Profesor Tatarkiewicz pisał to w wieku niemal 90 lat czując pewnie, że to czas na podsumowanie. I takie to jest: niewiele tu wspomnień (czego bardzo żałuję) ale za to bardzo dużo przemyśleń o istocie pracy, życia, szczęścia a wreszcie i śmierci. Jeśli czegoś można się spodziewać po filozofie to na pewno czegoś takiego. Chyba każdy z nas powinien spróbować tak podsumować to z czym się będzie żegnał.

[Audiobook, czyta Henryk Drygalski]

Profesor Tatarkiewicz pisał to w wieku niemal 90 lat czując pewnie, że to czas na podsumowanie. I takie to jest: niewiele tu wspomnień (czego bardzo żałuję) ale za to bardzo dużo przemyśleń o istocie pracy, życia, szczęścia a wreszcie i śmierci. Jeśli czegoś można się spodziewać po filozofie to na pewno czegoś takiego. Chyba każdy z nas powinien spróbować tak podsumować to...

Postać z innego odległego mi świata, może nieprzeciętna, a Henryk Drygalski nawet do tego pasuje. - --- Życie moje — jak chyba większości ludzi — składało się z przeciętnych przyjemności i przykrości, ale przykrości przemijały dość szybko: a przyjemności okazywały się dostateczne, by ogólny bilans był d o d a t n i . Miałem dzięki temu pewną kompetencję do zabierania głosu o szczęściu. ---A potem — przestałem chodzić do teatru. Ktoś powiedział, że każdy ma jakąś jemu sądzoną ilość przedstawień teatralnych. Tę, która była mi przeznaczona, wyczerpałem prędko ---Z zalet moralnych cenię nade wszystko życzliwość ludzi dla ludzi, a nie lubię zawiści. Wolę uprzejmych niż szczerych, którzy mi mówią, że źle wyglądam lub że napisałem niemądry artykuł. ---Nie mam zaufania do ludzi ambitnych, niechętnie jestem usposobiony do a m b i c j i . Jest niebezpieczna, zarówno z hedonicznego, jak z moralnego punktu widzenia. Z moralnego dlatego, że łatwo wchodzi w kolizję z podstawową zasadą: leben und leben lassen. Z hedonicznego dlatego, że ambitny stwarza sobie łatwo wrogów Nie miałem zwłaszcza tej ambicji, by to, co robię, robić d o s k o n a l e . Ani zwłaszcza: robić l e p i e j od innych. Natomiast jak najbardziej zależało mi na tym, bym swoje robił dobrze .

Postać z innego odległego mi świata, może nieprzeciętna, a Henryk Drygalski nawet do tego pasuje. - --- Życie moje — jak chyba większości ludzi — składało się z przeciętnych przyjemności i przykrości, ale przykrości przemijały dość szybko: a przyjemności okazywały się dostateczne, by ogólny bilans był d o d a t n i . Miałem dzięki temu pewną kompetencję do zabierania głosu...

Szacunek za zdolność pisania po 90 tym roku życia.

Szacunek za zdolność pisania po 90 tym roku życia.