Anatomia góry. Osiem tysięcy metrów ponad marzeniami

Uwielbiam książki o tematyce górskiej. Opisy tych wszystkich trudów zdobywania najwyższych gór, przekraczania barier ludzkiej wytrzymałości. I po części w tej książce to dostajemy. Ale czegoś jednak brakuje. Może tego chłodu i śniegu który czasem aż bije z kartek innych pozycji z tego gatunku? Styl pisania autora również wydał mi się zbyt kwiecisty, poetycki i filozoficzny na siłę. Nie podobał mi się również jego stosunek do innych zdobywców gór, czy trekkerów którzy nie planują się wspinać, a jedynie chcieliby możliwe najbliżej podejść do najwyższej z gór. Tak jakby tylko jemu i jego kolegom należał się ten zaszczyt, a cała reszta robi tylko niepotrzebny tłok. I to chyba pierwsza książka w której było tyle narzekania: a że za zimno albo za gorąco, a że nuda, a że ci za głośno rozmawiają i się śmieją, a tamci za głośno słuchają muzyki, a jeszcze inni za gorliwie się modlą o powodzenie, a że za duży tłok...

Uwielbiam książki o tematyce górskiej. Opisy tych wszystkich trudów zdobywania najwyższych gór, przekraczania barier ludzkiej wytrzymałości. I po części w tej książce to dostajemy. Ale czegoś jednak brakuje. Może tego chłodu i śniegu który czasem aż bije z kartek innych pozycji z tego gatunku? Styl pisania autora również wydał mi się zbyt kwiecisty, poetycki i filozoficzny...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Ta książka to pełna refleksji osobista podróż p. Rafała w wysokie góry.. Warto przeczytać, by dowiedzieć się jakie myśli krążą po głowie w tych wyjątkowo niekomfortowych warunkach.. Historia raczej dla miłośników gór 😉

Ta książka to pełna refleksji osobista podróż p. Rafała w wysokie góry.. Warto przeczytać, by dowiedzieć się jakie myśli krążą po głowie w tych wyjątkowo niekomfortowych warunkach.. Historia raczej dla miłośników gór 😉

Pokaż mimo to

Nie każdy kto pisze, musi wydawać książki - można np. publikować na blogu, ja bym na miejscu Autora przy takiej formie pozostała.
Początkowa jedna trzecia tego dzieła jest moim zdaniem do wywalenia - nudziarstwo i grafomania. Opisy wypraw w Himalaje są już ciekawsze i bardziej widać, że mają jakiś cel, ale i tak panuje w nich bałagan i brak konsekwencji. Rozumiem konwencję dziennika z wyprawy, jednak wydaje mi się, że gdy już pod wydanie takiego dziennika ścinamy drzewa, to można go nieco zredagować i spojrzeć z boku: czy to jest interesujące? Czy to jest potrzebne? Czy to czytelnika obchodzi?
Natomiast wszystkie zahaczające o filozofię refleksje prawdopodobnie mogą robić wrażenie, gdy Autor dzieli się nimi ustnie. Trochę ciężko się przez nie przebijać na papierze.

Nie każdy kto pisze, musi wydawać książki - można np. publikować na blogu, ja bym na miejscu Autora przy takiej formie pozostała.
Początkowa jedna trzecia tego dzieła jest moim zdaniem do wywalenia - nudziarstwo i grafomania. Opisy wypraw w Himalaje są już ciekawsze i bardziej widać, że mają jakiś cel, ale i tak panuje w nich bałagan i brak konsekwencji. Rozumiem konwencję...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

"Anatomia Góry. Osiem tysięcy metrów ponad marzeniami" to osobiste zapiski polskiego himalaisty wydane w formie książki. Opowiadają one m.in. o wyprawach w Andy, Himalaje czy Karakorum. Autor skupia się nie tylko na opisie samych szczytów górskich czy trudów wspinaczki, ale także na swoich doznaniach i przeżyciach. Całość uzupełniona jest o ładne zdjęcia.

Oczekiwałam nieco więcej od tej książki. Dziwne jest to, że nie wiem z czego to wynika, ponieważ i tak było to moje pierwsze spotkanie z twórczością tego autora. Chyba nie do końca odpowiadała mi sama forma przedstawienia treści. Nieco zbyt chaotycznie, czasem zbyt szczegółowo a czasem wręcz przeciwnie. Momentami aż chciałoby się więcej a Fronia nagle ucinał temat zupełnie jakby go nigdy nie poruszał.

Jedno jest pewne. Z tej książki aż bije miłość do gór. Odniosłam wrażenie, że autor kieruje swoje myśli przede wszystkim do tych, którzy są w stanie to zrozumieć. Niekiedy przeszkadzał mi wręcz ten jego męski humor czy uwagi dotyczące niektórych wspinaczy. Być może to doświadczenie, które posiada we wspinaczce górskiej pozwala mu na taką śmiałość i swobodę w wypowiadaniu się na pewne tematy. Ja nie muszę tego kumać ;)

Czy sięgnę po inne książki tego autora? Myślę, że tak, choć raczej nie w najbliższej przyszłości. Troszkę sobie odpocznę od tego strumienia świadomości a potem, kto wie gdzie mnie znów porwie Rafał Fronia.

"Anatomia Góry. Osiem tysięcy metrów ponad marzeniami" to osobiste zapiski polskiego himalaisty wydane w formie książki. Opowiadają one m.in. o wyprawach w Andy, Himalaje czy Karakorum. Autor skupia się nie tylko na opisie samych szczytów górskich czy trudów wspinaczki, ale także na swoich doznaniach i przeżyciach. Całość uzupełniona jest o ładne zdjęcia.

Oczekiwałam nieco...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Z jednej strony są momenty zapierające dech w piersiach,które czytasz momentalnie szybko z drugiej są fragmenty nudne i niepotrzebne . Ogólnie dobra książka ps.Zdjęcia w książce robią wrażenia i uruchamiają wyobraźnie by może kiedyś i ty tam.....

Z jednej strony są momenty zapierające dech w piersiach,które czytasz momentalnie szybko z drugiej są fragmenty nudne i niepotrzebne . Ogólnie dobra książka ps.Zdjęcia w książce robią wrażenia i uruchamiają wyobraźnie by może kiedyś i ty tam.....

Pokaż mimo to

Totalny knot

Totalny knot

Pokaż mimo to

Uwielbiam literaturę górską, ale bardzo załuję, że kupiłam tę książkę. To anty-literatura górska. Nie chcę deprecjonować wejść Rafała Froni na Lhotse i Gaszerbrum, ale ta ksiązka to przerost formy nad treścią. Jest dosłownie o niczym. Byle jakie przemyślenia, jakieś przedszkolne wierszyki które nie pasują do treści i autor który krytykuje komercyjnych wspinaczy ale ocen samych kolegów z wypraw narodowych unika jak ognia. Wyjątkiem jest Denis i dwa krótkie rozdziały o nim, które otwierają i zamykają książkę. Czemu ma to służyć? Podbiciu sprzedaży? Nie polubiłam autora, jest bardzo arogancki a jego zachowania są momentami głupkowate (wejście na zamknięty wulkan, udawanie łowienia ryb na Lhotse, podejście do Iranczykow którzy pewnie odbierali go jako osobe uposledzona umyslowo). Trudno tez bic brawo jego poczynaniom na K2, kiedy raz zgubil maszynke do gotowania i musial schodzic do bazy, a takze kiedy 2 razy zeszla na niego lawina, raz dostal kamieniem... Krzysztof Wielicki powiedział na jednym ze spotkań, że jeśli będzie jakaś prelekcja o K2 lub górach to pewnie pojawi się tam Fronia. Trudno odbierac tego czlowieka powaznie, trudno go polubic. Nie polecam.

Uwielbiam literaturę górską, ale bardzo załuję, że kupiłam tę książkę. To anty-literatura górska. Nie chcę deprecjonować wejść Rafała Froni na Lhotse i Gaszerbrum, ale ta ksiązka to przerost formy nad treścią. Jest dosłownie o niczym. Byle jakie przemyślenia, jakieś przedszkolne wierszyki które nie pasują do treści i autor który krytykuje komercyjnych wspinaczy ale ocen...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Skusiłam się na tę książkę chociaż miałam pewne obawy związane z autorem. Kojarzyłam go z dzienników z zimowej wyprawy na K2, które nie do końca przypadły mi do gustu. Zaryzykowałam, kupiłam tę pozycję i niestety żałuję wydanych pieniędzy. Męczyłam się z nią kilka dni. Jak dla mnie przerost formy nad treścią, zbyt kwiecisty i pompatyczny styl, chaos w kwestii rozdziałów (zdobycie Gaszerbruma II w 2006 roku po czym następny rozdział jest o zdobyciu Lhotse w 2017 roku, dostajemy więc jedenastoletnią pustkę w dorobku autora, który chyba wolał skupić się na zdobytych ośmiotysięcznikach; rozdział o Urubko na początku książki ni z gruchy ni z pietruchy; rozdział o zdobywaniu Lhotse zdecydowanie za długi, zbyt szczegółowy za to na koniec urywający się nagle i pozostawiający niedosyt; dzienniki z wyprawy na K2 były przecież dostępne w Internecie, więc jest to odgrzewany kotlet tak samo jak kalendarium wyprawy na K2), za dużo filozoficznych refleksji, miałam przesyt, wierszyki i opowiadania mnie nie zachwyciły i uważam je za zbędne, jakby autor chciał się popisać swoim pisarskim talentem, którego ja osobiście nie dostrzegam, mnie jego styl nie zachwyca. Książka ma ponad 400 stron a spokojnie mogłaby mieć poniżej 200 i może lepiej by się ją czytało. Odnoszę wrażenie, że ta pozycja powstała po to aby wykorzystać okazję i tzw. 5 minut dotyczące popularności tematu zimowej wyprawy na K2, żeby wycisnąć z niej ile się da, w tym wyżyć się artystycznie, pisarsko i zarobić. Największym atutem są piękne zdjęcia i za nie daję kilka punktów, ciekawy był rozdział o wulkanach i opisy ataków szczytowych. To by było na tyle. Naciągane 5,5/10, bo to książka ciut lepsza od tej którą wydała Revol a tamtej dałam 5/10.

Skusiłam się na tę książkę chociaż miałam pewne obawy związane z autorem. Kojarzyłam go z dzienników z zimowej wyprawy na K2, które nie do końca przypadły mi do gustu. Zaryzykowałam, kupiłam tę pozycję i niestety żałuję wydanych pieniędzy. Męczyłam się z nią kilka dni. Jak dla mnie przerost formy nad treścią, zbyt kwiecisty i pompatyczny styl, chaos w kwestii rozdziałów...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Podróżnik artysta melodyjnie lawirujący pomiędzy serakami na sam szczyt a nie nie tylko rzemieślnik przekopujący się przez zwały śniegu. Nie sama tylko historia wejścia na Lhotse bo to także ewolucja psychiki, pokory i twardości charakteru.

Podróżnik artysta melodyjnie lawirujący pomiędzy serakami na sam szczyt a nie nie tylko rzemieślnik przekopujący się przez zwały śniegu. Nie sama tylko historia wejścia na Lhotse bo to także ewolucja psychiki, pokory i twardości charakteru.

Pokaż mimo to

Jeszcze lepsza niż "Rozmowa z górą" - a i spotkania autorskie, jeśli uda wam się na jakieś dostać - polecam. Autor świetnie opowiada.

Jeszcze lepsza niż "Rozmowa z górą" - a i spotkania autorskie, jeśli uda wam się na jakieś dostać - polecam. Autor świetnie opowiada.

Pokaż mimo to