Na szybko spisane, cz.3: 2000–2010

Finał trylogii o dorastaniu. Długo trzeba było się naczekać na trzecią część, bo pierwszy tom ukazał się w 2007 r., a drugi w 2008 r. Tutaj bohater jest już dorosły i teraz sam musi zająć się wychowywaniem kolejnego pokolenia.

Podczas lektury pierwszego tomu większość czytelników dorastających na przełomie lat 80. i 90. mogła utożsamiać się z bohaterem. Trochę gorzej było przy drugim tomie, który poświęcał trochę miejsca rozwijającej się w Polsce demoscenie. Tutaj też dla części czytelników opowieści bohatera o pracy programisty mogą wydawać się czymś bardzo obcym – tym bardziej, że przedstawiona tu wersja tego zawodu wygląda tak dziwnie, że wątpię czy faktycznie tak to wygląda.

Jednakże warstwa obyczajowa stoi na wysokim poziomie. Na początku przeszkadzało mi, że czytelnik bez żadnego wprowadzenia zostaje wrzucony w 2010 r., ale protagonista poprzez ułożone niechronologicznie retrospekcje wyjaśnia co wydarzyło się w ciągu 10 lat. Bohater przeżywa bardzo prozaiczne problemy związane z życiem rodzinnym. Przy tym dalej pozostaje tak poczciwy jak można to pamiętać z poprzednich tomów, ale zachowuje się bardzo dojrzale i odpowiedzialne. Scenariusz ujawnia również co się stało z jego ojcem i bratem. Nie odniosłem wrażenia, że było zbyt cukierkowe. Bohaterowie osiągnęli w pewien sposób szczęście, chociaż życie dalej nie jest usłane różami. Bardzo podobało mi się też zakończenie zamykające klamrą całą trylogię.

Rysunki są tu dosyć proste. Postacie wyglądają karykaturalnie, a scenografia jest lekko powykrzywiana. Jednakże równocześnie rysownik świetnie operuje kadrami i barwami, które nadają odpowiedni nastrój danym scenom.

Osobiście nie do końca utożsamiam się z bohaterem, chociaż jestem w podobnym wieku. Jednakże mimo to doceniam ten tom zarówno pod względem fabularnym jak i graficznym. Moim zdaniem jest to godne domknięcie trylogii, chociaż ostatnia strona sugeruje jeszcze jeden tom.

Finał trylogii o dorastaniu. Długo trzeba było się naczekać na trzecią część, bo pierwszy tom ukazał się w 2007 r., a drugi w 2008 r. Tutaj bohater jest już dorosły i teraz sam musi zająć się wychowywaniem kolejnego pokolenia.

Podczas lektury pierwszego tomu większość czytelników dorastających na przełomie lat 80. i 90. mogła utożsamiać się z bohaterem. Trochę gorzej było...