Lubicie wycieczki do lasu? Zdarzyło wam się kiedyś zabłądzić? Jeśli tak co wtedy zrobiliście?

W pewny sobotni dzień Trisha wraz z matką i bratem wybierają się na wycieczkę do lasu. Ich relacje nie są najlepsze, ponieważ matka z synem ciągle się kłócą i nie zwracają uwagi na dziewczynkę. Ta z kolei udaje, że jest wiecznie szczęśliwa, co coraz bardziej jej ciąży. Podczas wycieczki dziewczynka oddala się od nich, czego nie zauważają pochłonięci kolejną kłótnią. Początkowo Trisha nie zdaje sobie sprawy z powagi sytuacji. Przekonana jest o tym, że bez problemu znajdzie drogę powrotną na szlak. Po zorientowaniu się w jakich znalazła się kłopotach stara się odnaleźć drogę do jakiejkolwiek cywilizacji. Przemierza wiele kilometrów. Początkowo radzi sobie świetnie, jednak po pewnym czasie zaczyna brakować jej jedzenia oraz wody. Mimo wielu przeszkód stara się myśleć racjonalnie i nie tracić kontaktu z rzeczywistością. Pomaga jej w tym słuchanie transmisji z meczy baseballu jej ulubionej drużyny, a przede wszystkim gracza, którego pokochała Toma Gordona. Założyła sobie, że jeśli Tom Gordon uratuje grę, to i ona zostanie uratowana. I z tą myślą wędruje przez las w poszukiwaniu ratunku.

Historia przedstawiająca trudne relacje rodzinne. Jak również upór, wolę życia i nadzieję na lepsze jutro. Ma ona niepowtarzalny klimat, ale nie ma w niej zbyt dużo akcji. Choć wiem, że nie o akcję tu chodzi. Spodziewałam się większej dawki dreszczyku, napięcia. Mimo tego lektura warta jest przeczytania. Można wyciągnąć z niej pouczające wnioski.

Lubicie wycieczki do lasu? Zdarzyło wam się kiedyś zabłądzić? Jeśli tak co wtedy zrobiliście?

W pewny sobotni dzień Trisha wraz z matką i bratem wybierają się na wycieczkę do lasu. Ich relacje nie są najlepsze, ponieważ matka z synem ciągle się kłócą i nie zwracają uwagi na dziewczynkę. Ta z kolei udaje, że jest wiecznie szczęśliwa, co coraz bardziej jej ciąży. Podczas...

Nie miałem wielkich oczekiwań ale też liczyłem na to, że będzie to przyjemna lektura i... taka była, to nie jest oczywiście książka, z topu jeśli chodzi o Kinga ale jest to po prostu całkiem dobrze napisana, stosunkowo prosta, historia. Całość przedstawia nam losty 9-letniej Trishy, która wybrała się na spacer po lesie z mamą i bratem i w tym lesie się gubi. Zdecydowana większość książki przedstawia walkę małej dziewczynki o przetrwanie w lesie, a ciężkie chwile umilają jej transmisje spotkań jej ulubionego zawodnika Toma Gordona. Nie nazwałbym tej książki horrorem, właściwie strachami w tej książce, są głównie bujna wyobraźnia głównej bohaterki. Ode mnie takie 6+/10.

Nie miałem wielkich oczekiwań ale też liczyłem na to, że będzie to przyjemna lektura i... taka była, to nie jest oczywiście książka, z topu jeśli chodzi o Kinga ale jest to po prostu całkiem dobrze napisana, stosunkowo prosta, historia. Całość przedstawia nam losty 9-letniej Trishy, która wybrała się na spacer po lesie z mamą i bratem i w tym lesie się gubi. Zdecydowana...

Cóż, pierwsza połowa książki nie tyle byla dość nudnawa chociaż dość przewidywalna. Wiem że książka ma już ładnych parę lat, ale jednak szczegóły związane z "majteczkami" małej dziewczynki nieco mnie zaniepokoiły, w końcu pisze to dorosły facet :/ dopiero pod sam koniec zrobiło się ciekawie i do samego końca nie miałam pewnosći czy dziewczynkę przeżyje czy jednak nie.

Cóż, pierwsza połowa książki nie tyle byla dość nudnawa chociaż dość przewidywalna. Wiem że książka ma już ładnych parę lat, ale jednak szczegóły związane z "majteczkami" małej dziewczynki nieco mnie zaniepokoiły, w końcu pisze to dorosły facet :/ dopiero pod sam koniec zrobiło się ciekawie i do samego końca nie miałam pewnosći czy dziewczynkę przeżyje czy jednak nie.

Pierwszy raz po książkę sięgnąłem w wieku 16 lub 17 lat, jeszcze za czasów jak korzystałem z bibliotek. Pamiętam to małe granatowe wydanie z misiem na okładce. Niestety porzuciłem po kilku rozdziałach czytania o chodzeniu po lesie. O książce dosyć szybko zapomniałem. Korzystając jednak z możliwości zakupu w nowym wydaniu z twardą obwolutą, postanowiłem dać jej jeszcze jedną szansę. I stała się ona dla mnie cudownym dopełnieniem roli kobiety w powieściach Stephena Kinga. Mam tutaj na myśli: "Rose Madder" oraz "Dolores Claiborne". I właśnie: "Dziewczyna, która kochała Toma Gordona jest wisienka na torcie.
Historia prosta niczym konstrukcja cepa. 8-letnia dziewczyna z matką i bratem idzie przez las w celu zaspokojenia nagłej potrzeby fizjologicznej, jej niesubordynacja prowadzi do zagubienia się w lesie i tutaj zaczyna się cała przygoda. Obserwujemy świat oczami tej małej, przestraszonej dziewczynki, która nie tylko musi zmierzyć się z lękiem przed niemożnością powrotu domu, ale tez z demonami przeszłości, które wracają niczym bumerang. Oczywiście mamy tutaj horror, jednak nie ten znany z filmów grozy, a ten który siedzi w naszych głowach. I jest on dużo bardziej przerażający niż można sobie wyobrazić. Jednym kibicem i sprzymierzeńcem dziewczynki jest zawodnik Red Soxów Tom Gordon.
Nie sądziłem, że ta książka okaże się takim rollercoasterem emocjonalnym i że tak będę mocno kibicował Trishy w walce z głodem, samotnością, przetrwaniem. A tak się stało i teraz wiem, że do niektórych książek po prostu trzeba dojrzeć.

Pierwszy raz po książkę sięgnąłem w wieku 16 lub 17 lat, jeszcze za czasów jak korzystałem z bibliotek. Pamiętam to małe granatowe wydanie z misiem na okładce. Niestety porzuciłem po kilku rozdziałach czytania o chodzeniu po lesie. O książce dosyć szybko zapomniałem. Korzystając jednak z możliwości zakupu w nowym wydaniu z twardą obwolutą, postanowiłem dać jej jeszcze jedną...

Historia przedstawiona w danej książce nie zachwyca. Momentmi miałam wrażenie że książka jest pisana ,, na siłę". Wydarzenia przedstawione dłużą się i zniechęcają do dalszego czytania.

Historia przedstawiona w danej książce nie zachwyca. Momentmi miałam wrażenie że książka jest pisana ,, na siłę". Wydarzenia przedstawione dłużą się i zniechęcają do dalszego czytania.

Świetna książka trafiająca idealnie w moje zamiłowanie i szacunek do natury. Fantastycznie można sobie zwizualizować miejsca w których była główna bohaterka. Jak do tej pory w przygodzie z tym autorem jest to jedna z lepszych pozycji Pana Kinga.

Świetna książka trafiająca idealnie w moje zamiłowanie i szacunek do natury. Fantastycznie można sobie zwizualizować miejsca w których była główna bohaterka. Jak do tej pory w przygodzie z tym autorem jest to jedna z lepszych pozycji Pana Kinga.

Kocham Kinga i kocham jego książki. Ale ta pozycja jest najnudniejszą książką, jaką w życiu czytałam. Każdą stronę czytałam po kilka razy, bo zapominałam, co przed chwilą przeczytałam, przerywałam ją na długie tygodnie i wracałam, żeby zmęczyć do końca. W końcu nic z niej nie wyniosłam, poza znużeniem.

Kocham Kinga i kocham jego książki. Ale ta pozycja jest najnudniejszą książką, jaką w życiu czytałam. Każdą stronę czytałam po kilka razy, bo zapominałam, co przed chwilą przeczytałam, przerywałam ją na długie tygodnie i wracałam, żeby zmęczyć do końca. W końcu nic z niej nie wyniosłam, poza znużeniem.

Jedna z moich ulubionych pozycji Kinga.
Lektura niezwykle przystępna, jej Motyw banalnie prosty. Młoda dziewczyna zagubiona w lesie musi stawić czoła Naturze, głodzie i strachu przed nieznanym.
Bohaterka znajdzie oparcie w walkmanie i towarzyszącym jej krok w krok wyobrażeniu Toma Gordona, gwiazdy Basebollu drużyny Red Soxów.
Na nich obu spoczywa ciężkie brzemię. Tom musi zapewnić swojej drużynie zwycięstwo, Trisha musi powrócić do domu.
Jest to tytuł o niezłomności ducha a takie rzeczy, dobrze napisane zawsze przyjemnie się czyta.

Jedna z moich ulubionych pozycji Kinga.
Lektura niezwykle przystępna, jej Motyw banalnie prosty. Młoda dziewczyna zagubiona w lesie musi stawić czoła Naturze, głodzie i strachu przed nieznanym.
Bohaterka znajdzie oparcie w walkmanie i towarzyszącym jej krok w krok wyobrażeniu Toma Gordona, gwiazdy Basebollu drużyny Red Soxów.
Na nich obu spoczywa ciężkie brzemię. Tom...

Czytając dosłownie czułem jak jestem w tym lesie, może dlatego tak mi się podobała bo sam kiedyś się w lesie zgubiłem.

Czytając dosłownie czułem jak jestem w tym lesie, może dlatego tak mi się podobała bo sam kiedyś się w lesie zgubiłem.

Wydaje mi się, że aby w pełni docenić tę książkę, należałoby być emocjonalnie związanym z pewnymi amerykańskimi zwyczajami czy miłostkami (np. do konkretnych dyscyplin sportowych). Dość nijaka poza tym.

Wydaje mi się, że aby w pełni docenić tę książkę, należałoby być emocjonalnie związanym z pewnymi amerykańskimi zwyczajami czy miłostkami (np. do konkretnych dyscyplin sportowych). Dość nijaka poza tym.