Świeżo po przeczytaniu, nawet nie wiem za bardzo jak się zabrać za tę recenzję, bo jestem ogromnie rozczarowana tym co autorka zrobiła z kontynuacją "Tam dokąd zmierzamy".

Miałam wysokie oczekiwania, specjalnie przeczytałam wcześniej ponownie tom pierwszy, który nie zrobił na mnie takiego wrażenia jak za pierwszym razem, ale cóż... kiedy wiesz co przzyniesie ze sobą każdy rozdział, i brakuje tego elementu oczekiwania, zaskoczenia, to czasem trudno wejść na ten sam emocjonalny szczyt. "Tam dokąd zmierzamy" Była dla mnie wyjątkowa i taką ją zapamiętam na zawsze, jednak nie mogę powiedzieć tego samego o "What Lies Between". Zacznę może od tego, że nie jest to kompletnie zła książka, bo zamysł miała Toler fajny i w sumie właśnie czegoś takiego się spodziewałam, było kilka naprawdę fajnych elementów, ale też całkiem sporo nudnych (jak chociażby kurczak....). Skąd jednak tak niska ocena?

UWAGA SPOILERY (zamieszczam na samym dole pod gwiazdkami, chociaż tak szczerze to opis wystarczająco zdradza fabułę, więc nie uważam to co tu teraz napiszę za "too much information", ale żeby nie było, że nie ostrzegałam.)


Finał był moim zdaniem taki, na jaki od początku ta historia zasługiwała, z morałem takim jaki powinien być przedstawiony już w tomie pierwszym. Uważam, że "What Lies Between" nie powinna w ogóle powstać, bo albo coś się robi dobrze, albo wcale (zwłaszcza w przypadku tak dobrych powieści jak "Tam dokąd zmierzamy").

Najmocniejszym elementem był tutaj tylko i wyłącznie George <3.

Czy polecam "What Lies Between"? Nie. Bo bez niej historia jest piękniejsza.



********************************************




Nie podobało mi się jak szybko Charlotte zapomniała o Georgu, nie kupuję tego że kochała ich obu, bo kiedy wszyscy umrą, we troje znajdą się w tym samym miejscu i co wtedy? Będą się wymieniać? Nie podobało mi się, że Ike totalnie zapomniał o bracie, z którym więź tak mocno podkreślał w tomie pierwszym, a przez te dwa argumenty widać wyrażnie jak Toler chciała na siłę spełnić marzenia tych czytelników, którzy życzyli sobie zobaczyć Char z Ike'iem, po drodze niszcząc to co miała prawdziwego z Georgem.

Świeżo po przeczytaniu, nawet nie wiem za bardzo jak się zabrać za tę recenzję, bo jestem ogromnie rozczarowana tym co autorka zrobiła z kontynuacją "Tam dokąd zmierzamy".

Miałam wysokie oczekiwania, specjalnie przeczytałam wcześniej ponownie tom pierwszy, który nie zrobił na mnie takiego wrażenia jak za pierwszym razem, ale cóż... kiedy wiesz co przzyniesie ze sobą każdy...

Fajnie było wrócić do tych bohaterów.

Fajnie było wrócić do tych bohaterów.