Piękny zbiór bajek, niby dla dzieci, a jednak morały są jak najbardziej dla dorosłych. Słownictwo archaiczne, ale chyba nikt nie spodziewa się inaczej.

Na co warto zwrócić uwagę i dlaczego warto sięgnąć po to wydanie - ilustracje. Matko, aż mam ciarki, takie są dobre! Grandville to pseudonim wspaniałego ilustratora, który naprawdę nazywał się Jean Ignace Isidore Gerard, stworzone przez niego ilustracje są rewelacyjne, jak ktoś nie przepada za taką formą literacką, to chociaż te obrazki sobie może poogląda, bo to jest zwyczajnie kawał dobrej sztuki.
Nie przepadam za bajkami ani literaturą dziecięcą w ogóle, więc raczej już nie sięgnę po tego typu pozycję, ale nie żałuję, co warto podkreślić, ze względu na ilustracje, ale też warto było zapoznać się z klasyką literatury.
Podoba mi się, że w bajce o gołąbkach autor stwierdza, że podróżowanie nie zawsze jest fajne i można siedzieć tam, gdzie nam dobrze (chyba uczynię z tego moje życiowe motto). Spodobała mi się bajka o pszczołach i szerszeniach. W zasadzie to można do życia odnieść każdą bajkę. Czuję autora, jego tok myślenia pokrywa się z moim. Dodatkowy plus, że bohaterami prawie wszystkich bajek są zwierzątka.

Piękny zbiór bajek, niby dla dzieci, a jednak morały są jak najbardziej dla dorosłych. Słownictwo archaiczne, ale chyba nikt nie spodziewa się inaczej.

Na co warto zwrócić uwagę i dlaczego warto sięgnąć po to wydanie - ilustracje. Matko, aż mam ciarki, takie są dobre! Grandville to pseudonim wspaniałego ilustratora, który naprawdę nazywał się Jean Ignace Isidore Gerard,...