Wileńszczyzna w miniony czas

Książka opowiada historię rodziny Brałkowskich, która jest świadectwem burzliwych, trudnych i zawiłych losów wielu ludzi w czasie wojny i latach powojennych. Autor oddaje ten czas bardzo sugestywnie, czasami z przymrużeniem oka a czasami z ogromną powagą. Wydarzenia spisane zostały w formie krótkich opowiadań chronologicznie przybliżając nam atmosferę tamtych lat. Czytając kolejne rozdziały przeżywamy razem z bohaterami ich rozterki, przygody, emocje i radości. Śledzimy ich zmagania z hitlerowskimi okupantami, stalinowskimi represjami i administracyjnymi procedurami. My poznajemy tylko te najbardziej znaczące epizody, w których nie brakuje zarówno radosnych chwil jak i pełnych rozczarowań, emocji oraz nieprzewidzianych zdarzeń.

Cała recenzja: https://ezo-ksiazki.blogspot.com/2019/08/492-wilenszczyzna-w-miniony-czas.html

Książka opowiada historię rodziny Brałkowskich, która jest świadectwem burzliwych, trudnych i zawiłych losów wielu ludzi w czasie wojny i latach powojennych. Autor oddaje ten czas bardzo sugestywnie, czasami z przymrużeniem oka a czasami z ogromną powagą. Wydarzenia spisane zostały w formie krótkich opowiadań chronologicznie przybliżając nam atmosferę tamtych lat. Czytając...

Otworzyłam kolejną książkę Zdzisława Brałkowskiego "Wileńszczyzna w miniony czas", i zaczęłam czytać... Nie, nie czytać, ja zaczęłam słuchać opowieści. Tak jak kiedyś słuchałam wspomnień mojej babci.
Losy bohaterów tej książki, rodziny Brałkowskich, wplecione są w wir wielkiej historii. Ukazany jest czas drugiej wojny światowej, partyzantka, czasy po wojnie, zmiany granic, repatryjacje, odarcie z polskiej tożsamości, rozdzielenie rodzin. Akcja dzieje się na Wileńszczyznie a także w powojennej Polsce.
Nie czytałam już z takim uśmiechem jak w przypadku poprzedniej, czyli " Młodości szczęśliwa". Nie dlatego, że mi się nie podobała, lecz dlatego, że temat powodował, że bardziej się wzruszalam. Opis spotkania syna z matką i resztą rodziny po kilkudziesięciu latach, to było ogromnie poruszające i nie dało się uniknąć łez. Sporo takich prawdziwych emocji niesie ze sobą ta lektura.
Czasy w jakich żyli bohaterowie były straszne, ale jak to w życiu, bywało też wiele radosnych chwil. Książka zawiera ciekawe informacje dotyczące miejscowych zwyczajów, faktów z historii i polityki a także naprawdę fajne opisy z życia tej rodziny.
Bohaterowie są bardzo swoiscy, szybko się z nimi polubiłam i bardzo się cieszę, że kolejne części cyklu odsłonią przede mną nowe sceny z ich życia.
Autor ma taką lekkość pisania i dużo ciepłej i pozytywnej energii z tego pisania płynie. Jest też w tym wszystkim jakaś charakterność, duma, szacunek dla przodków i tego co minione.
Książka opatrzona jest zdjęciami głównych bohaterów - Janka, Gieni, Mańka. I wzruszają mnie te zdjęcia ogromnie ale i cieszą, cieszy fakt, że takie historie nie giną. Że ktoś ocala je od zapomnienia, ktoś bliski.
I ta myśl, którą autor zawarł w dedykacji, towarzyszyła mi podczas czytania tej książki :
" Kto traci przeszłość, traci oparcie". Polecam.

Otworzyłam kolejną książkę Zdzisława Brałkowskiego "Wileńszczyzna w miniony czas", i zaczęłam czytać... Nie, nie czytać, ja zaczęłam słuchać opowieści. Tak jak kiedyś słuchałam wspomnień mojej babci.
Losy bohaterów tej książki, rodziny Brałkowskich, wplecione są w wir wielkiej historii. Ukazany jest czas drugiej wojny światowej, partyzantka, czasy po wojnie, zmiany granic,...

Uwielbiam opowieści rodzinne, w których nie brakuje swego rodzaju klimatu i wyjątkowej atmosfery swojskości, która nadaje opowieści określonego rytmu, dopasowującego się do płynności tekstu. Opowieść Zdzisława Brałkowskiego to nie fabularyzowana historia, ale cząstka rodzinnych wspomnień o ludziach, którzy żyjąc w trudnych, minionych czasach byli dla siebie ogromnym wsparciem, tworzyli razem większe społeczności, działali razem, potrafili się zintegrować, ale przede wszystkim szanowali się, a swoje emocje wyrażali nutą sentymentu. To opowieść na tle historycznych, często tragicznych i dramatycznych wydarzeń jednostek, ludzi, którym los splótł ścieżki życia.


Wileńszczyzna przed wojną należała do Polski. Terenów, gdzie ludność zakorzeniona od pokoleń, wcielała w życie tradycje i miłość do Ojczyzny. Dla nich czymś zupełnie normalnym i oczywistym była służba w obronie kraju. Dwie rodziny, których losy poznajemy w trzech częściach tej książki, pokazują nam, czym są dla nich wartości rodzinne i patriotyczne. To często dramaty i próby odnalezienia się w wojennej i powojennej rzeczywistości, w nowej polityce, pod nowymi granicami. W opowieściach tych nie brakuje chwil dobrych, jak i ludzkiego, prawdziwego cierpienia.

Zdzisław Brałkowski swą niezwykle poruszającą i sentymentalną opowieścią przypomina o wartościach i priorytetach w życiu. O nadrzędnych afektach. Książka poruszająca i odkrywająca kawałek indywidualnej historii, która przecież w podobnym stopniu mogła przydarzyć się każdemu, kto żył w tamtych czasach i na tamtych terenach. Mało takich książek, które mówią o prawdziwości życia, skrzętnie upchanego w czarno białych fotografiach. Warto pochylić się nad jej istotą, przekazem i wyjątkowym przesłaniem. Warto pomyśleć o tym, czego chcemy w życiu i co tak naprawdę nadaje mu sens, bo ewidentnie się zagubiliśmy we współczesności.


Książka emocjonalna i sugestywna, z historią, która każdemu z osobna pisze inne scenariusze.

Szczerze polecam!

https://nietypowerecenzje.blogspot.com/2018/06/wilenszczyzna-w-miniony-czas-zdzisaw.html

Uwielbiam opowieści rodzinne, w których nie brakuje swego rodzaju klimatu i wyjątkowej atmosfery swojskości, która nadaje opowieści określonego rytmu, dopasowującego się do płynności tekstu. Opowieść Zdzisława Brałkowskiego to nie fabularyzowana historia, ale cząstka rodzinnych wspomnień o ludziach, którzy żyjąc w trudnych, minionych czasach byli dla siebie ogromnym...

Książka autorstwa Zdzisława Brałkowskiego nie jest zwykłą książką eseistyczna. Można ją raczej nazwać kulturową historią, opowieścią o losach zwykłej, polskiej rodziny, która wskutek różnych splotów losów żyje na Wileńszczyźnie. Przypomina o świecie, który przeminął, ale który wart jest przypomnienia.
Opowieść o ludziach dawnej Wileńszczyzny, mieszkańcach powiatu Oszmiańskiego. Centralną postacią jest Jan Brałkowski i jego rodzina. W okolicznych wsiach i przysiółkach nie brakowało krewnych wywodzących się z tej rodziny. Dlatego też miejscowi nazywali cały rejon od zawsze „Brałkowszczyzną”.
Historia rodziny Brałkowskich wywołuje w czytelniku wachlarz różnorakich emocji. Przeżywamy wraz z bohaterami rozterki, rozczarowania, złość, smutek, ale także radość ze spotkania po latach. Towarzyszymy im na polu walki, jak i w życiu codziennym.
Bolesny i bardzo ważny fragment historii naszego narodu. W istocie zaś tak mało znany powojennemu pokoleniu, został bardzo dobrze wpleciony w losy zwyczajnej rodziny.
Książka ta to bezcenne źródło informacji i wydarzeń widzianych oczyma konkretnego człowieka.
Wzruszająca i pouczająca historia siły więzi rodzinnych i miłości.

Książka autorstwa Zdzisława Brałkowskiego nie jest zwykłą książką eseistyczna. Można ją raczej nazwać kulturową historią, opowieścią o losach zwykłej, polskiej rodziny, która wskutek różnych splotów losów żyje na Wileńszczyźnie. Przypomina o świecie, który przeminął, ale który wart jest przypomnienia.
Opowieść o ludziach dawnej Wileńszczyzny, mieszkańcach powiatu...

Zamiast własnej opinii - recenzja ksiązki "Wileńszczyzna w miniony czas" w Radio Nadzieja (pod linkiem):
https://www.youtube.com/watch?v=0TkdTPwkQSw

PS./02.03.2018/ artykuł na portalu historycznym, na podstawie książki: http://www.tajemniceprzeszlosci.pl/wilenszczyzna-w-odmetach-ii-wojny-swiatowej/

Zamiast własnej opinii - recenzja ksiązki "Wileńszczyzna w miniony czas" w Radio Nadzieja (pod linkiem):
https://www.youtube.com/watch?v=0TkdTPwkQSw

PS./02.03.2018/ artykuł na portalu historycznym, na podstawie książki: http://www.tajemniceprzeszlosci.pl/wilenszczyzna-w-odmetach-ii-wojny-swiatowej/

Książka raczej niszowa, z gatunku historii w skali mikro. Historia dwóch zaledwie rodzin, żyjących na Wileńszczyźnie a potem w Polsce z granicami po 1945 roku. Zwykłe, codzienne życie ale i miłość w trybach bezwzględnej wielkiej historii, gdzie Hitler i Stalin rozkazują Narodom jak mają żyć i umierać dla "wyższego dobra" czyli chorej ideologii, jednej bądź drugiej. Okres wojny, potem przesiedleń Polaków z dawnych kresów i życie w dziwnym tworze, zwanym PRL-em. Najważniejsze jednak wydaje się to małe szczęście i nieszczęście zwyczajnych bohaterów. Warto przeczytać aby uświadomić sobie co w życiu jest ważne tak na prawdę.

Książka raczej niszowa, z gatunku historii w skali mikro. Historia dwóch zaledwie rodzin, żyjących na Wileńszczyźnie a potem w Polsce z granicami po 1945 roku. Zwykłe, codzienne życie ale i miłość w trybach bezwzględnej wielkiej historii, gdzie Hitler i Stalin rozkazują Narodom jak mają żyć i umierać dla "wyższego dobra" czyli chorej ideologii, jednej bądź drugiej. Okres...

Z niecierpliwością czekałam na tę książkę i się nie zawiodłam. Jak to u Autora - jako że to już trzecia książka Zdzisława Brałkowskiego w mojej domowej biblioteczce - interesujące relacje z wydarzeń, historii wielu polskich rodzin, w których zabawne sytuacje przeplatają się z tymi bardzo wzruszającymi. Lekcja historii, ale ta najcenniejsza, bo napisana na podstawie wspomnień członków rodziny (ale także własnych Autora), którzy doświadczyli zła wojny i powojennych trudów. Nie zawsze doceniamy opowieści naszych rodziców, dziadków, czy pradziadków. Autor docenił, ubrał w bardzo dobrą narrację i dzisiaj możemy przeczytać w Jego książce. Bardzo polecam miłośnikom literatury faktu, biografii i wspomnień. J.S.

Z niecierpliwością czekałam na tę książkę i się nie zawiodłam. Jak to u Autora - jako że to już trzecia książka Zdzisława Brałkowskiego w mojej domowej biblioteczce - interesujące relacje z wydarzeń, historii wielu polskich rodzin, w których zabawne sytuacje przeplatają się z tymi bardzo wzruszającymi. Lekcja historii, ale ta najcenniejsza, bo napisana na podstawie...