Pajączek na rowerze

Uwielbiam twórczość Ewy Nowak i ta książka według mnie jest najlepsza. Bardzo podoba mi się opisanie uczuć Oli i Łukasza. Autorka bardzo fajnie też opisała aktualne problemy, książka i dla młodszych i dla starszych :)

Uwielbiam twórczość Ewy Nowak i ta książka według mnie jest najlepsza. Bardzo podoba mi się opisanie uczuć Oli i Łukasza. Autorka bardzo fajnie też opisała aktualne problemy, książka i dla młodszych i dla starszych :)

Pokaż mimo to

Ach, tylko zazdrościć Pani Ewie Nowak talentu. Świetna książka dla młodszych nastolatków dotycząca miłości. Autorka z ogromnym wyczuciem przedstawia narodziny miłości, nie ma tu landrynkowatych scen, jest psychologia postaci - czasem boleśnie prawdziwa. Dlaczego boleśnie? Bohaterowie żyją w rodzinach bez taty, jeden dawno odszedł, drugi - przed chwilą. Dorośli okropnie oszukują własne dzieci, są niesprawiedliwi, niesłowni, nieodpowiedzialni. Mama głównej bohaterki to kobieta niepogodzona z rozwodem, faworyzująca starszą siostrę, infantylizująca własną mamę. Obraz babci próbującej wyzwolić się z dyktatu córki należy do mocnych stron powieści. Lecz są i inne: konflikty z rówieśnikami, próby na jakie jest wystawiona dziewczyńska przyjaźń, pierwsze doświadczenia z przemocą wśród nastolatków. Podoba mi się także koncepcja głównej bohaterki, dziewczynki z zespołem nadpobudliwości psychoruchowej. Ewa Nowak lekko, przy okazji, pokazuje jak postrzega świat taka osoba oraz jak ona jest postrzegana, często w kategoriach wykluczenia. Bardzo dobra książka. Narracja płynie wartko, dialogi są zręczne, prawdopodobne psychologicznie. Polecam.

Ach, tylko zazdrościć Pani Ewie Nowak talentu. Świetna książka dla młodszych nastolatków dotycząca miłości. Autorka z ogromnym wyczuciem przedstawia narodziny miłości, nie ma tu landrynkowatych scen, jest psychologia postaci - czasem boleśnie prawdziwa. Dlaczego boleśnie? Bohaterowie żyją w rodzinach bez taty, jeden dawno odszedł, drugi - przed chwilą. Dorośli okropnie...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Jako lektura uzupełniająca prezentuje się całkiem dobrze, szybko się czyta, a opisywane problemy są aktualne.

Jako lektura uzupełniająca prezentuje się całkiem dobrze, szybko się czyta, a opisywane problemy są aktualne.

Pokaż mimo to

Ten komentarz piszę z perspektywy dziecka, które było zmuszone przejść przez te męki, no bo to jest lektura szkolna. Ja lubię czytać, ale kiedy widzę, że książki, takie jak ta, są lekturami, to nie dziwię się, że coraz mniej młodzieży czyta. Po pierwsze, te dialogi, to są jedne z bardziej sztucznych dialogów jakie słyszałam. Np. "-Czy to jest paczka z allegro?" (Przepraszam jeżeli coś przekręciłam, ale taki był sens wypowiedzi). Kto normalny po zobaczeniu paczki, nie pyta, o to co jest w tej paczce, tylko skąd pochodzi? Gdyby była z amazoną, to co jakąś gorsza, by była?
Bohaterowie również są papierowi. Matka Oli i Łukasz zmieniają swoje nastawienie, do różnych spraw na potrzebę fabuły, Łukaszowi nic nie pasuje, opowiada o tym jak bardzo nikt go nie lubi, a jest napisane, że pierwszego tygodnia pobytu znalazł sobie kolegów, z którymi rozmawaiał bite godziny. Adam na pierwsz rzut oka to taki zły typ, który będzie chciał wykorzystać biednego Łukasza. Ola jest najmniej denerwująca, ale do wielowymiarowych nie należy. Ani do takich, których można polubić. Osobiście, nie potrafie sobie wyobrazić, by osoba w jej wieku, z jej warunkami do edukacji, nie umieć powiedzieć niektórych rzeczy, których nie umiała.
Problematyka poruszana w utworze również jest bardzo płaska. Adam, czyli osoba , która jest przedstawiona jako ktoś, kto oddaje pustą kartke na sprawdzianie, na pewno mogąc szantażować drugą osobe, kazałby jej odrabiać swoją prace domową.
Główny wątek zakochania Łukasza i Oli, jest dla mnie absurdalny. Moi znajomi są w tym wieku co bohaterowie i ani ja, ani oni nie zanają przypadku takiego wialkiego zakochania. Takie rzeczy się po prostu nie dzieją.
Relacja babci Oli z mamą Oli jest dziwna. Nie twierdzę, że dorosła córka, nie mogłaby zabraniać swojej matce korzystać z nowinek technologicznych, ale w tych scenach one po prostu nie zachowują się jak ludzie.
Jeżeli chodzi o rozpad rodziny to bardzo istotny temat, tylko autorka zabrała się za niego, mówiąc kolokwialnie, od dupy strony. W przypadku Oli w żaden sposób nie ma pokazanych skutków takowego rozpadu, a w przypadku Łukasza mamy już lepsze podejście do sprawy, ale wciąż uważam, że można to by było zrobić lepiej. Np żeby ojciec Łukasza mieszkał z nimi, a nie w tym Dubaju, czy Libanie. Myślę, że wtedy ten wątek byłby o wiele ciekawszy.
Najgorszy wątek, to wątek strachu Oli przed pająkami. Oto jego skrucona wersja:
- Bardzo boję się pająków.
- Nie bój się.
- Dzięki już się nie boję.
Rozumiem, książka ma opowiadać o problemach młodzieży, ale to nie powód, by dawać strony opisów, problemów, które spotykamy codziennie i są nudne. Np Łukasz nie chce, by jego matka traktowała go jak małe dziecko. No to jest po prostu nudne.
Zresztą, czy tylko ja odniosłam wrażenie, że autorka ma uraz do mężczyzn? Ci ojcowie, zawsze byli winni rozpadowi rodzin.
A teraz wisienka na torcie. Czyli czemu mama Łukasza, zdecydowała, żeby się
przeprowadzić z nowo zakupionego mieszkania?! Można to usprawiedliwiać rozwodem, ale gdy się przeprowadzała na pewno wiedziała, że się dowodzą, bo do sądów są długie kolejki, a ona jakoś po miesiącu mieszkania w nowym domu, miała rozprawę. No i można powiedzieć, że mąż dostał mieszkanie, ale przecież on wprowadzał się do tego starego mieszkania.
Więc podsumuwójac książka była beznadziejna.

Ten komentarz piszę z perspektywy dziecka, które było zmuszone przejść przez te męki, no bo to jest lektura szkolna. Ja lubię czytać, ale kiedy widzę, że książki, takie jak ta, są lekturami, to nie dziwię się, że coraz mniej młodzieży czyta. Po pierwsze, te dialogi, to są jedne z bardziej sztucznych dialogów jakie słyszałam. Np. "-Czy to jest paczka z allegro?"...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Warto wykorzystać jako lekturę w 5-6 klasie.

Warto wykorzystać jako lekturę w 5-6 klasie.

Pokaż mimo to

Uczę języka polskiego w szkole podstawowej. Książka jest rekomendowana przez GWO jak lektura uzupełniająca dla klasy V. Przeczytaliśmy... i mam mieszane uczucia. Z jednej strony powieść porusza ważne, aktualne tematy (rozwód rodziców, relacje między dziewczynami i chłopakami, stereotypy na temat osób starszych, przemoc rówieśnicza itp. ), jednak klasa określiła tę lekturę jako potwornie nudną i rekomendowała usunięcie jej z listy w przyszłym roku.

Mnie czytało się ją całkiem dobrze, natomiast fabuła obfituje w absurdy, zbliża się do powieści tendencyjnej - by pokazać problem, autorka nie przejmuje się psychologicznym ani faktycznym prawdopodobieństwem zdarzeń. Szczególnie finał jest dziwaczny i budzi sprzeciw czytelników.
Jest to też powieść, w której brak normalności. Wszystkie rodziny są rozbite i w jakimś sensie patologiczne - ojcowie zachowują się nieodpowiedzialnie, u młodszego pokolenia chłopców też powoli ukazuje się brak umiejętności tworzenia więzi. Matki radzą sobie trochę lepiej, ale interesują się głównie plotkami i powielają stereotypy. Jedynie Olka i jej babcia budzą jakąkolwiek sympatię, resztę bohaterów ma się ochotę wysłać na terapię.

Uczę języka polskiego w szkole podstawowej. Książka jest rekomendowana przez GWO jak lektura uzupełniająca dla klasy V. Przeczytaliśmy... i mam mieszane uczucia. Z jednej strony powieść porusza ważne, aktualne tematy (rozwód rodziców, relacje między dziewczynami i chłopakami, stereotypy na temat osób starszych, przemoc rówieśnicza itp. ), jednak klasa określiła tę lekturę...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

O ja Cię kręcę!!! Ależ to jest dobre! Połknąłem tę książkę na raz. Najlepsze w niej jest to, że może ją przeczytać z powodzeniem dziewczynka, chłopiec i osoba dorosła. Jej ogromnym plusem jest także to, że Ewa Nowak niczego nie mówi wprost. Jest subtelna i skłania czytelnika do myślenia. Pokazuje przeróżne relacje między ludżmi i zostawia nas z nimi, byśmy je przemyśleli, ocenili, wyciągnęli z nich wnioski.
Ta lektura ma wiele poziomów. Najmłodsi mogą skupić się podczas jej czytania na przygodach głównych bohaterów. Nieco starsi pewnie przeżyją z Olą i Łukaszem huśtawkę nastrojów. Dorośli powinni zwrócić uwagę na zachowania opiekunów głównych bohaterów "Pajączka..." i po ich przeanalizowaniu nieco inaczej spojrzeć na dzieci i ich mały świat wielkich spraw.
Jestem zachwycony tą powieścią. POLECAM!!!

O ja Cię kręcę!!! Ależ to jest dobre! Połknąłem tę książkę na raz. Najlepsze w niej jest to, że może ją przeczytać z powodzeniem dziewczynka, chłopiec i osoba dorosła. Jej ogromnym plusem jest także to, że Ewa Nowak niczego nie mówi wprost. Jest subtelna i skłania czytelnika do myślenia. Pokazuje przeróżne relacje między ludżmi i zostawia nas z nimi, byśmy je przemyśleli,...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Ewa Nowak jest znaną i lubianą autorką książek dla młodzieży opowiadających o uczniach w wieku gimnazjalno – licealnym. ,,Pajączek na rowerze” jest jednak opowieścią o uczniach podstawówki. Czy to sprawia, że książka jest dziecinna i zbyt prosta? Przeciwnie. To chyba najdojrzalsza powieść Ewy Nowak.

Ola uwielbia rower i ruch, nie cierpi za to szkoły, jest niegrzeczna, nieposłuszna i mówi, co myśli. Natomiast Łukasz to chłopiec grzeczny i spokojny, świetny uczeń, zafascynowany fotografią i… pająkami. Kiedy ta dwójka się spotyka, zaczyna pałać do siebie ogromną antypatią. Jednak mamy Łukasza i Oli okazują się być dawnymi przyjaciółkami, które chcą odnowić relacje, więc dzieci muszą spędzać ze sobą sporo czasu. Niespodziewanie ich niechęć zamienia się w sympatię, która nabiera coraz głębszego, bardziej romantycznego charakteru. Czy jednak czwarta klasa podstawówki to dobry czas na miłość?

Niedawno dowiedziałam się, że ta książka została uzupełniającą lekturą w szkole, i chociaż może to zrazić niektórych uczniów, a opracowanie tłumaczące najprostsze kwestie nie jest wysokich lotów, to cieszę się, że w kanonie lektur znalazła się książka, która nie traktuje dzieci jak idiotów i pokazuje im prawdziwy świat, nie cukierkowy, nie wyidealizowany, w którym jest miejsce na dobro i ciepło, ale też na dramaty. Ewa Nowak porusza temat rozpadu rodziny, konfliktu pokoleń, aktywności starszych ludzi, i cały czas zwraca uwagę, że dorośli nie zawsze traktują własne dzieci jak pełnoprawnych partnerów, że potrafią zbywać ich potrzeby i uczucia stwierdzeniem, że ,,wyrośnie i zmądrzeje”. A przecież dziecko to też człowiek, jego uczucia i smutki są prawdziwe, i ma prawo do wiadomości na temat sytuacji rodzinnej oraz poważnego traktowania ze strony rodziców. Autorka bardzo ciekawie pokazuje sytuację rodzinną swoich bohaterów – Łukasz jest przez mamę traktowany jak ktoś niespełna rozumu, matka okazuje mu miłość głównie przez narzucanie różnych rzeczy i dawanie mu do zrozumienia, że nie jest taki jak jego rówieśnicy, ukrywa też przed nim prawdę na temat małżeństwa z jego ojcem. Natomiast tata Łukasza nie poświęca synowi zbyt wiele czasu i brak obecności próbuje nadrabiać prezentami i odrzucaniem wszelkich zasad i wymagań w kontaktach z synem. Ola też nie ma lekko, ponieważ jej mama faworyzuje starszą siostrą i często daje młodszej córce do zrozumienia, że jej uczucia i marzenia nie mogą być traktowane tak poważnie jak w przypadku ,,dorosłej” Basi. Książka nie zachęca dzieci do buntu ani przeciwstawiania się rodzicom, przeciwnie. Pokazuje, że rodzic to jednak rodzic, który kocha swoje dziecko, nawet jeśli nie do końca je rozumie, i któremu należy się miłość. Jednocześnie to chyba jedna z niewielu polskich książek, która pokazuje, że rodzice też są winni coś swoim dzieciom i że też mogą nie mieć racji.

Miłość dwójki dzieci jest opisana pięknie. Nie ma tu naiwności i cukru. Jest za to szczerość i autentyczność, które tracimy dorastając. Uczucia Oli i Łukasza są proste i okazują je sobie w sposób prosty, ale to nie znaczy, że mnie głęboki. Oboje są w stanie poświęcić się i zmienić dla drugiej osoby – w sposób właściwy dzieciom, co sprawia, że historia staje się niezwykle urocza i rozczulająca. Na szczęście, bohaterowie nie są ,,małymi starymi”, ciągle są dziećmi, ale dziećmi mądrymi i myślącymi. Historia tej miłości jest wzruszająca, zwłaszcza zakończenie. Prolog jest po prosu piękny i wzruszający, wycisnął mi łzy z oczu, a zarazem skłonił do uśmiechu – bo od razu byłam w stanie wyobrazić sobie dalszy ciąg. Przyjemnie było czytać o miłości niewinnej i bezpośredniej, pozbawionej erotyzmu i romantycznych wyznań, ale mimo to prawdziwej i szczerej.

,,Pajączek na rowerze” to książka zdecydowanie warta polecenia – zarówno dzieciom, które może nakłonić do czytania i którym pokaże, że ich uczucia też są ważne, zawsze są ważne. Ale też dorosłym, bo nie wyobrażam sobie, że ta historia może kogoś nie wzruszyć i nie rozczulić.

,, Miłość to jest coś takiego, że jak masz dwie rzeczy- lepszą i gorszą, to tę lepszą oddasz temu, kogo kochasz.”

Ewa Nowak jest znaną i lubianą autorką książek dla młodzieży opowiadających o uczniach w wieku gimnazjalno – licealnym. ,,Pajączek na rowerze” jest jednak opowieścią o uczniach podstawówki. Czy to sprawia, że książka jest dziecinna i zbyt prosta? Przeciwnie. To chyba najdojrzalsza powieść Ewy Nowak.

Ola uwielbia rower i ruch, nie cierpi za to szkoły, jest niegrzeczna,...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Zobaczyłam, kupiłam, przeczytałam.

Spodobała mi się ta książka, pisana o dzieciach i dla dzieci. Może i trochę o nas, pogubionych i niedojrzałych dorosłych.
Kupiłam tę pozycję, gdyż widnieje na liście lektur uzupełniających dla klas IV - VI szkoły podstawowej nowej podstawy programowej. Jej pomysłodawca dostrzegł w książce Ewy Nowak jakieś wartości i rzeczywiście to dobry materiał do przemyśleń i dyskusji - o przyjaźni, rodzinie, luzie i przymusie, lojalności i wreszcie - o komunikacji.
Być może sprawdzę odbiór "Pajączka na rowerze" wśród piątoklasistów, o ile biblioteka zaopatrzy się w choćby kilka egzemplarzy tej książki, ciekawa jestem wrażeń i ocen dwunastolatków.

Sama tę pozycję oceniam dość wysoko, choć zirytowało mnie zakończenie i epilog. Wydają mi się bowiem sztuczne i naciągane.
Chłopak z głową na karku nagle wyjeżdża i traci możliwość kontaktu z bliską swemu sercu dziewczyną, do której domu wielokrotnie przychodził? W dobie internetu?
Zapomina o niej, ot tak i nie próbuje nawiązać w żaden sposób kontaktu? Daje się szukać?
A autorka nie próbuje wytłumaczyć tej niekonsekwencji czytelnikowi?

Czy ja żądam zbyt wiele, pragnąc spójnej od pierwszej do ostatniej strony historii?

Zobaczyłam, kupiłam, przeczytałam.

Spodobała mi się ta książka, pisana o dzieciach i dla dzieci. Może i trochę o nas, pogubionych i niedojrzałych dorosłych.
Kupiłam tę pozycję, gdyż widnieje na liście lektur uzupełniających dla klas IV - VI szkoły podstawowej nowej podstawy programowej. Jej pomysłodawca dostrzegł w książce Ewy Nowak jakieś wartości i rzeczywiście to dobry...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Ewa Nowak to pisarka, którą doskonale znałam, gdy byłam nastolatką. Kiedy zaczynając pracę w szkole, dowiedziałam się, że wciąż jest modna, postanowiłam zrobić z niej lekturę. I to był strzał w dziesiątkę. Ewa Nowak, w przystępny dla młodzieży sposób, pisze o trudnych sprawach. Porusza temat pięknej, młodzieńczej miłości i sprawia, że problemy nastolatków nie wydają się takie błahe. Polecam!

Ewa Nowak to pisarka, którą doskonale znałam, gdy byłam nastolatką. Kiedy zaczynając pracę w szkole, dowiedziałam się, że wciąż jest modna, postanowiłam zrobić z niej lekturę. I to był strzał w dziesiątkę. Ewa Nowak, w przystępny dla młodzieży sposób, pisze o trudnych sprawach. Porusza temat pięknej, młodzieńczej miłości i sprawia, że problemy nastolatków nie wydają się...

więcej

mniej

Pokaż mimo to