troche o niczym. Bohaterka gada z chłopakiem, mało się dzieje, kreska bardzo ale to bardzo przeciętna

troche o niczym. Bohaterka gada z chłopakiem, mało się dzieje, kreska bardzo ale to bardzo przeciętna

To będzie recenzja od razu dwóch tomów.

Już sam początek opowieści jest dość smutny. Jednak po dwóch pierwszych stronach cofamy się w czasie i zaczynamy historię od początku. Poznajemy chłopca samotnika i pełną energii powszechnie lubianą dziewczynę. Sakura ma jednak pewien sekret, który ukrywa przed wszystkimi, cierpi na śmiertelną chorobę. Los sprawia, że "zwyczajny kolega z klasy" przypadkiem dowiaduje się o niej i tak rozpoczyna się dziwna relacja miedzy tymi dwojga.

To bardzo smutna i mądra historia. Historia, która uczy, pokazuje zmiany jakie zachodzą w jednej osobie pod wpływem drugiej. Choć w pierwszym tomie odczułam w pewnym momencie lekkie znużenie codziennymi perypetiami dwójki licealistów, w drugim wszystko poskładało się w całość. A potem ta całość pękła i nie ukrywam, że się poryczałam (może zrobiła się zemnie miękka kluseczka, ale - nie tego się spodziewałam! nie tak...).

Myślę, że to wartościowa manga, warta poznania. Zostawia w nas odrobinę przemyśleń.

To będzie recenzja od razu dwóch tomów.

Już sam początek opowieści jest dość smutny. Jednak po dwóch pierwszych stronach cofamy się w czasie i zaczynamy historię od początku. Poznajemy chłopca samotnika i pełną energii powszechnie lubianą dziewczynę. Sakura ma jednak pewien sekret, który ukrywa przed wszystkimi, cierpi na śmiertelną chorobę. Los sprawia, że "zwyczajny...

Podczas przeglądania książek w szkolnej bibliotece dochodzi do ciebie jakiś hałas. Bez zastanowienia idziesz to sprawdzić, więc chowasz się za jedną z półek i delikatnie się wychylasz. Widzisz dwójkę uczniów, Sakure i „zwykłego kolegę z klasy”.

-Chce zjesc twoją trzustkę - szepcze dziewczyna.

-Nagle postanowiłaś zostać kanibalem? - zapytał xxx z obojętnym wyrazem twarzy, który był dla niego typowy.

Dostrzegasz, że ta odpowiedź zmieszała dziewczynę, co przywołuje na twoją twarz lekki uśmiech, a twoje myśli zaczynają krążyć nad tym jak rozwinie się ich relacja, w końcu:
Ona - jest przez wszystkich kochana
On - jest zamkniętym w sobie chłopakiem, który zawsze trzyma się na uboczu

[Recenzja]
Oczywiście dziewczyna cierpi na śmiertelną chorobę, a głowni bohaterowie są swoimi przeciwieństwami.
Brzmi banalnie prawda?
I takie właśnie jest, ale to nie oznacza, że seria jest słaba, bo pomimo tych banałów, dostajemy drobne smaczki:
✨ Nie poznajemy imienia głównego bohatera w końcu jest „zwykłym kolegą z klasy”. Chyba nie muszę mówić, że ten zabieg szczególnie mnie urzekł!
✨ Już na samym początku dowiadujemy się o śmiertelnej chorobie dziewczyny, a autorka nie pozwala nam o tym zapomnieć.
Bo kiedy zaczniemy cieszyć się wspólnymi wypadami tej dwójki, zostaje wylany na nas kubeł zimnej wody.

Relacja głównych bohaterów jest naprawdę wyjątkowa, a przez dwa tomy będziemy obserwowali to jaki mają na siebie wpływ i jakie zmiany w nich zachodzą, co moim zdaniem jest najważniejszym elementem.
W końcu autorka pokazuje nam jak ważne jest budowanie relacji z innymi i jak takie osoby mogą zmienić nasze życie na lepsze.

Myślicie, ze będziecie gotowi na to co się stanie? Otóż nie i tak będziecie cierpieć.
Bo pomimo tego zakończenie potrafi zaskoczyć. ⠀
⠀ ⠀ ⠀ ⠀ ⠀ „świat nie robi wyjątków”

Chce zjeść twoją trzustkę to naprawdę cudowna manga. Dlatego jeśli szukacie historii, która wyciśnie z was łzy i sprawi, że inaczej spojrzycie na pewne rzeczy. To jest to tytuł dla was!

Podczas przeglądania książek w szkolnej bibliotece dochodzi do ciebie jakiś hałas. Bez zastanowienia idziesz to sprawdzić, więc chowasz się za jedną z półek i delikatnie się wychylasz. Widzisz dwójkę uczniów, Sakure i „zwykłego kolegę z klasy”.

-Chce zjesc twoją trzustkę - szepcze dziewczyna.

-Nagle postanowiłaś zostać kanibalem? - zapytał xxx z obojętnym wyrazem...

Jest to dosyć specyficzna manga o dwóch odmiennych charakterach, które zostały ze sobą związane przez tajemnice. Jedna ze stron próbuje się odsunąć w momencie kiedy druga zbliża się o dwa kroki. Manga nie każdemu przypadnie do gustu. Sama miałam problem z przebrnięciem z powodu wielkiego dysonansu między postaciami. Tak samo rzeczą, która odpychała mnie była zabawa uczuciami tłumaczona żartem.

Jest to dosyć specyficzna manga o dwóch odmiennych charakterach, które zostały ze sobą związane przez tajemnice. Jedna ze stron próbuje się odsunąć w momencie kiedy druga zbliża się o dwa kroki. Manga nie każdemu przypadnie do gustu. Sama miałam problem z przebrnięciem z powodu wielkiego dysonansu między postaciami. Tak samo rzeczą, która odpychała mnie była zabawa...

Dopiero, co pisałem, że Japończycy nie potrafią pisać składnych melodramatów, i już klątwa. Pozbawiony czystej empatii dla bohaterów. Wymuszony płacz, wymuszona gra na czytelnikach. Korzysta ze wszystkich wytrychów, by dostać się do waszej wrażliwej natury. Co dostajemy? Najbardziej chwytliwy motyw z umierającą dziewczyną. Która, oczywiście!, robi checklistę, co chciałaby zrobić przed śmiercią. Mamy aspołecznego chłopaka, którego jedyną pasją są książki, więc otrzymujemy standardową polaryzację i kontrast pomiędzy wycofanym społecznie osobnikiem, a laską, co na siłę próbuje uchwycić niezaspokojone pragnienia przed wyniszczającą chorobą. Dla mężczyzn powyżej dwudziestego trzeciego roku życia istna parodia oraz niewiarygodny portret, jak trafić do męskiego serca. Z bohaterami mam również, niewiarygodnie, swędzący problem. Sakura to modna w ostatnich latach Pixel Magical Girl, która nieustannie chce podkreślić wyjątkowość chwili, chcąc wyrwać chłopca z wewnętrznego świata. Jednakowo nie informuje przyjaciół o nieuleczalności trzustki. Cierpi na tym drugie tło czy postacie poboczne. Skupiamy się głównie na parze, która nie jest, w żadnym wypadku, tragiczna, lecz emocjonalnie pozbawiona wiarygodności.

Nie wiem, co bardziej drażni - nieporadna ochota, aby wzbudzić w czytelniku kryształowe łzy, rozprawiać o wyizolowanej społeczności młodzieńców, którzy żyją pod kluczem, ze strachu przed światem zewnętrznym, czy katastrofalna nieumiejętność budowania relacji między dwoje. Wszystko wyliczone, jak w wysokobudżetowym kinie. Rozpaczliwie korzystająca z bolączek gatunku: popłaczmy, bo ktoś umiera, bo chłopak zyskuje drugie życie. Przepraszam, ale gówno prawda! Potężny lewy sierpowy dla zwichrowanej, nastoletniej przypadłości, mam apel, dla każdego, kto nie ukończył dwudziestego roku życia: to nie jest miłość, ani przywiązanie, tylko kurczowe wyidealizowanie życia przed śmiercią.

P.S. A z bohaterami nie polubiłem się do ostatniej sceny.

Dopiero, co pisałem, że Japończycy nie potrafią pisać składnych melodramatów, i już klątwa. Pozbawiony czystej empatii dla bohaterów. Wymuszony płacz, wymuszona gra na czytelnikach. Korzysta ze wszystkich wytrychów, by dostać się do waszej wrażliwej natury. Co dostajemy? Najbardziej chwytliwy motyw z umierającą dziewczyną. Która, oczywiście!, robi checklistę, co chciałaby...

Świetny pierwszy tom. Na plus postacie: Sakura(bohaterka) Bohater(nie poznajemy imienia) i Kyouko(najlepsza przyjaciółka Sakury) Manga zaczyna się tajemniczo , gdy bohater leży na łóżku i myśli o tym , że zmarła jego koleżanka - Sakura , a On nie poszedł na pogrzeb i czyta książkę , którą od niej dostał. I zastanawia się także czy przeczytała jego ostatnią wiadomość. A następnie myśli o tym , że każdy w klasie ją kochał , a oni nie mieli ze sobą nic wspólnego i cofamy się do czasów szkolnych i chłopak jest w bibliotece i nagle wpada Sakura , bo mają wspólny dyżur i mówi mu , że chcę zjeść jego trzustkę i tłumaczy , że chorzy zjadali narządy zwierzętom i dzięki temu zdrowieli. A następnie znów cofamy się w czasie i widzimy jak chłopak jest w szpitalu i nagle znajduję notes w którym ktoś pisze , że umiera i po chwili zjawia się Sakura i mówi , że to jej i przyznaję , że faktycznie umiera , bo ma chorą trzustkę i prosi by nikomu nie mówił. Później znów wracamy do biblioteki i chłopak pyta czy chcę spędzić ostatnie chwilę dyżurując w bibliotece i dziewczyna odpowiada , że tak. A po wyjściu z księgarni dziewczyna zauważa , że jakiś chłopak nawet nie zauważył bohatera tylko pozdrowił ją i mówi , że zwróci mu uwagę następnego dnia , a po chwili bohaterowie umawiają się na spotkanie w niedziele i mimo , że na początku nie był chętny to jak Sakura odchodzi chłopak myśli o tym , że nie może się doczekać. Później nadchodzi niedziela i się spotykają i rozmawiają o jej chorobie i jedzeniu i Sakura mówi mu , że jest niesamowity , bo zwyczajnie z nią rozmawia mimo , że umiera. I chcę znów się z nim spotkać i on się zgadza , a Sakura się cieszy , a chłopak się zastanawia czy ona faktycznie umiera , bo jest taka żywiołowa. Później leży w domu i dostaję od Sakury smsa , która dziękuję mu za wyjście i mówi , że będą się przyjaźnić do jej śmierci , a On stwierdza , że dobrze się bawił. Potem przy śniadaniu słyszymy z telewizji , że ktoś zabił dziewczynę. Następnie chłopak przychodzi do szkoły i wszyscy na niego patrzą , bo wczoraj był widziany z Sakurą. I nagle zjawia się Sakura i pytają ją co ją łączy z chłopakiem , a Ona stwierdza , że się przyjaźnią , ale on zaprzecza. Później Sakura go dogania i nazywa go kolegą z którym się przyjaźni mówi , że chcę odwiedzić jedno miejsce i idą do cukierni. A tam Sakura pyta go czy ma dziewczynę , a gdy chłopak chcę odejść Sakura mówi , że chcę go lepiej poznać , a gdy on stwierdza , że nikogo nie interesuję jego życie to dziewczyna się wkurza i mówi , że ją interesuję i chłopak jej mówi , że nie ma dziewczyny i nigdy nie miał przyjaciół i pyta czy ona ma chłopaka , a Sakura mówi , że miała , ale się rozstali i chodzi do ich klasy. I stwierdza , że bohater ją rozumie , a chłopak odpowiada , że to dlatego , bo są swoimi przeciwieństwami. Następnie bohater spotyka Sakurę oraz Kyouko i Kyouko pyta ich czy są parą , ale Sakura szybko zaprzecza. Po chwili dziewczyna odchodzi , a Sakura mówi , że to jej najlepsza przyjaciółka i proponuję by on też się z nią zaprzyjaźnił. I wtedy chłopak pyta czy nie chcę jej powiedzieć o chorobie , a ona stwierdza , że nie , bo Kyouko będzie płakać. I wtedy chłopak pyta czy naprawdę umrze , a dziewczyna stwierdza , że tak. A potem pyta co by zrobił gdyby okazało się , że szuka sobie chłopaka , a potem mówi mu by zaczął się zadawać z innymi. A w domu chłopak o tym myśli. Następnie dziewczyna piszę do niego i proponuję wycieczkę i na miejscu okazuję się , że wyjeżdżają również na noc. I po drodze rozmawiają o jej chorobie oraz o pamiętniku , który piszę. Pyta go także o imię , ale czytelnik nie słyszy tego imienia. Po dotarciu na miejsce zwiedzają i idą do świątyni , a chłopak modli się o to by Sakura wyzdrowiała , a potem idą do kawiarni , a tam dziewczyna staję w obronie kelnerki na którą krzyczała klientka , a chłopak myśli o tym , że on by tak nie potrafił. Później spacerują i chłopak myśli o tym , że jak jej nie będzie to zostanie sam , a ona prosi go by po jej odejściu zaprzyjaźnił się z Kyouko , a on mówi , że pomyśli. Następnie idą do hotelu i okazuję się , że mają wspólny pokój. I dziewczyna mówi , że widok jest romantyczny , ale chłopak ją ignoruję. Później Sakura idzie się kąpać i mówi z uśmiechem by nie podglądał , a on dalej ignoruję i ogląda Tv , a po chwili dziewczyna prosi by podał jej krem z torebki i chłopak zagląda do torebki , a tam widzi mnóstwo lekarstw i dopiero wtedy do niego dociera , że Sakura naprawdę umrze i załamany rzuca się na łóżko. Później piją alkohol i grają w prawda czy wyzwanie i chłopak mówi , ze jest trzecią na liście uroczych dziewczyn i najlepsza chwila w jego życiu to spotkanie z nią. A Sakura się uśmiecha. Potem dziewczyna daję mu wyzwanie by zaniósł ją do łóżka , a on to robi i dziewczyna jest zawstydzona , bo się tego nie spodziewała. A następnie pyta go co by zrobił gdyby powiedziała mu , że boi się umrzeć , a on szybko wybiera wyzwanie i Sakura każę mu spać z nią w łóżku i zasypiają. A rano dzwoni Kyouko i krzyczy na Sakurę , bo musiała Ją kryć przed rodzicami i pyta gdzie jest. A Sakura mówi , że z kolegą i obiecuję , że kiedyś wszystko jej wyjaśni , a ta każę przekazać bohaterowi , że jak ją skrzywdzi to zabiję go jak psa. Później idą na śniadanie i dziewczyna proponuję kolejną wycieczkę zimą i chłopak się zgadza i mówi , że było fajnie i dziewczyna jest szczęśliwa i łapię go za rękę , ale szybko się cofa. Potem wracają do domu i do chłopaka dociera , że czeka na wiadomość od Sakury. Później w szkolę ciągle o nich plotkują , a Kyouko patrzy wrogo na bohatera i co dziwne ktoś wyrzucił jego buty do śmieci. Następnie chłopak siedzi w bibliotece i przychodzi przewodniczący i pyta o Sakurę , a potem wychodzi. No i pojawia się Sakura i mówi , że jeden chłopak wyznał jej miłość , ale odmówiła. Jednak nie powie bohaterowi czemu odmówiła i zaprasza go do domu i mówi , że pożyczy mu książkę - Mały Książę. I po lekcjach idą do dziewczyny , która jest sama i zaczynają grać w gry i nagle Sakura pyta czy co by się nie stało nie będzie chciał z nią chodzić. A chłopak jest w szoku i odpowiada niepewnie , że nie , a ona się uśmiecha. Natomiast chłopak myśli o tym , że może Sakura myśli , że się w niej zakocha. I nagle panikuję i chce wyjść , a Sakura się do do niego przytula i mówi , że chcę coś zrobić , a gdy ten ją odpycha to zaczyna się śmiać i mówi , że żartowała. A chłopak patrzy na nią i nagle rzuca ją na łóżko i przytrzymuję , a Ona zaczyna panikować i prosi by przestał. Nagle chłopak widzi łzę w jej oku i ją puszcza i przeprasza oraz szybko wychodzi. A jak idzie w deszczu myśląc o swoim gniewie i o tym , że poczuł się zraniony i nagle ktoś go woła i , gdy się odwraca widzi przewodniczącego. Podobała mi się w tym tomie relacja bohaterów. Bohater niby taki chłodny , ale z każdą chwilą z Sakurą coraz bardziej ją lubi. Co do Sakury to w sumie nie wiadomo dokładanie jakie uczucia kieruję w stronę bohatera , ale na pewno go lubi. Mocna była scena , gdy dotarło do bohatera , że Sakura naprawdę umrze. W sumie już na początku jest to wspomniane , ale scena robi wrażenie. Tak samo scena z końcówki , gdy chłopak przytrzymuję ją na łóżku , bo poczuł się zraniony jej zachowaniem. Intrygujące jest również to , że nie znamy imienia bohatera. Ciekawe czy w drugim tomie padnie to imię na głos. Świetne też jest to , że Sakura nazywa bohatera - Kolega z klasy lub kolega z którym się przyjaźnię:D No i samo zakończenie , gdy przewodniczący stoi w deszczu i woła bohatera. Wydaję mi się , że to ten przewodniczący jest byłym chłopakiem Sakury. Na plus też to , że bohater nawiązał jakąś relacje z kolegą z klasy. I wątek Kyouko. Widać , że chcę chronić Sakurę. Został jeszcze tylko drugi tom i koniec historii.

Świetny pierwszy tom. Na plus postacie: Sakura(bohaterka) Bohater(nie poznajemy imienia) i Kyouko(najlepsza przyjaciółka Sakury) Manga zaczyna się tajemniczo , gdy bohater leży na łóżku i myśli o tym , że zmarła jego koleżanka - Sakura , a On nie poszedł na pogrzeb i czyta książkę , którą od niej dostał. I zastanawia się także czy przeczytała jego ostatnią wiadomość. A...

Z pozoru zabawna ale jednak bardzo poważna opowieść o radzeniu sobie (albo i nie) ze śmiertelną chorobą i o tym jak inni radzą sobie (albo i nie) z tym, że ktoś bliski jest śmiertelnie chory. Myślę, że ta manga może być całkiem dobrym narzędziem psychologicznym do radzenia sobie z ciężką chorobą dla starszych dzieci/młodzieży która postawiona w tej sytuacji cierpi w samotności. Czytając to mogą poczuć, ze nie są sami i inne dzieci również mają podobne problemy, i to na całym świecie.

Z pozoru zabawna ale jednak bardzo poważna opowieść o radzeniu sobie (albo i nie) ze śmiertelną chorobą i o tym jak inni radzą sobie (albo i nie) z tym, że ktoś bliski jest śmiertelnie chory. Myślę, że ta manga może być całkiem dobrym narzędziem psychologicznym do radzenia sobie z ciężką chorobą dla starszych dzieci/młodzieży która postawiona w tej sytuacji cierpi w...

Romansik, który skradł moje serce.

Romansik, który skradł moje serce.

Najbardziej mnie zaskoczyło zdziwienie jak zobaczył torbę leków. Ale czasami tak jest, że ktoś coś do nas mówi, mówimy że rozumiemy, ale tak na prawdę tego nie rozumiemy. Dopóki nie zobaczymy z czym to się wiąże.

Najbardziej mnie zaskoczyło zdziwienie jak zobaczył torbę leków. Ale czasami tak jest, że ktoś coś do nas mówi, mówimy że rozumiemy, ale tak na prawdę tego nie rozumiemy. Dopóki nie zobaczymy z czym to się wiąże.

Całą recenzję znaleźć można na:
https://alkuszowerozkminy.blogspot.com/2018/07/chce-zjesc-twoja-trzustke-recenzja.html

"Zwyczajny kolega z klasy" - pod takim właśnie określeniem będziemy znali przez większość czasu głównego bohatera. Jest on raczej niewyróżniającym się chłopakiem, introwertykiem, nieutrzymującym praktycznie żadnych kontaktów z kolegami ze swojej klasy. Pewnego dnia odwiedza on szpital, i znajduje pozostawioną samą sobie na krześle w poczekalni książkę. Jako że "###" uwielbia czytać, nie może się powstrzymać od sprawdzenia, co to dzieło w sobie kryje. Okazuje się, że jest to swego rodzaju pamiętnik jego koleżanki z klasy, zatytułowany "Wraz z chorobą", w którym nasz główny bohater odnajduje informację, że Sakura cierpi na nieuleczalną chorobę trzustki i pozostało jej maksymalnie kilka lat życia. Od tej pory chłopak jako jedyny będzie wtajemniczony w prawdziwą sytuację życiową dziewczyny, która fakt o chorobie utrzymywała w tajemnicy przed wszystkimi, za wyjątkiem najbliższej rodziny.

Muszę przyznać, że pisanie o tym tytule sprawia mi trudność. Szczerze mówiąc, to nie bardzo tak właściwie wiem, jak za opisanie moich odczuć względem tej mangi się zabrać. Gdybym próbowała określić jednym słowem cały nastrój zawarty w "Chcę zjeść twoją trzustkę", to na pewno byłaby to "ulotność". Wszystko w tej mandze jest ulotne - począwszy od kwestii życia, na samym procesie czytania kończąc (bo te dwa tomy czytało się zdecydowanie zbyt szybko!). Od razu zostajemy rzuceni na głęboką wodę; niestety w sposób, który nie należy do moich ulubionych - na samym początku pierwszego tomu otrzymujemy kilka stron, które właściwie informują nas o zakończeniu mangi. Muszę teraz uważnie dobierać słowa, nie chcąc Wam niczego zaspoilerować, ale te kilka stron sprawiło, że z mniejszym napięciem obserwowałam historię naszych bohaterów, wiedząc tak właściwie, jak ona się skończy. Mimo tego, zakończenie i tak było w pewien sposób zaskakujące i wyniosło na światło dzienne rzeczy, na które tak właściwie podczas lektury nie można było wpaść.

O ile o naszym "Zwyczajnym koledze z klasy" oprócz tego, że jest mrukiem, molem książkowym i introwertykiem, niewiele można na początku powiedzieć, tak Sakura Yamauchi rysuje się jako o wiele ciekawsza postać. Można śmiało powiedzieć, że dziewczyna żyje w dwóch skrajnych rzeczywistościach - posiada pełną świadomość nadchodzącej śmierci, musi regularnie uczęszczać do szpitala, a także brać niezliczoną ilość leków, ale z drugiej strony nikomu tego nie zdradziła, wiodąc na pozór całkowicie zwyczajne i szczęśliwe życie.
Otrzymujemy więc dwójkę głównych bohaterów, którzy wydają się być swoim całkowitym przeciwieństwem, i przez dwa tomy będziemy obserwowali zmiany, jakie w nich zachodzą, a które chyba są najważniejszym elementem tej mangi. Fascynujące i wzruszające jest patrzenie na to, jaki mają na siebie wpływ, a słowa "Chcę zjeść twoją trzustkę" stają się dla nich najważniejszymi słowami, których głębsze znaczenie nawet trudno opisać.

Całą recenzję znaleźć można na:
https://alkuszowerozkminy.blogspot.com/2018/07/chce-zjesc-twoja-trzustke-recenzja.html

"Zwyczajny kolega z klasy" - pod takim właśnie określeniem będziemy znali przez większość czasu głównego bohatera. Jest on raczej niewyróżniającym się chłopakiem, introwertykiem, nieutrzymującym praktycznie żadnych kontaktów z kolegami ze swojej klasy....