No cóż, ostatni tom tej serii i dobrze, bo dochodzi się do momentu, w którym co za dużo, to niezdrowo.
Kolejna autorka, która sugeruje, że wyszkolony i doświadczony zawodowy morderca będzie używał swojego ślicznego pistoleciku Glock 22 w charakterze młotka. Co oni mają, ci hollywoodzkiej rasy twórcy z tym waleniem pistolecikami po głowach?
Próbuję się wczuć w psychikę takiego mordercy i sobie myślę tak. Glock 22 waży z pełnym magazynkiem MNIEJ niż 1 kg. 2.86 kg na spuście przy strzelaniu. W przeciwieństwie do młotka nie ma długiego trzonka zwiększającego przy jego użyciu szybkość spadania metalowej końcówki na głowę. Czym walnąć? Lufą? Nie bardzo. Podstawą rękojeści? No może, ale jak przy takim uderzeniu wypadnie magazynek? A jak pistolet się omsknie i ulegnie uszkodzeniu? A jak wystrzeli w powietrze, to tracę jeden nabój z piętnastu, a mam do zabicia kilka osób. A jak się na mnie wszyscy nagle rzucą? Jako zawodowy zabójca dbam o swoją broń, bo od niej zależy moje życie. Czy waląc w czoło ogłuszę? Nie bardzo. W potylicę? No może, ale nasz zabójca-kretyn wali w czoło. Debil? No może. W skroń? No... jak dobrze się walnie w skroń, można zabić, nie ogłuszyć, a zabić łatwiej pociągając za spust, więc po co walić w głowę. Taki ktoś powinien mieć na drugiej ręce założony kastet i jak ma kogoś walnąć, to raczej nim. Przyznam, że autorka nie jest mistrzynią scenariuszy akcji. Ten końcowy uważam za nierealny, bo gdybyśmy mieli do czynienia z rzeczywistą sytuacją, to przestępca zamiast gadać i gadać, szybko wykonałby robotę i zwinął się.
Jeśli chodzi o rolę przewidzianą w książce dla wujaszka, to przyznam się, że od początku wiedziałem, jaka jest dla niego przeznaczona. Przynajmniej w ogólnej koncepcji.
Mamy kolejny romans zakończony happy endem. Rzecz jasna, wielbicielka mięśniaków obsadza w roli amanta kolejnego masywnego gościa, a w roli amantki kolejną kobietkę, której największą zaletą i atrakcyjnością mającą ociekać seksem jest jej uległość. Brrrrr. Nie moja bajka. Wolę wredne smoczyce.
Całość czyta się całkiem przyjemnie i nawet pewna część mojej wredności zostaje nakarmiona, bo dostaje to na co zasłużył ten, którego najbardziej nie lubię. Do stalkerów powinno się strzelać. Masowo. Bez ostrzeżenia. Ze wszystkiego, co tylko ma lufę. Z procy, kuszy i łuków też. I za każdego odstrzelonego dostawać się powinno nagrodę pieniężną oraz pochwałę na piśmie i medal od prezydenta. Po prostu nienawidzę tego typu śmieciuchów.
Niestety, moja wredność nie została nakarmiona w książce w całości, ale trudno, tak już czasem musi być.
Polecam, całkiem wciągająca fabuła, do tego wątek romantyczny i (niestety) nowa dawka moralizatorska na deser.
Miłego czytania.

No cóż, ostatni tom tej serii i dobrze, bo dochodzi się do momentu, w którym co za dużo, to niezdrowo.
Kolejna autorka, która sugeruje, że wyszkolony i doświadczony zawodowy morderca będzie używał swojego ślicznego pistoleciku Glock 22 w charakterze młotka. Co oni mają, ci hollywoodzkiej rasy twórcy z tym waleniem pistolecikami po głowach?
Próbuję się wczuć w psychikę...

Mam wrażenie, że mamy tu " cztery w jednym" tj. kryminał, thriller, powieść obyczajową i romans. Na dokładkę wszystko jest w odpowiednich proporcjach i książka, tak jak poprzednie z cyklu, sama się czyta. Mamy tu zabójstwo, stalkera, dzieci pozbawione rodziców przez chciwość a także rodzącą się na tych zgliszczach miłość. Mimo ważnych tematów książkę czyta się lekko, szybko i przyjemnie. Polubiłam bohaterów, kibicowałam im w rozwiązywaniu narastających kłopotów. I ucieszyło mnie zakończenie. Było co prawda przewidywalne ale ja lubię pozytywne zakończenia. Miła lektura na wiosenne wieczory.

Mam wrażenie, że mamy tu " cztery w jednym" tj. kryminał, thriller, powieść obyczajową i romans. Na dokładkę wszystko jest w odpowiednich proporcjach i książka, tak jak poprzednie z cyklu, sama się czyta. Mamy tu zabójstwo, stalkera, dzieci pozbawione rodziców przez chciwość a także rodzącą się na tych zgliszczach miłość. Mimo ważnych tematów książkę czyta się lekko, szybko...

Trzecia część historii, gdzie bohaterkami są Claire i Kate. Claire jest szczęśliwą narzeczoną, a Kate szuka nowej drogi życiowej. Rozpacza nad swoją niepłodnością i brakiem miłości. Aż nagle jej jagodowe pole, przyciąga pewnego wynalazcę i jego małe bratanice...
Bardzo dobrze się czytało i tę część. Kobieca, pełna napięcia i wrażeń, Pełna różnych emocji! Trudno odłożyć ją na bok! Polecam, nie tylko tę część, ale i dwie poprzednie.

Trzecia część historii, gdzie bohaterkami są Claire i Kate. Claire jest szczęśliwą narzeczoną, a Kate szuka nowej drogi życiowej. Rozpacza nad swoją niepłodnością i brakiem miłości. Aż nagle jej jagodowe pole, przyciąga pewnego wynalazcę i jego małe bratanice...
Bardzo dobrze się czytało i tę część. Kobieca, pełna napięcia i wrażeń, Pełna różnych emocji! Trudno odłożyć ją...

Dwa wcześniejsze tomy były cudowne ale trzeci był jeszcze lepszy. Książka bardzo wciągająca zgłasza druga połowa. W trzeciej części jest powrót do bohaterów z pierwszej. Książka zaskoczyła mnie swoja fabułą i tym że do końca nie wiedziałam kto popełnił zbrodnie i chce dokończyć swoje dzieła. Polecam!

Dwa wcześniejsze tomy były cudowne ale trzeci był jeszcze lepszy. Książka bardzo wciągająca zgłasza druga połowa. W trzeciej części jest powrót do bohaterów z pierwszej. Książka zaskoczyła mnie swoja fabułą i tym że do końca nie wiedziałam kto popełnił zbrodnie i chce dokończyć swoje dzieła. Polecam!

To trzeci część serii Nad Zatoką,gdzie autorka zapewnia solidną dawkę adrenaliny oraz buduje niesamowite napięcie.
Ta część to znów odrębna historia,którą stworzyła autorka ale przyda nam się troszkę wiedzy z pierwszej części,która dla mnie była najlepsza.
„Zmierzch nad jagodowymi polami”, to doskonała mieszanka historii obyczajowej, lekkiego kryminału i delikatnego romansu. Nie raz przyprawi czytelnika o ciarki, zaskoczy i oczaruje.
Kate, siostra Claire ,wychowana przez surową matkę, doświadczona chorobą, była na granicy śmierci. Dzięki siostrze żyje.Przyjmuje na siebie obowiązek opieki nad jagodowymi polami matki, która przebywa w więzieniu. . Niestety to nie koniec jej cierpienia, bo los stawia na jej drodze kolejne przeszkody i śmiertelne niebezpieczeństwa.
Drake stracił niedawno ukochanego brata i bratową. Pod jego opiekę trafiły ich dwie córeczki.Nie wierząc by brat mógł zabić żonę a później siebie ,Drake postanawia odkryć prawdę i zapewnić bezpieczeństwo swoim bratanicom.Wynajmuje mały domek od Kate i zatrudnia dziewczynę jako nianię. W tej części pojawi się również groźny stalker,który nachodzi Kate oraz pojawia się wujek dziewczyny,który uciekł z więzienia.Kate będzie miała przeciwko sobie niezła armię..czy sobie poradzi,czy miłość w takich warunkach ma racje bytu?Na te pytania dostaniemy odpowiedź po lekturze.Na pewno nie będzie to czas stracony,bo autorka stworzyła emocjonalna bombę,którą jak się odbezpiecza nie tak łatwo wypuścić z dłoni. To bardzo dobra opowieść ,która ma w sobie wiele mądrości. Po trudnych wydarzeniach zawsze można się podnieść,czasem należy pozwolić sobie pomóc.Przez trudny czas łatwiej przejść z kimś bliskim, nie zawsze trzeba być taką twardą i niezależną postacią własnego życia. Jest to powieść o walce o marzenia, potyczce z lękami i obawami, o rozkwitającej miłości. Piękne opisy miejsc i subtelne odniesienie do Boga nadają powieści uroku. Zakończenie książki zaskoczy nie jednego czytelnika.Polecam

To trzeci część serii Nad Zatoką,gdzie autorka zapewnia solidną dawkę adrenaliny oraz buduje niesamowite napięcie.
Ta część to znów odrębna historia,którą stworzyła autorka ale przyda nam się troszkę wiedzy z pierwszej części,która dla mnie była najlepsza.
„Zmierzch nad jagodowymi polami”, to doskonała mieszanka historii obyczajowej, lekkiego kryminału i delikatnego...

„Zmierzch nad jagodowymi polami” to trzeci tom serii Nad Zatoką amerykańskiej autorki Colleen Coble, słynącej z łączenia w swoich powieściach elementów sensacji, romansu i literatury chrześcijańskiej. Twórczość autorki udało mi się poznać dzięki lekturze dwóch poprzednich tomów. W książkach Colleen malownicze krajobrazy i obyczajowe wątki mieszają się z brutalnymi morderstwami i kryminalnymi śledztwami. Tak samo jest także i w „Zmierzchu nad jagodowymi polami”, jak wypadł tom trzeci w porównaniu do poprzedników?
Tym razem główną bohaterką jest Kate Mason, dziewczyna która wygrała walkę ze śmiertelną chorobą, stopniowo udaje nam się poznać jej skomplikowaną historię. Udało jej się odnaleźć siostrę bliźniaczkę, obecnie pracuje na rodzinnej plantacji jagód, która od jakiegoś czasu przestała rodzić owoce. Dziewczyna jednak, ani myśli ją opuścić, zbyt mocno czuje się z nią związana. Musi wymyśleć inny sposób na to, aby zarobić potrzebne pieniądze na utrzymanie. W jej życiu wiele się zmieniło, poznała błędy rodziny, trudno jej się zdecydować, co powinna zrobić, jednak wie, że musi się w sobie zebrać i podjąć jakąś decyzję. Wymyśliła, że wyremontuje domek, który mieści się na terenie posiadłości i wynajmie go letnikom.
Drake Newham jest mężczyzną, który opiekuje się dwoma bratanicami po tym, jak ich rodzice zmarli. Śmierć jego brata i żony nie daje mu spokoju, nie wierzy, że mężczyzna mógłby zabić swoją żonę, by następnie samemu popełnić samobójstwo. Znał brata, wierzył, że nie byłby w stanie zrobić tego ich rodzinie. Czuje, że to było morderstwo, jednak zdobycie dowodów na jego tezę nie będzie takie proste. Decyduje się na wynajęcie domku i zatrudnienie opiekunki dla dziewczynek, całe szczęście Kate Mason jest idealna dla tego zadania, a pieniądze jej się przydadzą. Kate jest dość zadziorną kobietą, dlatego ich relacja do łatwych należeć nie będzie, a my lubimy takie bohaterki. W okolicy pojawia się stalker, a na jego celownik nasuwa się Kate, dlatego przeżyjemy chwile pełne napięcia, prawie na równi z bohaterami.
„Zmierzch nad jagodowymi polami” to historia wielowątkowa, od motywów sensacyjnych, kryminalnych po prześladowanie i bycie w niebezpieczeństwie. To przede wszystkim emocjonalna bomba, która łączy się z pierwszą częścią cyklu, nawet jeśli nie kojarzycie „Hotelu nad oceanem” powinniście sobie poradzić z rozeznaniem w sytuacji. Naturalnie łatwiej Wam będzie, kiedy przeczytacie pierwszy tom, ale nie jest to wymagane. Historia Kate i Drake’a doskonale łączy napięcie związane z morderstwem i prześladowcą, zapewniając jednocześnie bardzo serdeczną historię miłosną. Napięcie było dobrze wkomponowane w całą historię i zapewniało wystarczającą niepewność, aby utrzymać mnie na krawędzi, tego jak wydarzenia się rozwijały. Bardzo podobało mi się wplecenie w opowieść dziewczynek, Ema i Pheobe były urocze, a ich relacja z Kate sprawiała, że robiło się cieplej na serduchu.
„Zmierzch nad jagodowymi polami” to bardzo dobrze wyważona opowieść łącząca w sobie romans, powieść obyczajową i lekkiego kryminału. Ma w sobie wiele mądrości, nie można się załamywać, po trudnych wydarzeniach zawsze można się podnieść. Czasem należy pozwolić sobie pomóc, przez trudny czas łatwiej przejść z kimś bliskim, nie zawsze trzeba być taką twardą i niezależną postacią własnego życia.
Postacie wykreowane przez Coble są wyraziste, nieprzerysowane, wzbudzają czytelniczą sympatię. Autorka nie przesadza z dramatyzmem, uczuciami bohaterów wszystko jest do siebie dopasowane i dobrze ze sobą współgra. Jeśli lubisz mocne kryminały z litrami krwi, to nie będzie książka, jak i cała seria dla ciebie, natomiast jeśli chcesz się rozerwać i dać porwać lekkiej opowieści, która może cię zaskoczyć. Ja bawiłam się dobrze, zrelaksowałam, mam nadzieję, że Wam także się to uda.

„Zmierzch nad jagodowymi polami” to trzeci tom serii Nad Zatoką amerykańskiej autorki Colleen Coble, słynącej z łączenia w swoich powieściach elementów sensacji, romansu i literatury chrześcijańskiej. Twórczość autorki udało mi się poznać dzięki lekturze dwóch poprzednich tomów. W książkach Colleen malownicze krajobrazy i obyczajowe wątki mieszają się z brutalnymi...

https://slowemmalowane.blogspot.com/2018/03/colleen-coble-zmierzch-nad-jagodowymi.html

https://slowemmalowane.blogspot.com/2018/03/colleen-coble-zmierzch-nad-jagodowymi.html

Moim zdaniem najlepsza część serii :)

Moim zdaniem najlepsza część serii :)

Zdecydowanie pierwsza część z trylogii podobała mi sie najbardziej, ale ta również była warta uwagi. Można było się przy niej naprawdę odprężyć :)

Zdecydowanie pierwsza część z trylogii podobała mi sie najbardziej, ale ta również była warta uwagi. Można było się przy niej naprawdę odprężyć :)

Podobała mi się cała seria a ostatni tom chyba najlepszy.

Podobała mi się cała seria a ostatni tom chyba najlepszy.