Sure szur.

Zodiak, wiara, zarażanie się depresją poprzez pole energetyczne, leczenie energią i Caesar Millan jako autorytet. No nie. Plus jest to laurka wystawiona samej sobie.

Sure szur.

Zodiak, wiara, zarażanie się depresją poprzez pole energetyczne, leczenie energią i Caesar Millan jako autorytet. No nie. Plus jest to laurka wystawiona samej sobie.

Bardzo pomocna książka w radzeniu sobie z trudnościami życia. To, co mi się najbardziej w niej podoba, to to, że kładzie nacisk na zmianę siebie, a nie osoby, z którą mamy problem oraz to, że pokazuje, że z każdej sytuacji jest dobre wyjście. Uczy radzić sobie z negatywnymi emocjami, z niewłaściwymi zachowaniami innych osób, atakami na nas czy dotykającą nas niesprawiedliwością. Książka, której nie warto po prostu przeczytać. Warto czytać ją powoli, stosować ćwiczenia i przemyśleć rozwiązania, które proponuje autorka. Polecam!

Bardzo pomocna książka w radzeniu sobie z trudnościami życia. To, co mi się najbardziej w niej podoba, to to, że kładzie nacisk na zmianę siebie, a nie osoby, z którą mamy problem oraz to, że pokazuje, że z każdej sytuacji jest dobre wyjście. Uczy radzić sobie z negatywnymi emocjami, z niewłaściwymi zachowaniami innych osób, atakami na nas czy dotykającą nas...

Książkę bardzo chciałem przeczytać, już nawet nie pamiętam dlaczego tak bardzo (chyba była szczególnie polecana na te resztki problemów które miałem ;) ),a może przeczytałem o niej w "Modzie na zdrowie" bo był tam cykl wywiadów z autorką (i te wywiady były bardzo dobre). Ale kupiłem ją już dosyć dawno i tak leżała, leżała... (bo czytanie książek papierowych jest teraz dla mnie dość problematyczne ;) ) w końcu wziąłem się za nią i... szczerze mówiąc to nie było jakoś "wow". Może to wynika z tego, że jak czytam o czymś to myślę sobie: "tak robię", "tak też", "niee, z tym już nie mam problemów" - to jest w sumie bardzo dobry znak że naprawdę wielu z tych problemów już nie mam, a jeśli któreś mam, to już bez pomocy umiem zastosować rady psychologiczne, czyli opłacało się czytać o nich wielokrotnie ;) Tak więc mnie osobiście przeczytanie jej już raczej nic nie dało, co nie znaczy że ją źle oceniam. Autorka jest "energopsychiatrą" co znaczy że dużo się skupia też na odczuciach, intuicji, może nawet duchowości... a jednocześnie jest z wykształcenia psychiatrą, więc nie ma tu nic, co by w jakiś sposób podważało medycynę (nawet jeśli pisze o czerpaniu inspiracji ze snów, to robi to w taki wyważony sposób, że nic tu nie może zaszkodzić). Jeśli więc ktoś chce skorzystać z rad psychologicznych, a jednocześnie przywiązuje dużą wagę do swojego "świata duchowego", to będzie to idealna książka dla niego :) (dla mnie chyba odrobinę za dużo intuicji, a za mało "suchej" medycyny :P ale tylko odrobinę ;) ).

Jak zwykle cytaty:

"Sztuka komunikowania się polega na wypowiadaniu się z czułością i bez osądów. Impulsywna werbalizacja wszystkich uczuć, jakich doświadczamy, nie ma sensu. Jeśli chcemy coś wyrazić, powiedzmy o tym spokojnie."
(s.59)


"Czy zastanawiałeś się kiedyś, czego ludzie boją się najczęściej? Z badań statystycznych wynika, że listę strachów otwiera publiczne przemawianie. Dla wielu ludzi konieczność wystąpienia przed publicznością jest bardziej przerażająca niż śmierć, choć ta znajduje się na niezbyt dalekim drugim miejscu. Satyryk Jerry Seinfeld powiedział kiedyś, że większość z nas wolałaby leżeć w trumnie niż wygłaszać mowę pogrzebową."
(s.181)
:D :D


"Załóżmy, że po drodze do pracy łapiesz gumę, przez co omija cię bardzo ważne spotkanie. Masz pełne prawo być sfrustrowany. Opowiedz o tej sytuacji koledze, a potem odetnij się od niej, przestań o niej myśleć - nie pozwól, aby kształtowała ona twoje samopoczucie przez resztę dnia. Oczywiście możesz przez cały dzień mielić w głowie te przykre uczucia, tylko po co? Skoncentruj się lepiej na przezabawnym dowcipie opowiedzianym przez kolegę lub na zupełnie udanych popołudniowych spotkaniach. *Doskonałość w sferze emocjonalnej jest pochodną konsekwentnego decydowania się na szczęście.*"
(s.221)


"Przebywanie na słońcu poprawia nastrój, gdyż stymuluje mózg do wydzielania serotoniny."
(s.306)
- już wiem dlaczego tak bardzo lubię latem leżeć na plaży i wydaje mi się to szczytem szczęścia ;)


"Trwanie w gniewie przypomina chwytanie w dłonie rozżarzonego węgla z zamiarem rzucenia nim w kogoś. Tak czy owak to ty się tym węglem poparzysz.
- Budda"
(s. 365)


"Aby poćwiczyć nieco zdolność przebaczenia, zastanów się nad następującą kwestią: ludzie wnoszą do swoich związków życiowy bagaż krzywd, co może powodować, że w swoich zachowaniach koncentrują się raczej na sobie niż na tobie. (...) Najczęściej ludzie zachowują się najlepiej, jak potrafią - z pewnością nie bardzo cię to pociesza, ale taka jest smutna prawda. Jeżeli pogodzisz się z realnymi ograniczeniami drugiej osoby, łatwiej ci będzie jej wybaczyć."
(s.380)


"Zgadza się, żona porzuciła cię dla swojego instruktora jogi. Tak, twój chytry współpracownik wbił ci nóż w plecy. (...) Powinieneś również pamiętać, że najlepszą formą zemsty jest twój sukces, twoje szczęście, triumf polegający na tym, że nie pozwoliłeś mściwym ludziom pozbawić się wewnętrznego spokoju."
(s.382)
- a to chyba jakoś zawsze wyczuwałem. Tzn. najbardziej chyba żenujące wydawało mi się zawsze urządzanie awantury kochankowi/kochance żony/męża... no bo jakby... mam jeszcze okazywać że mi zależało?! :D W ogóle się nie opłaca reagować (na inne sytuacje też nie),tylko tak jak powiedziane - pracować dalej nad SWOIM szczęściem :)


"Odpuść sobie. Czasami po prostu nie warto zaprzątać sobie głowy osobami, które naruszają naszą sferę osobistą. Dotyczy to szczególnie tych ludzi, których nigdy więcej już nie spotkasz - może to być kobieta z kolejki do odprawy lotniskowej, która nieustannie o czymś opowiada, albo mężczyzna, który zajął twoje miejsce parkingowe. Pewien niezwykle spokojny przyjaciel powiedział mi kiedyś: "Już nikt nie zajeżdża mi drogi w korku, bo sam wszystkich wpuszczam." Wykazując tego rodzaju postawę, odnosisz największe możliwe zwycięstwo, a mianowicie zachowujesz spokój. Skoncentruj się na czymś pozytywnym i spokojnie żyj dalej."
(s.392-393)

(czytana: 27.03-21.04.2022)
4/5

Książkę bardzo chciałem przeczytać, już nawet nie pamiętam dlaczego tak bardzo (chyba była szczególnie polecana na te resztki problemów które miałem ;) ),a może przeczytałem o niej w "Modzie na zdrowie" bo był tam cykl wywiadów z autorką (i te wywiady były bardzo dobre). Ale kupiłem ją już dosyć dawno i tak leżała, leżała... (bo czytanie książek papierowych jest teraz dla...

Książka dla mnie bardzo ważna. Poradnik, który pojawił się gdy wołałam SOS. Dzięki tej książce mogłam uporządkować myśli, nauczyć się że nasz emocjonalny dobrostan nie zależy tylko od nas samych. Książka nauczyła mnie by kierować się nie tylko rozumem ale ufać swojej intuicji i doceniać sygnały pochodzące od podświadomości. To pozycja dla poszukujących a nie sceptyków.

Książka dla mnie bardzo ważna. Poradnik, który pojawił się gdy wołałam SOS. Dzięki tej książce mogłam uporządkować myśli, nauczyć się że nasz emocjonalny dobrostan nie zależy tylko od nas samych. Książka nauczyła mnie by kierować się nie tylko rozumem ale ufać swojej intuicji i doceniać sygnały pochodzące od podświadomości. To pozycja dla poszukujących a nie sceptyków.

Zaczyna się obiecująco ale niestety. Treść nie wnosi prawie nic nowego, autorka opisuje sporo przykładów ale nie dochodzi na ich przykładzie do żadnych wniosków. Odchodzi od głównego tematu. Zawiodłam się tą pozycją mocno.

Zaczyna się obiecująco ale niestety. Treść nie wnosi prawie nic nowego, autorka opisuje sporo przykładów ale nie dochodzi na ich przykładzie do żadnych wniosków. Odchodzi od głównego tematu. Zawiodłam się tą pozycją mocno.

Długo to trwało, ale w końcu przebrnąłem przez tą książkę. Prawdę mówiąc nie przypadła mi ona do gustu. Autorka napisała ją bardzo emocjonalnie, często powołujące się na przykłady własnych odczuć i przeżyć. Według mnie, jak na poradnik psychologiczny, w książce pojawia się zbyt wiele metafizyki - energii emocjonalnej, przeczuć, analizy snów, itp.
Jeśli szukacie solidnej książki opisującej sposób radzenia sobie z emocjami - to z pewnością warto poszukać innej pozycji, traktującej temat z punktu widzenia współczesnej psychologii. Nie polecam "Wolności emocjonalnej" autorstwa Judith Orloff.

Długo to trwało, ale w końcu przebrnąłem przez tą książkę. Prawdę mówiąc nie przypadła mi ona do gustu. Autorka napisała ją bardzo emocjonalnie, często powołujące się na przykłady własnych odczuć i przeżyć. Według mnie, jak na poradnik psychologiczny, w książce pojawia się zbyt wiele metafizyki - energii emocjonalnej, przeczuć, analizy snów, itp.
Jeśli szukacie solidnej...

Towarzyszą naszej codzienności. W rodzinie, w pracy, w relacji z napotykanymi ludźmi. Nawet, gdy śpimy, chociaż dzieje się to w sposób nieświadomy. Mowa o emocjach.

Zdajemy sobie sprawę z ich istnienia, jednak często zapominamy jak bardzo determinują nasze życie. Można zaryzykować twierdzenie, że bardziej niż rozumnymi jesteśmy istotami emocjonalnymi. Dlatego warto poznać tajniki emocji i nauczyć się nad nimi panować.

„Wolność emocjonalna” to przydatna analiza tego, kim jesteśmy i to, w kogo możemy się zmienić. Judith Orloff przekazuje praktyczne informacje na temat powiązania organizmu z emocjami. Uczy, jak kontrolować je i utrzymywać stan wewnętrznego spokoju.

Co najważniejsze, pomaga zmierzyć się z negatywną, „ciemną” stroną swoich emocji. Daje praktyczne rady, jak zejść z ograniczających dróg samotności, lęk, strachu, frustracji, depresji, zazdrości i gniewu. By stać się ponownie człowiekiem otwartym na życie. Życie w zgodzie z samym sobą.

Towarzyszą naszej codzienności. W rodzinie, w pracy, w relacji z napotykanymi ludźmi. Nawet, gdy śpimy, chociaż dzieje się to w sposób nieświadomy. Mowa o emocjach.

Zdajemy sobie sprawę z ich istnienia, jednak często zapominamy jak bardzo determinują nasze życie. Można zaryzykować twierdzenie, że bardziej niż rozumnymi jesteśmy istotami emocjonalnymi. Dlatego warto poznać...

Bardzo dobra.

Bardzo dobra.