Lekka, łatwa i przyjemna

Lekka, łatwa i przyjemna

Druga część cyklu z sędzią Verlaque'iem i profesorem prawa Marine Bonnet, którzy tym razem tropią mordercę dziekana wydzialu teologicznego na uniwersytecie w Aix. Akcja rozgrywa się w wąskim gronie studentów i wykładowców, gdzie na jaw wychodzą skrywane ambicje, żądza awansu oraz wielkie pieniądze. Ślady prowadzą również do starej hurtowni szkła i do handlarzy dziełami sztuki, a to wszystko, kolejny raz, okraszone zostało wspaniałymi opisami prowansalskich krajobrazów, jedzenia i sposobu życia Francuzów.
Jestem fanką tej serii!

Druga część cyklu z sędzią Verlaque'iem i profesorem prawa Marine Bonnet, którzy tym razem tropią mordercę dziekana wydzialu teologicznego na uniwersytecie w Aix. Akcja rozgrywa się w wąskim gronie studentów i wykładowców, gdzie na jaw wychodzą skrywane ambicje, żądza awansu oraz wielkie pieniądze. Ślady prowadzą również do starej hurtowni szkła i do handlarzy dziełami...

Sam pomysł na kryminał ciekawy, jednak bardzo rozwlekła fabuła. Zaczyna się coś dziać dopiero w kilku ostatnich rozdziałach. Bohaterowie nie wzbudzają emocji, za to ogromne emocje wzbudza tłumaczenie. Pozostawienie na każdej ze stron kilku francuskich słów nie tylko utrudnia czytanie ale jest najdelikatniej mówiąc denerwujące.

Sam pomysł na kryminał ciekawy, jednak bardzo rozwlekła fabuła. Zaczyna się coś dziać dopiero w kilku ostatnich rozdziałach. Bohaterowie nie wzbudzają emocji, za to ogromne emocje wzbudza tłumaczenie. Pozostawienie na każdej ze stron kilku francuskich słów nie tylko utrudnia czytanie ale jest najdelikatniej mówiąc denerwujące.

.

.

Lektura prowansalskich kryminałów kanadyjskiej autorki jest tak przyjemna, tak pełna smaczków i smaków, tak nieoczywista w szkicowaniu osobowości i charakterów (ludzi i miejsc),że przeczytałem ją dwa razy, drugi raz zaraz po pierwszym. To chyba pierwszy raz w życiu. Creme de la creme!

Lektura prowansalskich kryminałów kanadyjskiej autorki jest tak przyjemna, tak pełna smaczków i smaków, tak nieoczywista w szkicowaniu osobowości i charakterów (ludzi i miejsc),że przeczytałem ją dwa razy, drugi raz zaraz po pierwszym. To chyba pierwszy raz w życiu. Creme de la creme!

Kolejny tom serii prowansalskiej za mną. I tak jak w pierwszej części, największą atrakcją tej książki jest klimat. Jedzenie, wino, styl życia... Cudo... I znów świetnie napisany tom, doskonale się czytał, a ja rozkoszowałam się klimatem, atmosferą. No co ja będę się rozpisywać... Dla mnie to idealna lektura na lato, lekka, super przyjemna... Miodzio!

Kolejny tom serii prowansalskiej za mną. I tak jak w pierwszej części, największą atrakcją tej książki jest klimat. Jedzenie, wino, styl życia... Cudo... I znów świetnie napisany tom, doskonale się czytał, a ja rozkoszowałam się klimatem, atmosferą. No co ja będę się rozpisywać... Dla mnie to idealna lektura na lato, lekka, super przyjemna... Miodzio!

Dramatyczne tłumaczenie, niestety, powoduje, że czytanie książki jest męczarnią. Gdyby nie to, książka byłaby urocza.

Dramatyczne tłumaczenie, niestety, powoduje, że czytanie książki jest męczarnią. Gdyby nie to, książka byłaby urocza.

Czyta się lekko, zakończenie jest zaskakujące ale całościowo książka nie robi powalającego wrażenia. Takie niezobowiązujące czytadło.

Czyta się lekko, zakończenie jest zaskakujące ale całościowo książka nie robi powalającego wrażenia. Takie niezobowiązujące czytadło.

Lekka, przyjemna lektura na letnie popołudnie, najlepiej przy lampce wina.
Brakowało mi nieco emocji, które powinny towarzyszyć powieści kryminalnej. Pozostałam obojętna wobec każdego z bohaterów, a do całej sprawy podeszłam dość służbowo - podobnie jak sędzia. Raczej nie zapamiętam tej historii na długo.

Lekka, przyjemna lektura na letnie popołudnie, najlepiej przy lampce wina.
Brakowało mi nieco emocji, które powinny towarzyszyć powieści kryminalnej. Pozostałam obojętna wobec każdego z bohaterów, a do całej sprawy podeszłam dość służbowo - podobnie jak sędzia. Raczej nie zapamiętam tej historii na długo.

Tłumaczenie woła o pomstę do nieba, sama historia też nie porywa (choć pewnie lepiej się to czyta w oryginale),co sprawia, że człowiek męczy się przy lekturze. A szkoda, bo sam koncept zapowiadał miłe, lekkie czytadło.

Tłumaczenie woła o pomstę do nieba, sama historia też nie porywa (choć pewnie lepiej się to czyta w oryginale),co sprawia, że człowiek męczy się przy lekturze. A szkoda, bo sam koncept zapowiadał miłe, lekkie czytadło.