Jak miło wrócić do tych powieści! Niektórych nie przeczytałam, reszty nie pamiętam, więc jakby czytać od nowa! Wciągają te przygody bardzo!!!

Jak miło wrócić do tych powieści! Niektórych nie przeczytałam, reszty nie pamiętam, więc jakby czytać od nowa! Wciągają te przygody bardzo!!!

Fajna książka. Krótkie rozdziały. Ładne ilustracje. Szybko się czyta. Polecam

Fajna książka. Krótkie rozdziały. Ładne ilustracje. Szybko się czyta. Polecam

W każdej mniej lub bardziej nowoczesnej społeczności zdarzają się osoby które zostały odrzucone przez grupę. Los banity, niechcianego wyrzutka zawsze był nie do pozazdroszczenia, a tym bardziej na Dzikim Zachodzie, gdzie taki outsider mógł liczyć tylko na siebie samego. Często niechciane jednostki łączyły się w grupy i razem siały postrach wśród uczciwych podróżnych, zajmując się rabunkiem i porwaniami. Biada każdemu, kto spotkał na swojej drodze takich ludzi.

Po pierwszej w swoim życiu podróży na Dziki Zachód doktor Jan wraca do rodzinnego miasta bogatszy o doświadczenia i pękaty woreczek ze złotem. Niestety zostaje mu skradziony, a odzyskać kosztowności przychodzi mu w dość nietypowych okolicznościach, poznając przy tym pewnego ciekawego człowieka, który tytułuje się szeryfem z Fort Benton. Doktor jeszcze nie wie, że na wiosnę wyruszy znowu w prerię w towarzystwie tego człowieka i swojego przyjaciela - Karola Gordona by dokończyć misję którą zaczęli przed rokiem i pomoc zaprzyjaźnionym Indianom. Nie będzie to jednak prosta i bezpieczna wyprawa, a kulka nie raz świśnie im nad uchem. Jakie przygody przeżyją Doktor, Karol i Vincent Irvin? Kto będzie ich prześladował? Czy złoto wydobyte w górach bezpiecznie spocznie w indiańskich tipi czy w kieszeniach rabusiów?

Zawiodłem się nieco kolejną książką z serii westernów Wiesława Wernica. „Szeryf z Fort Benton” to chyba jedyna część ze wszystkich, która jest w zasadzie sequelem poprzedniej i liczyłem, że będzie chociaż trochę lepsza, ale tak nie było. W sumie nie wiem, czego oczekuję po książkach dla młodzieży sprzed pół wieku. Chciałem jedynie jakiegoś w miarę zaskakującego zakończenia, a było tak płytkie i beznamiętne, że aż nie dowierzałem. Autor budował postać złoczyńcy od dwóch książek, żeby zakończyć ten wątek w strasznie bezsensowny sposób. Boli ten niewykorzystany potencjał. Nie podobał mi się w tej książkę też dość długi wstęp i nie mogłem się doczekać wyruszenia na prerię. W sumie znana mi była wcześniej postać Vincenta Irvina („Łapacz z Sacramento”) i nie polubiłem jej, ale tutaj ten inteligentny i żywiołowy stróż prawa trochę zyskuje. Żeby tak tylko nie narzekać to wspomnę, że w tej części było bardzo dużo Indian. Głównie znanych z poprzedniej części ale autor znowu jakieś ciekawostki typu taniec słońca czy Indianie-wyrzutki. Bohaterowie raz po raz wpadali w ich sidła, ale to już standard w tych przygodach. Dzika przyroda pojawiła dopiero w drugiej części książki i przyznam, że chętnie wybrałbym się już w inne rejony niż prerie Kanady. Na szczęście kolejna książka to całkowita zmiana lokalizacji.

”Szeryf z Fort Benton” na pewno nie zostanie moją ulubioną książką serii i nie wiem, czy byłby w stanie zostać czyjąkolwiek, bo niczym nie zaskakuje poza drobnymi nowinkami ze świata Dzikiego Zachodu. Długi i pieczołowicie budowany wątek złoczyńcy kończy się jak się kończy a historia nie porywa, podobnie jak postacie. W dodatku na podróż przez prerię i klimat Dzikiego Zachodu trzeba nieco poczekać. Jednak gdy akcja trochę ruszy do przodu, dostajemy wszystko, co w westernach najlepsze czyli Indian, bandytów, bezkresne przestrzenie i dziką przyrodę. Szkoda tylko, że to wszystko szybko się kończy i trzeba sięgać po kolejną część.

Ocena: 6,2/10

W każdej mniej lub bardziej nowoczesnej społeczności zdarzają się osoby które zostały odrzucone przez grupę. Los banity, niechcianego wyrzutka zawsze był nie do pozazdroszczenia, a tym bardziej na Dzikim Zachodzie, gdzie taki outsider mógł liczyć tylko na siebie samego. Często niechciane jednostki łączyły się w grupy i razem siały postrach wśród uczciwych podróżnych,...

Powröt do dziecinstwa i mlodych lat...cos innego jak ciezka literatura, a tym bardziej to co za oknem:)

Powröt do dziecinstwa i mlodych lat...cos innego jak ciezka literatura, a tym bardziej to co za oknem:)

Ło matko tyle razy co Karol z doktorkiem byli łapani i się uwalniali to w żadnej książce Wernica nie ma. Typowe "zabili go i uciekł". Ale przeczytana gładko w jeden wieczór

Ło matko tyle razy co Karol z doktorkiem byli łapani i się uwalniali to w żadnej książce Wernica nie ma. Typowe "zabili go i uciekł". Ale przeczytana gładko w jeden wieczór

W "Szeryfie ..." podoba mi się to ,że akcja jest płynnie kontynuowana po poprzedniej części. Naprawdę nie można narzekać na brak zwrotów akcji i rozwój wypadków. Książkę czyta się bez znużenia i w sumie nie wiem kiedy było po wszystkim. Nie stawiam wysoko poprzeczki temu gatunkowi powieści dlatego może tak lekko było powrócić do czasów kiedy to miało się naście lat i zaczytywało w westernach. Howgh !!!.

W "Szeryfie ..." podoba mi się to ,że akcja jest płynnie kontynuowana po poprzedniej części. Naprawdę nie można narzekać na brak zwrotów akcji i rozwój wypadków. Książkę czyta się bez znużenia i w sumie nie wiem kiedy było po wszystkim. Nie stawiam wysoko poprzeczki temu gatunkowi powieści dlatego może tak lekko było powrócić do czasów kiedy to miało się naście lat i...

To był dobry czas na odmianę
Ponieważ ostatnia lektura nieco mnie znużyła postanowiłem całkowicie zmienić klimat. Sięgnąłem po kolejną z książek Wernica (ebook),które nabyłem dosłownie „za grosze” jakiś czas temu.
I naprawdę wystarczyło kilka swobodnych godzin (akurat była to niedziela) i książka „sama się skończyła”. Jednak nie ma się czemu dziwić. Wszak to książka dla młodzieży, zatem gdy czyta ją „facet w sile wieku”, dla którego jest to wspomnienie czasów dzieciństwa, to rezultat może być tylko jeden.
Z mojego aktualnego punktu widzenia można zarzucać autorowi pewne schematy, super nadzwyczajne zbiegi okoliczności itd. Jednak biorąc pod uwagę grupę docelową oraz datę pierwszego wydania (1966) i ówczesne realia panujące w naszym kraju to mamy do czynienia z całkiem dobrą książką.
Miło jest czasem wrócić do wspomnień z dzieciństwa 😊

To był dobry czas na odmianę
Ponieważ ostatnia lektura nieco mnie znużyła postanowiłem całkowicie zmienić klimat. Sięgnąłem po kolejną z książek Wernica (ebook),które nabyłem dosłownie „za grosze” jakiś czas temu.
I naprawdę wystarczyło kilka swobodnych godzin (akurat była to niedziela) i książka „sama się skończyła”. Jednak nie ma się czemu dziwić. Wszak to książka dla...

Zręczny naśladowca Karola Maya w opowiadaniu przygód na dzikim zachodzie.

Zręczny naśladowca Karola Maya w opowiadaniu przygód na dzikim zachodzie.

Kolejna książka polskiego Karola Maya za mną i było to spotkanie bardzo dobre. Czytało się jak i poprzedniczkę, rewelacyjnie, choć z małymi powtórzeniami fabularnymi, ale nie przeszkadzało mi to w jakimś większym stopniu.
Czego tu nie ma? Pościgi, walka o złotonośne tereny, polowanie na bizony, legendarny indiański Taniec Słońca, przepiękne i chwytające za serce opisy przyrody, przy czym dramatyczny opis tornada bije wszystko inne na głowę, porwania i pojedynki, podejrzane saloony i dalekie prerie..
Przepiękne!
Cała akcja rozgrywa się bezpośrednio po wydarzeniach z tomu pierwszego, zatem mamy nawiązanie do poprzedniczki: doktor Jan i Karol Gordon znów znajdą się w centrum dramatycznych wydarzeń, w których głównym celem będzie zdobycie złotodajnych terenów Czarnych Stóp i jednocześnie ocalenie indiańskiego złota przed zakusami znanych nam już z poprzedniej części bandytów...
Wciąga jak najlepszy western, nawet po latach nic nie traci na świeżości, czytało mi się świetnie.
Polecam każdemu, kto chce się przenieść na XIX wieczny Dziki Zachód i poznać dalsze przygody westmanów Karola i Jana :)

Kolejna książka polskiego Karola Maya za mną i było to spotkanie bardzo dobre. Czytało się jak i poprzedniczkę, rewelacyjnie, choć z małymi powtórzeniami fabularnymi, ale nie przeszkadzało mi to w jakimś większym stopniu.
Czego tu nie ma? Pościgi, walka o złotonośne tereny, polowanie na bizony, legendarny indiański Taniec Słońca, przepiękne i chwytające za serce opisy...

Jeżeli nawet Wernic wzorował się na Mayu , to jest tutaj przykład że uczeń przerósł mistrza. Książka stanowi miłą odskocznię od bardziej problematycznej literatury, czyta się ją lekko i przyjemnie ( jest to mój ponowny powrót do dzieciństwa). Bohaterowie są bardziej wykreowani niż u Maya bo posiadają pewne wady, jest wątek kryminalny w który są wplecione zwyczaje indiańskie i opisy przyrody po prostu fajny western . Książkę spokojnie można zaliczyć do kolasyki polskiej literatury.
um hel

Jeżeli nawet Wernic wzorował się na Mayu , to jest tutaj przykład że uczeń przerósł mistrza. Książka stanowi miłą odskocznię od bardziej problematycznej literatury, czyta się ją lekko i przyjemnie ( jest to mój ponowny powrót do dzieciństwa). Bohaterowie są bardziej wykreowani niż u Maya bo posiadają pewne wady, jest wątek kryminalny w który są wplecione zwyczaje indiańskie...