Tadeusz Abramski - plutonowy podchorąży/podporucznik Armii Krajowej, pseudonimy: „Szaruga", „Danowski", „Szumilas", urodzony 12 września 1921 roku w Sypniewie powiat Maków Mazowiecki. Zdobył wykształcenie średnie kończąc w 1939 roku Szkołę Macierzy Polskiej w Ostrołęce. Od 1940 roku w ruchu oporu, najpierw w Narodowej Organizacji Wojskowej, potem Związku Walki Zbrojnej i wreszcie w Armii Krajowej. Ukończył Szkołę Podchorążych Piechoty uzyskując stopień plutonowego podchorążego. Mimo młodego wieku zostaje wyznaczony przez przełożonych na dowódcę plutonu. Funkcję tę pełni aż do wyzwolenia. Tadeusz Abramski uczestniczy w większości akcji zbrojnych przeprowadzonych przez Ośrodek „Wyszków” a potem „Radzymin”. Od końca 1943 roku dowodzi plutonem specjalnym w kompanii dowodzonej przez ppor. „Rafała” Kajetana Fijałkowskiego. Po rozbiciu kompanii pod Jerzyskami przedostaje ślę do Radzymina gdzie podejmuje pracę technika w Zarządzie dróg. Po wkroczeniu Sowietów do miasta Tadeusz Abramski zmienia nazwisko na Białowąs i ucieka ścigany do Warszawy. W latach 1945-46 kryje się pod obcą tożsamością w Olsztynie, do którego przeprowadza się z żoną i teściem. Szykanowany przez Urząd Bezpieczeństwa traci pracę, mieszkanie, stabilizację. Tadeusz Abramski ostatnie lata życia pracuje jako robotnik fizyczny. Umiera w 2006 roku w Olsztynie i zostaje pochowany pod brzozowym partyzanckim krzyżem.