Bez rewelacji. Człowiek z bogatym życiorysem i chyba wybujałym ego, zagubiony pomiędzy jedną a druga stroną. Prawdopodobnie pionek wywiadów. Mógłby jednak pozostać wyłącznie przy swoim pisaniu.

Bez rewelacji. Człowiek z bogatym życiorysem i chyba wybujałym ego, zagubiony pomiędzy jedną a druga stroną. Prawdopodobnie pionek wywiadów. Mógłby jednak pozostać wyłącznie przy swoim pisaniu.

Nieczęsto sięgam po takie lektury, a zostałem bardzo mile zaskoczony. Rzetelnie napisana, ciekawa, mało znane fakty. Kawał historii współczesnego świata.

Nieczęsto sięgam po takie lektury, a zostałem bardzo mile zaskoczony. Rzetelnie napisana, ciekawa, mało znane fakty. Kawał historii współczesnego świata.

Nudna.
Nie jestem specjalistką ani od biografii Hemingwaya, ani od jego twórczości, ale nic mnie w tej książce nie zaskoczyło. Nie jest tajemnicą, że Hemingway wiele zdarzeń z prywatnego życia wplatał w swoją twórczość, bohaterami czynił ludzi, których znał.
Autor opiera swoją pracę na teczce znalezionej w amerykańskich archiwach,jednak zawartość owej teczki musiała być dość uboga, bo niestety żaden dokument nie został ani w pełni omówiony, ani pokazany. To co autor pisze pochodzi z jego notatek zrobionych na podstawie znajdujących się w niej oryginałów. Nie dowiadujemy się także, czy opisane są wszystkie dokumenty, czy tylko wybrane.
W posłowiu autor sam przyznaje, że nazwanie Hemingwaya szpiegiem, to określenie mocno na wyrost. Dla mnie jako czytelnika ta książka to zwyczajna wydmuszka. Tytuł obiecuje bardzo wiele, ale treść niestety nie wnosi nic ponad fakty ogólnie znane i dostępne w notatce z Wikipedii. Niby współpracował, ale nic nie wnosił, był zarejestrowany, ale nie był aktywny, interesowało się nim NKWD, KGB i FBI, ale nic z tego nie wynikało.....Książka nie przedstawia ani jednej sytuacji i nie daje żadnego konkretu, a na pewno nie daje powodu, aby Hemingwaya uważać za agenta jakichkolwiek obcych służb. Do tego napisana jest tak, jakby autor brak dowodów na swoje tezy chciał nadrobić naukowym stylem.
Jeżeli na podstawie tej książki będziemy oceniać Hemingwaya jako szpiega, przypinać mu łatkę współpracownika, konfidenta i zdrajcy, to będzie to równie słabe oskarżenie, jak słaba jest ta książka.

Nudna.
Nie jestem specjalistką ani od biografii Hemingwaya, ani od jego twórczości, ale nic mnie w tej książce nie zaskoczyło. Nie jest tajemnicą, że Hemingway wiele zdarzeń z prywatnego życia wplatał w swoją twórczość, bohaterami czynił ludzi, których znał.
Autor opiera swoją pracę na teczce znalezionej w amerykańskich archiwach,jednak zawartość owej teczki musiała...

'Człowieka można zniszczyć, ale nie pokonać'.

Przy wtorku porozmawiajmy na temat autora Komu bije dzwon? Bowiem książka Nicholasa Reynoldsa, Towarzysz Hemingway zmienia spojrzenie na życie i twórczość tego pisarza.

Profesor odsłania ciemne karty z życiorysu swojego bohatera. Podaje, iż był podwójnym szpiegiem działającym na rzecz Amerykanów, ale i Rosjan, do których ideowo było mu bliżej. Z lektury dowiadujemy się, kiedy Ernest Hemingway podjął współpracę z wywiadem sowieckim i został agentem ''Argo''.

Naturalnie nad dziennikarzem i podróżnikiem pracował sztab ludzi, starano się, aby otrzymywał wyłącznie ''odpowiednie" informacje. Hemingway kontakty z NKWD nawiązał w madryckim hotelu Gaylord, w kwaterze głównej. W 1939 roku publicznie broni paktu Ribbentrop- Mołotow, jego sympatie polityczne nie okrzepły po zakończeniu II wojny światowej. Popiera Fidela Castro. Powieściopisarz o Franco pisał, iż był: ''s-synem pierwszej wielkości''.

Jego teksty odznaczają się bałwochwalstwem i lizusostwem wobec komunistów. Latem laureat Literackiej Nagrody Nobla zaczyna współpracować z... moskiewską Prawdą. Jak wyglądały jego teksty, można się domyślić. Historyk jest zdania, że Hemingway nie przestrzega zasad etyki dziennikarskiej, postępuje jak ''republikańska cheerleaderka". Autor Pożegnania z bronią zdawkowo wspomina o zbrodniach systemu, artykuły są jednostronne i tendencyjne. Z drugiej strony, zdarza się, że publicysta zrywa współpracę z gazetę tylko, dlatego że na jej łamach odważono się opublikować antykomunistyczną karykaturę...

W 1947 roku Ernest Hemingway w liście do przyjaciela żali się, że wiedział o ludziach, których zastrzeliliśmy w Hiszpanii, często niesłusznie.

Nicholas Reynolds przytacza multum faktów, sporo polityki. Trzeba jednak pamiętać, że synteza naukowca dotyczy wydarzeń po 1935 roku (do 1961),nie jest to więc kompleksowa biografia pisarza. Autor ukazuje pogłębiony portret psychologiczny pisarza, prezentuje w jaki sposób doświadczenia wojenne wpłynęły na niego samego. Badacz zarysowuje tło historyczne omawianych wydarzeń, aplikuje nam wiedzę na temat postaci pokroju: gen Franco, Orłowa.

'Człowieka można zniszczyć, ale nie pokonać'.

Przy wtorku porozmawiajmy na temat autora Komu bije dzwon? Bowiem książka Nicholasa Reynoldsa, Towarzysz Hemingway zmienia spojrzenie na życie i twórczość tego pisarza.

Profesor odsłania ciemne karty z życiorysu swojego bohatera. Podaje, iż był podwójnym szpiegiem działającym na rzecz Amerykanów, ale i Rosjan, do których...

Tytuł książki "Towarzysz Hemingway" wprowadza w błąd. Ernest Hemingway nie był nigdy członkiem jakiejkolwiek partii komunistycznej. I wynika to właśnie z tej książki. Owszem, przez lata, od wojny w Hiszpanii, nie ukrywał swoich sympatii dla ruchów lewicowych i antyimperialistycznych (cokolwiek miałoby to oznaczać).

Efektem tych sympatii miałoby być nawiązanie współpracy wywiadowczej z NKWD. Nie do końca jednak wiadomo na jakich zasadach ta współpraca miała być realizowana. Tym bardziej, że o części dokumentów, autor tylko wspomina jako o ręcznych odpisach zrobionych z teczki Hemingwaya w latach 90-tych. Jednocześnie jednak z nawiązaniem kontaktów z NKWD, w latach 40-tych, pisarz nawiązuje współpracę z OSS (poprzedniczką CIA) i pojawia się na froncie we Francji.

Jeżeli nawet Hemingway był w jakiś sposób związany z NKWD, czy później z KGB, to była to postawa daleka od tej jaką prezentował chociażby Kim Philby i jego koledzy z Cambridge.

Ernest Hemingway przez całe życie szukał chyba silnych wrażeń. Chciałbym być silnym mężczyzną na wojnie z cygarem i szklaneczką whisky. A przy tym miał dość mocno sprecyzowane poglądy. Nic więc dziwnego, że z radością witał rewolucję na Kubie w 1959 roku.

Stopniowo jednak odkrywał, że to wszystko, co robił i jakich wyborów dokonywał, z czasem traci sens i miarę. Po latach nikt nie chciał słuchać opowieści o wojnie w Hiszpanii, czy anegdot z walk we Francji. Stąd pewnie pojawiła się obsesja o rzekomym śledztwie FBI i tragiczny koniec pisarza.

Tytuł książki "Towarzysz Hemingway" wprowadza w błąd. Ernest Hemingway nie był nigdy członkiem jakiejkolwiek partii komunistycznej. I wynika to właśnie z tej książki. Owszem, przez lata, od wojny w Hiszpanii, nie ukrywał swoich sympatii dla ruchów lewicowych i antyimperialistycznych (cokolwiek miałoby to oznaczać).

Efektem tych sympatii miałoby być nawiązanie współpracy...

Ciekawe spojrzenie na pisarza z innej strony. Można się dowiedzieć dlaczego tak postąpił i spróbować zrozumieć go.

Ciekawe spojrzenie na pisarza z innej strony. Można się dowiedzieć dlaczego tak postąpił i spróbować zrozumieć go.

Książka "niemiecka" czyli: solidna, poprawna i bez polotu.

Książka "niemiecka" czyli: solidna, poprawna i bez polotu.

Biografia, czy też raczej quasibiografia, bo dotycząca tylko jednego aspektu życia pisarza (czyli bycia szpiegiem),charakteryzująca się dużą liczbą suchych faktów i głębokim zanurzeniem w polityce. Z tego względu dla mnie męcząca, ale dla innych ten temat może okazać się fascynujący...Mogłoby być dużo ciekawiej, gdyby autor pokusił się o większy luz, zbeletryzowanie swojej książki (każdy rozdział otwierają zbeletryzowane fragmenty - nie wiem czego - i one w zasadzie są w tej pozycji najciekawsze),a nie tylko skupienie się na warstwie faktograficznej.

Biografia, czy też raczej quasibiografia, bo dotycząca tylko jednego aspektu życia pisarza (czyli bycia szpiegiem),charakteryzująca się dużą liczbą suchych faktów i głębokim zanurzeniem w polityce. Z tego względu dla mnie męcząca, ale dla innych ten temat może okazać się fascynujący...Mogłoby być dużo ciekawiej, gdyby autor pokusił się o większy luz, zbeletryzowanie swojej...

Warto przeczytać. Nie jest to całościowa biografia, bo w zasadzie dotyczy wydarzeń od 1935 r. Autor przedstawia bogaty materiał faktograficzny, powołuje się na rozmaite źródła, co pomaga zrozumieć-przynajmniej częściowo- motywacje Hemingway'a do takich, a nie innych wyborów życiowych. Osobiście wolę, kiedy przypisy znajdują się bezpośrednio pod tekstem, a nie na końcu książki, bo to trochę wybija z rytmu czytania.

Warto przeczytać. Nie jest to całościowa biografia, bo w zasadzie dotyczy wydarzeń od 1935 r. Autor przedstawia bogaty materiał faktograficzny, powołuje się na rozmaite źródła, co pomaga zrozumieć-przynajmniej częściowo- motywacje Hemingway'a do takich, a nie innych wyborów życiowych. Osobiście wolę, kiedy przypisy znajdują się bezpośrednio pod tekstem, a nie na końcu...

Wyrywek z bogatej biografii pisarza, obejmujący lata 1935 – 1961. Momentami czyta się trudno, być może ze względu na ilość cytatów wtrącanych w tok narracji, jednak ostatecznie "Towarzysz Hemingway" okazuje się bardzo dobrą, dającą do myślenia lekturą. Nie da się ukryć, że głównie dla miłośników pisarza lub czasów, w których żył.

Wyrywek z bogatej biografii pisarza, obejmujący lata 1935 – 1961. Momentami czyta się trudno, być może ze względu na ilość cytatów wtrącanych w tok narracji, jednak ostatecznie "Towarzysz Hemingway" okazuje się bardzo dobrą, dającą do myślenia lekturą. Nie da się ukryć, że głównie dla miłośników pisarza lub czasów, w których żył.