Sposób narracji nie dla mnie. Myśli pocięte , poszatkowane, bałagan. Wydumane na siłę, bezpłciowe.

Sposób narracji nie dla mnie. Myśli pocięte , poszatkowane, bałagan. Wydumane na siłę, bezpłciowe.

Ciepła ,mądra, nie moralizująca, ale pokazująca prawdziwe wartości w ich subtelności i cichości. To nie jest książka dla młodej osoby, bo żeby popłynąć z nurtem wspomnień starego ślepnącego malarza trzeba samemu doświadczyć i miłości i życia i śmierci bliskich. Narrator maluje bowiem słowem tak jak maluje się impresjonistyczne obrazy, które tylko zarysowują treść, ale mówią barwami i kształtami dawkując głębię i światło. Tak też przenikają się płynnie dwie płaszczyzny czasowe a wszystko razem pomijając współczesność i jednostkowość kieruje nas wprost ku uniwersalności i tego co nieprzemijające. Natomiast tego, czego mi tu zabrakło to bardziej pełnokrwistych postaci

Ciepła ,mądra, nie moralizująca, ale pokazująca prawdziwe wartości w ich subtelności i cichości. To nie jest książka dla młodej osoby, bo żeby popłynąć z nurtem wspomnień starego ślepnącego malarza trzeba samemu doświadczyć i miłości i życia i śmierci bliskich. Narrator maluje bowiem słowem tak jak maluje się impresjonistyczne obrazy, które tylko zarysowują treść, ale mówią...

Życie jest złożone z pojedynczych słów, odczuć, niuansów. Strata, choroba, umieranie to chwile, które układają wydarzenia jak puzzle. No i nigdy nie jest, jak w filmach akcji. Zawsze jest czas na spojrzenie w okno i zamyślenie. Na trwanie w beznadziei losowych przypadków z pełną świadomością. "Trudne światło" to książka o nieoczywistym poczuciu szczęścia w czasie najtrudniejszych chwil w życiu. Powieść o stracie, bólu i umieraniu.

Słowa o Wagnerze, Dylanie i Marquezie z okładki są przesadzone. Podczas czytania można się łatwo rozproszyć, a po lekturze trudno o przypomnienie sobie poszczególnych fragmentów. Ale coś w tej historii jest. Zostawia ślad w postaci jakiejś nieokreślonej refleksji, melancholii. Nie żałuję.

Życie jest złożone z pojedynczych słów, odczuć, niuansów. Strata, choroba, umieranie to chwile, które układają wydarzenia jak puzzle. No i nigdy nie jest, jak w filmach akcji. Zawsze jest czas na spojrzenie w okno i zamyślenie. Na trwanie w beznadziei losowych przypadków z pełną świadomością. "Trudne światło" to książka o nieoczywistym poczuciu szczęścia w czasie...

To raczej zbiór myśli, aniżeli powieść. Momentami autor uderzał w bardzo pretensjonalne tony, które przeplatały się z wyzutymi truizmami, jak i całkiem zgrabnymi aforyzmami - dosyć nierówna lektura pod tym względem. Ale czytało się szybko i przyjemnie, a nad niektórymi fragmentami miło było się pochylić. Dodatkowy plus za ukazanie interesującej perspektywy starszej osoby na przeszłość i życie w ogóle.

To raczej zbiór myśli, aniżeli powieść. Momentami autor uderzał w bardzo pretensjonalne tony, które przeplatały się z wyzutymi truizmami, jak i całkiem zgrabnymi aforyzmami - dosyć nierówna lektura pod tym względem. Ale czytało się szybko i przyjemnie, a nad niektórymi fragmentami miło było się pochylić. Dodatkowy plus za ukazanie interesującej perspektywy starszej osoby na...

Powolne stadium nadciągania tego, co nieuniknione, a co, mamy nadzieję, jednak się nie wydarzy. Smutek, jak kula śniegowa rośnie w miarę upływania czasu fabularnego. Obserwujemy ten proces z różnych perspektyw - raz jesteśmy w centrum wydarzeń, a raz spoglądamy "hen za siebie w tamte lata, co minęły".

Powolne stadium nadciągania tego, co nieuniknione, a co, mamy nadzieję, jednak się nie wydarzy. Smutek, jak kula śniegowa rośnie w miarę upływania czasu fabularnego. Obserwujemy ten proces z różnych perspektyw - raz jesteśmy w centrum wydarzeń, a raz spoglądamy "hen za siebie w tamte lata, co minęły".

Kiedy sięgam po książkę kolumbijskiego pisarza, oczekuję kolumbijskiego klimatu, a tu kolejny twórca wciska mi do rąk USA... Ileż można? Jest to dla mnie jawne zawężanie świata do pewnego uproszczenia, że wszystko kręci się dookoła jedynego słusznego państwa na świecie... Książka jest ciekawie napisana z perspektywy ojca, który na starość zaczyna niedomagać, jak w młodości jego syn. Niedomaganie jest wprawdzie inne i zupełnie nieporównywalne, ponieważ Jacob w wyniku wypadku zostaje sparaliżowany i dokuczają mu piekielne bóle, których nie daje się uśmierzyć, ojciec zaś zaczyna tracić wzrok. David powraca w tym stanie do chwili, kiedy Jacob w wieku 28 lat nie potrafiąc wytrzymać zdecydował się na eutanazję. Temat jest ważny, chociaż nie taki powszechny, jednak kiedy zacznie kogoś dotyczyć, wówczas stać się może wszystkim co istotne. Mimo licznych subtelności, jakie zawiera książka, dygresji, które mają chyba za zadanie skupić uwagę bardziej na Davidzie, niż na Jacobie i wspomnień, czegoś mi w tej książce zabrakło. Nie poczułem się wzruszony i dziwił mnie chłód ojca, kiedy odliczał kolejne godziny dzielące Jacoba do celu jego podróży, którym jest klinika w Portland, gdzie czekało go przeznaczenie, które sam sobie obrał. Zresztą taki sam spokój zachowuje David, który jest malarzem, gdy traci ostrość widzenia. Moim zdaniem można przeczytać ze względu na formę, ale poza tym to żadna rewelacja, gdyż zbyt wiele wymownych treści zostało ujętych zbyt pobieżnie.

Kiedy sięgam po książkę kolumbijskiego pisarza, oczekuję kolumbijskiego klimatu, a tu kolejny twórca wciska mi do rąk USA... Ileż można? Jest to dla mnie jawne zawężanie świata do pewnego uproszczenia, że wszystko kręci się dookoła jedynego słusznego państwa na świecie... Książka jest ciekawie napisana z perspektywy ojca, który na starość zaczyna niedomagać, jak w młodości...

"Trudne światło" to piękna, ciepła książka, idealna na wewnętrzną słotę. Mimo bólu z powodu straty, bohater opisuje ciepłe doświadczenia z życia swojego i swoich bliskich, tworząc aurę przytulności, nadziei. Może to i niewiele, może trąci banałem, ale klimat, który autor zbudował w tej powieści jest niepowtarzalny. Jakby życie składało się z drobnych elementów, które nas wspierają i budują. Ładne to, i kojące. Jak ciepły szalik i kubek gorącej herbaty w jesienne dni.

"Trudne światło" to piękna, ciepła książka, idealna na wewnętrzną słotę. Mimo bólu z powodu straty, bohater opisuje ciepłe doświadczenia z życia swojego i swoich bliskich, tworząc aurę przytulności, nadziei. Może to i niewiele, może trąci banałem, ale klimat, który autor zbudował w tej powieści jest niepowtarzalny. Jakby życie składało się z drobnych elementów, które nas...

Nie sądziłem, że tak bardzo mi się spodoba ta książka! Niesamowicie subtelna, oszczędna w słowach, ale wielka w przekazie. Jest to historia o przemijaniu, tęsknocie za tym co było a co już nigdy nie wróci! Piękna...

Nie sądziłem, że tak bardzo mi się spodoba ta książka! Niesamowicie subtelna, oszczędna w słowach, ale wielka w przekazie. Jest to historia o przemijaniu, tęsknocie za tym co było a co już nigdy nie wróci! Piękna...

Książka o miłości, przyjaźni, bliskości, rodzinie, stracie, starości, przemijaniu. Bez akcji, ale z treścią. Wyważona emocjonalnie, ciepła, melancholijna, poetycka. Każde zdanie coś przekazuje.

Książka o miłości, przyjaźni, bliskości, rodzinie, stracie, starości, przemijaniu. Bez akcji, ale z treścią. Wyważona emocjonalnie, ciepła, melancholijna, poetycka. Każde zdanie coś przekazuje.

Trudne światło

Zdarza wam się zaczynać książkę i ją odkładać, bo coś wam w niej nie pasuje, ale powrócić do niej po jakimś czasie z całkiem innym nastawieniem? Ja tak miałam z tą nie długą powieścią, która ma zaledwie trochę ponad 200 stron. Moje pierwsze podejście zakończyło się totalnym fiaskiem. Dziś już wiem, że nie byłam na nią gotowa.
„Trudne światło" opisana jest z perspektywy jednej osoby, Davida, uznanego malarza, który w pewnym momencie swojego życia cofa się w czasie do chwil, które zmieniły jego życie.
Książka należy do tych bardzo spokojnych, bez większych zwrotów akcji, bo tu akcja jako taka praktycznie nie istnieje. I przy tej pozycji to pasuje, ważniejsze są w niej emocje, którymi są naładowane strony. Każde zdanie, każde słowo jest dokładnie przemyślane by pokazać nam prostotę życia z jego radościami i smutkami.
To opowieść o miłości męża do żony, rodziców do dzieci, o miłości i przyjaźni braterskiej. Jest ona o bliskości, poświęceniu i tęsknocie przepełnionej bólem. A także o decyzjach, które mają wpływ nie tylko na przyszłość, ale również na postrzeganie rzeczywistości. O starości, przemijaniu i pogodzeniu z losem. To naprawdę ciepła historia, która wycisza i skłania do wielu refleksji.

Trudne światło

Zdarza wam się zaczynać książkę i ją odkładać, bo coś wam w niej nie pasuje, ale powrócić do niej po jakimś czasie z całkiem innym nastawieniem? Ja tak miałam z tą nie długą powieścią, która ma zaledwie trochę ponad 200 stron. Moje pierwsze podejście zakończyło się totalnym fiaskiem. Dziś już wiem, że nie byłam na nią gotowa.
„Trudne światło" opisana jest z...