ma jasny i rzeczowy przekaz. Zawiera ciekawe porady, które bardzo nas zaciekawiły i zainspirowały do lepszego i efektywniejszego działania. Kilka rad już stosowałam w życiu codziennym. Po przeczytaniu tej książki zaczynam myśleć innym tokiem. Jest to druga książka jaką przeczytałam z tych poradnikowych i powiem szczerze, że nie żałuję swojego wyboru. Nie będę wam dokładnie przybliżała jakie tam są rady, bo ciężko mi tak wszystko ująć w kilku zdaniach, ale warto ją przeczytać.

Dzisiaj kochani będzie post o pewnej i bardzo ciekawej książce, którą w ostatnim czasie miałam okazję przeczytać. Nie jest to żadne romansidło, ani kryminał, a jest to książka w stylu poradnika dla rodziców. Zazwyczaj jestem sceptycznie nastawiona do takiego typu książek, ale sytuacja mnie zmusza, aby zasięgnąć więcej informacji i wiedzy na temat metod wychowawczych dzieci....

Każdy człowiek doświadcza w swoim życiu jakichś problemów. Także, wbrew pozorom, małe dzieci, a szczególnie te, które uczęszczają już do przedszkola lub szkoły, doświadczają różnych trudności, które mogą negatywnie wpłynąć na ich rozwój. Dlatego tak ważne jest, aby dzieci od najmłodszych lat uczyły się radzić sobie w trudnych, niecodziennych sytuacjach.

Co zrobić, aby dziecko lepiej „funkcjonowało” w społeczeństwie, między rówieśnikami czy osobami dorosłymi? Jak zadbać o jego zdrowie psychiczne, lepszą koncentrację i ciekawość na otaczający świat?

Odpowiedź na te pytania wydaje się prosta – należy ‘wytrenować’ u dziecka „Mózg na Tak”. Jednak realizacja tego zadania już taka łatwa nie jest – wymaga ona przede wszystkim sporego zaangażowania ze strony rodzica, a także motywacji dziecka.

Mózg na Tak posiada 4 cechy, na których rozwój rodzic ma znaczący wpływ. Dzięki plastyczności mózgu i odpowiednim doświadczeniom, u dziecka w różnym stopniu mogą rozwinąć się: empatia, odporność psychiczna, wgląd i równowaga społeczna. W książce Daniela J. Siegel’a i Tiny P. Bryson każdej z tych cech został poświęcony osobny rozdział, w którym autorzy starają się przedstawić techniki pomocne w wykształceniu Mózgu na Tak – nie tylko u dziecka, ale także u rodziców. Dlatego poradnik ten jest idealny dla osób, którze mają dorastające dzieci. Autorzy omawiają najskuteczniejsze metody wychowawcze, najczęściej popełniane przez rodziców błędy, a przy tym są autentyczni, ponieważ sami wychowali własne dzieci.

„(…) pełniąc rolę rodzica musisz skupić się jedynie na teraźniejszości. Owszem, rozwijasz w dziecku cechy, które mają z nim pozostać przez resztę życia, ale czynisz to konkretnie tu i teraz. (…) Między tym, co jest teraz, i tym, co będzie w przyszłości, nastąpi wszechstronny rozwój” (s.142).

Dodatkowym autem tej książki są… ilustracje. Prawdę mówiąc, nie spodziewałam się w tym poradniku żadnych rysunków, dlatego ich widok tak pozytywnie mnie zaskoczył. Z pewnością pomagają one przyswoić zawarte w książce informacje, ale także mogą posłużyć podczas nauki myślenia typowego dla Mózgu na Tak u dziecka. Poradnik zawiera między innymi komiksy, które pomogą zrozumieć dziecku, czym jest Mózg na Tak i dlaczego warto wykształcić właśnie taki sposób myślenia.

Dodatkowo Mózg na Tak może pomóc osiągnąć autentyczny sukces, który „ma miejsce wtedy, kiedy dziecko w sposób otwarty i receptywny podchodzi do nowych doświadczeń, z radością witając nowe możliwości i wyzwania, docenia ciekawość świata i przygodę oraz pokonuje przeszkody, wychodząc z takich zmagań silniejsze i lepiej rozumiejące siebie samego” (s. 168). Dlatego zdecydowanie warto myśleć pozytywnie i być otwartym na otaczający nas świat – taka postawa ma same korzyści.

Każdy człowiek doświadcza w swoim życiu jakichś problemów. Także, wbrew pozorom, małe dzieci, a szczególnie te, które uczęszczają już do przedszkola lub szkoły, doświadczają różnych trudności, które mogą negatywnie wpłynąć na ich rozwój. Dlatego tak ważne jest, aby dzieci od najmłodszych lat uczyły się radzić sobie w trudnych, niecodziennych sytuacjach.

Co zrobić, aby...

Autorzy tej publikacji porównują mózg do domu w trakcie budowy, który ma parter odpowiadający za odruchy i piętro odpowiedzialne za złożone procesy myślenia oraz kompetencje emocjonalno-relacyjne. Jak nietrudno się domyślić, rolą dorosłych jest pomóc dziecku odpowiednio umeblować piętro domu. Odpowiednio, to znaczy w sposób, dzięki któremu podejmie ono próbę nawet przy ryzyku porażki, będzie krótko mówiąc stawać wobec wyzwania z postawą "na tak". Brzmi całkiem sensownie, prawda? Tylko jak wprowadzić teorię w życie?
cała opinia na www.coprzeczytalam.pl

Autorzy tej publikacji porównują mózg do domu w trakcie budowy, który ma parter odpowiadający za odruchy i piętro odpowiedzialne za złożone procesy myślenia oraz kompetencje emocjonalno-relacyjne. Jak nietrudno się domyślić, rolą dorosłych jest pomóc dziecku odpowiednio umeblować piętro domu. Odpowiednio, to znaczy w sposób, dzięki któremu podejmie ono próbę nawet przy...

to moje kolejne spotkanie z Siegel i chyba najlepsze (!)

to moje kolejne spotkanie z Siegel i chyba najlepsze (!)