Koreańska powieść opisywana jako kryminał, sensacja, thriller. No cóż, na pewno nie sensacja. Natomiast cechami thrillera – oprócz oczywiście braku wyróżników horroru (istoty pozaziemskie, wampiry, nieprawdopodobne działania i sytuacje) powinny być akcja trzymająca w napięciu, jakiś element tajemniczości (aczkolwiek racjonalnie umotywowany) i przede wszystkim suspens - zaskoczenie.
Tymczasem „Dół” to bardzo poprawna powieść bez żadnego zwrotu akcji. Większość treści to po prostu wspomnienia głównego bohatera z czasów przed zdarzeniem, które to ukształtowało bieżącą fabułę książki. Owszem, z czasem odkrywa się kolejne szczegóły dotyczące przeszłości, ale każdemu z nich daleko do suspensu. No chyba, żeby jego brak uznać za … zaskakujący zwrot akcji.
Z kolei bieżąca narracja aż nazbyt bezpośrednio i wprost zdradza, ku czemu zmierza książka. Do tego jeszcze część z tych wydarzeń (na szczęście „mniejsza”) nie ma żadnego znaczenia dla rozwoju fabuły. Są raczej niczym przerywniki między kolejnymi, coraz bardziej wyrazistymi daniami kolacji degustacyjnej, co do której z nazwy wiemy, czym się zakończy.
Jednym słowem narasta atmosfera oczekiwania na to co i tak się stanie. Z parady występujących postaci – poza dwoma głównymi – najbardziej zapada w pamięć fizjoterapeuta, ewidentnie różniący się od wszystkich pozostałych.
Jednym słowem niezwykle poprawnie napisana krótka powieść, która jednak nie tworzy żądnej atmosfery, grozy ani zaskoczenia. Jedynie przygotowuje na nieuniknione, w średnio ciekawy sposób.
Przeczytane w ramach wyzwania listopadowego – książka budząca strach lub niepokój.

Koreańska powieść opisywana jako kryminał, sensacja, thriller. No cóż, na pewno nie sensacja. Natomiast cechami thrillera – oprócz oczywiście braku wyróżników horroru (istoty pozaziemskie, wampiry, nieprawdopodobne działania i sytuacje) powinny być akcja trzymająca w napięciu, jakiś element tajemniczości (aczkolwiek racjonalnie umotywowany) i przede wszystkim suspens -...

Na pewno nie jest to thriller. Raczej historia z lekką nutą tajemnicy. Krótka, dość wciągająca, dostarczyła rozrywki.

Na pewno nie jest to thriller. Raczej historia z lekką nutą tajemnicy. Krótka, dość wciągająca, dostarczyła rozrywki.

Teściowe odzyskują należne im miejsce w literaturze.
***

"Dół" koreańskiej pisarki Pyun Hye-Young jest obecnie rarytasem nie do zdobycia. Nakład został wyczerpany, a dodruk nie jest planowany. Nawet na serwisach aukcyjnych/antykwarycznych na próżno szukać tej książki. Łut szczęścia pozwolił mi ją zdobyć za jedyne 15 złotych. Czy poza rzadkością występowania, powieść posiada jeszcze inne walory?

O tym za chwilę, ponieważ przed lekturą warto wiedzieć o jednej rzeczy. Fabuła jest tutaj statyczna, pasywna. Obiektywnie rzecz biorąc, nic wielkiego się nie dzieje. Poznajemy historię Oghiego: wykładowcy akademickiego, kartografa, który pewnego dnia budzi się łóżku i dowiaduje się, że uległ wypadkowi samochodowemu. Jego żona poniosła śmierć na miejscu, a on sam doznał poważnych obrażeń kręgosłupa i nie może się poruszać. Ba, jedyną częścią ciała, nad którą ma pełną kontrolę, są oczy. Mrugając, odpowiada na pytania. Jedno mrugnięcie – tak, dwa na nie. Opieki nad nim podejmuje się pogrążona w żałobie teściowa.

Nie brzmi to zbyt ekscytująco, wiem, ale zapewniam iż Dół nie jest nudną książką. Wprost przeciwnie.

Poza tym bardzo rzadko zdarza się, by literatura poświęcała uwagę teściowym. U Hye-Young teściowa jest – nie licząc Oghiego – główną bohaterką. Koreańska pisarka świetnie sobie poradziła z eksploracją tego motywu. Oghi i teściowa są splątani masą powiązań. Niektóre z nich są jasne i przejrzyste, innych czytelnik musi się domyślać. Niektóre autorka ujawnia w miarę rozwoju fabuły. Ten zabieg powoduje, że "Dół" ze zwykłej powieści przekształca się w coś więcej. Zyskuje wiele dodatkowych emocji, a niepewność co do motywów kierujących poczynaniami niektórych bohaterów powoduje, że od książki nie można się wręcz oderwać.

Co może dziwić, bo jak wspomniałem, akcji tu tyle co kot napłakał. Hye-Young co jakiś czas dorzuca niepozorny szczegół, który chłoszcze czytelnika po twarzy. Sparaliżowany Oghi, żyjący prawie jak warzywo, wzbudza litość i smutek. Może także podziw – za wytrwałość w walce o powrót do zdrowia - i sympatię. Co z tą sympatią zrobimy, gdy dowiemy się, że Oghi wcale nie był taki święty? Że swoje grzeszki w życiu popełnił? Czy to samo można powiedzieć o jego tragicznie zmarłej żonie?

Uczucia jakie wzbudzają bohaterowie tej książki podlegają ciągłym zmianom. Ewoluują z każdą stroną, a postać, która wzbudzała w nas pozytywne odczucia może się za chwilę przekształcić w postać antypatyczną. Nie ma tu czarno-białych bohaterów (w ogóle zresztą nie ma ich zbyt wielu),a koreańska pisarka z premedytacją wodzi czytelnika za nos.

Całą akcję tej krótkiej książki obserwujemy z perspektywy Oghiego. Poznajemy jego myśli, obawy, nadzieje, szczegóły małżeństwa, a z czasem dowiadujemy się też jak doszło do tragicznego wypadku. Jak wspomniałem, bohater leży w łóżku, więc do rangi wydarzenia urasta np. wejście gosposi do jego pokoju.

Trzeba się wykazać nie lada kunsztem, by w takim otoczeniu utrzymać zainteresowanie czytelnika i opowiedzieć doprawioną kilkoma szczyptami grozy historię, która będzie trzymać w napięciu. Hye-Young sztuka ta udała się znakomicie, dzięki czemu otrzymujemy kameralną, intymną powieść o cierpieniu, pustce i o tym, jak ucieka nadzieja.

Teściowe odzyskują należne im miejsce w literaturze.
***

"Dół" koreańskiej pisarki Pyun Hye-Young jest obecnie rarytasem nie do zdobycia. Nakład został wyczerpany, a dodruk nie jest planowany. Nawet na serwisach aukcyjnych/antykwarycznych na próżno szukać tej książki. Łut szczęścia pozwolił mi ją zdobyć za jedyne 15 złotych. Czy poza rzadkością występowania, powieść...

Nie wiedziałem, czego się spodziewać po tej powieści. Nieznana szerzej autorka i sama książka, w dodatku dość tajemniczy opis fabuły na okładce.

I może język nie zachwyca, może jest w niej mniej głębi niż znajduje część zachwyconych tą historią odbiorców, ale to nie był zmarnowany czas. Ma w sobie coś szczególnego, a przede wszystkim inność. To, co w natłoku miałkiej literatury wyróżnia się spośród ton papieru zapisanych niczym. Świat z perspektywy sparaliżowanego człowieka jest niezwykły i autorce chyba udało się opisać go sugestywnie. Choć wciąż podkreślam - to przede wszystkim książka nastawiona na efekt, emocje - mniej głębię i przekaz.

Gdyby jeszcze zakończenie było lepiej poprowadzone... Jednak całość - na plus. Zdecydowanie.

Nie wiedziałem, czego się spodziewać po tej powieści. Nieznana szerzej autorka i sama książka, w dodatku dość tajemniczy opis fabuły na okładce.

I może język nie zachwyca, może jest w niej mniej głębi niż znajduje część zachwyconych tą historią odbiorców, ale to nie był zmarnowany czas. Ma w sobie coś szczególnego, a przede wszystkim inność. To, co w natłoku miałkiej...

Mocno wątpię w opis zawierający słowa thriller, bo często to mocne słowo jest nadużywane i służy bardziej do sprzedania tytułu niż do rzeczywistości zawartej w książce. Jednak "Dół" koreańskiej pisarki w pełni wpisuje się w znaczenie słowa thriller.
Historia jest kameralna, rozwija się jak Bolero Ravela. Najpierw powoli , cichutko, coraz głośniej i na końcu uderza w potężne akordy. Trochę tutaj Misery Kinga :D ale w dużo mocniejszym oraz psychologicznym aspekcie. Książka od której trudno się oderwać.

Mocno wątpię w opis zawierający słowa thriller, bo często to mocne słowo jest nadużywane i służy bardziej do sprzedania tytułu niż do rzeczywistości zawartej w książce. Jednak "Dół" koreańskiej pisarki w pełni wpisuje się w znaczenie słowa thriller.
Historia jest kameralna, rozwija się jak Bolero Ravela. Najpierw powoli , cichutko, coraz głośniej i na końcu uderza w...

Książka krótka w formie, a zawierająca bardzo dużo treści. Z pierwszego punktu widzenia nic się nie dzieje, a otrzymujemy całe życie, odczucia i charakter nie tylko głównego bohatera, ale również otaczających go osób (także tych dawno nie pojawiających się w jego życiu). Krótkimi zdaniami autorka rzeźby całą postać i nadaje historii sens. Nie ma tu niepotrzebnych zdań. Jedynie odbieram gwiazdkę za niezbyt dobrą korektę i otwarte zakończenie.

Książka krótka w formie, a zawierająca bardzo dużo treści. Z pierwszego punktu widzenia nic się nie dzieje, a otrzymujemy całe życie, odczucia i charakter nie tylko głównego bohatera, ale również otaczających go osób (także tych dawno nie pojawiających się w jego życiu). Krótkimi zdaniami autorka rzeźby całą postać i nadaje historii sens. Nie ma tu niepotrzebnych zdań....

Koreański thriller? Mój pierwszy raz w tym gatunku. I całkiem udany.
Na swoje usprawiedliwienie mam to że nie wiedziałam po jaki gatunek sięgam.

Koreański thriller? Mój pierwszy raz w tym gatunku. I całkiem udany.
Na swoje usprawiedliwienie mam to że nie wiedziałam po jaki gatunek sięgam.

Bardzo podoba mi się sposób prowadzenia tej historii. Jakbyśmy naprawdę poznawali naszego bohatera, tak jak poznaje się prawdziwych ludzi. Na początku to co można o nim powiedzieć z zewnątrz, czy jak on sam się przedstawia obcym – fasada; potem wchodzimy głębiej, poznajemy stopniowo wydarzenia i motywy, jesteśmy wciągani w tę "znajomość". Zobaczymy czy ta historia do mnie przylgnie, czy zostanie na dłużej i zacznie w mojej głowie pracować.

Bardzo podoba mi się sposób prowadzenia tej historii. Jakbyśmy naprawdę poznawali naszego bohatera, tak jak poznaje się prawdziwych ludzi. Na początku to co można o nim powiedzieć z zewnątrz, czy jak on sam się przedstawia obcym – fasada; potem wchodzimy głębiej, poznajemy stopniowo wydarzenia i motywy, jesteśmy wciągani w tę "znajomość". Zobaczymy czy ta historia do mnie...

Napisana rewelacyjnie. Książkę wręcz pochłonęłam! Zakończenia można się spodziewać, jednak trafnie pokazuje skomplikowany układ relacji rodzinnych. I to, jak wychowanie rodziców i w jaki sposób sami nasi rodzice byli wychowywani może skutkować konkretną strukturą osobowościową. Również pokazuje jak z tego powodu dobieramy się w pary i co nas trzyma ku sobie.

Polecam każdemu, kto jest zainteresowany badaniem struktury psychicznej ludzi i do czego jesteśmy zdolni. Co więcej, co się dzieje z nami, kiedy stajemy się niepełnosprawni i możemy liczyć tylko na siebie...

Napisana rewelacyjnie. Książkę wręcz pochłonęłam! Zakończenia można się spodziewać, jednak trafnie pokazuje skomplikowany układ relacji rodzinnych. I to, jak wychowanie rodziców i w jaki sposób sami nasi rodzice byli wychowywani może skutkować konkretną strukturą osobowościową. Również pokazuje jak z tego powodu dobieramy się w pary i co nas trzyma ku sobie.

Polecam...

Podoba mi się sposób, w jaki historia się rozwija, jak dowiadujemy się więcej o głównym bohaterze i jego małżeństwie. Najpierw mamy mu współczuć, a potem już trochę mniej, ale jednak nie zasługuje on na los, który go spotkał.

Podoba mi się sposób, w jaki historia się rozwija, jak dowiadujemy się więcej o głównym bohaterze i jego małżeństwie. Najpierw mamy mu współczuć, a potem już trochę mniej, ale jednak nie zasługuje on na los, który go spotkał.