Donato Carrisi jest według mnie geniuszem, który pisze w taki sposób, że nawet maniaka thrillerów psychologicznych potrafi zaskoczyć i wręcz uzależnić od siebie...
Rozpoczęłam serię Mili Vasquez i zaraz sięgam po kolejny tom.
Ta książka wręcz mnie wciągnęła i pozbawiła jakichkolwiek potrzeb. Ta wybitna powieść jest wielowarstwowym, długim dziełem i muszę przyznać, że czytałam ją z podniesionym tętnem.
Coś niesamowitego...

Donato Carrisi jest według mnie geniuszem, który pisze w taki sposób, że nawet maniaka thrillerów psychologicznych potrafi zaskoczyć i wręcz uzależnić od siebie...
Rozpoczęłam serię Mili Vasquez i zaraz sięgam po kolejny tom.
Ta książka wręcz mnie wciągnęła i pozbawiła jakichkolwiek potrzeb. Ta wybitna powieść jest wielowarstwowym, długim dziełem i muszę przyznać, że...

Mocna i wielowątkowa. Czasem trudno nadążyć za autorem w labiryncie zdarzeń.

Mocna i wielowątkowa. Czasem trudno nadążyć za autorem w labiryncie zdarzeń.

Mam odrobinę mieszane uczucia. Z pewnością akcja jest dobrze skonstruowana, dopracowana w każdym szczególe, ale właśnie trochę jednak tych szczegółów za wiele. W pewnym momencie prawie domyśliłem się rozwiązania i niewiele się myliłem. Miłośnikom inteligentnych kryminałów z pewnością się spodoba.

Mam odrobinę mieszane uczucia. Z pewnością akcja jest dobrze skonstruowana, dopracowana w każdym szczególe, ale właśnie trochę jednak tych szczegółów za wiele. W pewnym momencie prawie domyśliłem się rozwiązania i niewiele się myliłem. Miłośnikom inteligentnych kryminałów z pewnością się spodoba.

Książka była super. Było wiele zwrotów akcji oraz znakomite zakończenie, które niestety nie zamyka wszystkich wątków związanych z więźniem RK-357/9 i jego dalszych losów. Książka pokazuje, że nawet normalny człowiek może pod odpowiednim wpływem stać się mordercą. Dodatkowo autor rozwija wątek podziału seryjnych morderców,co jest bardzo ciekawe.

Książka była super. Było wiele zwrotów akcji oraz znakomite zakończenie, które niestety nie zamyka wszystkich wątków związanych z więźniem RK-357/9 i jego dalszych losów. Książka pokazuje, że nawet normalny człowiek może pod odpowiednim wpływem stać się mordercą. Dodatkowo autor rozwija wątek podziału seryjnych morderców,co jest bardzo ciekawe.

W mieście trwa panika, zaginęło 5 małych dziewczynek, ale wszystko zmienia się pewnego dnia, gdy policja odkrywa 6 dziecięcych rąk. 5 z nich należy do zaginionych dzieci, kim jest szósta, niezidentyfikowana ofiara?

Na czele zespołu prowadzącego dochodzenie staje kryminolog Goran Gavila to mózg operacji. Jednak to nie on zaskakuje pozostałych członków grupy, a młoda policjantka Mila Vasquez, ekspert w odnajdywaniu zaginionych dzieci, która została ściągnięta specjalnie do tej sprawy.
Morderca bawi się z ekipą śledczą w „kotka i myszkę”, nieustannie podsuwając jej nowe tropy. Zwłoki dziewczynek zaczynają pojawiać się w różnych miejscach, dopiero później okazuje się, że odnalezione dziewczynki były zostawiane w starannie wybranych miejscach, wskazujących na ludzi, którzy popełnili inne, dotąd niewykryte zbrodnie.
Z każda ofiarą plan mordercy zaczyna się rozjaśniać, aż do odnalezienie ciała piątej ofiary....
Czy szósta dziewczynka jeszcze żyje? Kim jest morderca? I jaki jest jego plan?

Jako absolwentka specjalności Kryminologia i kryminalistyka daje znać, że książka jest świetna. Dla osoby, która zaczyna przygodę z mordercami czy śledztwami to ta książka będzie dla Was świetna, bo bardzo dużo rzeczy pokrywa się z tym jak to wygląda. Aż miło było sobie przypomnieć studia 😜Zresztą sam autor w zakończeniu pisze, że większość informacji dotyczącą definicji czy pracy śledczych jest prawdą.
Książka zakończona tak wieloma 🤯, że końcówkę czytałam z otwartymi ustami ze zdziwienia. Historia trzymająca w napięciu z wieloma zwrotami akcji. Wiele historii przeplatających się z tą główną.
Na pewno sięgnę po kolejna część z tej serii 😁

Książka na pewno przypadnie do gustu fanom serii Czwarta małpa.

W mieście trwa panika, zaginęło 5 małych dziewczynek, ale wszystko zmienia się pewnego dnia, gdy policja odkrywa 6 dziecięcych rąk. 5 z nich należy do zaginionych dzieci, kim jest szósta, niezidentyfikowana ofiara?

Na czele zespołu prowadzącego dochodzenie staje kryminolog Goran Gavila to mózg operacji. Jednak to nie on zaskakuje pozostałych członków grupy, a młoda...

Rewelacyjny thriller psychologiczny! Dawno nie czytałem powieści, w której wszystko było tak idealnie dopracowane, wszystkie klocki na końcu ułożyły się w jedną całość. Genialna protagonistka z tajemniczą przeszłością, brutalne morderstwa, wątki, które z pozoru nie łączą się ze sobą. I twist, który na końcu wywraca całą fabułę do góry nogami! Kiedy skończyłem czytać, jeszcze przez jakiś czas nie mogłem dojść do siebie, byłem pod takim wrażeniem. Polscy autorzy mogą uczyć się od Carrisiego.

Rewelacyjny thriller psychologiczny! Dawno nie czytałem powieści, w której wszystko było tak idealnie dopracowane, wszystkie klocki na końcu ułożyły się w jedną całość. Genialna protagonistka z tajemniczą przeszłością, brutalne morderstwa, wątki, które z pozoru nie łączą się ze sobą. I twist, który na końcu wywraca całą fabułę do góry nogami! Kiedy skończyłem czytać,...

Świetnie napisana, wciąga od pierwszych stron.
Czuję tylko lekki niedosyt po zakończeniu, aczkolwiek to tylko motywuje do sięgnięcia po kolejną część.

Świetnie napisana, wciąga od pierwszych stron.
Czuję tylko lekki niedosyt po zakończeniu, aczkolwiek to tylko motywuje do sięgnięcia po kolejną część.

Petarda! Takie kąski smakowite to ja lubię! Cały czas coś się dzieje, nie ogarniam, nie mogę zgadnąć! Ciągła adrenalina, szybko się czyta. non stop się myśli, nawet będąc z daleka od książki z uwago na natłok obowiązków. Jestem zachwycona! Że ja tego wcześniej nie odkryłam. Czapki z głów, mrozy, childy, cartery , itd mogą się schować !!! tylko ja tu w głowę zachodzę jak to się powiąże z "w labiryncie" bo już tę część czytałam... POLECAM!

Petarda! Takie kąski smakowite to ja lubię! Cały czas coś się dzieje, nie ogarniam, nie mogę zgadnąć! Ciągła adrenalina, szybko się czyta. non stop się myśli, nawet będąc z daleka od książki z uwago na natłok obowiązków. Jestem zachwycona! Że ja tego wcześniej nie odkryłam. Czapki z głów, mrozy, childy, cartery , itd mogą się schować !!! tylko ja tu w głowę zachodzę jak...

Bardzo spodobała mi się ta książka.
Przypominała mi moją ulubioną serię kryminalną autorów Hjorth i Rosenfeld z Sebastianem Bergmanem w roli głównej.
Tutaj głównymi bohaterami są młoda policjantka Mila oraz ekspert w odnajdywaniu dzieci doktor Gavila.
Policjanci muszą zmierzyć się z seryjnym mordercą, który porywa i uśmierca młode dziewczynki. Jako dowód na to podsyła śledzącej go grupie odcięte ofiarom ręce.
Książka jest podzielona na rozdziały, z których prawie każdy kończy się w ten sposób, że zaskakuje czytelnika. Zauważyłem, że to ostatnio taki modny zabieg w książkach.
Fabuła powoli postępuje do przodu ale mamy tu bardzo dużo zwrotów akcji. Do pewnego momentu jest to bardzo fajne ale przyznam szczerze, że już sama końcówka jest przekombinowana i troszkę się w tym wszystkim pogubiłem.
Tak czy inaczej widać, że Carrisi pisze w ciekawym stylu i z pewnością jeszcze sięgnę po jego kolejną pozycję.

Bardzo spodobała mi się ta książka.
Przypominała mi moją ulubioną serię kryminalną autorów Hjorth i Rosenfeld z Sebastianem Bergmanem w roli głównej.
Tutaj głównymi bohaterami są młoda policjantka Mila oraz ekspert w odnajdywaniu dzieci doktor Gavila.
Policjanci muszą zmierzyć się z seryjnym mordercą, który porywa i uśmierca młode dziewczynki. Jako dowód na to podsyła...

Edytor wymusił ocenę, więc postawiłem sześć gwiazdek, podczas gdy w rzeczy samej za konstrukcję i narrację, a zwłaszcza za fachowość kryminalistyczną, należałaby się co najmniej dziewiątka, a za oryginalność - zero.

Te powieści kryminalne, które odnoszą sukces komercyjny (czytelniczy) tyleż mówią o pisarzu, ile o epoce, wrażliwości i lękach w niej dominujących i o czytelnikach, przez epokę i jej media uformowanych. Jest tedy powieść kryminalna bardziej udanym portretem epoki niż niejedna powieść tzw.literatury wysokiej.

Powieść „Zaklinacz” włoskiego pisarza Donato Carrrisi odniosła niekwestionowany sukces czytelniczy. Zasłużenie. Gdyż jest powieścią skonstruowaną idealnie tak, aby dostosować się do pewnego trendu, który ostatnio przeważa w literaturze sensacyjno-kryminalnej. Jest powieścią napisaną przez kogoś, kto doskonale zna najnowsze techniki kryminalistyczne i teorie behawiorystyczne. Carrisi jest przecież absolwentem prawa z tymi właśnie specjalizacjami.

Jest to zatem powieść wybitna (w swoim gatunku, oczywiście)?

W moim najgłębszym przekonaniu – przeciwnie.

Jest to powieść wtórna, tandetna, żerująca na tanich emocjach. Literacko też nie jest jakimś wielkim cudem. Niektóre zdania brzmią grafomańsko jak z kiczowatego filmu lub z podręcznika o tym, jak nie należy pisać. Nie sądzę, że to „zasługa” tłumacza, gdyż – według mnie – jakość tłumaczenia jest bardzo wysoka. To raczej średnio udana próba wyrażenia przez autora skomplikowanego tła psychologicznego akcji i bohaterów.

Nie przekonuję nikogo do takiej oceny. Wyrażam swoją opinię, którą uzasadnię później. Jedni lubią lekkie powieści kryminalne (jeśli już jesteśmy przy włoskich klimatach) Alberto Camilleri czy Donny Leon, inni – horrorki w rodzaju właśnie Carrisi.

Bo z czym mamy do czynienia?

Proszę niech każdy z nas szczerze odpowie na pytanie: Ileż to powieści kryminalnych o seryjnych mordercach dzieci, zboczeńcach, pedofilach trafiło przed nasze oczy? Ile z nich opowiadały o poszatkowanych zwłokach? O mordercy z piekielną inteligencją, który gra ze śledczymi w jakąś grę? A śledczy, z neurotycznymi osobowościami (niekiedy alkoholicy – byli lub jeszcze praktykujący) sami właściwie potrzebujących pomocy psychologa lub psychiatry okazywali się jednak jeszcze bardziej niż złoczyńca genialni?

A o tym właśnie jest powieść „Zaklinacz”. Zaczyna się, a jakże !, od sześciu dziecięcych rączek wykopanych gdzieś w lesie. Śledczy rozpoczynają dochodzenie. Niepozorna Mila Vasquez, ousiderka właściwie, z gigantycznymi problemami osobowościowymi, okazuje się tym geniuszem, który rozwikła tajemnicę.

No ileż razy można powtarzać te same schematy?

Edytor wymusił ocenę, więc postawiłem sześć gwiazdek, podczas gdy w rzeczy samej za konstrukcję i narrację, a zwłaszcza za fachowość kryminalistyczną, należałaby się co najmniej dziewiątka, a za oryginalność - zero.

Te powieści kryminalne, które odnoszą sukces komercyjny (czytelniczy) tyleż mówią o pisarzu, ile o epoce, wrażliwości i lękach w niej dominujących i o...