Książka mająca swoje lata, ale nadal udana (pojawiające się sporadycznie wkręty o historykach radzieckich czy "podwalinach przyjaźni radziecko-bułgarskiej to nieznaczące didaskalia). Na mój gust aspekt militarny tej mało znanej w Polsce wojny opisany bardzo dobrze i przystępnie. Główne zainteresowanie autora skupia się oczywiście na tytułowych starciach. Jedyne czego mnie brakowało to trochę bardziej obszernego tła polityczno-dyplomatycznego.

Książka mająca swoje lata, ale nadal udana (pojawiające się sporadycznie wkręty o historykach radzieckich czy "podwalinach przyjaźni radziecko-bułgarskiej to nieznaczące didaskalia). Na mój gust aspekt militarny tej mało znanej w Polsce wojny opisany bardzo dobrze i przystępnie. Główne zainteresowanie autora skupia się oczywiście na tytułowych starciach. Jedyne czego mnie...

Jak na swoje czasy, dobra, rzetelna i dość uczciwa pozycja. Ciekawy opis mało znanego konfliktu.

Jak na swoje czasy, dobra, rzetelna i dość uczciwa pozycja. Ciekawy opis mało znanego konfliktu.

Tym razem seria "Historyczne bitwy" oferuje opis konfliktu, który nie ma nic wspólnego z 2. wojną światową. Czytelnik musi pozostać jednakże czujnym i ostrożnie zgłębiać ciekawą historię odzyskania niepodległości przez dzisiejszą Rumunię i Bułgarię.

Problem w tym, że wyzwolicielem obu krajów była carska Rosja, czyli bezpośredni przodek Wielkiego Brata. A z tym trzeba było w PRL-u już bardzo ostrożnie obcować.

Ponieważ nie znałem dotychczas XIX-wiecznej historii Bałkanów, lektura "Szypki i Plewny" była bardzo ciekawa. Opisywana wojna obfitowała w dramatyczne wydarzenia, jej przebieg znacznie odbiegał od oczekiwań generałów i monarchów. A Bogusławowi Brodeckiemu udało się opisać wydarzenia lat 1877-1878 barwnym stylem i z wykorzystaniem sporej (jak na tą serię MON-u) ilości materiałów źródłowych. Niestety, praktycznie brak tekstów tureckich a dla mnie jest to jednak powód, aby obawiać się jednostronności autora. Zweryfikować tego uczucia nie jestem w stanie, ale pewien niesmak pozostaje.

Bogusław Brodecki pisze, tak moje odczucia, nieco w duchu panslawizmu, gloryfikując Słowian a przedstawiając Turków jako bezwzględnych uzurpatorów. Autor nie zapomina jednakże i o błędach i niedopatrzeniach Rosjan i pochyla się nad losami zwykłych szeregowców, co w serii "Historyczne bitwy" jest raczej wyjątkiem, niż regułą. Jeśli chodzi o same działania wojenne, to można nawet zaobserwować fakt, że tureccy generałowie zdają się być tymi lepszymi strategami/taktykami.

Same bitwy o Plewen stanowią być może nawet coś na kształt tureckiego Westerplatte, bo miasta broniły skutecznie znacznie mniejsze i słabiej wyposażone siły. Tak długo, jak oblężone miasto pozostało w rękach Turków, tak długo końcowy wynik wojny nie był przesądzony.

Książkę mogę polecić, podobnie jak porównywalnie dobre pozycje całej serii "Historyczne bitwy", jako wstęp do poznawania historii państw bałkańskich.

Tym razem seria "Historyczne bitwy" oferuje opis konfliktu, który nie ma nic wspólnego z 2. wojną światową. Czytelnik musi pozostać jednakże czujnym i ostrożnie zgłębiać ciekawą historię odzyskania niepodległości przez dzisiejszą Rumunię i Bułgarię.

Problem w tym, że wyzwolicielem obu krajów była carska Rosja, czyli bezpośredni przodek Wielkiego Brata. A z tym trzeba było...

Niezła pozycja z cyklu Historycznych Bitew Bellony. Z jednej strony nic wyjątkowego, a z drugiej czyta się nieźle, bibliografia ma sensowne wymiary odpowiadające wymogom pracy tego typu: szczególnie dużo wspomnień wykorzystał Autor ze strony rosyjskiej - brak opinii ze strony tureckiej, co jednak da się dość prosto wyjaśnić. Być może za często pojawiają się w książce zapewnienia, że Bułgarzy pamiętają o swoich wyzwolicielach. W sumie jednak warto tę książkę przeczytać, choćby ze względu na anegdotkę o bułce (s. 52) i żeby dowiedzieć się na jakiej to wojnie pan Wokulski dorobił się takiego majątku.

Tomasz Babnis

Niezła pozycja z cyklu Historycznych Bitew Bellony. Z jednej strony nic wyjątkowego, a z drugiej czyta się nieźle, bibliografia ma sensowne wymiary odpowiadające wymogom pracy tego typu: szczególnie dużo wspomnień wykorzystał Autor ze strony rosyjskiej - brak opinii ze strony tureckiej, co jednak da się dość prosto wyjaśnić. Być może za często pojawiają się w książce...