Warto na wstępie zaznaczyć, że ta autobiografia kończy się w okresie stanu wojennego. I to w sumie największy minus bo kupując książkę byłem bardzo zainteresowany współczesnym Polańskim i jego filmami z XXI wieku. Zmyliła mnie data nowego wydania. Choć jest też posłowie napisane w 2015 roku, które ładnie uzupełnia książkę. Ale jest to zaledwie kilka stron.

Polański opisuje tu swoje życie od pierwszych wspomnień dzieciństwa przed wojną. Potem czasy wojenne a po nich dopiero prawdziwe życie młodego człowieka, który nie za bardzo wie co ze sobą zrobić. Zainteresowanie sportem (narty i kolarstwo) konkuruje tu ze sztuką (na początku jest to raczej aktorstwo i rysunek). Polański też namiętnie chodzi do kina i ogląda wszystko co leci. Różnymi zbiegami okoliczności jak to w życiu w końcu dostaje się do szkoły filmowej w Łodzi na reżyserię co jakby wyznacza drogę na resztę jego życia. W międzyczasie dowiadujemy się różnych ciekawostek z jego życia jak na przykład spotkanie z seryjnym mordercą, które ledwie przeżył.

Kolejne rozdziały są o kolorowym życiu szkoły filmowej a potem już coraz więcej zawodowych historii o kręceniu poszczególnych filmów. Jednak przeplata się to z życiem osobistym, które Polański opisuje niezwykle szczerze. Niektóre elementy tych zwierzeń będą w dzisiejszych czasach uchodzić za bardzo kontrowersyjne. Mamy oczywiście też opis przeżyć po zabójstwie jego ciężarnej żony czy sprawę za którą jest ciągle ścigany.

Bardzo ciekawe są fragmenty o tworzeniu kolejnych filmów i o podejściu Polańskiego do ich tworzenia. Po jakimś czasie może zbyt dużo jest nazwisk wszelkiej maści producentów, agentów itp. Człowiek przestaje rozróżniać kto był kim ale to i tak nie wpływa na lekturę.

Polecam fanom Polańskiego i fanom filmu ogólnie.

Warto na wstępie zaznaczyć, że ta autobiografia kończy się w okresie stanu wojennego. I to w sumie największy minus bo kupując książkę byłem bardzo zainteresowany współczesnym Polańskim i jego filmami z XXI wieku. Zmyliła mnie data nowego wydania. Choć jest też posłowie napisane w 2015 roku, które ładnie uzupełnia książkę. Ale jest to zaledwie kilka stron.

Polański opisuje...

Rozdzialy dziecinstwa i czasow licealnych bardzo dobrze sie czytalo. Potem jest nudno wiec czytalam przelatujac strony (ktos tu polecil by przeczytac o zabojstwie zony oraz skazaniu za gwalt na 13latce)- glownie opisy produkcji filmow i “podboje” milosne. Nieprzyjemnie mi sie robila czytajac ktorakolwiek historie romansu Romana . A po tym gwalcie to juz w ogole. Zawsze myslalam ze to bylo jakies przypadkowe spotkanie gdzue dziewczyna sklamala wiek , ale to w ogole nie tak. Obrzydliwy typ

Rozdzialy dziecinstwa i czasow licealnych bardzo dobrze sie czytalo. Potem jest nudno wiec czytalam przelatujac strony (ktos tu polecil by przeczytac o zabojstwie zony oraz skazaniu za gwalt na 13latce)- glownie opisy produkcji filmow i “podboje” milosne. Nieprzyjemnie mi sie robila czytajac ktorakolwiek historie romansu Romana . A po tym gwalcie to juz w ogole. Zawsze...

Żałosna próba tłumaczenia się wielkiego reżysera ale małego człowieka. Na luzie przedstawiony obraz winy bez kary.

Żałosna próba tłumaczenia się wielkiego reżysera ale małego człowieka. Na luzie przedstawiony obraz winy bez kary.

8/10

8/10

Poznanie biografii artysty pozwala spojrzeć na jego twórczość z nowej perspektywy. Upór ,determinacja i wiara we własne siły pozwoliły Romanowi Polańskiemu odnieść sukces i spełnić marzenia ,pomimo dramatycznych nieraz kolei losu. To budzi szacunek i podziw .
Cieszę się , że przeczytałam tę książkę.

A teraz spróbuję zebrać się na odwagę i obejrzę ,,Dziecko Rosemary,, do końca...

Poznanie biografii artysty pozwala spojrzeć na jego twórczość z nowej perspektywy. Upór ,determinacja i wiara we własne siły pozwoliły Romanowi Polańskiemu odnieść sukces i spełnić marzenia ,pomimo dramatycznych nieraz kolei losu. To budzi szacunek i podziw .
Cieszę się , że przeczytałam tę książkę.

A teraz spróbuję zebrać się na odwagę i obejrzę ,,Dziecko Rosemary,, do...

Romana Polańskiego znają chyba wszyscy.
Nie jestem jego wielką fanką ale gdy zobaczyłam napisaną przez Romana autobiografię, postanowiłam z zaciekawieniem ją sobie sprezentować. Zwlaszcza, że jako wierna czytelniczka litetatury o II wojnie światowej, domyślałam się, że Roman Polański zamieści wspomnienia z tamtego okresu, gdyż on i jego rodzina (pochodzenie żydowskie) przeszli przez piekło wojny. Nie myliłam się.
Niezmiernie cieszę się, że jest to książka o wszystkim, nie skupiająca sie tylko na pracy zawodowej, karierze Polańskiego.
Mamy wgląd w dzieciństwo spędzane w Krakowie i ucieczkę z niego do Stolicy w momencie wybuchu wojny, która okazała się złą decyzją, ponieważ Warszawa w tym momencie była obficie bombardowana.
Jednak mały Romek z rodzicami wrócili po jakimś czasie do Krakowa i od tej pory zaczyna się życie w getcie a następnie wojenna tułaczka poza gettem, gdzie u Romana Polańskiego zrodziła się miłość a wręcz obsesja na punkcie kina.
Mamy późniejsze lata studiów, pierwszą rolę i dorosłe życie, które Roman Polański podsumował: "Większa część życia upłynęła mi na szalonej karuzeli, gdzie wspinalem się wysoko - ku wielkim triumfom, radości i rozkoszy - by spadać nagle w otchłań bólu i nieszczęścia. Ale to właśnie dzięki tej zawrotnej wędrówce znalazłem się tu i teraz, gdzie czekał na mnie spokój, który odwazę się nazwać szczęściem".

Książka wspaniała! Mimo, że dość gruba (512 stron) to wcale się tego nie odczuwa.
Roman Polański pisze w sposób wciągający, lekki i odważny. Wyczuwa się, że jest to człowiek z poczuciem humoru i niektóre opisywane przez niego sytuacje faktycznie rozbawiają. Jedynie żałuję, że nie ma ani jednego zdjęcia.

Romana Polańskiego znają chyba wszyscy.
Nie jestem jego wielką fanką ale gdy zobaczyłam napisaną przez Romana autobiografię, postanowiłam z zaciekawieniem ją sobie sprezentować. Zwlaszcza, że jako wierna czytelniczka litetatury o II wojnie światowej, domyślałam się, że Roman Polański zamieści wspomnienia z tamtego okresu, gdyż on i jego rodzina (pochodzenie żydowskie)...

Takie żyćko, że książka pisze się sama :) Polecam

Takie żyćko, że książka pisze się sama :) Polecam

Jego życie to doskonały materiał na film..Warrto przeczytać.

Jego życie to doskonały materiał na film..Warrto przeczytać.

Polański to klasa sama w sobie, od zawsze podziwiany, wielbiony autorytet więc po przeczytaniu nadal jestem pod wrażeniem jego osoby.

Polański to klasa sama w sobie, od zawsze podziwiany, wielbiony autorytet więc po przeczytaniu nadal jestem pod wrażeniem jego osoby.

To wspaniała książka, która pozwoliła mi uruchomić moc swej wyobraźni i w następstwie przeniosła mnie do przemiłej kawiarenki, w której długimi wieczorami wsłuchiwałam się w opowieść o życiu Polańskiego. Skąd kawiarenka? Odnoszę bowiem wrażenie, że cała istota tej książki kryje się za tym, że czytelnik ma wrażenie, jakby siedział naprzeciwko Polańskiego, popijał sobie z nim kawkę i wysłuchiwał anegdotek z jego życia. To pełna humoru i dystansu autobiografia, którą czyta się swobodnie i czerpie się z tego przyjemność. Jednocześnie jest idealnym dowodem na to, że do prawdziwego sukcesu dochodzi się naprawdę krętą i nierówną drogą, podczas której niejednokrotnie ktoś nam odmówi, zaprzeczy, ktoś w nas zwątpi albo rzuci kłody pod nogi. Polański nie ukrywa niczego, to podróż w głąb jego duszy, jakże wzruszająca, pełna ciepła i rozczulającego obrazu młodości pomyłek...

Dla młodych ludzi, którzy wciąż szukają swojej drogi.
Dla tych, którzy poddają się po jednej porażce.
Dla prawdziwych fanów kina i twórczości Romana Polańskiego.
Dla miłośników dobrych biografii.
No i...po prostu dla książkoholików.

Serdecznie polecam!

To wspaniała książka, która pozwoliła mi uruchomić moc swej wyobraźni i w następstwie przeniosła mnie do przemiłej kawiarenki, w której długimi wieczorami wsłuchiwałam się w opowieść o życiu Polańskiego. Skąd kawiarenka? Odnoszę bowiem wrażenie, że cała istota tej książki kryje się za tym, że czytelnik ma wrażenie, jakby siedział naprzeciwko Polańskiego, popijał sobie z nim...