Przeczytałam, podziwiam autora bo widać, że jej napisanie wymagało dużej wiedzy historycznej. Podobała mi się, natomiast jak dla mnie strasznie dużo się działo w niemal każdym zdaniu, do tego archaizmy. Jak gdzieś odpłynęłam myślami dosłownie na chwilę to okazywało się, że już dokumentnie nie mam pojęcia co się dzieje i muszę wracać, więc czytanie trwało u mnie dosyć długo.

Przeczytałam, podziwiam autora bo widać, że jej napisanie wymagało dużej wiedzy historycznej. Podobała mi się, natomiast jak dla mnie strasznie dużo się działo w niemal każdym zdaniu, do tego archaizmy. Jak gdzieś odpłynęłam myślami dosłownie na chwilę to okazywało się, że już dokumentnie nie mam pojęcia co się dzieje i muszę wracać, więc czytanie trwało u mnie dosyć długo.

Ksiązka jest, według mnie, wyjątkowo dziwnie napisana. Podobało mi się pierwsze 100 i ostatnie 200 stron. W trakcie wielokrotnie zabierałem się do odłożenia książki na półkę. Brakuje w niej jakiejś głębszej fabuły, ciągłego wątku. Reszta dzieje się strasznie chaotycznie, czyta się jak zbiór opowieści a nie jednolitą książkę. Jednakże mając pogląd na całokształt utworu, końcowo polecam.

Ksiązka jest, według mnie, wyjątkowo dziwnie napisana. Podobało mi się pierwsze 100 i ostatnie 200 stron. W trakcie wielokrotnie zabierałem się do odłożenia książki na półkę. Brakuje w niej jakiejś głębszej fabuły, ciągłego wątku. Reszta dzieje się strasznie chaotycznie, czyta się jak zbiór opowieści a nie jednolitą książkę. Jednakże mając pogląd na całokształt utworu,...

Bardzo ciekawy temat. Prusy atakują pogranicze Polski. Sprowadzenie Krzyżaków, którzy budują stolicę w Elblągu, podburza jeszcze bardziej plemiona pogańskie. Z książki dowiadujemy się wielu ciekawych rzeczy, między innymi, o walkach Krzyżaków z ludami Prus, Litwinami i Jaćwingami, o uzbrojeniu, budownictwie itp. Postacie historyczne przeplecione z fikcyjnymi bohaterami w znakomity sposób wiążą akcję książki. Język staropolski dodaje książce dodatkowego smaczku.

Bardzo ciekawy temat. Prusy atakują pogranicze Polski. Sprowadzenie Krzyżaków, którzy budują stolicę w Elblągu, podburza jeszcze bardziej plemiona pogańskie. Z książki dowiadujemy się wielu ciekawych rzeczy, między innymi, o walkach Krzyżaków z ludami Prus, Litwinami i Jaćwingami, o uzbrojeniu, budownictwie itp. Postacie historyczne przeplecione z fikcyjnymi bohaterami w...

Ja dałem radę niecałe 200 stron. Podoba mi się to,że jest to pisane w sienkiewiczowsko-kraszewskim stylu i...to chyba tyle. Brak tu jakiejś wartkiej akcji,intrygi,jakiegoś głównego wątku,który przyciągał by czytelnika. Budowniczy zostaje wojownikiem-dobra,niech będzie. Ale potem to tylko opisy grodów i ich otoczenia,opisy rzemiosła,opisy wyglądu rycerzy,jakaś potyczka,potem znów opisy innych rycerzy,potem potyczka... No nie wiem, może później jest jakiś główny wątek,sens tych przygód,ale ja do niego nie dotrwałem,za długo trwała ta nuda. Mogę dać plusa za staropolską gwarę,bo to akurat pasuje do akcji tej powieści,toczącej się w Xlll wieku.

Ja dałem radę niecałe 200 stron. Podoba mi się to,że jest to pisane w sienkiewiczowsko-kraszewskim stylu i...to chyba tyle. Brak tu jakiejś wartkiej akcji,intrygi,jakiegoś głównego wątku,który przyciągał by czytelnika. Budowniczy zostaje wojownikiem-dobra,niech będzie. Ale potem to tylko opisy grodów i ich otoczenia,opisy rzemiosła,opisy wyglądu rycerzy,jakaś potyczka,potem...

Na pewno duży plus za pomysł - obszar tematyczny jest w polskiej literaturze praktycznie niezagospodarowany. Brakuje pozycji na rynku tego typu. Język z jednej strony nadaje książce oryginalności, zaś z drugiej sprawia trudności w dobrym rozumieniu sytuacji. Bardzo fajne ukazane są trudy życia codziennego pospolitych mieszkańców podgrodzia, a także kulisy prowadzenia działań zbrojnych. Jak dla mnie, zwłaszcza na początku, tych "bitew" było za dużo - co rusz jakieś starcie, czasem wręcz na siłę wciśnięte. Ogólnie bardzo dobra książka, choć miejscami mi się dłużyła.

Na pewno duży plus za pomysł - obszar tematyczny jest w polskiej literaturze praktycznie niezagospodarowany. Brakuje pozycji na rynku tego typu. Język z jednej strony nadaje książce oryginalności, zaś z drugiej sprawia trudności w dobrym rozumieniu sytuacji. Bardzo fajne ukazane są trudy życia codziennego pospolitych mieszkańców podgrodzia, a także kulisy prowadzenia...

Polecam tę powieść. Dobrze się ją czyta. Ciekawa pozycja.

Polecam tę powieść. Dobrze się ją czyta. Ciekawa pozycja.

Ciekawa powieść historyczno-przygodowa,dobrze opowiedziana

Książka opowiada o pewnym murarzu i jego rodzinie, którzy wyruszają z krzyżakami na podbój Prus. Jego synowie palą się do wojaczki, i odznaczają się w wydarzeniach. W wyniku różnych wydarzeń jeden zostaje zagorzałym chsześcijaninem, a drugi przyłącza się do pogan.

Książka jest ciekawa. Opowieść ma równe tempo całość czyta się dobrze. Bitew jest sporo. A i same perypetie opisy życia na terenach kolonizowanych przez zakon są ciekawe. Jedynie język powieści daje się we znaki przy czytaniu. Otóż książka jest praktycznie w całości pisana gwarą staro-polską. A to oznacza że wielu rzeczy w książce trzeba się po prostu domyślać. Gwara staropolska, to dla większości dzisiejszych czytelników, niemalże obcy język. Podobny do polskiego, ale w dziwnie brzmiący.

Gryzie mnie też w oczy uczłowieczanie, krzyżaków. Pokazani są oni tu jak całkiem łebscy goście. Co prawda mordują i ciemiężą Pogan, ale w gruncie rzeczy są ludźmi honoru. To mi nie pasuję. Krzyżacy to byli zwykli bandyci i mordercy tak samo jak inkwizycja, łowcy czarownic itp. Nawet jeśli z ich działaniami szły jakieś dobre rzeczy jak budowanie miast, to i tak byli to agresorzy, którzy mordowali zarówno Pogan jak i Polaków. Dokonywali wielu strasznych zbrodni na podbitych przez siebie narodach. Autor traktuje to po macoszemu i to mi trochę nie pasuje.

Nie mniej książkę mimo języka czyta się bardzo dobrze. ponad 500 stron łyknąłem w parę dni. Z wielką ciekawością biorę się za następny tom.

Ciekawa powieść historyczno-przygodowa,dobrze opowiedziana

Książka opowiada o pewnym murarzu i jego rodzinie, którzy wyruszają z krzyżakami na podbój Prus. Jego synowie palą się do wojaczki, i odznaczają się w wydarzeniach. W wyniku różnych wydarzeń jeden zostaje zagorzałym chsześcijaninem, a drugi przyłącza się do pogan.

Książka jest ciekawa. Opowieść ma równe tempo...

Świetna książka. Pomysł na powieść rewelacyjny, historia wciąga i nie męczy, nietuzinkowi bohaterowie, którzy szybko zdobywają sympatię czytelnika. Autor z dużą dozą realizmu przedstawił średniowieczną codzienność. Jak zwykle u Stężały, doskonałe opisy scen batalistycznych. Polecam wszystkim, ja zaraz zabieram się za drugą część powieści.

Świetna książka. Pomysł na powieść rewelacyjny, historia wciąga i nie męczy, nietuzinkowi bohaterowie, którzy szybko zdobywają sympatię czytelnika. Autor z dużą dozą realizmu przedstawił średniowieczną codzienność. Jak zwykle u Stężały, doskonałe opisy scen batalistycznych. Polecam wszystkim, ja zaraz zabieram się za drugą część powieści.

Jak sam autor napisał w nocie historycznej: na potrzeby książki stworzył szereg postaci, niektóre wydarzenia przesunął w czasie, fakty lekko ponaginał lub dla zabarwienia lektury domysły zmienił w fakty. Dodając do tego szereg postaci historycznych stworzył bardzo ciekawą opowieść o początkach Elbląga – Elbinga – Elfinga. Przedstawił Prusów nie jako zacofanych pogan lecz plemię walczące o swoje tereny i wiarę, zorganizowane, dobrze uzbrojone i stawiające zaciekły opór krzyżackiemu najeźdźcy.
Ci ostatni z kolei nie są pokazani tylko jako zdecydowane czarne charaktery winni za wszystkie nieszczęścia Polski tamtych czasów, zdradzieckich i kłamliwych rycerzy. Oczywiście swoje mają za uszami ale to im zawdzięczamy wiele miast (Toruń-Thotn, Chełmno-Culm, Kwidzyn-Marienwerder czy opisywany tu Elbląg) jak również w pewien sposób ich akcjom zbrojnym zawdzięczamy, że Prusowie nie najechali i nie zdobyli rozbitego dzielnicowo naszego państwa.
Książka napisana lekko stylizowanym na język XIII wiecznej Polski uprzyjemnia jej czytanie.
Przygody Odona – murarza i cieśli – jego rodziny oraz braci Krzyżaków, dominikanów, cystersów i innych wciągają czytelnika a samą książkę czyta się szybko i z przyjemnością. Na pewno nie jest to zmarnowany czas.

„Wojna Bogów” to dopiero pierwsza część. Po jej przeczytaniu warto sięgnąć po kolejną – „Bunt Starych Bogów”

Jak sam autor napisał w nocie historycznej: na potrzeby książki stworzył szereg postaci, niektóre wydarzenia przesunął w czasie, fakty lekko ponaginał lub dla zabarwienia lektury domysły zmienił w fakty. Dodając do tego szereg postaci historycznych stworzył bardzo ciekawą opowieść o początkach Elbląga – Elbinga – Elfinga. Przedstawił Prusów nie jako zacofanych pogan lecz...

Dobra historia, którą czyta się okropnie.

Dobra historia, którą czyta się okropnie.