Damy i huzary

Damsko-męskie zabawne przekomarzanki.

Damsko-męskie zabawne przekomarzanki.

„Damy i huzary” to komedia pisana prozą. Znów na pierwszy plan wychodzi temat miłości i aranżowanego małżeństwa, choć tym razem ma bardzo nietuzinkową otoczkę. Nie należy do moich ulubionych, aczkolwiek chciałabym zobaczyć mdlenie dam na scenie.

„Damy i huzary” to komedia pisana prozą. Znów na pierwszy plan wychodzi temat miłości i aranżowanego małżeństwa, choć tym razem ma bardzo nietuzinkową otoczkę. Nie należy do moich ulubionych, aczkolwiek chciałabym zobaczyć mdlenie dam na scenie.

Świetna komedia, która nie zestarzała się co do joty. Parskałem odruchowo, jak stara kobyła w zagrodzie. Nie bez powodu utwory Fredro brawurowo wystawiają na deskach teatru - afiszując się w blasku skupionej widowni. Staroświeckie, a owszem, niemożebnie celujące w opinii o starych wygach, co mężnie uciekają od ożenku, gdyż wiek nie pozwala na wiarę w powodzenie. Same intrygi u komediopisarza nigdy nie należały do cudacznie zagmatwanych czy na siłę rozpiętych w czasie - dlatego widz zanim zdąży się zniecierpliwić na finał, on kończy przedstawienie pisząc kolejną komedię. W ,,Damy i huzary'' ociera się o odwieczne pojedynki płci, gdzie kobiety spiskują i plotkują, a mężczyźni chcą skakać sobie do gardeł, gdy ktoś znieważy ich słowem lub spółkuje z ,,wrogiem'' - w tym wypadku z przebiegłymi damami, które lubią grać na dwa baty, jakkolwiek to brzmi. Postacie nigdy nie brną w przesadny dramatyzm czy w wulgarne wyzwiska, nawet gdy dochodzi do kłótni. Nie da się nie lubić wojaków oraz starych kawalerów. To pocieszna gromadka, która zrozumiała, że warto byłoby jeszcze spróbować to oraz tamto.

Klasyczny przypadek, kiedy mężczyźni zostają sami, a ni stąd ni zowąd, pojawia się dorożka z rozhukanymi babami, co na starcie sieją zamęt i nie potrafią dojść do porozumienia, która ma pierwsza powiadomić brata o tym, że proponują matrymonialną usługę. Od początku jesteśmy wrzuceni w niesamowity raban, który się pogłębia ku naszej uciesze. Lekkość i swoboda utworu sprawia, że na długo nie zapomnę wrażeń ze sceny oraz dialogów wyciętych z open mike, a śmiech dalej wędruje oraz rozprzestrzenia się w zakamarkach domów mieszkańców niebieskiej planety.

Świetna komedia, która nie zestarzała się co do joty. Parskałem odruchowo, jak stara kobyła w zagrodzie. Nie bez powodu utwory Fredro brawurowo wystawiają na deskach teatru - afiszując się w blasku skupionej widowni. Staroświeckie, a owszem, niemożebnie celujące w opinii o starych wygach, co mężnie uciekają od ożenku, gdyż wiek nie pozwala na wiarę w powodzenie. Same...

Zabawna, przewrotna, ciekawa i wygodna do adaptacji scenicznej. Fredro w dobrej formie i stylu

Zabawna, przewrotna, ciekawa i wygodna do adaptacji scenicznej. Fredro w dobrej formie i stylu

Bardzo trafna treść komedii, jeśli chodzi o opis relacji damsko-męskich. Później byłem w teatrze na tej sztuce, gdzie niebagatelne znaczenie mieli aktorzy, którzy potrafili nadać oryginalnego charakteru poszczególnym postaciom. Mnie najbardziej podobała się rola Kapelana, jego historia transformacji i wojskowe w nim pozostałości. Bardzo relaksująca lektura.

Bardzo trafna treść komedii, jeśli chodzi o opis relacji damsko-męskich. Później byłem w teatrze na tej sztuce, gdzie niebagatelne znaczenie mieli aktorzy, którzy potrafili nadać oryginalnego charakteru poszczególnym postaciom. Mnie najbardziej podobała się rola Kapelana, jego historia transformacji i wojskowe w nim pozostałości. Bardzo relaksująca lektura.

Kolejna komedia Fredry, do której wróciłam po wielu latach w formie audiobooka - świetne, naprawdę świetne wykonanie, przy którym ubawiłam się do łez.

Jest to historyjka lekka, ale ponadczasowa, ukazująca w krzywym zwierciadle odwieczną walkę płci.
Całość - jak zwykle u Fredry - oparta na intrydze związanej z miłością i na komizmie postaci.

Zatwardzali starzy kawalerowie-huzarzy są rozbrajający, ale tytułowe damy, czyli siostry jednego z bohaterów, Majora, to dopiero baby z piekła rodem:)
Sceny ich rozmów z braciszkiem na pewno należą do najbardziej udanych pomysłów autora.
Hiperbole, groteska i niesamowity dynamizm dialogów, w których biedny Major albo jest ledwie dopuszczany do głosu, albo manipulowany przez doświadczone i sprytne kobitki - creme de la creme polskich komedii.

Polecam jako świetną rozrywkę (nie tylko miłośnikom gatunku i twórczości Fredry),ale i jako lekturę ku refleksji. Poważnie!

Kolejna komedia Fredry, do której wróciłam po wielu latach w formie audiobooka - świetne, naprawdę świetne wykonanie, przy którym ubawiłam się do łez.

Jest to historyjka lekka, ale ponadczasowa, ukazująca w krzywym zwierciadle odwieczną walkę płci.
Całość - jak zwykle u Fredry - oparta na intrydze związanej z miłością i na komizmie postaci.

Zatwardzali starzy...

Warte uwagi.

Warte uwagi.

Książka "Damy i huzary" zrobiła na mnie znacznie lepsze wrażenie niż Teatr Telewizji, co mnie zdziwiło, bo zazwyczaj dramaty lepiej się jednak ogląda, niż czyta z didaskaliami. Ten spektakl musiał być faktycznie słaby, skoro wyobrażone przeze mnie sceny były rozegrane lepiej...
Książkowy pierwowzór to całkiem niezła komedia.

Książka "Damy i huzary" zrobiła na mnie znacznie lepsze wrażenie niż Teatr Telewizji, co mnie zdziwiło, bo zazwyczaj dramaty lepiej się jednak ogląda, niż czyta z didaskaliami. Ten spektakl musiał być faktycznie słaby, skoro wyobrażone przeze mnie sceny były rozegrane lepiej...
Książkowy pierwowzór to całkiem niezła komedia.

klasyka ale wciąż się dobrze czyta

klasyka ale wciąż się dobrze czyta

Lekka, bezpretensjonalna komedyjka. Postacie schematyczne i sztampowe, akcja przewidywalna. Nic tu jednak nie razi. Sztuka pisana jest prozą (co rzadkie u Fredry),dzięki czemu język pozostał świeży. Język pozostaje chyba jej największym walorem.

Interesujący jest też nieco zapleśniały klimat starokawaleryjskiego dworku (z początku sztuki) i świetna scena przyjazdu kobiet.

Lekka, bezpretensjonalna komedyjka. Postacie schematyczne i sztampowe, akcja przewidywalna. Nic tu jednak nie razi. Sztuka pisana jest prozą (co rzadkie u Fredry),dzięki czemu język pozostał świeży. Język pozostaje chyba jej największym walorem.

Interesujący jest też nieco zapleśniały klimat starokawaleryjskiego dworku (z początku sztuki) i świetna scena przyjazdu kobiet.