Ostatni tom i to najsłabszy, ale wciąz dobry. Jest się do czego przyczepić, chociaz przyznaję, że autorka nie dała odpocząć nawet przez chwilę. Akcja jednak wydawała się zbyt przyspieszona, Daniel gdzieś zbugił jaja i zmienił się w pantofla, chociaz fajnie było poznac po raz pierwszy narrację z jego strony, Aldo jakoś była tutaj okropnie denerwująca, no i oczekiwałam po niej czegoś innego. Na początku tomu po tym co się stało wydawałoby się, że będzie tutułową nieposkromioną dzikuską, a Toler chyba zbyt mocno bała się, że zepsuje to całkowicie głowną bohaterke i nie będzie potrafiła z tego później wybrnąć. Efekt jest taki, że byłam rozczarowana, że nie zabiła któregoś z głownych bohaterów. Sytuacja z ciotką Aldo i braćmi została zapomniana lub nie do końca wyjasniona, co też jest sporym minusem. Mogła też nie wprowadzać kolejnych nowych postaci, bo zrobiło sie zbyt tłoczno, no i moim zdaniem niepotrzebnie zrobiła co zrobiła z losami Rhetta i Thomasa. Moim zdaniem powinna ich zostawić w spokoju już po drugim tomie, albo chociaż po wyzwoleniu w trzecim. Całość jednak była bardzo przyjemną odskocznią od rzeczywistości dlatego zachęcam do przeczytania, bo Toler ma zdecydowanie talent do tworzenia ciekawych historii.

Ostatni tom i to najsłabszy, ale wciąz dobry. Jest się do czego przyczepić, chociaz przyznaję, że autorka nie dała odpocząć nawet przez chwilę. Akcja jednak wydawała się zbyt przyspieszona, Daniel gdzieś zbugił jaja i zmienił się w pantofla, chociaz fajnie było poznac po raz pierwszy narrację z jego strony, Aldo jakoś była tutaj okropnie denerwująca, no i oczekiwałam po...