Wspaniała powieść historyczna. Widywałem w przekładach na języki całej Europy, dość popularna też w Bułgarii. Zasłużenie.

Wspaniała powieść historyczna. Widywałem w przekładach na języki całej Europy, dość popularna też w Bułgarii. Zasłużenie.

Genialne dzieło! Czytając je, miałam uczucie jak bym się znalazła w Rzymie za czasów Nerona. Świetnie się czytało, nie można się było oderwać. Postać Winicjusza z początku mnie irytowała, ale Petroniusz i jego wątki rekompensowały wszystko. Bardzo się cieszę, że po latach się przemogłam. Na pewno wrócę do tej pozycji!

Genialne dzieło! Czytając je, miałam uczucie jak bym się znalazła w Rzymie za czasów Nerona. Świetnie się czytało, nie można się było oderwać. Postać Winicjusza z początku mnie irytowała, ale Petroniusz i jego wątki rekompensowały wszystko. Bardzo się cieszę, że po latach się przemogłam. Na pewno wrócę do tej pozycji!

Henryk co ty brałeś

Henryk co ty brałeś

Winicjusz i Petroniusz.

Dwa imiona - dwa argumenty dla których warto przeczytać powieść Sienkiewicza. Bohaterowie, którzy rozkładają na łopatki i zostają w sercu.
Pierwszy z nich jest stereotypowym bogatym synkiem z wyższych sfer, któremu tylko dziewczyny w głowie. W podobnej sytuacji go poznajemy. Tylko Ligia i Ligia. Istna piękność, ludzkie wcielenie Afrodyty, miesza patrycjuszowi w głowie przeokrutnie. To smarkate pożądanie z czasem zamienia się w miłość tak wspaniałą, że Romeo i Julia przy nich wychodzą na amatorów.
Po drugiej stronie bieguna stoi Petroniusz, czy raczej Arbiter elegantarium, chodzący szyk, piękno i wygoda. Gość jest prawą ręką Nerona, głosem w uchu, dzięki któremu ego cesarza nie mieści się w kosmosie. Jest również hamulcem ręcznym dla Winicjusza, który, myśląc tym czym nie powinien, ma gdzieś rzeczywistość. Wszystko się zmienia w momencie zaginięcia Ligii. Poszlaki wskazują na chrześcijan i w tym momencie, powieść nabiera rozmachu.

Religia - niezwykle istotny aspekt powieści, nadający jej odpowiedni kształt. Sienkiewicz wspaniale porównuje chrześcijaństwo ze starymi wierzeniami. Podobieństwa, różnice, wpływ na środowisko i społeczeństwo, a więc liczne manipulacje, łatwowierność. Wszystko ułożone bardzo zgrabnie, tak, że nasza wiara (lub jej brak) jest w pełni niezagrożona. Pozwala zadawać pytania o słuszność wiary wszelkiej maści, jej rozwój z dzisiejszej perspektywy.

Książki nie pozbawiono także epickich scen. Sienkiewicz zamieścił szczegółowo walki gladiatorów, czy słynny pożar Rzymu. Uwierzcie na słowo, te sceny są przedstawione spektakularnie! Aż się prosi o adaptację w obecnych standardach!

Oczywiście nie jest to powieść idealna, pierwsze 30% jest frustrujące z powodu Winicjusza. Jego marudzenie, wyznawanie miłości, której celem jest łóżko, strasznie irytuje. Na szczęście nie trwa to wiecznie, a ich miłość nabiera barw, wiarygodności i wzruszeń.

Czy polecam? No ba! Czytajcie. Tylko miejcie odrobinę cierpliwości. ;)

Winicjusz i Petroniusz.

Dwa imiona - dwa argumenty dla których warto przeczytać powieść Sienkiewicza. Bohaterowie, którzy rozkładają na łopatki i zostają w sercu.
Pierwszy z nich jest stereotypowym bogatym synkiem z wyższych sfer, któremu tylko dziewczyny w głowie. W podobnej sytuacji go poznajemy. Tylko Ligia i Ligia. Istna piękność, ludzkie wcielenie Afrodyty, miesza...

Czułam się prawdziwym zwycięzcom kiedy to skończyłam

Opis książki:
Powieść historyczna wydana po raz pierwszy w roku 1896. Motywem przewodnim są narodziny chrześcijaństwa i zmierzch imperium rzymskiego za czasów Nerona. Na tle wydarzeń historycznych związanych z prześladowaniem chrześcijan rozgrywa się wątek miłosny Ligii i Winicjusza – chrześcijanki z barbarzyńskiego plemienia Ligów z patrycjuszem rzymskim. Sukces, jaki odniosła powieść, był niespotykany i utorował Sienkiewiczowi drogę do Literackiej Nagrody Nobla, którą otrzymał w 1905 roku za całokształt twórczości. Do dziś dzieło przełożono na prawie 60 języków, a liczbę sprzedanych egzemplarzy liczy się w milionach.

Moja opinia:
Czułam się prawdziwym zwycięzcom kiedy to skończyłam. Ale po kolei bo jeszcze ktoś pomyśli że mi się nie podobała ta książka:
Co do stylu pisania Sienkiewicza naprawdę nie chce nic więcej mówić. Nie umiem pojąć dlaczego potrafił on opisywać przez trzy strony jedną drogę. Jak dla mnie pisał on za bardzo monotonnie i to mnie męczyło ( dla tego szczere podziękowania dla Wolne Lektury że można znaleść tam audio bo nie dałabym rady)
Niestety czytałam w innym wydaniu niż to pod którym pisze tą recenzję ale miałam tak stare wydanie że jest ono nie do odnalezienia
Skoro przechodzimy do postaci muszę powiedzieć że mam w tym temacie bardzo duży szacunek do autora. Winicjusz. Właściwie nie trzeba mówić tu nic więcej. Jest to postać genialna. To jak on jest poprowadzony, jak musiał być przemyślany od pierwszych stron! Postać Ligii jest trochę zabawna. Wydaje mi się że jest ona pokazana jako tak bardzo niewinna i dobra że aż trudno w to uwierzyć. Za to na pewno bardzo nie lubiłam Patryniusza. Nie był on źle wykreowany tylko był kiepskim człowiekiem. Właściwie na siłę wciskał swoje zdanie Winicjuszowi, kierował się w życiu tylko zabawami i kobietami oraz wydawało mu się że może robić i mówić co chce. Tak, nie dziewie się że był przyjacielem Nerona. Byli oni siebie godni
O fabule mogłabym napisać całą książkę. Absolutnie fantastyczna. Mimo wielu niedociągnięć. Chociaż te niedociągnięcia często nie wynikały z błędów autora a z tego w jakich czasach została umieszczona akcja. Jedyne co to chciałabym zrozumieć dlaczego mówimy że ,,Quo Vadis” jest o prześladowaniu pierwszych chrześcijan. Chodzi mi o to że bardzo mało jest tam prześladowania. W sumie chrześcijan też nie było bardzo dużo. Mimo wszystko jestem naprawdę zadowolona i mile zaskoczona

Moja ocena:
6,5/10

,,Nie chce kobiet, nie chce złota, nie chce korynckiej miedzi ani bursztynu, ani perłowca, ani wina, ani uczt, chce tylko Ligii”

Czułam się prawdziwym zwycięzcom kiedy to skończyłam

Opis książki:
Powieść historyczna wydana po raz pierwszy w roku 1896. Motywem przewodnim są narodziny chrześcijaństwa i zmierzch imperium rzymskiego za czasów Nerona. Na tle wydarzeń historycznych związanych z prześladowaniem chrześcijan rozgrywa się wątek miłosny Ligii i Winicjusza – chrześcijanki z barbarzyńskiego...

KOCHAM PETRONIUSZA!!!

W “Quo vadis” często pojawiają się bardzo ciekawe opisy. Mój ulubiony jest ten kiedy ktoś zwrócił uwagę Ligii, że ma piękne “falujące piersi”. :)

KOCHAM PETRONIUSZA!!!

W “Quo vadis” często pojawiają się bardzo ciekawe opisy. Mój ulubiony jest ten kiedy ktoś zwrócił uwagę Ligii, że ma piękne “falujące piersi”. :)

Cudowna powieść.Zapowiada się dość ciężko,ale rozkręca się i potem już nie można się od niej oderwać.

Cudowna powieść.Zapowiada się dość ciężko,ale rozkręca się i potem już nie można się od niej oderwać.

DEAR LORD WHEN I GET TO HEAVEN PLEASE LET ME BRING MY MAAAAN

DEAR LORD WHEN I GET TO HEAVEN PLEASE LET ME BRING MY MAAAAN

Kilkanaście lat wcześniej ta lektura nie przykuwała mojej uwagi nawet na moment. Choć napisana trudnym w swobodnym czytaniu językiem to po pewnym czasie (w moim przypadku po 30-tce) dosyć piękna historia o tym, że prawdziwa miłość potrafi prowadzić do obłędu. Winicjusz zakochany w Ligii potrafił podjąć się wszystkich działań, żeby odzyskać ją nawet z więzienia, do którego trafiła, aby być atrakcją dla Nero podczas igrzysk. Czy prześladowanie chrześcijan jak to ukazał Sienkiewicz miało miejsce w realnym życiu nie mam pojęcia, ale sposób, w jaki autor opisał znęcanie się nad nimi daje wrażenie, jakby Sienkiewicz stał obok i sam przyglądał się tym męczarniom. Jeden z klasyków, po który powinien sięgnąć każdy czytelnik.

Kilkanaście lat wcześniej ta lektura nie przykuwała mojej uwagi nawet na moment. Choć napisana trudnym w swobodnym czytaniu językiem to po pewnym czasie (w moim przypadku po 30-tce) dosyć piękna historia o tym, że prawdziwa miłość potrafi prowadzić do obłędu. Winicjusz zakochany w Ligii potrafił podjąć się wszystkich działań, żeby odzyskać ją nawet z więzienia, do którego...

Jestem miło zaskoczona tą powieścią i nie spodziewałam się, że to będzie jedna z moich ulubionych lektur szkolnych. Czytając tę książkę nie mogłam się oderwać i wciąż sobie powtarzałam: „Jeszcze jeden rozdział…” i w taki sposób przeczytałam ją w 3 dni. Polecam każdemu, kto interesuje się historią starożytnego rzymu i religii chrześcijańskiej.

Jestem miło zaskoczona tą powieścią i nie spodziewałam się, że to będzie jedna z moich ulubionych lektur szkolnych. Czytając tę książkę nie mogłam się oderwać i wciąż sobie powtarzałam: „Jeszcze jeden rozdział…” i w taki sposób przeczytałam ją w 3 dni. Polecam każdemu, kto interesuje się historią starożytnego rzymu i religii chrześcijańskiej.