Muszę przyznać, że dzięki Ryszardowi Ćwirlejowi rozsmakowałam się w czytaniu/słuchaniu „kryminału neomilicyjnego”, a każde spotkanie z Milicjantami z Poznania jest dla mnie prawdziwą frajdą, nawet gdy jest to Śmiertelnie poważna sprawa.

Rok 1983.
Grodzisk Wielkopolski to spokojne prowincjonalne miasteczko, które w całym PRL-u znane jest z produkcji piwa i wody mineralnej. Nic więc dziwnego, że gdy dochodzi tu do brutalnego zabójstwa młodej dziewczyny, władze polityczne robią wszystko, by sprawę jak najszybciej zamknąć, a sprawcę wsadzić do więzienia. Miejscowa milicja staje na wysokości zadania i już pierwszego dna śledztwa funkcjonariusze wsadzają podejrzanego. Miesiąc później prokurator odsyła akta sprawy do Komendy Wojewódzkiej w Poznaniu, by poznańscy milicjanci przyjrzeli się jej bliżej.
Porucznik Marcinkowski, zajęty przygotowaniami do papieskiej pielgrzymki, której jednym z punktów będzie spotkanie Ojca świętego z wiernymi w Poznaniu, oddelegowuje do sprawy dwóch swoich podkomendnych: chorążego Teofila Olkiewicza notorycznego pijaka i obiboka, oraz jego młodszego przyjaciela porywczego i niewylewającego z kołnierz podporucznika Mirka Brodziaka. Obaj milicjanci ruszają na miejsce zbrodni, ale szybko okazuje się, że w Grodzisku nikt nie jest zainteresowany, by poznać prawdę.

Papieska wizyta.
Może Śmiertelnie poważna sprawa nie była tak mocna, jak Mocne uderzenie, ale też miała w sobie to coś. ;)

Przede wszystkim elektryzującą zagadkę, która trzymała dobry poziom i wmieszała w całe zamieszanie „pana, wójta i plebana”. Dzięki czemu jak na dłoni mogliśmy obserwować wszystkie małomiasteczkowe układy i układziki, a nasi bohaterowie mogli też wypić wódeczkę w innym środowisku.

I właśnie to środowisko, a w zasadzie jego otoczka społeczna, robiła największą robotę. Klimat powalał, prowincjonalne stosunki sąsiedzkie rysowały się przed moimi oczami, jak żywe. Lokalni bohaterowie stanowili zaś kwintesencję tamtych czasów, którą sowicie podlewały lokalna gwara i piweczko.

Poza tym moi ulubieńcy — Brodziak i Olkiewicz — ponownie stanęli na wysokości zadania i za nie wylewali za kołnierz, a przy tym zagadkę, jakimś tam psim swędem udało się rozwiązać.

Dlatego jeżeli macie ochotę przypomnieć sobie, jak to w PRL-u było. Kiedy papież Polak odwiedził polską ziemię, no i jak to z tą wizytą było, to śmiało sięgajcie po Śmiertelnie poważną sprawę Ryszarda Ćwirleja.

Ze swojej strony gorąco polecam!

https://unserious.pl/2024/04/smiertelnie-powazna-sprawa/

Muszę przyznać, że dzięki Ryszardowi Ćwirlejowi rozsmakowałam się w czytaniu/słuchaniu „kryminału neomilicyjnego”, a każde spotkanie z Milicjantami z Poznania jest dla mnie prawdziwą frajdą, nawet gdy jest to Śmiertelnie poważna sprawa.

Rok 1983.
Grodzisk Wielkopolski to spokojne prowincjonalne miasteczko, które w całym PRL-u znane jest z produkcji piwa i wody mineralnej....

Jedną książkę z tego cyklu można przeczytać i jest w miarę zabawnie -reszta zaczyna męczyć i irytować.

Jedną książkę z tego cyklu można przeczytać i jest w miarę zabawnie -reszta zaczyna męczyć i irytować.

Ta część przygód poznańskich milicjantów podobala mi sie znacznie mniej niż poprzednia. Mialam wrażenie, że oprócz morderstwa na początku ksiazki i trzymającej w napięciu końcówki był to traktat o piciu na służbie. Tak, ja wiem że tak było w PRLu ale nie moglam pozbyć sie odczucia że czytam, a w zasadzie słucham prawie wyłącznie o tym i to już zaczęło mnie nudzić. Lektor mocno ratował sytuację, dlatego tym razem tylko 5 gwiazdek

Ta część przygód poznańskich milicjantów podobala mi sie znacznie mniej niż poprzednia. Mialam wrażenie, że oprócz morderstwa na początku ksiazki i trzymającej w napięciu końcówki był to traktat o piciu na służbie. Tak, ja wiem że tak było w PRLu ale nie moglam pozbyć sie odczucia że czytam, a w zasadzie słucham prawie wyłącznie o tym i to już zaczęło mnie nudzić. Lektor...

Jak nie lubię Poznania (no dobra, nie że miasta, po prostu Lecha Poznań ;-)),tak milicjantów z tego miasta w wykonaniu autora polubiłem od samego początku! Nie czytam po kolei, ale zawsze bawię się świetnie!

Jak nie lubię Poznania (no dobra, nie że miasta, po prostu Lecha Poznań ;-)),tak milicjantów z tego miasta w wykonaniu autora polubiłem od samego początku! Nie czytam po kolei, ale zawsze bawię się świetnie!

Po raz kolejny rewelacja. Pogłębione studium alkoholizmu.

Po raz kolejny rewelacja. Pogłębione studium alkoholizmu.

Rok 1983. W Grodzisku Wielkopolskim znaleziono zwłoki nastolatki. Dziewczyna wyjechała rowerem na zakupy, do domu już nie wróciła, bo ktoś ją potrącił, zgwałcił i na koniec poderżnął gardło. Miejscowa milicja szybciutko wytypowała sprawcę. Jednak jednostce w Poznaniu nie za bardzo to wszystko układało się w logiczną całość. Wytypowano Brodziaka i Olkiewicza na rozgrzebanie tego śledztwa. Wódeczka się lała strumieniami, dym papierosów to aż mi ze stron zasmradzał mieszkanie ;) Ale mimo ciągłego fruwania w powietrzu %% nasz niezwykle bohaterski duet, z nieznaczną pomocą miejscowych, dorwał tego, który chciał wszystko zamieść pod dywan.

Rok 1983. W Grodzisku Wielkopolskim znaleziono zwłoki nastolatki. Dziewczyna wyjechała rowerem na zakupy, do domu już nie wróciła, bo ktoś ją potrącił, zgwałcił i na koniec poderżnął gardło. Miejscowa milicja szybciutko wytypowała sprawcę. Jednak jednostce w Poznaniu nie za bardzo to wszystko układało się w logiczną całość. Wytypowano Brodziaka i Olkiewicza na rozgrzebanie...

Słuchałem audiobooka.
Pan Leszek Filipowicz ocena 10. Uwielbiam go słuchać
Pan Ryszard Ćwirlej ocena 9. W tej chwili chyba najlepszy specjalista od milicji za czasów PRLu
Żyłem w tamtych czasach ( jestem z 1964). Kartki na mięso, wódkę i tak dalej.......
I jak zawsze rządzą dwie osoby; Teofil Olkiewicz i Mirek Brodziak. Nie do podrobienia
Zachęcam do lektury

Słuchałem audiobooka.
Pan Leszek Filipowicz ocena 10. Uwielbiam go słuchać
Pan Ryszard Ćwirlej ocena 9. W tej chwili chyba najlepszy specjalista od milicji za czasów PRLu
Żyłem w tamtych czasach ( jestem z 1964). Kartki na mięso, wódkę i tak dalej.......
I jak zawsze rządzą dwie osoby; Teofil Olkiewicz i Mirek Brodziak. Nie do podrobienia
Zachęcam do lektury

I co ja teraz będę czytać?! Skończyłam ostatnią część o Policjantach z Poznania... Teoś znowu stanął na wysokości zadania - uwielbiam go. Powieść to obyczajowo kryminalna perełeczka.
Panie Ćwirlej pisz pan, pisz!

I co ja teraz będę czytać?! Skończyłam ostatnią część o Policjantach z Poznania... Teoś znowu stanął na wysokości zadania - uwielbiam go. Powieść to obyczajowo kryminalna perełeczka.
Panie Ćwirlej pisz pan, pisz!

Wielbicielom polskiego nurtu powieści kryminalnych Ryszarda Ćwirleja powinien być już znany. Wielokrotnie nagradzany za książki z nowego gatunku – kryminału neomilicyjnego, konsekwentnie i z pomysłem kreuje swoich bohaterów i tło im towarzyszące, o czym miałam okazję przekonać się podczas dwóch innych książek. Moje dotychczasowe wrażenia były bardzo pozytywne, więc tym bardziej jestem ciekawa, czy to, co do tej pory stanowiło dla mnie największy atut, dalej tak samo smakuje?

Śmiertelnie poważna sprawa przenosi czytelnika do maja 1983 roku. Pomimo wiosny w rozkwicie, która powinna przynosić radość, małym miasteczkiem w Wielkopolsce wstrząsa strach. Najpierw zaginięcie młodej dziewczyny, a następnie odkrycie jej poturbowanych zwłok zelektryzowało całą społeczność, i stało się tematem numer jeden, wypierając nawet pielgrzymkę Papieża do ojczyzny. Z pozoru rozwiązana sprawa okazuje się puszką Pandory.

Pomimo tego, że jest to Śmiertelnie poważna sprawa, żaden z bohaterów ani myśli o odstawieniu kufla piwa czy zimnej flaszki, i skupieniu się na robocie. Ćwierlej po raz kolejny świetnie ukazuje oblicze tamtego okresu, kiedy alkohol towarzyszył wszystkim i wszędzie, a pretekst można było zbudować na poczekaniu. Świat oparty na kombinowaniu, podejściu do pracy - byle odhaczyć i się nie namęczyć, a coś zyskać.

Na szczególne uznanie zasługuje świetne odtworzenie małomiasteczkowego klimatu. Sąsiedzkie sympatie i animozje, wiedza wszystko o wszystkich, notoryczne kombinowanie i nieustannie lejące się procenty. Momentami można odnieść wrażenie, że czytelnik może odurzyć się od samego czytania, bo nie ma strony bez okoliczności do degustacji, ale to tylko podkreśla charakter tego miejsca, czasu i mentalności.

Czy Śmiertelnie poważna sprawa znalazła swoje rozwiązanie zgodnie z prawem? Ryszard Ćwirlej z pozoru dość proste śledztwo potrafi opowiedzieć tak, że i wzburzy krew, i wywoła śmiech. Prawdziwa mieszanka charakterów, które stanowią kwintesencję małomiasteczkowości. Do tego bardzo żywe opisy tła połączonego z lokalną gwarą, które po razu kolejny utwierdzają mnie, że autor doskonale zna świat, który kreuje w swoich książkach. Może to być szczególnie ciekawe dla młodych osób, które niektóre sytuacje życiowe znają tylko z opowieści starszych członków rodziny. Sytuacje, kiedy żeby wezwać policję na miejsce zdarzenia należało pobiec bezpośrednio na komisariat lub do sąsiada, który był na tyle majętny, by mieć telefon. Dla niektórych nie do pomyślenia, dla innych po prostu wspomnienia.

Szczerze polecam dać się porwać tej historii!

Wielbicielom polskiego nurtu powieści kryminalnych Ryszarda Ćwirleja powinien być już znany. Wielokrotnie nagradzany za książki z nowego gatunku – kryminału neomilicyjnego, konsekwentnie i z pomysłem kreuje swoich bohaterów i tło im towarzyszące, o czym miałam okazję przekonać się podczas dwóch innych książek. Moje dotychczasowe wrażenia były bardzo pozytywne, więc tym...

Bardzo ciekawa, rozbudowana akcja. Czyta się jednym tchem.

Bardzo ciekawa, rozbudowana akcja. Czyta się jednym tchem.