Psierociniec. W poszukiwaniu straconego węchu

Cieszę się, że tyle obecnie na rynku pięknych i mądrych książek dla dzieci o zwierzętach. Seria "Psierociniec" trzyma bardzo wysoki poziom i polecam do słuchania całym rodzinom - dzieciaki często lepiej wyedukowane pod względem szacunku do naszych braci mniejszych niż dorośli.

Cieszę się, że tyle obecnie na rynku pięknych i mądrych książek dla dzieci o zwierzętach. Seria "Psierociniec" trzyma bardzo wysoki poziom i polecam do słuchania całym rodzinom - dzieciaki często lepiej wyedukowane pod względem szacunku do naszych braci mniejszych niż dorośli.

Pokaż mimo to

Kolejne psie przygodyRemika można poznać w drugim tomie pt. "Psierociniec. W poszukiwaniu straconego węchu". W tej części bohaterami są Budzeł i Śpiocheł, psy różne jak dzień i noc, ale kochające się jak rodzina, u której mieszkają. Kiedy Budzeł traci węch jego przyjaciel rusza w świat na poszukiwanie straconej możliwości wąchania i niuchania.

Więcej na https://konfabula.pl/psierociniec-kocia-kawiarenka-ksiazka/

Kolejne psie przygodyRemika można poznać w drugim tomie pt. "Psierociniec. W poszukiwaniu straconego węchu". W tej części bohaterami są Budzeł i Śpiocheł, psy różne jak dzień i noc, ale kochające się jak rodzina, u której mieszkają. Kiedy Budzeł traci węch jego przyjaciel rusza w świat na poszukiwanie straconej możliwości wąchania i niuchania.

Więcej na...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Najgorsza z serii.

Najgorsza z serii.

Pokaż mimo to

To opowieść z morałem, mnóstwem przygód i treści. Dzieci mają okazję wczuć się w sytuację zwierząt, również tych, które dopiero szukają swojej rodziny. Jest to historia o miłości, przywiązaniu, ale też o wybaczaniu.

Obie z Aurelką gorąco polecamy kolejną część „Psierocińca” tym najmłodszym i tym nieco starszym. To świetny pomysł na prezent dla maluchów! Jesteśmy też niezmiernie ciekawe dalszych części tej serii. W Psierocińcu zaszły spore zmiany, ciekawe co będzie dalej.

https://korcimnieczytanie.blogspot.com/2018/06/agata-widzowska-psierociniec-w.html

To opowieść z morałem, mnóstwem przygód i treści. Dzieci mają okazję wczuć się w sytuację zwierząt, również tych, które dopiero szukają swojej rodziny. Jest to historia o miłości, przywiązaniu, ale też o wybaczaniu.

Obie z Aurelką gorąco polecamy kolejną część „Psierocińca” tym najmłodszym i tym nieco starszym. To świetny pomysł na prezent dla maluchów! Jesteśmy też...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

"Psierociniec. W poszukiwaniu straconego węchu" autorstwa Agaty Widzowskiej to druga z serii książeczka dla małych miłośników czworonożnych przygód. Muszę przyznać, że pisarka zdobyła nasze serducha – uwielbiamy, po prostu uwielbiamy te niedługie, ale treściwe opowieści, które poruszają szalenie ważne tematy, ale w sposób przystępny dla małych czytelników.

Tę książkę można śmiało czytać jako luźną kontynuację "Psierocińca" (schronisko pojawia się w treści), ale z powodzeniem można ją uznać za zupełnie odrębną opowieść, w którą można wejść bez znajomości pierwszej części. To psia przygoda na wysokim poziomie – taka trzymająca w napięciu! To również wędrówka po wartościach, a poszukiwanie zdolności wąchania nie jest tu jedynym, co odnajdziemy.

Oczywiście mamy tu do czynienia z psimi bohaterami. W pewnym domku mieszka sobie Budzeł (zawsze wszędzie go pełno, jest pierwszy do wszystkiego, ruchliwy i mocno pobudzony) oraz Śpiocheł, jego leniwy, lubiący sobie pospać przyjaciel. Pewnego dnia stała się rzecz niesłychana: Śpiocheł obudził się zaniepokojony, bowiem Budzeł wciąż spał, a przecież zewsząd dochodziły smakowite zapachy, kuszące wonie. Okazało się, że nasz ruchliwy psiak stracił węch!

Psiaki postawiają wyruszyć na poszukiwanie straconego węchu, przy czym jego właściciel gdzieś się po drodze pogubił i, delikatnie mówiąc, zaginął w akcji poszukiwawczej. Budzeł szuka swego węchu w norach, na polach, w lesie i w chmurach. Spotyka na drodze różne zwierzaki, które choć chcą być pomocne, niewiele mogą zdziałać.

Mały czytelnik kibicuje naszemu psiakowi nieustannie, wchodzi z nim w każdą dziurę, pokonuje niejedną przeszkodzę i próbuje odnaleźć się w nowej sytuacji. Możecie spodziewać się wybuchów radości, dociekania i cichego podpowiadania, bo przecież wiadomo – taki stracony węch może być teraz wszędzie! Dziecko uczy się empatii w taki prosty i naturalny sposób, a że Budzeł, choć nieokrzesany, to jednak przyjemny w obyciu, szybko zdobywa sympatię czytelnika. Nie obejdzie się tu również bez sprytnie przemyconych, ale czasem też wyrażonych wprost rad dla posiadaczy psiaków. Nie zabraknie wartościowych nauk, a uczyć będziemy przede wszystkim szacunku dla żywego stworzenia, dla uczuć.

Powiem Wam, że jestem pod wrażeniem tego, jak autorka w tak krótkiej opowieści zmieściła tak wiele emocji. Poza przyjemną przygodówką dostajemy też sporo miłości i poznamy moc wybaczania. Nie można chyba prościej i bardziej przejrzyście.

"Psierociniec. W poszukiwaniu straconego węchu" autorstwa Agaty Widzowskiej to druga z serii książeczka dla małych miłośników czworonożnych przygód. Muszę przyznać, że pisarka zdobyła nasze serducha – uwielbiamy, po prostu uwielbiamy te niedługie, ale treściwe opowieści, które poruszają szalenie ważne tematy, ale w sposób przystępny dla małych czytelników.

Tę książkę...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Uczenia swego dziecka empatii i szacunku do zwierząt nie jest prostym zadaniem. Na szczęście autorzy wiedzą, jakie to trudne i wychodzą do nas, rodziców na przeciw, pisząc cudowne powieści, a niektóre nawet z punktu widzenia zwierzaka :). Taką właśnie lekturą jest "Psierociniec. W poszukiwaniu straconego węchu".

Remik to piesek poeta, który w swym psim życiu wiele przeszedł, ale największą rzeczą dla niego był pobyt w schronisku dla zwierząt... ale o tym przeczytaliście już w poprzedniej części. Obecnie Remik ma rodzinę, którą bardzo kocha i jego życie jest ustabilizowane. Największym przyjacielem Remika jest inny piesek, Budzeł. Wszystko wydawać by się mogło, idzie w dobrym kierunku, gdyby nie pewien poranek, w którym Remik uświadamia sobie, że...stracił węch! Oba zwierzaki niewiele myśląc postanawiają wyruszyć na jego poszukiwania i nie byłyby sobą, gdyby podczas wyprawy nie spotkała ich cała masa przygód.

Pięknie wydana książeczka w twardej oprawie jest idealną pozycją dla młodszych dzieci, którym rodzice czytają na dobranoc, oraz z racji dużego druku, dla tych ciut straszych, które uczą się czytać. Jednak nie tylko to przemawia za przeczytaniem opowieści. To przede wszystkim bardzo ciekawa opowieść napisana przystępnym dla dziecka językiem, która bawi i uczy. Nie zabraknie w niej mega śmiesznych zdarzeń, wśród których autorka przemyca niewidocznie życiowe mądrości. Sam Remik równiez został tak przedstawiony, by budzić sympatię, a jednocześnie skłaniać naszą pociechę do myślenia. Remik nigdy nie jest smutny, nigdy nie ma dla niego rzeczy niemożliwych i zawsze jest skory do pomocy. Jego postać śmiało może konkurować z książkowym Batmanem ;). Psiak uczy nasze dziecko nie tylko dobrego traktowania zwierząt i szacunku dla nich, ale też pokazuje jak ważna jest umiejętność wybaczania. Długo by można opisywać zalety Remika, jednak przekonać o nich musicie sie sami wraz z Waszymi pociechami. Polecam!

Uczenia swego dziecka empatii i szacunku do zwierząt nie jest prostym zadaniem. Na szczęście autorzy wiedzą, jakie to trudne i wychodzą do nas, rodziców na przeciw, pisząc cudowne powieści, a niektóre nawet z punktu widzenia zwierzaka :). Taką właśnie lekturą jest "Psierociniec. W poszukiwaniu straconego węchu".

Remik to piesek poeta, który w swym psim życiu wiele...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

“Psierociniec. W poszukiwaniu straconego węchu.” to cudowna książeczka dla najmłodszych wielbicieli czworonogów. W pewnym sensie jest kontynuacją poprzedniej książki autorki pt. “Pserociniec”, ale Budzeł i jego przygody są zupełnie nowym wątkiem, a kluczowe fakty na temat Psierocińca zostały sprytnie wyjaśnione i wkomponowane w opowiadaną historię.
Recenzja w całości: http://mamao.pl/poszukiwaniu-straconego-wechu/

“Psierociniec. W poszukiwaniu straconego węchu.” to cudowna książeczka dla najmłodszych wielbicieli czworonogów. W pewnym sensie jest kontynuacją poprzedniej książki autorki pt. “Pserociniec”, ale Budzeł i jego przygody są zupełnie nowym wątkiem, a kluczowe fakty na temat Psierocińca zostały sprytnie wyjaśnione i wkomponowane w opowiadaną historię.
Recenzja w całości:...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Budzeł i Śpiocheł to dwa psiaki, które bardzo się różnią. Gdy pewnego dnia leniwy Śpiocheł zauważa, że jego kolega nie wstaje, jest zaniepokojony. Okazuje się, że Budzeł stracił węch. To prawdziwa tragedia – nie czuje zbliżającego się do siebie kota, nie daje rady wywąchać kości, nie może znaleźć kreta. Budzeł postanawia poszukać węchu i ucieka z domu. Czy pies odzyska utracony zmysł?
Psierociniec. W poszukiwaniu straconego węchu Agaty Widzowskiej to drugi tom serii pod tym samym tytułem. Książki opowiadają o psach, które w różny sposób trafiają do schroniska. Części można czytać osobno, pojawia się w nich pies, który już wcześniej występował w serii, jednak nie ma znaczenia, od którego z tomów zaczniemy.
Książka jest ciekawą opowieścią, w której głównymi bohaterami są zwierzęta. Oczywiście ludzie też się pojawiają, jednak to psy grają tu główną rolę. Tym razem poznajemy przygodę Budzeła, który stracił węch. Szukając zmysłu, przytrafia mu się wiele niecodziennych zdarzeń. W rezultacie trafia on do schroniska, mimo że ma rodzinę. Jak pies poradzi sobie z tą nową sytuacją?
Psy są tu głównymi bohaterami, dlatego można się sporo o nich dowiedzieć. Najmłodsi podczas lektury być może zrozumieją, że psiaki też mają uczucia, a każdy z nich ma inny charakter. Bardzo cenna jest też wiedza na temat tego, jak ważny jest dla czworonogów węch. Bez niego Budzeł był zagubiony i nie czuł się sobą. Ogólnie psy zyskały wiele ludzkich cech, które mogą zadziwić podczas lektury.
Książka poza ciekawym tekstem posiada też śliczne ilustracje autorstwa Niki Jaworowskiej-Duchlińskiej. Czasem obrazki zajmują całą stronę lub dwie, niekiedy są jedynie tłem dla opowieści, a zdarza się też, że są pojedynczymi, małymi dodatkami na kartach. To piękne urozmaicenie historii, które na pewno spodoba się małym czytelnikom.
Psierociniec. W poszukiwaniu straconego węchu to opowieść z masą przygód, niedługa, ale bogata w treść. Bardzo dobrze się ją czyta i na pewno spodoba się dzieciom. Być może dzięki niej dotrze do nich też, że psy mają uczucia i trzeba z nimi postępować delikatnie, by ich nie zranić i nie zasmucić.

Budzeł i Śpiocheł to dwa psiaki, które bardzo się różnią. Gdy pewnego dnia leniwy Śpiocheł zauważa, że jego kolega nie wstaje, jest zaniepokojony. Okazuje się, że Budzeł stracił węch. To prawdziwa tragedia – nie czuje zbliżającego się do siebie kota, nie daje rady wywąchać kości, nie może znaleźć kreta. Budzeł postanawia poszukać węchu i ucieka z domu. Czy pies odzyska...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Utrata węchu jest jedną z najprzykrzejszych rzeczy, jaka może spotkać każdego z nas. Od niego zależy to, czy czujemy smak potraw, właściwie reagujemy na otoczenie. Brak sygnałów zapachowych może sprawić, że będziemy pachnieć nieświeżo i nie będziemy tego czuć, przez co nie zadbamy o właściwą higienę. Jeszcze poważniejsze konsekwencje taka strata ma dla psa, którego życie toczy się wokół zapachów. Bez sprawnego nosa nie może wyczuć smakołyków, rozpoznać terenu, a nawet prawidłowo odczytać intencję innych psów, a przez to nie wie, kiedy powinien być przyjazny, a kiedy agresywny. Tak było właśnie w przypadku Budzeła, który z powodu braku węchu stracił dom, a dla psa utrata rodziny jest tak samo zła, jak brak umiejętności rozpoznawania zapachów.
Zacznijmy jednak opowieść od początku. Razem z rodziną mieszkały dwa psy: Budzeł i Śpiocheł. Pierwszy był okrąglutki, kudłaty i ciągle odpoczywał. Śpiocheł natomiast jest całkowitym przeciwieństwem swojego kompana: chudy, długi, a do tego bardzo żywotny i przez ten swój nadmiar energii ciągle psoci w domu, budzi się pierwszy, jest mistrzem w tropieniu kretów i kotów. Wszystko jednak do dniach, kiedy Śpiocheł budzi się jako pierwszy. Wcale nie wstaje on bardzo wcześnie. To Budzeł z jakiś niewyjaśnionych powodów jeszcze śpi i dobudzić go nie można. Szybko okazuje się, że sama senność to nie jedyny problem czworonoga. Najważniejszym jest brak umiejętności rozpoznawania zapachów: nie czuje smakołyków w misce, nie wie, gdzie jest kret przekopujący ogródek, nie dostrzega znajomego kota, który kpi z niego, a przez to nie może dogonić złośliwego futrzaka. Budzeł jest zrozpaczony. Podejrzewa, że swój węch mógł zgubić na spacerze, kiedy ganiał za zającem. Z tego powodu wyrusza na poszukiwania. Nie są one jednak łatwe, ponieważ pies bez węchu nie może nic wyczuć, więc jak ma znaleźć coś, co jest niewidoczne i czego nie da się opisać?
Po drodze poznaje różnorodnych przyjaciół, wśród których nie zabraknie niedźwiadka, bobry, ludzi i inne psy. Będzie szukał węchu w lesie, w wodzie i w chmurach. Nigdzie go jednak nie może znaleźć. Jednym z etapów poszukiwań będzie Psierociniec, czyli bardzo nietypowe schronisko dla psów: nie dość, że piękne to jeszcze wszyscy są w nim mili, a jedzenia też nie brakuje. Ponad to koty bawią się tu z psami. Wydaje się, że to miejsce jest rajem. Budzeł jednak tęskni do domu i opowie o tym psu poecie, bohaterowi pierwszego tomu „Psierocińca”. Nim jednak rodzina dotrze do schroniska, aby go zabrać do domu niecierpliwy Budzeł ucieka, by ruszyć w dalszą drogę… Czy uda mu się odzyskać dom i węch musicie przekonać się sami.
Agata Widzowska po raz kolejny serwuje swoim młodym czytelnikom interesującą przygodę o zwierzętach. W każdej jej książce proste historie pomagają przekazać ważne tematy.
Jestem miłośniczką książek Agaty Widzowskiej. We wszystkich możemy odnaleźć dojrzałe podejście do naszego otoczenia, traktowania istot słabszych i bezbronnych z empatię, szukania dla nich najlepszych rozwiązań, ale też i dbanie o własne potrzeby duchowe. Tak właśnie jest w "Psierocińcu" oraz „Psierocińcu. W poszukiwaniu straconego węchu”, pouczającym nas, że wiele problemów można rozwiązać bez ruszania w świat, ponieważ zależą od naszego nastawienia.
"Pierocieniec" to książki o bardzo ładnej szacie graficznej i stworzone do młodszych czytelników niż odbiorcy wcześniejszych książek autorki. Dzieci znajdą w niej piękne ilustracje psów w otoczce przyciągających oko barw. Lekturę tę polecam wszystkim przedszkolakom oraz uczniom nauczania początkowego.

Utrata węchu jest jedną z najprzykrzejszych rzeczy, jaka może spotkać każdego z nas. Od niego zależy to, czy czujemy smak potraw, właściwie reagujemy na otoczenie. Brak sygnałów zapachowych może sprawić, że będziemy pachnieć nieświeżo i nie będziemy tego czuć, przez co nie zadbamy o właściwą higienę. Jeszcze poważniejsze konsekwencje taka strata ma dla psa, którego życie...

więcej

mniej

Pokaż mimo to