Seria Dartha Vadera jest całkiem udaną opowieścią, choć nawet ona może zaliczyć lekki spadek mocy. "Wojna o Shu-Torun" jest tego dobrym przykładem, co nie oznacza, że cały komiks jest do bani. Zwyczajnie na tle poprzednich przygód naszego Mrocznego Lorda, wypada gorzej, ale nadal dostarcza miłej dla oka rozrywki oraz posiada ciekawy finał. Tym razem Vader odwiedza górniczą planetę Shu-Torun, gdzie Imperium pozyskuje niezbędne dla swego przemysłu militarnego rudy metali. Zbuntowani władcy planety nie mają zamiaru jednak tolerować wysłannika Imperatora i chcą pokazać jak bardzo są potężni co kończy się dla rodu królewskiego rzezią i osadzeniem na nim najmłodszej córki króla - Trios. Jednak to sprawia, że baronowie się burzą i dochodzi do wojny o tytułową planetę, w którą z całych sił angażuje się Darth Vader, wraz z swymi ludźmi. Co z tego wynika? No cóż, raczej nic szczególnie zaskakującego, choć cała opowieść ma swoje momenty.

Fabuła jest prosta jak konstrukcja cepa i czytelnik bez cienia problemu jest wstanie przewidzieć jak to wszystko się skończy. Co prawda aby połapać się we wszystkim absolutnie konieczna jest znajomość poprzednich tomów, jednak i tak całość leci na sprawdzonych schematach. Młoda dziewczyna zasiada na tronie, z pobudek osobistych finalnie staje po stronie Imperium i krwawo rozprawia się z przeciwnikami, jednocześnie wspierana przez lorda Sithów i jego wojaków. Brzmi znajomo? Niemniej jakoś to tutaj nie razi, a przemiana Trios z osoby wrażliwej i troskliwej na wyrachowaną oraz bezkompromisową jest naprawdę dobrze napisana. W praktyce jest to najciekawiej wykreowana postać z wszystkich występujących w tym odcinku.

Sam Vader jest taki jak zwykle, przez co niczym nie zaskakuje. Oczywiście jego przyboczni co chwilę knują za jego plecami, próbują go unicestwić i finalnie kończą jak wszyscy inni ich pokroju - na końcu miecza świetlnego, poszatkowani na kawałki. Trochę męczy mnie ta ciągła zdrada, bo czasem mam wrażenie, że bliżej temu do "Gry o Tron" niż "Gwiezdnych Wojen". To co na tym polu daje czytelnikowi najwięcej przyjemności to rozmowy Triplezero z Vaderm, które są zupełnie odmienne od tego co pamiętamy z filmów gdy mieliśmy jeszcze do czynienia z Anakinem i C3PO. Tak jak złoty droid od zawsze mnie irytował, tak jego morderczy odpowiednik w czarnych barwach i z czerwonymi oczami jest wręcz moim ulubieńcem.

Co zaś sie tyczy C3PO to na końcu albumu mamy dodatkowy zeszyt z osobną przygodą ów złotego "śmieszka", która jest nudna jak flaki z olejem. Tym razem lecimy ze schematem ofiarowania się w imię słusznej sprawy i wszelkie inne droidy poświęcają się dla tego jednego wybrańca losu, który ma dostarczyć tajne dane swym stwórcom. Matko, jakież to jest drętwe, pominąwszy już fakt, że spokojnie połowa droidów mogłaby przetrwać, gdyby nie chęć wymordowania ich przez scenarzystę.

Jeśli zaś idzie o kreskę to mamy tutaj kilka naprawdę ładnych pełno-stronicowych rysunków, robiących na czytelniku wrażenie, szczególnie tym mniej obeznanym w kresce. Oczywiście najczęściej dominują te z Vaderm na pierwszym planie, ale i kilka ciekawych scen z pola bitwy się znalazło. Co zaś się tyczy kreski w opowieści z C3PO to bardzo mi ona nie podeszła. Brudna, mało czytelna i ogólnie nie pasująca do konwencji komiksów z przygodami Lorda Sithów. Ostatecznie oceniam ten zeszyt jako tylko dobry, gdyż mając w pamięci "Vader Osaczony" ciężko jest mi ocenić "Bitwę o Shu-Torun" wyżej. Z drugiej strony ostatni kadr daje nadzieję na bardzo interesującą kontynuację, zatem pozostaje czekać na następny album.

Seria Dartha Vadera jest całkiem udaną opowieścią, choć nawet ona może zaliczyć lekki spadek mocy. "Wojna o Shu-Torun" jest tego dobrym przykładem, co nie oznacza, że cały komiks jest do bani. Zwyczajnie na tle poprzednich przygód naszego Mrocznego Lorda, wypada gorzej, ale nadal dostarcza miłej dla oka rozrywki oraz posiada ciekawy finał. Tym razem Vader odwiedza górniczą...

Vader robi porządki na prowincji. Górnicza planeta Shu-Torun trafia pod władzę Imperium. Lord Vader przybywa osobiście, by dopilnować pokonania ewentualnych bojowników.

Zeszyt ten to w większości kolejne numery serii „Darth Vader”. Czytelnik może tu obserwować jak wyglądają relacje pomiędzy Imperium a podbitym światem. Pokonany władca ma tu nie tylko wiernie służyć nowemu zwierzchnikowi, ale również budzić posłuch u swoich podwładnych. Podobało mi się jak Vader w specyficzny sposób pomaga nowej władczyni z zyskaniem szacunku i pokonaniem przeciwników. Jest to szczególnie ciekawe, jeżeli weźmie się pod uwagę, w jak dramatycznych okolicznościach doszło do pierwszego spotkania tych postaci. Podobało mi się ukazanie, że ta bohaterka stopniowo staje się coraz bardziej bezwzględna i wyrachowana, a robi to wszystko ciągle mając na względzie dobro swojego ludu.

W tle pojawiają się również inne wątki. Pierwszy to rywalizacja z nowymi cyborgami-jedi – widać, że autor stara się zamieść pod dywan ten element fabuły i zapewne w następnych zeszytach serii dojdzie do ostatecznego rozwiązania. Dobrze jednak wypadło zaskakująco wzruszające pożegnanie się z jedną z postaci. Drugim wątkiem z kolei jest poszukiwanie doktor Aphry, której losy po „Rebelianckim więzieniu” ciągle są nieznane. Przy tej okazji trzeba wspomnieć o występie dwójki robocich towarzyszy pani doktor – tutaj odgrywają bardzo istotną rolę, zarówno w przejęciu władzy przez Imperium, jak i w tłumieniu buntu – jest to jeszcze na dodatek podlane dużą dawką czarnego humoru. Aż można wybaczyć scenarzyście pomysł rodem z parodii.

W części poświęconej lordowi Vaderowi mamy tym razem aż dwóch rysowników – znanego już z tej serii Salvadora Larrocę oraz Leinila Yu odpowiedzialnego za chociażby „Tajną Inwazję”. Larroca niestety popełnia te same błędy co zawsze – nienaturalne ludzkie sylwetki i wyrazy twarzy. Na dodatek tutaj zauważyłem problemy z perspektywą – wystarczy spojrzeć na scenę zebrania łowców nagród, gdzie bohaterowie wyglądają jak karły. Trochę lepiej radzi sobie pod tym względem drugi rysownik, ale jest on strasznie mało szczegółowy i stosuje miejscami zdecydowanie za grubą kreskę.

Pod koniec zeszytu znajduje się krótka historia wyjaśniająca skąd C-3PO miał czerwoną rękę w „Przebudzeniu mocy”. Fabuła jest bardzo dobrze opowiedziana i pod koniec można się autentyczne wzruszyć. Mam za to mieszane uczucia, co do warstwy graficznej za którą odpowiada Tony Harris w Polsce znany z „Obergeista”. Kreska jest bardzo mroczna trochę w stylu Mike’a Mignoli i czasami utrudnia odczytanie bardziej spokojnych scen, ale sekwencje ataku wyglądają naprawdę niesamowicie – szczególne wrażenie robi dwustronicowa walka robotów z czymś w rodzaju roju pająków.

Ogólnie, zeszyt fabularnie jest całkiem dobry – zarówno jeżeli chodzi o główną historię, jak i tę poboczną. Niestety warstwa graficzna trochę psuje odbiór.

Vader robi porządki na prowincji. Górnicza planeta Shu-Torun trafia pod władzę Imperium. Lord Vader przybywa osobiście, by dopilnować pokonania ewentualnych bojowników.

Zeszyt ten to w większości kolejne numery serii „Darth Vader”. Czytelnik może tu obserwować jak wyglądają relacje pomiędzy Imperium a podbitym światem. Pokonany władca ma tu nie tylko wiernie służyć nowemu...

Kolejny komiks, w którym główną postacią jest Lord Sithów - Darth Vader. Nie wiem, czy powinnam porównywać go z poprzednimi, ponieważ jak by nie było, jest to kontynuacja, a nie całkiem osobna historia. Mimo wszystko momentami czułam, że czytało mi się lepiej lub gorzej od poprzednich części, dało się dostrzec różnice. Nie wypadł źle, mogę spokojnie powiedzieć, że trzyma poziom i jest dobry.
Miłym zaskoczeniem był komiks z postacią C-3PO dołączony na samym końcu. Wprowadza do historii droida i ukazuje, jak doszło do zmiany jednej z jego kończyn, którą ma w Przebudzeniu Mocy. Dobry pomysł, jak najbardziej na plus.

Kolejny komiks, w którym główną postacią jest Lord Sithów - Darth Vader. Nie wiem, czy powinnam porównywać go z poprzednimi, ponieważ jak by nie było, jest to kontynuacja, a nie całkiem osobna historia. Mimo wszystko momentami czułam, że czytało mi się lepiej lub gorzej od poprzednich części, dało się dostrzec różnice. Nie wypadł źle, mogę spokojnie powiedzieć, że trzyma...

Główne opowiadanie zeszytu (należące do cyklu "Darth Vader") to "Wojna o Shu-Torun". Shu-Torun to planeta, która dostarcza Imperium rud metali. Na Shu-Torun baronowie buntują się przeciwko dostarczaniu surowców Imperium, król próbuje urządzić zasadzkę na Vadera. Wobec tych trudności, Vader nominuje na królową jego córkę. Ale baronowie wciąż mają wybujałe ego, które trzeba utemperować. Do pomocy w tych działaniach Imperator nasyła mu cyborga Cylo oraz bliźniaki Aiolin i Morit, które w poprzednich zeszytach wg Vadera "profanowały Moc" walcząc mieczami świetlnymi. Jedno z bliźniąt ginie, a sekrety Cylo wychodzą na jaw. Na sam koniec pojawia się zapowiedź wydarzeń w następnych zeszytach--upierdliwy inspektor Thanoth odnajduje dr Aphrę. W opowiadaniu tym mogę się przyczepić troszkę do dynamiki rysowania postaci. Tego zabrakło, sceny walki są jakieś statyczne, rysownik zaliczył też wpadkę z komicznym skrótem perspektywicznym Vadera na s. 37 u góry po prawej...
Bardziej intrygującym opowiadaniem jest"C-3PO I", w którym na nieznanej planecie rozbijają się statki Najwyższego Porządku i Ruchu Oporu. Piloci nie przeżyli lądowania, pozostały jedynie roboty. C3PO i 4 inne roboty Ruchu Oporu napotykają robota Nowego Porządku OMRI. Roboty próbują odnaleźć urządzenie naprowadzające, które mogłyby wykorzystać do sprowadzenia pomocy. Pomimo bezduszności droidów i częstego kasowania ich pamięci, okazują się one całkiem ludzkie i zdolne do współpracy, a nawet przyjaźni, która zaowocowała pojawieniem się czerwonej ręki u C3PO w Przebudzeniu Mocy. Opowiadanie ciekawe z uwagi na wybór bohaterów, wśród których nie ma ani jednego człowieka. Warstwa graficzna jest też dość specyficzna, nie mamy tu postaci odmalowanych "na błysk", a raczej jakby trochę "naciapkane" farbami plakatowymi.

Główne opowiadanie zeszytu (należące do cyklu "Darth Vader") to "Wojna o Shu-Torun". Shu-Torun to planeta, która dostarcza Imperium rud metali. Na Shu-Torun baronowie buntują się przeciwko dostarczaniu surowców Imperium, król próbuje urządzić zasadzkę na Vadera. Wobec tych trudności, Vader nominuje na królową jego córkę. Ale baronowie wciąż mają wybujałe ego, które trzeba...