Polecam gorąco!

Polecam gorąco!

Gorąco polecam. Czyta się jednym tchem

Gorąco polecam. Czyta się jednym tchem

Pełna nadziei przebaczenia i miłości
To moje pierwsze spotkanie z autorką i na pewno nie ostatnie Polecam :)

Pełna nadziei przebaczenia i miłości
To moje pierwsze spotkanie z autorką i na pewno nie ostatnie Polecam :)

Piekna opowieść o życiu, przebaczeniu i uzdrowieniu. Niesie nadzieję... Polecam!!!

Piekna opowieść o życiu, przebaczeniu i uzdrowieniu. Niesie nadzieję... Polecam!!!

Nigdy nie jest za późno na nowy początek. Taka myśl nasunęła mi się podczas lektury powieści Beaty Agopsowicz Oczy Pana. Wszyscy o tym wiemy, prawda? A jednak w trudnych chwilach większość z nas poddaje się zwątpieniu. Autorka wskazuje, że wszystkich, niezależnie od zasobów materialnych i osiągnięć zawodowych, dotyka często wstyd, poczucie winy i trudne relacje w związkach czy rodzinie. Łatwiej jest jednak tym, którzy wierzą i ufają Bogu. Przebaczenie przynosi radość i spokój życia. W powieści jest więc mowa o winie, przebaczeniu i odkupieniu. Nad wszystkim góruje jednak miłość.

Jagoda ma dwadzieścia sześć lat i właśnie została zatrudniona w firmie kierowanej przez Barbarę. Stara się być samodzielna wbrew krytycznemu stanowisku babci, która miała wpływ na jej wychowanie, a po śmierci taty stanowiła najbliższą osobę. Jagoda od lat miała trudne relacje z babcią, nie znosiła ciągłych jej pretensji o wszystko i notorycznych połajanek. Szybko chciała się usamodzielnić i odseparować od Jadwigi. Teraz babcię odwiedzała rzadko. Szefowa Jagody była wymagającą kobietą i jak się okazało miała swoje prywatne problemy. W rodzinie Barbary panował chłód. Ona sama, choć to dziwnie zabrzmi, odpoczywała w pracy. W życiu Jagody pojawia się też Piotr, ale nie jest to ścisła znajomość, a w pierwszym spotkaniu nie ma żadnego romantyzmu. Przyszłość jednak okaże się zaskakująca.

Każdy z bohaterów popełnia błędy i nie jest idealny. Piotr, mimo wyznawanych wartości, zbacza z obranej drogi. Jagoda nie potrafi spojrzeć na babcię jako osobę starszą, schorowaną, potrzebującą jej miłości, zainteresowania i opieki. Barbara nie potrafiła zaufać swojemu mężowi i zbudowała życie prywatne oparte na kłamstwie. Apodyktyczna Jadwiga myślała jedynie o swoich potrzebach, a przez swoje czyny wpłynęła na losy innych osób.

Oczy Pana to powieść pełna wiary, nadziei i miłości. To Bóg jest naszym oparciem i całkowite powierzenie się Jemu wyraża naszą pełną ufność wobec Niego. Jeżeli zaufamy do końca, nic już nie będzie trudne. On jest naszym prawdziwym zabezpieczeniem. Ciężar życia staje się lżejszy, ponieważ nie dźwigamy tego sami. Bóg wobec nas ma swój plan. Prawdziwa bogobojność zawsze powiązana jest z zaufaniem. Miłość Boga podobna jest do płaszcza, który nas otula, ogrzewa i chroni. Ofiarowuje nam spokój i jest pewnym fundamentem wiary i nadziei. Jednocześnie Bóg wie, czego potrzebujemy. Należy jedynie pozwolić, aby Jego moc działała w naszym życiu. Wspaniale o tym pisze w powieści Beata Agopsowicz.


https://slowemmalowane.blogspot.com/2021/03/beata-agopsowicz-oczy-pana.html

Nigdy nie jest za późno na nowy początek. Taka myśl nasunęła mi się podczas lektury powieści Beaty Agopsowicz Oczy Pana. Wszyscy o tym wiemy, prawda? A jednak w trudnych chwilach większość z nas poddaje się zwątpieniu. Autorka wskazuje, że wszystkich, niezależnie od zasobów materialnych i osiągnięć zawodowych, dotyka często wstyd, poczucie winy i trudne relacje w związkach...

Przepiękna powieść o życiu. O tym na ile istnień mają wpływ nasze decyzje, o tym, że pierwsze wrażenie nie zawsze jest właściwe do oceny, o tym, że nasze dawne uczynki prędzej czy później zostaną podświetlone Prawdą.
Polecam nawet tym, którzy nie wierzą w Boga, bo prawda o sile wybaczenia zawarta tutaj jest uniwersalna. Nikt nie może być szczęśliwy jeśli nie wybaczy tym, którzy go skrzywdzili.
Język nieskomplikowany ale i gatunek nie wymaga wyrafinowanego stylu.
Bohaterowie zbudowani prosto, bo i głębokie opisy psychiki nie były dla sensu książki potrzebne.
Historia może nieco nieprawdopodobna, ale nie niemożliwa.
Polecam.

Przepiękna powieść o życiu. O tym na ile istnień mają wpływ nasze decyzje, o tym, że pierwsze wrażenie nie zawsze jest właściwe do oceny, o tym, że nasze dawne uczynki prędzej czy później zostaną podświetlone Prawdą.
Polecam nawet tym, którzy nie wierzą w Boga, bo prawda o sile wybaczenia zawarta tutaj jest uniwersalna. Nikt nie może być szczęśliwy jeśli nie wybaczy tym,...

,,Oczy Pana” to już trzecia książka Beaty Agopsowicz z cyklu Opowieści z Wiary.
Traktuje ona przede wszystkim o przebaczeniu i szukaniu miłości.

Piotr to bohater, który pojawił się już w ,,Czterech porach miłości”. Obecnie nazywa on siebie starym kawalerem, gdyż tak się czuje. Pomimo usilnych staraniach i wielu modlitw nie może on znaleźć osoby, z którą mógłby założyć wymarzoną rodzinę. Pewnego dnia dochodzi do stłuczki, w wyniku której poznaje Jagodę- młodą dziewczynę, którą marzy o znalezieniu pracy. Za sprawą dziewczyny Piotr poznaje jej współlokatorkę Magdę, która robi na nim piorunujące wrażenie. W końcu jest ładna i pewna siebie. Mężczyzna jest tak oczarowany
kobietą, że dla niej zapomina o własnych zasadach.

Jak potoczy się ta znajomość? Czy Piotr może liczyć ze strony Magdy na trwałą relację?

Na kartach powieści poznajemy historię Jadwigi i jej rodziny, która wywołała we mnie wiele skrajnych emocji. Zadziwiające jest jak można manipulować kimś tylko po to by, wpisywał się w naszą wizję. Jadwiga to starsza, samotna osoba, która musi mierzyć się z konsekwencjami swojego przeszłego zachowania. Jej wnuczka- Jagoda - na co dzień stara się być samodzielną kobietą, jednak w głębi serca tęskni za mamą, którą nigdy nie poznała, a której tak bardzo jej brakuje.

Kim okaże się matka Jagody? Czy można wybaczyć osobie, która nas zostawiła?
I jaki wpływ na to wszystko będzie miała szefowa Jagody?

,,Oczy Pana” to przejmująca powieść o wyborach życiowych jak i o ich bolesnych konsekwencjach. Beata Agopsowicz kolejny raz na kartach swojej powieści przekazuje czytelnikowi, że w trudnych momentach życiowych, gdy wydaje nam się, że jesteśmy sami ze swoimi problemami i wszystko już stracone to jest ktoś, kto zawsze jest obok, kocha nas i chce dla nas jak najlepiej-Bóg. Zdanie sobie sprawy z tego faktu może całkowicie odmienić nasz punkt widzenia
i pomóc wyznaczyć odpowiednią drogę życiową. Myślę, że ta powieść
jest idealna dla osób, które zbłądziły w przeszłości i chcą naprawić swoje błędy jak i dla poszukujących Boga i miłości. Postawa Piotra może nauczyć wielu ludzi, że warto trwać w wierze i ufać, że Bóg ma dla nas najlepszy plan. W końcu prawdziwej miłości❤️ zawsze towarzyszy przebaczenie i uzdrowienie.

,,Oczy Pana” to już trzecia książka Beaty Agopsowicz z cyklu Opowieści z Wiary.
Traktuje ona przede wszystkim o przebaczeniu i szukaniu miłości.

Piotr to bohater, który pojawił się już w ,,Czterech porach miłości”. Obecnie nazywa on siebie starym kawalerem, gdyż tak się czuje. Pomimo usilnych staraniach i wielu modlitw nie może on znaleźć osoby, z którą mógłby założyć...

Jagoda została wychowana przez babcię, która zawsze podcinała jej skrzydła. Piotr po raz kolejny przeżywa zawód miłosny i nie wie gdzie podziały się obietnice które dostawał od Boga. W tym czasie Barbara traci wszystko na czym jej zależało. Mąż i syn traktują ją jak powietrze. Z jej doczesnego życia nie ma już co zbierać.

W książce góruje okropna bezsilność, przez którą często miałam ochotę się rozpłakać. Autorka płynnie wepchnęła tę piękną powieść do mojego serca. Kibicowałam Piotrowi, bo pokochałam tego bohatera od pierwszych stron. Chciałabym też mieć taką przyjaciółkę jak Jagoda.

Często denerwowałam się na bohaterów, bo postąpili inaczej, niż ja bym zrobiła. Nie polecam czytać książki bez paczki chusteczek, bo to niezły wyciskacz łez. "Oczy Pana" zmusiły mnie do refleksji. Jest to książka dla wszystkich, jednak nie jest to "odmóżdżacz". To jedna z tych pozycji, w której chciałam się dowiedzieć zakończenia, ale nie chciałam jej kończyć...

Jagoda została wychowana przez babcię, która zawsze podcinała jej skrzydła. Piotr po raz kolejny przeżywa zawód miłosny i nie wie gdzie podziały się obietnice które dostawał od Boga. W tym czasie Barbara traci wszystko na czym jej zależało. Mąż i syn traktują ją jak powietrze. Z jej doczesnego życia nie ma już co zbierać.

W książce góruje okropna bezsilność, przez którą...

Złożona opowieść o odkryciu własnej przeszłości, o przebaczeniu i o tym, że nigdy nie jest za późno na miłość. Wzruszająca i zaskakująca lektura z ważnym przesłaniem w tle.

Złożona opowieść o odkryciu własnej przeszłości, o przebaczeniu i o tym, że nigdy nie jest za późno na miłość. Wzruszająca i zaskakująca lektura z ważnym przesłaniem w tle.

Bardzo dobra książka, wspaniale i błyskawicznie się czyta. Zawiera dużo wartościowego przekazu, szczególnie w sferze religijno-duchowej i relacji międzyludzkich. Na pewno sięgnę po kolejne książki tej autorki. Polecam.

Bardzo dobra książka, wspaniale i błyskawicznie się czyta. Zawiera dużo wartościowego przekazu, szczególnie w sferze religijno-duchowej i relacji międzyludzkich. Na pewno sięgnę po kolejne książki tej autorki. Polecam.