Anatomia góry. Osiem tysięcy metrów ponad marzeniami

Daje 6/10 bo to po prostu nie była książka dla mnie. Nie wkręciło mnie to tak jak osoby kochające góry. Mnie poprostu ta książka nudziła ale rozumiem, że kogoś innego nie dlatego daje mam nadzieje, że sprawiedliwą ocenę z perspektywy osoby której góry szczególnie nie interesują. Za to polecam książkę zdecydowanie osobą, które lubią tematykę gór.

Daje 6/10 bo to po prostu nie była książka dla mnie. Nie wkręciło mnie to tak jak osoby kochające góry. Mnie poprostu ta książka nudziła ale rozumiem, że kogoś innego nie dlatego daje mam nadzieje, że sprawiedliwą ocenę z perspektywy osoby której góry szczególnie nie interesują. Za to polecam książkę zdecydowanie osobą, które lubią tematykę gór.

Książka bardzo ciekawa. Szybko się czyta. Czytając miałam wrażenie, że prowadzę rozmowę z autorem.

Książka bardzo ciekawa. Szybko się czyta. Czytając miałam wrażenie, że prowadzę rozmowę z autorem.

Książka co prawda nie porwała mnie jakoś wybitnie, jednak wciąż była miłym oderwaniem od rzeczywistości - czytałam ją na głos sobie i mojej niedowidzącej już Babci - bardzo ciekawie było nam obydwu przenieść się na tydzień lektury w Himalaje i towarzyszyć autorowi w jego zmaganiach. Po skończeniu książki, śniło mi się, że sama stoję u stóp ośmiotysięczników i choćby dla tego snu było warto! :)

Książka co prawda nie porwała mnie jakoś wybitnie, jednak wciąż była miłym oderwaniem od rzeczywistości - czytałam ją na głos sobie i mojej niedowidzącej już Babci - bardzo ciekawie było nam obydwu przenieść się na tydzień lektury w Himalaje i towarzyszyć autorowi w jego zmaganiach. Po skończeniu książki, śniło mi się, że sama stoję u stóp ośmiotysięczników i choćby dla...

Bardzo sympatyczna książka z dużą dawką humoru. Autor z przymrużeniem oka opowiada o codziennym życiu wspinacza w Himalajach używając barwnych porównań i dowcipnych metafor przez co lektura jest bardzo lekka i przyjemna, mimo że o lekkich tematach nie traktuje. Przemyślenia autora bardzo ciekawe, skłaniają do własnych wniosków.

Bardzo sympatyczna książka z dużą dawką humoru. Autor z przymrużeniem oka opowiada o codziennym życiu wspinacza w Himalajach używając barwnych porównań i dowcipnych metafor przez co lektura jest bardzo lekka i przyjemna, mimo że o lekkich tematach nie traktuje. Przemyślenia autora bardzo ciekawe, skłaniają do własnych wniosków.

Czytam książki o górach pasjami. Z uwagi na ich tematykę, bo góry kocham miłością nieskończoną, to mam naprawdę dużą tolerancję na warsztat literacki, bo nie jest on tutaj dla mnie aż tak kluczowy, a historie w nich opisane i tak zapierają dech. Ale ta książka to jest jakiś dHamat. Jakby ją pisał licealista grafoman. Składa się właściwie wyłącznie z miernych porównań, w których autor sili się na jakąś głębszą myśl czy błyskotliwą analogię, a wzbudza co najwyżej uśmiech politowania. Najgorsze, że popełnił też kilka wierszy i łoMatko! Co tam się działo. Oczy bolą, dusza krzyczy. O górach nie dowiedziałam się prawie nic. Zostawmy może pisanie o nich Dominikowi Szczepańskiemu, bo on naprawdę umie w litery. A wspinacz nie ch się zajmie wspinaniem. Przynajmniej ten konkretny. Serdecznie nie polecam.

Czytam książki o górach pasjami. Z uwagi na ich tematykę, bo góry kocham miłością nieskończoną, to mam naprawdę dużą tolerancję na warsztat literacki, bo nie jest on tutaj dla mnie aż tak kluczowy, a historie w nich opisane i tak zapierają dech. Ale ta książka to jest jakiś dHamat. Jakby ją pisał licealista grafoman. Składa się właściwie wyłącznie z miernych porównań, w...

Rafał Fronia czlowiek który nie wiem skąd czerpie swoją energię życiową, ale na pewno nie z tego świata 😄 w gorach czuje sie jak ryba w wodzie, teskni za domem bedac gdzies tam wysoko, po czym wraca do domu i juz planuje kolejne wyjscie, bo teskni za tym czyms co tam wysoko. Niespokojny duch, dla ktorego kazde wyjscie to miliony historii, zabawnych, smutnych, niebezpiecznych, glębokich i wzruszajacych. To podroz o granicach ludzkiej ciepliwosci i sprawdzeniu sie w ekstramalnych warunkach. Pierwsza przeczytalam Rozmowe z gora i zrobila na mnie piorunujace wrazenie. Polecam!

Rafał Fronia czlowiek który nie wiem skąd czerpie swoją energię życiową, ale na pewno nie z tego świata 😄 w gorach czuje sie jak ryba w wodzie, teskni za domem bedac gdzies tam wysoko, po czym wraca do domu i juz planuje kolejne wyjscie, bo teskni za tym czyms co tam wysoko. Niespokojny duch, dla ktorego kazde wyjscie to miliony historii, zabawnych, smutnych,...

Uwielbiam książki o tematyce górskiej. Opisy tych wszystkich trudów zdobywania najwyższych gór, przekraczania barier ludzkiej wytrzymałości. I po części w tej książce to dostajemy. Ale czegoś jednak brakuje. Może tego chłodu i śniegu który czasem aż bije z kartek innych pozycji z tego gatunku? Styl pisania autora również wydał mi się zbyt kwiecisty, poetycki i filozoficzny na siłę. Nie podobał mi się również jego stosunek do innych zdobywców gór, czy trekkerów którzy nie planują się wspinać, a jedynie chcieliby możliwe najbliżej podejść do najwyższej z gór. Tak jakby tylko jemu i jego kolegom należał się ten zaszczyt, a cała reszta robi tylko niepotrzebny tłok. I to chyba pierwsza książka w której było tyle narzekania: a że za zimno albo za gorąco, a że nuda, a że ci za głośno rozmawiają i się śmieją, a tamci za głośno słuchają muzyki, a jeszcze inni za gorliwie się modlą o powodzenie, a że za duży tłok...

Uwielbiam książki o tematyce górskiej. Opisy tych wszystkich trudów zdobywania najwyższych gór, przekraczania barier ludzkiej wytrzymałości. I po części w tej książce to dostajemy. Ale czegoś jednak brakuje. Może tego chłodu i śniegu który czasem aż bije z kartek innych pozycji z tego gatunku? Styl pisania autora również wydał mi się zbyt kwiecisty, poetycki i filozoficzny...

Ta książka to pełna refleksji osobista podróż p. Rafała w wysokie góry.. Warto przeczytać, by dowiedzieć się jakie myśli krążą po głowie w tych wyjątkowo niekomfortowych warunkach.. Historia raczej dla miłośników gór 😉

Ta książka to pełna refleksji osobista podróż p. Rafała w wysokie góry.. Warto przeczytać, by dowiedzieć się jakie myśli krążą po głowie w tych wyjątkowo niekomfortowych warunkach.. Historia raczej dla miłośników gór 😉

świetnie napisana, bardzo dobrze sie czyta

świetnie napisana, bardzo dobrze sie czyta

Nie każdy kto pisze, musi wydawać książki - można np. publikować na blogu, ja bym na miejscu Autora przy takiej formie pozostała.
Początkowa jedna trzecia tego dzieła jest moim zdaniem do wywalenia - nudziarstwo i grafomania. Opisy wypraw w Himalaje są już ciekawsze i bardziej widać, że mają jakiś cel, ale i tak panuje w nich bałagan i brak konsekwencji. Rozumiem konwencję dziennika z wyprawy, jednak wydaje mi się, że gdy już pod wydanie takiego dziennika ścinamy drzewa, to można go nieco zredagować i spojrzeć z boku: czy to jest interesujące? Czy to jest potrzebne? Czy to czytelnika obchodzi?
Natomiast wszystkie zahaczające o filozofię refleksje prawdopodobnie mogą robić wrażenie, gdy Autor dzieli się nimi ustnie. Trochę ciężko się przez nie przebijać na papierze.

Nie każdy kto pisze, musi wydawać książki - można np. publikować na blogu, ja bym na miejscu Autora przy takiej formie pozostała.
Początkowa jedna trzecia tego dzieła jest moim zdaniem do wywalenia - nudziarstwo i grafomania. Opisy wypraw w Himalaje są już ciekawsze i bardziej widać, że mają jakiś cel, ale i tak panuje w nich bałagan i brak konsekwencji. Rozumiem konwencję...