POTRZEBA CUDU

Nie spodziewałem się, że w dwudziestym siódmym tomie dojdzie w serii do jakiejś znaczącej zmiany, a jednak. Pojawia się tu wątek, który w innych okolicznościach byłyby tylko kolejną przeszkodą na drodze do zwycięstwa, ale jego znaczenie jest tak duże, że nie da się odebrać go w ten sposób. Jednocześnie autor nie tylko podkręca napięcie, ale co i rusz rozładowuje je a to kolejnymi retrospekcjami, to znów solidną dawką humoru, dzięki czemu całość czyta się, jak zwykle, znakomicie.

Nikt nie spodziewał się, że coś takiego może się zdarzyć, a jednak! Kuroko, który nigdy nie był dobrym zawodnikiem i cały swój sukces zawdzięczał zdolności znikania, wraz ze sportowym rozwojem stracił tę umiejętność! Teraz jedyna nadzieja Seirin na zwycięstwo przepadła, jednak drużyna nie zamierza się poddawać. Potrzebny jest cud, zawodnicy liczą na niego, ale niestety ten nie ma szans się wydarzyć. Jakby tego było mało, Rakuzan ma w swojej ekipie tylko samych najpotężniejszych graczy, z którymi nikt nie ma szans. Jedynie Mayuzumi wydaje się być przeciętniakiem. Niestety, okazuje się, że włada on takimi samymi zdolnościami, jak Kuroko. Co można zrobić w takiej sytuacji?

Całość recenzji na moim blogu: http://ksiazkarniablog.blogspot.com/2018/07/kurokos-basket-27-fujimaki-tadatoshi.html

POTRZEBA CUDU

Nie spodziewałem się, że w dwudziestym siódmym tomie dojdzie w serii do jakiejś znaczącej zmiany, a jednak. Pojawia się tu wątek, który w innych okolicznościach byłyby tylko kolejną przeszkodą na drodze do zwycięstwa, ale jego znaczenie jest tak duże, że nie da się odebrać go w ten sposób. Jednocześnie autor nie tylko podkręca napięcie, ale co i rusz...

Ten tomik chyba stał się moim ulubionym z dotychczas przeczytanych i oczekuję, że kolejne będą równie dobre.:)

Mimo gęstej atmosfery spowodowanej najważniejszą rozgrywką w Pucharze Zimowym manga obfituje w zabawne sytuacje, nie tylko w "alternatywnych zagraniach".
Znam fabułę z anime, ale nie przeszkadzało mi to w śledzeniu z wypiekami na twarzy kolejnych zagrań. Ponadto, nieoczekiwanie zaczęłam lubić postać Mayuzumiego, który wśród reszty istotnych dla serii postaci wyróżnia się dla mnie realistyczną osobowością i, co za tym idzie, możliwością utożsamienia się z nim.

Kreska generalnie jest bardzo ładna i sceny rysowane dynamicznie, jednak zauważyłam, że podobnie jak w pierwszych tomach niektóre postaci mają prawie identyczne rysy twarzy, przez co trudno jest je odróżnić - jedynie na podstawie fryzury mi się to udawało.

Czekam ze zniecierpliwieniem na kolejne tomy. :)

Ten tomik chyba stał się moim ulubionym z dotychczas przeczytanych i oczekuję, że kolejne będą równie dobre.:)

Mimo gęstej atmosfery spowodowanej najważniejszą rozgrywką w Pucharze Zimowym manga obfituje w zabawne sytuacje, nie tylko w "alternatywnych zagraniach".
Znam fabułę z anime, ale nie przeszkadzało mi to w śledzeniu z wypiekami na twarzy kolejnych zagrań. Ponadto,...