Sprawnie napisana, choć dość nijaka - podejrzewam, że większość akcji i sensu została zawarta w następnych tomach, a to tylko backgroundowy wstępniak.

Sprawnie napisana, choć dość nijaka - podejrzewam, że większość akcji i sensu została zawarta w następnych tomach, a to tylko backgroundowy wstępniak.

Książkę czyta się płynnie ale nie ma w sobie tego czegoś co zachęciłoby mnie to sięgnięcia po następny tom. Ma parę ciekawych myśli np. jak wyglądała kiedyś eksploracja i do jak wielu wygód przywykliśmy, z których nawet nie zdajemy sobie sprawy.
Można przeczytać ale są też lepsze książki.

Książkę czyta się płynnie ale nie ma w sobie tego czegoś co zachęciłoby mnie to sięgnięcia po następny tom. Ma parę ciekawych myśli np. jak wyglądała kiedyś eksploracja i do jak wielu wygód przywykliśmy, z których nawet nie zdajemy sobie sprawy.
Można przeczytać ale są też lepsze książki.

Ciekawy motyw eksploracji nieznanej planety po katastrofie statku kosmicznego, ale kontynuacja cyklu jest ponad moje siły ;)

Ciekawy motyw eksploracji nieznanej planety po katastrofie statku kosmicznego, ale kontynuacja cyklu jest ponad moje siły ;)

Nie porwała mnie ta historia. Masowa wariacja na temat Robinsona Cruzoe w realiach kosmicznych w założeniu brzmi ciekawie, ale jest zupełnie trawiona przez szczegóły.
Przede wszystkim kłują w oczy archaizmy. Rozumiem, że książka ta ma blisko 40 lat, ale niestety brzydko się zestarzała. Szczegóły bardzo irytują i utrudniają czytanie. Poza tym wizja społeczna jest mało realistyczna, a postacie - płaskie i ledwie charakterystycznie zarysowane.

Wiem oczywiście, że jest to dopiero wstęp do całej sagi, ale jednak nie zachęcił mnie do sięgnięcia po następne części cyklu.

Nie porwała mnie ta historia. Masowa wariacja na temat Robinsona Cruzoe w realiach kosmicznych w założeniu brzmi ciekawie, ale jest zupełnie trawiona przez szczegóły.
Przede wszystkim kłują w oczy archaizmy. Rozumiem, że książka ta ma blisko 40 lat, ale niestety brzydko się zestarzała. Szczegóły bardzo irytują i utrudniają czytanie. Poza tym wizja społeczna jest mało...

Bardzo przyjemnie spędzone kilka godzin. Awaryjne lądowanie na nieznanej planecie okazuję się początkiem nowego życia w miejscu nie koniecznie przyjaznym dla ludzi... Uwielbiam takie historie.

Bardzo przyjemnie spędzone kilka godzin. Awaryjne lądowanie na nieznanej planecie okazuję się początkiem nowego życia w miejscu nie koniecznie przyjaznym dla ludzi... Uwielbiam takie historie.

Ciekawy początek- niezła historia - choć wkurza mnie porzucenie wszelkiej techniki na nowej planecie. Co za głupota jeszcze raz uczyć się od podstaw medycyny, bo im się zachciało zaczynać od początku- rozumiem nie niszczenie ekosystemu nowej planety, ale nie ratowanie nawet kobiet w trakcie poronienia bo istnieje groźba uratowania kalekiego dziecka- to istna głupota. Prócz tego argumentu książka naprawdę mi się spodobała. Przed kilku laty przeczytałam drugi tom cyklu "Królowa burz" - był naprawdę świetny - lepszy od pierwszego.

Ciekawy początek- niezła historia - choć wkurza mnie porzucenie wszelkiej techniki na nowej planecie. Co za głupota jeszcze raz uczyć się od podstaw medycyny, bo im się zachciało zaczynać od początku- rozumiem nie niszczenie ekosystemu nowej planety, ale nie ratowanie nawet kobiet w trakcie poronienia bo istnieje groźba uratowania kalekiego dziecka- to istna głupota. Prócz...

W mojej opinii książka ta bardziej przypomina długie opowiadanie niż powieść. Dobrze i szybko się czyta, pojawiają się ciekawe koncepcje. Niemniej mnie w napięciu raczej nie trzymała.

W mojej opinii książka ta bardziej przypomina długie opowiadanie niż powieść. Dobrze i szybko się czyta, pojawiają się ciekawe koncepcje. Niemniej mnie w napięciu raczej nie trzymała.

http://ksiazkarozumie.blogspot.com/2014/07/w-swiecie-czterech-ksiezycow.html

Z reguły unikam wszelakiego rodzaju powieści science-fiction. Podróże kosmiczne, dziwne technologie, nowe planety i formy życia... Jakoś mnie to nie kręci. Jednak ze względu na to, iż Marion Zimmer Bradley jest moją ulubioną autorką (pokochałem ją za cały cykl Avaloński),postanowiłem zapoznać się także z jej cyklem s-f "Darkover". I zostałem bardzo mile zaskoczony, książka niesamowicie mnie wciągnęła.

"Rozbitkowie na Darkoverze" opowiada, jak sam tytuł wskazuje, o dość licznej grupie ludzi, którzy w skutek awarii statku kosmicznego rozbijają się na tajemniczej, nieznanej planecie. Nie mają pojęcia gdzie się znajdują, nie mają pojęcia o otaczającym ich świecie. Gdy ofiary katastrofy zostały pochowane, a szczęśliwcy, którzy przeżyli zbudowali prowizoryczną osadę, grupa kilku różnych specjalistów (geologów, botaników, zoologów) wyrusza na wyprawę, której celem jest poznanie tego nowego świata. A jest co poznawać! Planeta jest bardzo piękna, króluje na niej czerwone słońce, wszędzie roi się od przepięknych, kuszących kwiatów, licznych zwierząt, czasem przypominających te znane na Ziemii, a czasem zupełnie innych; w oddali widać wysokie górskie łańcuchy, pokryte wiecznym śniegiem, a nocą na niebie ukazuje się niezwykły widok: 4 księżyce, każdy w innym kolorze. Jednocześnie jest to także świat bardzo niebezpieczny, który już od samego początku zaczyna zbierać żniwo; niektóre zwierzęta są naprawdę śmiercionośne, podobnie jak wiele roślin, a głównym problemem okazuje się fatalna pogoda. Ziemianie nie zdają sobie sprawy, że Darkover jest tak naprawdę zamieszkany. Jak zachowają się obie strony, kiedy dojdzie do ich spotkania? Czy rozbitkowie będą w stanie sprostać wszystkim problemom i uda im się przetrwać w tych nowych, ciężkich warunkach? Jaką postawę przyjmą i czy pogodzą się z losem, który w oczach wielu członków załogi jest okrutny?

Sięgnijcie po tę pozycję i poznajcie odpowiedzi na w/w pytania. Dzięki MZB, najwspanialszej w moich oczach pisarce, zmienił się mój stosunek do tematyki science-fiction. Świat przez nią stworzony jest niesamowity. Bardzo wciągająca historia. Bez zastanowienia sięgam po kolejny tytuł z serii Darkover. Polecam.

http://ksiazkarozumie.blogspot.com/2014/07/w-swiecie-czterech-ksiezycow.html

Z reguły unikam wszelakiego rodzaju powieści science-fiction. Podróże kosmiczne, dziwne technologie, nowe planety i formy życia... Jakoś mnie to nie kręci. Jednak ze względu na to, iż Marion Zimmer Bradley jest moją ulubioną autorką (pokochałem ją za cały cykl Avaloński),postanowiłem zapoznać się...

Spodobała mi się, choć następne części cyklu wydają mi się ciekawsze, np. "Sokolniczka".

Spodobała mi się, choć następne części cyklu wydają mi się ciekawsze, np. "Sokolniczka".