Opinia ze SPOILERAMI!

Trzeci i ostatni tom wspaniałej, barwnej i przepełnionej uczuciami historii Spencera i Andrew. Ich historia zaczęła się od strachu, zranienia i prób przezwyciężenia czegoś nad czym nie dało się zapanować. Przerodziła się w podróż z dwoma mężczyznami po zakamarkach ich dusz i ukazała piękno powiedzenia "Przeciwieństwa się przyciągają", ale można dopowiedzieć także "... i dopełniają".

Spencer i Endrju przechodzą tutaj na kolejny etap znajomości. W tomie drugim byli świeżym związkiem, z masą obaw jak poradzić sobie razem ze swoimi lękami i oczekiwaniami. Teraz są związkiem z krótkim bo krótkim, ale jednak z jakimś stażem i starają się nie przyspieszać rzeczy, ale jak tu nie przyspieszać rzeczy jak S i A usychają, kiedy nie są razem. W tym zachłyśnięciu się sobą starają się wciskać momenty "życia własnym, starym życiem", aby przypadkiem nie zatracić siebie dla drugiej osoby. Rozwalali mnie, oni są słodcy i gorący i mają tak różne charaktery, a przy tym uzupełniali się po prostu idealnie. Normalnie powiedziałoby się, że są jak dwie pasujące do siebie połówki (i to oczywiście prawda),ale oni bardziej przypominają zsynchronizowany zapis nutowy... piękną, harmonijną muzyką, która jest z jednej strony ukojeniem, ale nie wieje nudą, są melodią która buduje napięcie i kończy się wspaniałym crescendo.

Uwielbiam te ich małe/wielkie gesty: kupowanie idealnych płyt gramofonowych, to podekscytowanie podczas pierwszego przesłuchania, kupowanie zielonej herbaty i "jedną z tych rzeczy, którą masz na blacie w kuchni". Uwielbiam wielobarwność ich charakterów, Andrewa, który za dnia jest nieśmiałym, a w pościeli przeradza się w jakby w inną osobę, tak samo ze Spencem - pewny siebie w ciągu dnia S potrafi poddać się swojemu mężczyźnie, a przy tym zachować w tym poddaniu swoją pewność.

Kiedy myślałam, że zbyt wiele to mniej w tej części już nie zaskoczy, wydarzyły się dwie rzeczy - alergia Spencera i samobójstwo jednego z braci Spenca... to były takie napędy akcji, że zamiast iść spać o przyzwoitej porze, znów czytałam chyba do 2:30, bo to przecież było niemożliwym, aby oderwać się nagle i nie wiedzieć jak zakończą się te wątki. To było świetnie rozegrane przez Autorkę, bo w tym spokoju, i takiej ich małej idylli nagle było takie BOOM!

Ta sprawa z samobójstwem brata Spencera mnie wyjątkowo wciągnęła... kurczę, co to znaczy brak akceptacji? Rodzice, ojciec, chłopaków doprowadził do sytuacji, gdzie jednego z synów się wyrzekł a drugiego doprowadził do śmierci swoimi zacofanymi poglądami. Ten wątek wywołał we mnie różne uczucia, bo z jednej strony przepełnił mnie smutek przez to z jakich powodów brat Spenca się poddał, to było naprawdę przygnębiające. Po drugie dopadła mnie złość na tych ludzi zwanych rodzicami... dobijają mnie takie zamknięte umysły. A po trzecie znalazło się coś co otarło łzy - pojednanie braci. Cudownie było widzieć, że Spencer z Lewisem się odnaleźli, po tyli latach i przeszkodach... w tym wszystkim to był ten promyk radości :). I jeszcze ta fundacja Archera Cohena... ceni się takie coś.

To moja pierwsza seria MM, którą zaczęłam i skończyłam i bardzo się cieszę, że zaczęłam od niej. Wszystkie trzy tomy były naprawdę dobre, kwestia, który był "naj" a który dobry, ale trochę mniej niż "naj" należy już do osobistych gustów. Jak dla mnie trzeci tom był tym "naj" :). Naprawdę wspaniale zbudowana fabuła, nie było nudy, ciągle wydarzało się coś bo nie pozwalało się od niej oderwać :). Achhhhh i wiem co jeszcze.... te oświadczyny - jeny, Andrew, Ty cholernie niepoprawny romantyku! Te dwa indywidua są tak spójną całością, że o masakra!!!!!

Zdecydowanie warto przeczytać :) POLECAM!

Opinia ze SPOILERAMI!

Trzeci i ostatni tom wspaniałej, barwnej i przepełnionej uczuciami historii Spencera i Andrew. Ich historia zaczęła się od strachu, zranienia i prób przezwyciężenia czegoś nad czym nie dało się zapanować. Przerodziła się w podróż z dwoma mężczyznami po zakamarkach ich dusz i ukazała piękno powiedzenia "Przeciwieństwa się przyciągają", ale można...