Czwarty tom "Pana Lodowego Ogrodu" w mojej opinii wypadł dużo lepiej od poprzednich dwóch z serii. Opisy niekiedy zbyt rozwlekłe i pewnie książka mogłaby by być spokojnie o 200- 300 stron krótsza jednak uważam, że fabuła wszystko wynagradza. Mityczny "Lodowy Ogród" przewijający się w powieści jako główne miejsce akcji (choć jest ich wiele więcej) moim zdaniem bardzo na plus. Forteca jest z pewnością bardzo intrygująca i budzi respekt co powoduje, że chcemy zgłębiać tajemnice tego miejsca wraz z poznawaniem bohatera- Olafa Fjollsfinna. Zakończenie uważam, że zaskakujące, gdyż inaczej sobie to wyobrażałem, jednak w pełni zadowalające i pozostawiające w głowie nieco pytań jak to bywa w powieściach wysokiej klasy.
Z pewnością do tej historii wrócę jeszcze za kilka ładnych lat i polecam serdecznie każdemu.

Czwarty tom "Pana Lodowego Ogrodu" w mojej opinii wypadł dużo lepiej od poprzednich dwóch z serii. Opisy niekiedy zbyt rozwlekłe i pewnie książka mogłaby by być spokojnie o 200- 300 stron krótsza jednak uważam, że fabuła wszystko wynagradza. Mityczny "Lodowy Ogród" przewijający się w powieści jako główne miejsce akcji (choć jest ich wiele więcej) moim zdaniem bardzo na...

Ocena dla całej serii. Tego nie powinno się traktować i oceniać osobno. Świat, główny bohater, bohaterowie poboczni stworzone perfekcyjne. Inaczej oceniam teraz poprzednie tomy. I chyba wrócę za jakiś czas i przeczytam znowu. Koniec - świetny

Ocena dla całej serii. Tego nie powinno się traktować i oceniać osobno. Świat, główny bohater, bohaterowie poboczni stworzone perfekcyjne. Inaczej oceniam teraz poprzednie tomy. I chyba wrócę za jakiś czas i przeczytam znowu. Koniec - świetny

Polecam całą serię

Polecam całą serię

Doczytałem. Rozwiązanie historii nawet takie możliwe.

Doczytałem. Rozwiązanie historii nawet takie możliwe.

Seria od której totalnie się odbiłam, wraz za każdą częścią oceniałam tomy coraz niżej. Nie mogę zrozumieć fenomenu tej serii, bo niestety mnie totalnie nie podeszła. Czuję się rozczarowana, bo miałam bardzo dobre nastawienie :(

Seria od której totalnie się odbiłam, wraz za każdą częścią oceniałam tomy coraz niżej. Nie mogę zrozumieć fenomenu tej serii, bo niestety mnie totalnie nie podeszła. Czuję się rozczarowana, bo miałam bardzo dobre nastawienie :(

Oj :( Zakończenie tego fajnego cyklu było inne, niż oczekiwałam. Jest chociaż Woda dla cesarza, tyle dobrego. Końcowe starcie było niefajne i przesadzone na siłe. No ale nadal wszystko jest dobrą historią. Bardzo fajny epilog.

Oj :( Zakończenie tego fajnego cyklu było inne, niż oczekiwałam. Jest chociaż Woda dla cesarza, tyle dobrego. Końcowe starcie było niefajne i przesadzone na siłe. No ale nadal wszystko jest dobrą historią. Bardzo fajny epilog.

Nie podoba mi się ta seria ale ją przeczytałem z ciekawości jak to się skończy. Podobał mi się 1 tom a w kolejnych trzymała mnie historia Filara. Niestety w tej części Filar stracił całą swoją "cesarskość" a najbardziej nie podobało mi się w to, że autor zapomniał o pewnych elementach które wprowadził sam w poprzednich częściach, wtedy kiedy było to dla niego wygodne.
Mianowicie chodzi o np. Cyfral jako latająca wróżka w jego głowie lub motyw zatrzymywania czasu. Skoro miał tyle czynnika M to nie mógł sobie zatrzymać czasu, przelecieć na czymś do innych czyniących i ich zabić xD?

Jedyne co ratuje tą serie to wyjaśnienie, że tak naprawdę to jest prastara cywilizacja, która ewoluowała do nieorganicznego bytu i która teraz bawi się w symulacje/piaskownicę z ludzikami.

Czy zachowanie tej cywilizacji jest moralne? Może w kolejnej serii Vuko będzie jak Kratos z God Of War i zabije wszystkich "bogów"?

Nie podoba mi się ta seria ale ją przeczytałem z ciekawości jak to się skończy. Podobał mi się 1 tom a w kolejnych trzymała mnie historia Filara. Niestety w tej części Filar stracił całą swoją "cesarskość" a najbardziej nie podobało mi się w to, że autor zapomniał o pewnych elementach które wprowadził sam w poprzednich częściach, wtedy kiedy było to dla niego wygodne....

Zakończenie cyklu godne mistrza, będąc w połowie tonu nigdy bym nie przypuszczał że to już koniec gdybym wcześniej tego nie wiedział. Nie wierzyłem że się uda ale się udało, domknięcie całości w taki sposób wymagało dużego kunsztu pisarskiego.

Po wszystkim Jarosław Grzędowicz zostawia czytelnika z tym charakterystycznym dla dobrze napisanej opowieści poczuciem pustki, emocjonalnym mętlikiem i podświadomą chęcią dokładania własnych zwrotek do epilogu.

Pan Lodowego Ogrodu ma swoje lepsze i gorsze momenty, klasyk gatunku to może nie jest, ale dla miłośnika (lub miłośniczki) Fantasy to poważny punkt do odhaczenia na liście; autor oferuje nam własną perspektywę na to, czym jest znana wszystkim magia.

Zakończenie cyklu godne mistrza, będąc w połowie tonu nigdy bym nie przypuszczał że to już koniec gdybym wcześniej tego nie wiedział. Nie wierzyłem że się uda ale się udało, domknięcie całości w taki sposób wymagało dużego kunsztu pisarskiego.

Po wszystkim Jarosław Grzędowicz zostawia czytelnika z tym charakterystycznym dla dobrze napisanej opowieści poczuciem pustki,...

Czwarty tom gorsze niż poprzednie. Tak jakby pisany pod presją czasu czy coś. Próba zwieńczenia różnych wątków. Bardzo się męczyłem.

Czwarty tom gorsze niż poprzednie. Tak jakby pisany pod presją czasu czy coś. Próba zwieńczenia różnych wątków. Bardzo się męczyłem.

audiobook

audiobook