Wilkołactwo potraktowane kompleksowo. Od genezy lingwistycznej, poprzez aspekty historyczne, postrzeganie w kulturze i w społeczeństwie, ze szczególnym uwzględnieniem grup młodych mężczyzn - wojowników, a przy tym wyrzutków, będących poza nawiasem społeczeństwa. Autor nie szczędzi też opisów wierzeń i przesądów różnych ludów, kładąc nacisk na wierzenia mieszkańców Północy i Indian. Osobiście za najciekawsza część uważam poglądy traktujące wilkołactwo jako tymczasową klątwę i łącząca przemieniających się w wilki z legendarnymi berserkami.
Jeśli k
toś chce poznać genezę tak częstego w popkulturze motywu wilkołactwa, to ta lektura jest idealnym wyborem.

Wilkołactwo potraktowane kompleksowo. Od genezy lingwistycznej, poprzez aspekty historyczne, postrzeganie w kulturze i w społeczeństwie, ze szczególnym uwzględnieniem grup młodych mężczyzn - wojowników, a przy tym wyrzutków, będących poza nawiasem społeczeństwa. Autor nie szczędzi też opisów wierzeń i przesądów różnych ludów, kładąc nacisk na wierzenia mieszkańców Północy i...

Czy interesowaliście się kiedykolwiek postaciami wilkołaków? Czy wiecie, że każda kultura (słowiańska, celtycka, germańska) przedstawia te stworzenia w inny sposób?
Zapewne wiecie już, że wilkołak to mityczny człowiek przemieniony w zwierzę, ale zastanawialiście się z jakich legend wywodzi się ten stwór? Jakie jest jego powiązanie z diabłem? W jakich dziełach literackich spotkamy tę postać?
"Wojownicy i wilkołaki" to kolejna książka z serii "Wierzenia i zwyczaje" wydawnictwa Replika. Napisana w sposób rzetelny i konkretny, poparta rzeczową wiedzą z wielu źródeł. Idealna pozycja naukowa, świetne kompendium wiedzy o mitycznych stworach jakimi są wilkołaki. Z racji, iż jest to książka popularnonaukowa, to nie jest to raczej lektura do przeczytania dla relaksu. Zdecydowanie bardziej poleciłabym ją pasjonatom wierzeń ludowych lub naukowcom.
Pięknie wydana pozycja, uzupełniona cennymi i ciekawymi ilustracjami, które pozwalają bardziej dogłębnie zrozumieć treść i unaoczniają problem. Treść nie jest łatwa do przyswojenia, zastosowany język naukowy jest tego powodem. Jednak przy skupieniu i zaangażowaniu można przebrnąć przez tę lekturę i rozkoszować się zdobytą wiedzą.
Historyk Leszek P. Słupecki przedstawia w tej pozycji swoje ciekawe podejście do tematu. Jest to naprawdę warta zainteresowania książka, a szczególnie dla osób żywo pasjonujących się folklorem.

Czy interesowaliście się kiedykolwiek postaciami wilkołaków? Czy wiecie, że każda kultura (słowiańska, celtycka, germańska) przedstawia te stworzenia w inny sposób?
Zapewne wiecie już, że wilkołak to mityczny człowiek przemieniony w zwierzę, ale zastanawialiście się z jakich legend wywodzi się ten stwór? Jakie jest jego powiązanie z diabłem? W jakich dziełach literackich...

Książka Leszka Słupeckiego opisuje postać wilkołaka w różnych mitologiach i wierzeniach różnych ludów. Wśród nich znalazły się ludy antyczne, średniowieczne, ludowe a nawet ludów Azji, Afryki i Ameryki. Dodatkowo można tu znaleźć informacje o różnicach i podobieństwach do berserkerów oraz gdzie postać wilkołaka posłużyła jako główny motyw literacki. Reasumując jest to przekrój przez postać wilkołaka w literaturze i wierzeniach.

Nie jest to książka beletrystyczna, tylko książka popularnonaukowa, tak więc czyta się ją nie tak łatwo. Referencje do innych książek powodują, że jak ktoś ma ochotę sięgnąć do źródła, to zawsze ma ku temu możliwość.

Książka Leszka Słupeckiego opisuje postać wilkołaka w różnych mitologiach i wierzeniach różnych ludów. Wśród nich znalazły się ludy antyczne, średniowieczne, ludowe a nawet ludów Azji, Afryki i Ameryki. Dodatkowo można tu znaleźć informacje o różnicach i podobieństwach do berserkerów oraz gdzie postać wilkołaka posłużyła jako główny motyw literacki. Reasumując jest to...

Wojownicy i Lisiołaki
.
Lisioł nie lubi braków – zarówno w truskawkach, jak i butelkach. Jednakże tym razem brak nie dotyczył ulubionych lisich futrzaków, ale obecności lisiołaków. Bo widzicie – pisnął Lisioł – są wilkołaki i wojownicy zmieniający się w niedźwiedzie, ale gdzie jest miejsce dla najwspanialszego z rudzielców? Aby poznać przyczynę tego zaniedbania, futrzak sięgnął po książkę „Wojownicy i wilkołaki” Leszka Słupeckiego.
.
Lisioł swoją przygodę zaczął w ojczyźnie nieumiarkowanego nacierania ciała oliwą, czyli w starożytnej Grecji. Zezwolił, aby gromada młodzików wniosła go na szczyt góry Likajon, gdzie można było doświadczyć przemiany w wilka. Jako że opcji lisiej nie przewidziano, futrzak skorzystał z przejażdżki na wilczym grzbiecie i wylądował w Rzymie. Tam wziął udział w luperkaliach – czyli podgryzał łydki biegnących kapłanów – ale pomimo zapału wciąż nie otrzymał odpowiedzi, gdzie podziały się lisiołaki.
.
Dużą zaletą „Wojowników i wilkołaków” jest sposób ułożenia rozdziałów, które pozwalają prześledzić zmiany w postrzeganiu wilkołactwa na przestrzeni dziejów. Lisioł przetuptał przez antyk, a następnie zawitał do średniowiecza, gdzie wierzenia skandynawskie zderzały się z chrześcijańskim postrzeganiem wilka jako diabelskiego sługi. Z dużym zainteresowaniem Lisioł zajrzał nie tylko do berserków oraz ulfheddinów na kufel miodu (albo dziewięć),ale również posłuchał o mniej znanych wilczych opowieściach. Tereny dzisiejszych krajów bałtyckich obfitują w bardzo interesujące legendy, podobnie jak Azja i Afryka. Tak, autor nie skupił się jedynie na terenach Europy, ale poświęcił też kilka słów innym kontynentom.
.
Lisioła również usatysfakcjonowały końcowe rozdziały, poświęconej wilkołactwu z perspektywy językoznawstwa oraz wilczemu motywowi literackiemu. Chociaż tajemnica lisiołaków nie została odkryta, to futrzak musi przyznać, że bardzo przyjemnie mu się buszowało między stronami. To przekrojowa pozycja nie tylko dla pasjonatów, którzy spędzili niejedną noc, wyjąc do księżyca, ale również dla świeżych członków watahy, poszukujących podstawowych informacji lub inspiracji.

Wojownicy i Lisiołaki
.
Lisioł nie lubi braków – zarówno w truskawkach, jak i butelkach. Jednakże tym razem brak nie dotyczył ulubionych lisich futrzaków, ale obecności lisiołaków. Bo widzicie – pisnął Lisioł – są wilkołaki i wojownicy zmieniający się w niedźwiedzie, ale gdzie jest miejsce dla najwspanialszego z rudzielców? Aby poznać przyczynę tego zaniedbania, futrzak...

Od lat, raz po raz, wracam do tej książki. Mnóstwo przytoczonych fragmentów, podań, tradycji, oraz świetna bibliografia, sprawiają, że ta książka jest doskonałą monografią na temat wilkołactwa.
Polecam!

Od lat, raz po raz, wracam do tej książki. Mnóstwo przytoczonych fragmentów, podań, tradycji, oraz świetna bibliografia, sprawiają, że ta książka jest doskonałą monografią na temat wilkołactwa.
Polecam!

Książka "Wojownicy i wilkołaki" to pozycja wydana po raz pierwszy przez Pana Profesora Słupieckiego w roku 1987 pt. "Wilkołactwo". Ja mam wydanie poprawione, z 2011. Wilkołactwo jak wiecie lub nie, wbrew nazwie jest traktowane przez znawców jako możliwość przemiany w dowolne zwierzę. Pozycja zbiera właśnie podania z nim związane z niemalże całego świata, w tym oczywiście ze Słowiańszczyzny, choć wątek po raz pierwszy opisywany jest prawdopodobnie u starożytnych Greków. Komentuje ich podłoże społeczne i psychologiczne. Zbiera oczywiście najstarsze przejawy wzmianek i wyrazów sztuki owołujących się do likantropii, i jak się można domyślić z tytułu, jej wpływu na obrzędy inicjacyjne młodych wojowników. Mimo, iż wątek był dość powszechny w społeczeństwach pierwotnych, pocieszę Was, jest on oryginalny dla terenów Słowiańszczyzny i nie jest zapożyczeniem z innych kultur, a wykształcił się w wierzeniach słowiańskich niezależnie, co potwierdza rodzima, rdzenna nazwa takiej przemiany.
Najciekawszy jednak jest chyba zbiór podań spisany przez historyków starożytnych, bowiem część z nich nawiązuje do postaci historycznych, których istnienie potwierdzają nam kroniki i inne dokumenty, zawierający ich prywatne zdanie na ten temat, wkładając podobne podania między bajki, lub dając im świadectwo wiary. W każdym razie opisywane, historyczne poctaci obrosły w nich mitologią do rangi herosów. Dzięki takim podaniom wiemy, że przypadki wilkołactwa zdarzały się nawet w znamienitych, czy królewskich rodach. Jeden z bardziej porywających, opisanych przekazów dotyczy przeklętego rodu Ossyriańczyków, którzy parami, naprzemiennie na 7 lat mieli się zmieniać w wilkołaki przez przeklęcie przez... świętego (swoją drogą tu zabrakło mi przyrównania o wątków słowiańskich, w których osoba mogła być przeklęta demonizmem przez samych Bogów). Mimo tego pozostali oni w wierze, a w jednym przypadku wygnana para prosi nawet księdza o ostatnie namaszczenie w wilczej postaci.
Z książką warto zapoznać się nie tylko ze względów historyczno - antropologicznych. Jeden z rozdziałów traktuje o wątkach likantropicznych w literaturze pięknej, więc jeśli ktoś jest żywo zaiteresowany tematyką, znajdzie w niej nie tylko odpowiedzi na wiele pytań oraz bibliografię naukową, ale dowie się również w jakich lekturach szukać wątków, w którym okresie były one zdecydowanie najbardziej popularne i jaki wpływ mogła mieć rzeczona literatura na dzisiejszy, przeromantyzowany obraz tegoż ciekawego zagadnienia.
Cała pozycja okraszona jest rycinami z epok.
Czemu Remus i Romulus mogli być wychowani przez ku*wę? Odpowiedź na to i inne pytania znajdziecie w książce "Wojownicy i wilkołaki".

Książka "Wojownicy i wilkołaki" to pozycja wydana po raz pierwszy przez Pana Profesora Słupieckiego w roku 1987 pt. "Wilkołactwo". Ja mam wydanie poprawione, z 2011. Wilkołactwo jak wiecie lub nie, wbrew nazwie jest traktowane przez znawców jako możliwość przemiany w dowolne zwierzę. Pozycja zbiera właśnie podania z nim związane z niemalże całego świata, w tym oczywiście ze...

Cóż, teraz mogę się pochwalić, że przeczytałem monografię naukową poświęconą wilkołactwu. I była to niezwykle fascynująca lektura.

Prof. Słupecki nie rozpatruje problemu jako potencjalnego schorzenia psychicznego (jak czynili to inni badacze przed nim),lecz jako historyk stara się dotrzeć do źródła owych wierzeń. Wymagało to ogromu pracy komparystycznej, której wyniki autor zebrał w formie tejże krótkiej książki. Przeprowadza ona czytelnika przez wilkołacze wątki na przestrzeni dziejów i wskroś różnych kultur: od starożytności, średniowiecza i nowożytności, przez wierzenia ludowe i motywy literackie, po mitologie ludów pozaeuropejskich. Po owym przeglądzie obszerne zakończenie jest miejscem na wnioski oraz hipotezy autora. I są one arcyciekawe. Ułatwiają spojrzenie w nieco innym świetle na to, co kryje się za prastarymi wierzeniami, na głębokie początki naszej cywilizacji i na nas samych - ludzi, pod których człowieczą skóra norm społecznych i moralnych wciąż istnieje zwierzęca natura, której przyobleczenia tak obawiali się nasi przodkowie.

Cóż, teraz mogę się pochwalić, że przeczytałem monografię naukową poświęconą wilkołactwu. I była to niezwykle fascynująca lektura.

Prof. Słupecki nie rozpatruje problemu jako potencjalnego schorzenia psychicznego (jak czynili to inni badacze przed nim),lecz jako historyk stara się dotrzeć do źródła owych wierzeń. Wymagało to ogromu pracy komparystycznej, której wyniki...

Ciekawe ujęcie tematu wilkołactwa. Na plus zwłaszcza odniesienia do kultury skandynawskiej (berserkowie) i słowiańskiej (w tym podania ludowe). Czyta się bardzo dobrze, chociaż sama struktura pracy nie do końca mi podeszła - ostatni rozdział był przeładowany wnioskami, które można było szerzej omówić wcześniej (były tylko sygnalizowane).

Ciekawe ujęcie tematu wilkołactwa. Na plus zwłaszcza odniesienia do kultury skandynawskiej (berserkowie) i słowiańskiej (w tym podania ludowe). Czyta się bardzo dobrze, chociaż sama struktura pracy nie do końca mi podeszła - ostatni rozdział był przeładowany wnioskami, które można było szerzej omówić wcześniej (były tylko sygnalizowane).

Na kartach "Wojowników i wilkołaków" autor przybliża nam w wyczerpujący sposób mity, legendy i podania folklorystyczne dotyczące wilkołactwa, od starożytności, z wyszczególnieniem świata antycznego, poprzez średniowiecze (na przykładach słowiańskich, celtyckich, czy germańskich),czasy nowożytne i dziewiętnastowieczną etnografię, na wątkach literackich kończąc. Oprócz tego Leszek Słupecki przygląda się tropom etymologicznym, a także ukazuje nam analogiczne wierzenia związane z przemianami w zwierzęta spoza kręgu kultur indoeuropejskich. Z łatwością wyłapuje wspólne wątki i podejmuje się (cokolwiek fragmentarycznej) rekonstrukcji pierwotnego scenariusza mitycznego związanego z tym wierzeniem.

Pełna recenzja na: https://slowianskamoc.blogspot.com/2019/11/wojownicy-i-wilkolaki.html

Na kartach "Wojowników i wilkołaków" autor przybliża nam w wyczerpujący sposób mity, legendy i podania folklorystyczne dotyczące wilkołactwa, od starożytności, z wyszczególnieniem świata antycznego, poprzez średniowiecze (na przykładach słowiańskich, celtyckich, czy germańskich),czasy nowożytne i dziewiętnastowieczną etnografię, na wątkach literackich kończąc. Oprócz tego...

Arcyciekawe. Niepowtarzalne spojrzenie na wilkołactwo od czasów starożytnych do współczesnych. Świetne źródła (szczególnie anglosaskie) i przyzwoita narracja, mimo że jest to poważna monografia czyta się to świetnie.

Arcyciekawe. Niepowtarzalne spojrzenie na wilkołactwo od czasów starożytnych do współczesnych. Świetne źródła (szczególnie anglosaskie) i przyzwoita narracja, mimo że jest to poważna monografia czyta się to świetnie.