Uwielbiam tę książkę i nieraz będę do niej wracała. Obydwoje przeszli załamanie, bo nie mieli lekko w życiu. Olivia i tak po tym co ją spotkało i po próbie odebrania sobie życia, poradziła sobie bardzo dobrze, chciała pomagać innym , a zwłaszcza byłym żołnierzom, którzy nie mogą sobie poradzić, po tym co przeżyli będąc na służbie . Wtargnęła do domu Augusta,a on od razu zakochał się w niej ale nie chciał i nie umiał jej tego pokazać, bo uważał,że na nią nie zasługuje, on nie dość ,że został ciężko ranny, stracił swojego kochanego psa, to wcześniej jeszcze stracił swoją narzeczoną, a potem gdy umarli jego rodzice , musiał wychowywać swoją 4 letnią siostrę , a sam potrzebował pomocy, tę pomoc dała mu Olivia. Dopiero gdy prawie ją stracił przez Daltona, który niestety zatracił się , zrozumiał jaki straszny błąd popełnił. Stworzyli cudowną rodzinę z trzema psami, świnką oraz dwoma nastolatkami i Bettiną, ich miłość wszystkich uzdrowiła i to jest piękne, a oświadczyny były wspaniałe. Kocham tę parę.

Uwielbiam tę książkę i nieraz będę do niej wracała. Obydwoje przeszli załamanie, bo nie mieli lekko w życiu. Olivia i tak po tym co ją spotkało i po próbie odebrania sobie życia, poradziła sobie bardzo dobrze, chciała pomagać innym , a zwłaszcza byłym żołnierzom, którzy nie mogą sobie poradzić, po tym co przeżyli będąc na służbie . Wtargnęła do domu Augusta,a on od razu...

Książka, którą ciężko było mi ocenić. Z jednej strony zaliczyłabym ją do takich, które pochłania się w jedno popołudnie, z drugiej, nie zaliczyłabym jej wcale do lekkich.
August Cotton jest byłym żołnierzem, który stracił na misji nogę, niedługo później rodziców i został opiekunem dla 4 letniej siostry. To człowiek, którego ciężko zrozumieć, a jednocześnie bardzo łatwo zrozumieć. Zraniony i złamany przez życie.
Olivia... nie będę za wiele o niej pisać, by nie zdradzać jej historii. Dla mnie to bohaterka <3. Prowadzi fundacje i łączy weteranów wojennych i psy w pary, by razem było im łatwiej.
Relacje Augusa i Olivi od początku do końca są skomplikowane. Dwoje ludzi z głębokimi bliznami - fizycznymi i psychicznym. Czasami uczucie potrafi niszczyć i tak jest i w tym przypadku. Ale czasami uczucia przezwyciężają wszystko... Czy uda im się przetrwać kolejne dni?

A poza tym przeszłość Augusta - Jude, Sav... ten ból... utrata...
Przeszłość Olivii - utracone dzieciństwo...

Książka porusza trudny temat... Tak trudny, że momentami wydawało mi się nawet, że była zbyt lekko pisana. Jednak i u tak pokręconych ludzi, są lekki i zakręcone chwile. Jest radość i emocje.
Wstrząsnęli mnie mali wandale - głównie dalsza historia jednego z nich i złote serce Olivii. I Betti - mała siostra Augusta... I Betty - świnka Liv <3

Ogólnie dobra książka. Cieszę się, że ją przeczytałam i mogę polecić.

Książka, którą ciężko było mi ocenić. Z jednej strony zaliczyłabym ją do takich, które pochłania się w jedno popołudnie, z drugiej, nie zaliczyłabym jej wcale do lekkich.
August Cotton jest byłym żołnierzem, który stracił na misji nogę, niedługo później rodziców i został opiekunem dla 4 letniej siostry. To człowiek, którego ciężko zrozumieć, a jednocześnie bardzo łatwo...

Piękna historia. Przeczytałam ją jednym tchem. Uwielbiam Oliwie jest taka miła, rozgarnięta i na pewno ma wielkie serce. Mimo ciężkich przeżyć wie co chce robić w życiu i walczy o to za wszelką cene. August jest samotnikiem, zamkniętym w sobie. Przeszedł bardzo wiele, a ostatecznie musiał poukładać sobie życie na nowo i zaopiekować się siostrą. August żyje z ranami TYMI EMOCJONALNYMI JAK I FIZYCZNYMI. Dlatego kiedy poznaje Olivię czuje do niej niechęć i na każdym kroku jest nie miły dla niej. Olivia próbuje go za wszelką cenę wyleczyć

Piękna historia. Przeczytałam ją jednym tchem. Uwielbiam Oliwie jest taka miła, rozgarnięta i na pewno ma wielkie serce. Mimo ciężkich przeżyć wie co chce robić w życiu i walczy o to za wszelką cene. August jest samotnikiem, zamkniętym w sobie. Przeszedł bardzo wiele, a ostatecznie musiał poukładać sobie życie na nowo i zaopiekować się siostrą. August żyje z ranami TYMI...

Przeczytana w jeden wieczór, nie mogłam się od niej oderwać. Ciekawa, wzruszająca momentami, piękna historia dwóch złamanych dusz

Przeczytana w jeden wieczór, nie mogłam się od niej oderwać. Ciekawa, wzruszająca momentami, piękna historia dwóch złamanych dusz

Książka przykuwa uwagę, nie jest typową powieścią, która z czasem zagubia się nam wśród innych. Olivia to moja osobista bohaterka. Rzadko mamy okazję poczytać o osobie, która przeżyła głęboką traumę, a mimo to cały ten ból i cierpienie potrafi zamienić w coś pięknego jak pomoc nie tylko weteranom, ale również psom. Mam ogromny szacunek i miłość do osób walczących o zwierzęta. I chociaż Liv nie jest idealna, ma swoje humory i pyskówki, to właśnie w niej najbardziej lubię. August jest typowym mrukiem, zamkniętym mocno w swej szczelinie, połamanym mężczyzną, który walczy nie tylko z sobą, ale również z opieką nad swoją siostrą. Myślę, że najgłębsze rany to te, które zostają nam w pamięci po utracie tych, których kochamy. I August żyje z tymi ranami. I nawet rozumiem jego wrogość do Olivii, która zjawia się niczym pogodny duszek pragnąca go wyleczyć. Ich walki, przekomarzania są świetnie napisane przez autorkę. I czuć ogromne przyciąganie :):) razem z Bettinką, świnką, dwoma nastolatkami oraz 2 psami może i tworzą dziwną rodzinę, ale taką, która dba o siebie, walczy w razie czego. Przeżywają razem dramaty, smutki, wypadki, ale jest między nimi również śmiech, radość. Jak już pisałam wyżej bardzo podziwiam pracę Olivii i podobało mi się, że razem ze swoją nową rodziną razem budowała schronisko :) sama się dziwiłam tylko jak mieszkańcy miasteczka potraktowało jej przyjazd. Sam burmistrz, który ją zaprosił, nie okazał praktycznie zainteresowania, a tylko uprzedzenia i obawy, jak reszta. To bardzo przykre, ale jakże prawdziwe w codziennym życiu. Ostatnie rozdziały troszkę rozdarły mi serce, kiedy sytuacja z Daltonem spowodowała chaos i śmierć. Czasami trudno człowiek ponosi porażkę próbując pomóc innemu. Ta książka to nie tylko opowieść o miłości kobiety do złamanego mężczyzny, ale o obojętności w społeczeństwie na cierpienie innych ludzi oraz zwierząt oraz ich bezsensowną izolację, a w przypadku zwierząt również skazanie na śmierć.

Książka przykuwa uwagę, nie jest typową powieścią, która z czasem zagubia się nam wśród innych. Olivia to moja osobista bohaterka. Rzadko mamy okazję poczytać o osobie, która przeżyła głęboką traumę, a mimo to cały ten ból i cierpienie potrafi zamienić w coś pięknego jak pomoc nie tylko weteranom, ale również psom. Mam ogromny szacunek i miłość do osób walczących o...