Córka lasu

Z przykrością mogłabym określić „Córkę lasu” jako niewykorzystany (lub nawet zmarnowany) potencjał. Zapowiadało się naprawdę interesująco, a wykreowany przez autorkę zalążek magicznego świata przypadł mi do gustu. Widać, że autorka miała naprawdę ciekawą wizję tajemniczej krainy i jej osobliwych mieszkańców, dlatego tym bardziej szkoda, że nie rozbudowała tego wątku. Myślę, że cała historia bardzo by na tym zyskała ;)

Ogólnie mam wrażenie, że akcja jest bardzo nierówna. Zbyt dużo miejsca zajęły opisy, które nic nie wniosły do fabuły. Z kolei opis Nesbero, historia rodziny oraz pochodzenia Ryann oraz ważne dla fabuły momenty zostały niejednokrotnie potraktowane „po łebkach” i umieszone zaledwie na kilku stronach. Myślę, że to mocno ograniczyło potencjał całej książki, a szkoda, bo zapowiadało się bardzo dobrze.

Główna bohaterka – Ryann – mogłaby być naprawdę ciekawą postacią, gdyby tylko poświęcić jej więcej czasu. Niestety nastolatka kojarzy mi się z 1) ciągłym uciekaniem przed siebie (nawet jeśli nie zna obcej krainy i może wplątać się w niezłe tarapaty), 2)zmiennym zdaniem i humorem oraz 3) z sennymi wizjami, które przez większość czasu niczego nie wnoszą do fabuły. Nie powiem, że nie lubię głównej bohaterki, bo jej charakter nie jest taki zły, tylko szkoda, że nie wiem zbyt wiele na jej temat. Jest raczej postacią przezroczystą, całkowicie neutralną.

Co do innych postaci – autorka skupiła się głównie na Peterze, Arnie oraz dziadku Ryann, władcy magicznej krainy. Do tego dochodzi Veik oraz Tjern, czyli postaci, które miały odegrać dużą rolę podczas wyboru tytułowej Córki Lasu. Podobnie jak w przypadku tajemniczego świata, autorka nie pogłębiała psychiki oraz zachowania tych bohaterów. Niby są gdzieś w tle, ale niewiele wnoszą do fabuły i trudno ich polubić.

Nie powiem, że zmarnowałam swój czas, bo bawiłam się dobrze. Mam jednak duże zastrzeżenia co do korekty i redakcji tekstu. Często zdania były wyrwane z kontekstu, powtarzały się po 2-3 razy na jednej stronie lub nie miały żadnego sensu. Oprócz tego ciągłe powtórzenia, które po pewnym czasie zaczęły mnie irytować. Brakowało również myślników, przez co nie wiedziałam czy dana postać coś mówi, czy może są to jej myśli. Gdyby brak korekty nie był tak uciążliwy, to nie czepiałabym się na siłę. Ale rażące błędy występujące co kilka stron to lekka przesada.

Z przykrością mogłabym określić „Córkę lasu” jako niewykorzystany (lub nawet zmarnowany) potencjał. Zapowiadało się naprawdę interesująco, a wykreowany przez autorkę zalążek magicznego świata przypadł mi do gustu. Widać, że autorka miała naprawdę ciekawą wizję tajemniczej krainy i jej osobliwych mieszkańców, dlatego tym bardziej szkoda, że nie rozbudowała tego wątku. Myślę,...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Niech mi ktoś powie, że będzie kontynuacja.... Jak to się mogło tak skończyć?? Polecam gorąco!

Niech mi ktoś powie, że będzie kontynuacja.... Jak to się mogło tak skończyć?? Polecam gorąco!

Pokaż mimo to

To ten gatunek, który kiedyś obok horrorów, bardzo często czytałam i lubiłam. Zresztą nadal lubię brnąć w świat magiczny. Powieść ta graniczy między jawą a snem. Pokazane są dwa światy - ludzki znany nam z życia codziennego, i ten magiczny z elfami i innymi istotami, które znamy bardziej z książek dla dzieci, a które również z bajek znała główna bohaterka - Ryann.

Niestety co mnie zabolało w tej książce, a na co zwykle nie zwracam uwagi, to co jakiś czas pojawiające się błędy. Piszę, że zwykle mi się to nie rzuca w oczy, bo jest ich mało, ale tutaj miejscami bardzo mnie to raziło. Co się jeszcze przytrafiło, to podwójnie wydrukowana strona 215! Czytam i przechodzę na kolejną stronę, a tam ten sam tekst. Pierwszy raz chyba mi się coś takiego przytrafiło :)

Druga sprawa, to za dużo w tej książce świata ludzkiego, a za mało magicznego. Bardzo mi się początek książki dłużył, trochę nudził i już myślałam, że jej nie skończę, aż nagle akcja ruszyła z kopyta, szkoda tylko, że dopiero po połowie książki. Może to też dlatego, że mają być dalsze części? Nie wiem, ale przyznam, że za mało się działo, a jak się wszystko rozkręciło to migiem dotarałm do końca książki! A tu kolejny szok, bo zakończenie jest niejednoznacze i tajemnicze, byłam w szoku, ale to dobrze, bo dzięki temu zagraniu chcę sięgnąć po kolejny tom, a z tego co widziałam na profilu autorki, część historii jest spisana, a dalsza już w głowie siedzi :)

"Córka lasu" ogólnie jest ciekawa, są wątki, które warto rozwinąć dalej. Pojawiają się też takie, których wyjaśnienia tutaj nie znajdziemy. Mamy sporo tajemnic, a ciekawska i rozdrażniona Ryann bardzo chce znaleźć w końcu swoje miejsce. Chce poczuć się bezpiecznie, a najlepiej jakby to co się działo było tylko snem. I może tym snem tylko było...?

Kraina Nesbero z opisu jest piękna, oczami wyobraźni się tam przenosiłam. Poczułam się bezpiecznie wyobrażając sobie miejsce, gdzie czas dawno się zatrzymał, a wioska funkcjonuje tylko dzięki wspólnemu działaniu wszystkich mieszkańców.

To moja pierwsza książka autorki i przyznam, że pomimo paru potknięć, to chętnie przeczytam dalsze losy Ryann. Tak samo polecam wam, jeśli lubicie fantastykę. Mnie oczarował klimat powieści i mam nadzieję, że kolejny tom to więcej magii i więcej Nesbero.

To ten gatunek, który kiedyś obok horrorów, bardzo często czytałam i lubiłam. Zresztą nadal lubię brnąć w świat magiczny. Powieść ta graniczy między jawą a snem. Pokazane są dwa światy - ludzki znany nam z życia codziennego, i ten magiczny z elfami i innymi istotami, które znamy bardziej z książek dla dzieci, a które również z bajek znała główna bohaterka - Ryann....

więcej

mniej

Pokaż mimo to

To moja pierwsza przeczytana książka Justyny Chrobak. Trochę przeleżała u mnie ,jakoś nie mogłam się za nią zabrać gdy przeczytałam ,że jest ona z gatunku fantastyka, fantasy, science fiction, pomyślałam, chyba jednak nie dla mnie . Pierwsze strony dłużyły mi się nieco, tak chyba 40 , miałam ją nawet odłożyć ..... później książka wciągnęła mnie bardzo a to czego obawiałam się najbardziej, tej fantastyki, kiedy już główna bohaterka jest w magicznej krainie Nesbero, ta część książki mnie oczarowała. Niestety i rozczarowała, bo kiedy zaczyna się już coś tak naprawdę dziać-wyjaśniać, kiedy polubiłam bohaterów ,autorka kończy książkę . W sumie jest to zakończenie ,gdzie można by i postawić kropkę, ale tu jest jeszcze tyle do opowiedzenia. Mam nadzieję,że był to tom 1 :) z wielką przyjemnością przeczytam o dalszych losach bohaterów tej książki .

To moja pierwsza przeczytana książka Justyny Chrobak. Trochę przeleżała u mnie ,jakoś nie mogłam się za nią zabrać gdy przeczytałam ,że jest ona z gatunku fantastyka, fantasy, science fiction, pomyślałam, chyba jednak nie dla mnie . Pierwsze strony dłużyły mi się nieco, tak chyba 40 , miałam ją nawet odłożyć ..... później książka wciągnęła mnie bardzo a to czego obawiałam...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Ryann – dziewczyna uwięziona między dwoma światami, do których tak naprawdę nie należy. Wyrwana z jednego w wieku 6 lat, z wymazaną pamięcią, aby z tego okresu nic nie pamiętała – swoich rodziców, przyjaciół i miejsca, w którym się urodziła i przez pewien czas wychowywała.
Przeniesiona do drugiego świata - „świata ludzi”, zostaje przybraną córką Idy i Colina. Wychowuje się i dorasta pod czujnym okiem tajemniczego doktora Petera.
Pewnego dnia wszystko się zmienia. W londyńskim barze Ryann spotyka młodego, przystojnego mężczyznę, który zaczyna odwiedzać ją w snach. To Veik. Veik jest półelfem o nadprzyrodzonych zdolnościach. Ale co Efl robi w świecie ludzi? To one jednak istnieją, a nie są tylko literacką fantazją? I te dwa światy zaczynają się przeplatać ze sobą. Dwa światy, ale który jest prawdziwy , a który snem? Wiele pytań, a za mało odpowiedzi. Aura tajemnicy otacza główną bohaterkę. Czuje się zagubiona, boi się zasnąć, boi się słów, które słyszy od tajemniczego, nieznanego chłopaka.
I znowu ucieczka tym razem powrót do tajemniczego miejsca położonego w Norwegii – Nesebo. Krainy, w której żyje się z dala od cywilizacji, zgodnie z prawami natury i szanuje je. Tam wraca Ryann.
Okazuje się, że jest ona łącznikiem między trzema światami: Elfów, Rohodian oraz ludzi. Księżniczką, dającą wiosce Nesebo życie. Kiedy czytałam ten fragment o olbrzymim życiodajnym drzewie, z którym spotkała się Ryann, miałam przed oczami scenę z pewnego filmu, również z drzewem w roli głównej. I moim zdaniem drzewo to symbol połączenia nieba i ziemi, siły, mocy, wytrwałości. Połączenie świata ludzi ze światem nas otaczającym. To Ryann ma w sobie magiczną cząstkę, energię która ożywia obumarłe drzewo. Jednak to spotkanie nie było dla niej przyjemne, dlatego postanawia uciec i wrócić do „świata ludzi”.
Historia zagubionej dziewczyny, której każda podjęta decyzja odnosi odwrotny skutek do zamierzonego a z drugiej strony nie ma ona w pełni wpływu na swoje decyzje, bo one podejmowane są bez jej udziału. To inni je podejmują w imię zasad, które ich obowiązują ale nie Ryann. Ona jest tylko zmuszana do zaakceptowania danej sytuacji i właśnie tych zasad. Akcja szybko się zmienia. Czytelnik już oswaja się z myślą, że Ryann znalazła swoje miejsce, zaznała spokoju psychicznego oraz duchowego i nagle wszystko się zmienia. To co było tajemnicą znajduje wyjaśnienie, to co było znane zmienia się w tajemnicę. I zostaje pytanie czy to nadal sen czy już rzeczywistość. Czekam na wyjaśnienie w kolejnym tomie.
Jeden tylko znalazłam minus, zbyt mała czcionka, która męczy wzrok, i zniechęca do przeczytania książki od razu. Czytelnik musi odpocząć, aby ponownie wrócić na strony powieści.

Ryann – dziewczyna uwięziona między dwoma światami, do których tak naprawdę nie należy. Wyrwana z jednego w wieku 6 lat, z wymazaną pamięcią, aby z tego okresu nic nie pamiętała – swoich rodziców, przyjaciół i miejsca, w którym się urodziła i przez pewien czas wychowywała.
Przeniesiona do drugiego świata - „świata ludzi”, zostaje przybraną córką Idy i Colina. Wychowuje się...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Książka zaciekawiła mnie już od pierwszej strony, gdzie autorka nawiązuje do istoty marzeń sennych. Zahipnotyzowało mnie magnetyczne "spojrzenie" pewnej tajemniczej postaci.

Powieść balansuje na granicy oniryzmu z rzeczywistością, świat marzeń sennych i ten realny, na jawie, przenikają się wzajemnie. Często nie wiemy, czy bohaterka śni, czy opisywane wydarzenia dzieją się naprawdę.

Co, jeśli nagle całe twoje życie okazuje się kłamstwem, a ty sam nie wiesz, kim tak naprawdę jesteś?

Więcej znajdziecie na moim blogu: https://ksiazkowyrajmoni.blogspot.com/2019/10/corka-lasu-justyna-chrobak.html?m=1

Książka zaciekawiła mnie już od pierwszej strony, gdzie autorka nawiązuje do istoty marzeń sennych. Zahipnotyzowało mnie magnetyczne "spojrzenie" pewnej tajemniczej postaci.

Powieść balansuje na granicy oniryzmu z rzeczywistością, świat marzeń sennych i ten realny, na jawie, przenikają się wzajemnie. Często nie wiemy, czy bohaterka śni, czy opisywane wydarzenia dzieją się...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Książka skierowana raczej do nastolatek i mnie jakoś nie przypadła do gustu.
Przede wszystkim odniosłam wrażenie, że powieść jest mało oryginalna. Większość elementów fabuły już gdzieś kiedyś było. Nawet zakończenie, niby zaskakujące, a jednak oklepane. Po za tym zirytował mnie fakt, że autorka akcję książki umieściła za granicą. Choć może to i lepiej, gdyby umieściła ją w Polsce, powinna wprowadzić mitologię słowiańską. W dodatku nadal nie bardzo wiem jakie jest przesłanie powieści i o czym ona właściwie jest. Mogłabym uznać, że to ocierająca się o paranormal romance, przeciętna pozycja dla młodszych czytelniczek, ale jest ona bardzo niechlujnie napisana. A może raczej źle zredagowana? Wiele zdań wygląda tak, jakby ktoś wyciął z nich środek, nie sprawdzając czy po tym zabiegu, początek i koniec będą do siebie pasować. Inne sprawiają wrażenie zlepków z różnych wersji tej samej wypowiedzi. Jeśli to wersja autorska, to redaktor powinien to poprawić. Jeśli sprawka redaktora, to chyba powinna to wyłapać korekta. Biorąc pod uwagę umiejscowienie akcji, można odnieść wrażenie, że to angielski tekst przełożony przez tłumacza amatora, wspomagającego się translatorem Googla.

Książka skierowana raczej do nastolatek i mnie jakoś nie przypadła do gustu.
Przede wszystkim odniosłam wrażenie, że powieść jest mało oryginalna. Większość elementów fabuły już gdzieś kiedyś było. Nawet zakończenie, niby zaskakujące, a jednak oklepane. Po za tym zirytował mnie fakt, że autorka akcję książki umieściła za granicą. Choć może to i lepiej, gdyby umieściła ją w...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Córkę lasu miałam przyjemość przeczytać dzięki uprzejmości autorki oraz organizatorce BT " Czytam dla przyjemności" Książka ta może byś świetna lekturą dla miłośników ksiązek gatunku fantasy :) Ale nie tylko. Początkowo powieść zapowiada, się jako przyjemna historia obyczajowa, to wszystko zmienia się gdy główna bohaterka poznaje tajemniczego barmana. Znajomość ta oznacza początek zmian, które wywrócą do góry nogami spokojne życie naszej bohaterki. Akcja przeniesie sie bowiem z Irlandii do tajemniczej Norwegii, do wioski, w której nic nie jest oczywiste. Książka ta zaskakuje na każdym kroku, zarówno Ryann jak i czytelnika. . Autorka przepięknie oddaje klimat w którym znajdują sie bohaterowie. Polecam przeczytać te lektutrę, ponieważ wioska w której znalazła sie Ryann , była mniejscem w któtym nie używano prądu, a wodę czerpali z rzek. Dzieki tej pozycji ksiązkowej upewniłam się w przekonaniu, że żyjemy w dobie komnsumpcjonizmu, gdzie nie liczy się to co masz, a to ile masz. Nie cieszymy się z tego, że mamy prąd, gaz, że nie musimy upolować mięsa i zrobić go nad ogniskiem. Nie cieszymy się z przyziemnych rzeczy. A może czas coś zmienić??

Córkę lasu miałam przyjemość przeczytać dzięki uprzejmości autorki oraz organizatorce BT " Czytam dla przyjemności" Książka ta może byś świetna lekturą dla miłośników ksiązek gatunku fantasy :) Ale nie tylko. Początkowo powieść zapowiada, się jako przyjemna historia obyczajowa, to wszystko zmienia się gdy główna bohaterka poznaje tajemniczego barmana. Znajomość ta oznacza...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Książkę przeczytałam dzięki book tourowi zorganizowanemu przez "Czytam dla przyjemności". Gdy zaczęłam czytać nagle znalazłam się nie tylko w świecie realnym ale i fantastycznym. Autorka przedstawiła w książce zarówno świat rzeczywisty jak i magiczny, czarodziejski. Czytając momentami nie wiedziałam czy bohaterka jest na jawie czy już sni. Te dwa światy mieszaly się na przemian. Książka przeznaczona jest dla młodzieży ale z powodzeniem dorośli również mogą po nią sięgnąć. Bohaterką jest nastolatka Ryann, która nagle odkrywa, że wywodzi sie z krainy gdzie mieszkają skrzaty i elfy a jej rodzice nie sa jej prawdziwymi rodzicami. Krainy tej nie ma nigdzie na mapie i pojawia się ona w jej snach odkąd poznała w pubie pewnego chłopaka barmana. W książce nic nie jest naprawde takie jak się wydaje. Ryann budzi się ze snu w szpitalu i dowiaduje się że była w śpiączce. Dziewczyna już nic z tego nie rozumie. Czy to jej się śniło? Czy też naprawdę przebywała w odległej krainie Nesebo. Nie zdradzę więcej szczegółów. Przeczytajcie książkę a dowiecie się jakie przygody przyszło przeżyć Ryann w tej magicznej krainie. Bardzo podobał mi się ten fantastyczno-magiczny wątek. Uważam, że książka jest warta przeczytania i z niecierpliwością czekam na kolejne tomy.

Książkę przeczytałam dzięki book tourowi zorganizowanemu przez "Czytam dla przyjemności". Gdy zaczęłam czytać nagle znalazłam się nie tylko w świecie realnym ale i fantastycznym. Autorka przedstawiła w książce zarówno świat rzeczywisty jak i magiczny, czarodziejski. Czytając momentami nie wiedziałam czy bohaterka jest na jawie czy już sni. Te dwa światy mieszaly się na...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Książkę miałam możliwość przeczytać dzięki Czytam dla przyjemności, Andżelika Jaczyńska we współpracy z autorką zorganizowała Book Tour, bardzo dziękuję.

Gdy książka do mnie przyszła byłam bardzo ciekawa jej zawartości. Opowiada fantastyczną historię Ryann, która nagle musi przenieść się do innego świata pełnego magii, by poznać swoje korzenie. Sen przenika się z jawą. W roli wisienki na torcie przystojny barman o głębokim spojrzeniu. Napisana przystępnym językiem, trochę mi przeszkadzała mocno zwarta czcionka, ale gdy już się wciągnęłam, to przestałam to zauważać.
Z chęcią sięgnę po kolejny tom.

Książkę miałam możliwość przeczytać dzięki Czytam dla przyjemności, Andżelika Jaczyńska we współpracy z autorką zorganizowała Book Tour, bardzo dziękuję.

Gdy książka do mnie przyszła byłam bardzo ciekawa jej zawartości. Opowiada fantastyczną historię Ryann, która nagle musi przenieść się do innego świata pełnego magii, by poznać swoje korzenie. Sen przenika się z jawą. W...

więcej

mniej

Pokaż mimo to