Końcówka książki zdecydowanie nabrała tempa, niestety troszkę późno. Sporo opisów troszkę nudnawych, brak akcji. Długi rozpęd wątku mnie tu zmęczył, a czasem odniosłam wrażenie, że tu wątku po prostu nie ma 🤭 Zdecydowanie „Zapomniany zamek” w moim odbiorze był lepszy, ciekawszy.

Końcówka książki zdecydowanie nabrała tempa, niestety troszkę późno. Sporo opisów troszkę nudnawych, brak akcji. Długi rozpęd wątku mnie tu zmęczył, a czasem odniosłam wrażenie, że tu wątku po prostu nie ma 🤭 Zdecydowanie „Zapomniany zamek” w moim odbiorze był lepszy, ciekawszy.

Czuję się nieco zawiedziona, bo do połowy czekałam aż coś się wydarzy, a od połowy już tylko na to, kiedy to się skończy. Nie znaczy to jednak, że nie dam kolejnej szansy Kate Morton. Przede mną inne tytuły, a to, że "Dom w Riverton" mnie nie zachwycił, nie znaczy, że rezygnuję z twórczości autorki. Całą recenzja tutaj: https://nakanapie.pl/recenzje/dom-ktory-nie-zachwycil-dom-w-riverton

Czuję się nieco zawiedziona, bo do połowy czekałam aż coś się wydarzy, a od połowy już tylko na to, kiedy to się skończy. Nie znaczy to jednak, że nie dam kolejnej szansy Kate Morton. Przede mną inne tytuły, a to, że "Dom w Riverton" mnie nie zachwycił, nie znaczy, że rezygnuję z twórczości autorki. Całą recenzja tutaj:...

Kolejne moje spotkanie z tą Autorką. Kolejny raz bez zawodu. Książka traktuje o blisko stuletniej staruszce, która wspomina swoją młodość, gdy była służącą, a następnie pokojówką w tradycyjnym angielskim dworze na prowincji. Oczami bohaterki śledzimy przemiany w obyczajowości tamtych czasów: znaczenie I wojny dla zmian społecznych, emancypację kobiet, zepsucie elit. Autorka stawia pytania o prawo do indywidualnego szczęścia osób "zaplątanych" w konwenanse i zobowiązania - rodzinne, towarzyskie, czy obyczajowe. Wyszła z tego całkiem ciekawa historia. Kate Morton ciągle w formie!!!
Lektura tej pozycji to świetnie spędzony czas!

Kolejne moje spotkanie z tą Autorką. Kolejny raz bez zawodu. Książka traktuje o blisko stuletniej staruszce, która wspomina swoją młodość, gdy była służącą, a następnie pokojówką w tradycyjnym angielskim dworze na prowincji. Oczami bohaterki śledzimy przemiany w obyczajowości tamtych czasów: znaczenie I wojny dla zmian społecznych, emancypację kobiet, zepsucie elit. Autorka...

W końcu skończyłam tę książkę. To zdanie już sporo mówi o tym, co o niej myślę. Jestem oczywiście w stanie dostrzec zalety, bo sama historia ma potencjał, postacie są niezłe i komuś kto lubi taką powolną akcję zapewne ta powieść by się spodobała. Jednak ja się potwornie wynudziłam i uważam, że sama książka mogłaby być połowę krótsza. Narracja staruszki według mnie nie wniosła dużo i o wiele lepiej czytałoby się tę historię bez tych wstawek. Pomysł mógłby się natomiast sprawdzić w przypadku adaptacji filmowej. Wahałam się pomiędzy 4 a 5 gwiazdkami, ale ostatecznie daję 4 tylko dlatego, że się wynudziłam.

Spoiler alert: ten koniec mnie dobił, kiedy się okazało, że to faktycznie wina Grace. Nieświadoma, to fakt, no ale jednak. Z drugiej strony kto wie, czy w innym przypadku odzyskałaby swoje życie, czy nadal byłaby uwiązana. Plus za wzmiankę, że ostatecznie na starość odnaleźli się z Alfredem. Urocze.

W końcu skończyłam tę książkę. To zdanie już sporo mówi o tym, co o niej myślę. Jestem oczywiście w stanie dostrzec zalety, bo sama historia ma potencjał, postacie są niezłe i komuś kto lubi taką powolną akcję zapewne ta powieść by się spodobała. Jednak ja się potwornie wynudziłam i uważam, że sama książka mogłaby być połowę krótsza. Narracja staruszki według mnie nie...

Rodzinne tajemnice zamknięte w okładkach powieści Kate Morton mają w sobie to coś. "Dom w Riverton" w mojej ocenie przewyższa jednak poprzednie książki autorki, choćby wartką akcją. W każdym razie ja odniosłam wrażenie, że cały czas coś się działo przez co chętnie pochłaniałam stronę za stroną.

Rodzinne tajemnice zamknięte w okładkach powieści Kate Morton mają w sobie to coś. "Dom w Riverton" w mojej ocenie przewyższa jednak poprzednie książki autorki, choćby wartką akcją. W każdym razie ja odniosłam wrażenie, że cały czas coś się działo przez co chętnie pochłaniałam stronę za stroną.

7.5
_
W 1924 roku doszło do tragedii. Nad jeziorem na terenie rezydencji Riverton ktoś stracił życie. Świadkami tego wydarzenia były siostry Hannah i Emmeline Hartford. Ta sytuacja miała tragiczny wpływ na dalsze losy kobiet. Po ponad siedemdziesięciu latach reżyserka Ursula Ryan postanawia nakręcić film dokumentalny o mieszkańcach Riverton. Pomóc ma jej w tym Grace, która w młodości pracowała jako służąca we wspomnianej posiadłości. Znajdującą się u kresu życia Grace zaczynają nawiedzać głęboko skrywane wspomnienia.

"Dom w Riverton" to książka z gatunku literatury pięknej, która jest debiutem australijskiej pisarki. Jest to również czwarta powieść spod pióra autorki, którą miałam przyjemność przeczytać. Jak zawsze w przypadku lektur z Serii Butikowej muszę wspomnieć o absolutnie przepięknym wydaniu książki. Jeżeli zaś chodzi o treść to jest to najmniej lubiana przeze mnie historia Kate Morton, niemniej wciąż jest to bardzo dobra powieść. Fabułę śledzimy z perspektywy Grace, która snuje swoją opowieść w dwóch liniach czasowych. Teraźniejszość skupia się na ostatnich dniach życia kobiety, którą nawiedzają demony przeszłości. Natomiast główną historią są rozdziały z przeszłości, które są tak naprawdę wspomnieniami staruszki. Elementy te opowiadają o czasach kiedy to kobieta pracowała jako służąca w posiadłości Riverton. Podczas czytania wraz z bohaterką uczestniczymy w życiu mieszkańców rezydencji, poznajemy ich zwyczaje oraz odkrywamy sekrety. Początkowo nie mogłam się zaangażować w tę historię, niemniej im więcej przeczytanych kartek zostawiałam za sobą tym robiło się zdecydowanie bardziej interesująco. Tym samym finalna ocena jest pozytywna, więc oczywiście polecam.

7.5
_
W 1924 roku doszło do tragedii. Nad jeziorem na terenie rezydencji Riverton ktoś stracił życie. Świadkami tego wydarzenia były siostry Hannah i Emmeline Hartford. Ta sytuacja miała tragiczny wpływ na dalsze losy kobiet. Po ponad siedemdziesięciu latach reżyserka Ursula Ryan postanawia nakręcić film dokumentalny o mieszkańcach Riverton. Pomóc ma jej w tym Grace, która...

Kate Morton po raz kolejny zabrała mnie w magiczną podróż do przeszłości, tym razem wprowadzając mnie w tajemnicę rodziny z "Domu w Riverton". Ta powieść to jak starannie rozłożony stół pełen smakowitych sekretów, którymi żyła jedna z najbardziej wpływowych rodzin w latach dwudziestych.

Wpleciona w delikatny styl autorki, historia odsłania przed nami świat tajemnic, miłości i utraty. Morton perfekcyjnie układa puzzel narracyjny, uwydatniając zawiłości relacji między postaciami.

"Dom w Riverton" to nie tylko powieść z elementami tajemnicy, ale także głęboki portret społeczeństwa epoki, z jej nieuchwytnymi zasadami i konsekwencjami. Kate Morton potrafi malować słowami, sprawiając, że czujemy ducha tamtych czasów.

Dla miłośników literatury obyczajowej, tajemniczych intryg i staroświeckiego uroku, "Dom w Riverton" to absolutne must-read. Morton po raz kolejny udowadnia, że potrafi zatrzymać czas, odkrywając przed nami fascynujące historie ukryte w zakamarkach przeszłości. 🌸🕰️

Recenzja pochodzi z mojego ig @zuziawydro

Kate Morton po raz kolejny zabrała mnie w magiczną podróż do przeszłości, tym razem wprowadzając mnie w tajemnicę rodziny z "Domu w Riverton". Ta powieść to jak starannie rozłożony stół pełen smakowitych sekretów, którymi żyła jedna z najbardziej wpływowych rodzin w latach dwudziestych.

Wpleciona w delikatny styl autorki, historia odsłania przed nami świat tajemnic,...

Historia miała potencjał, ale wszystko zepsuła koślawa narracja.

Po pierwsze narratorka, Grace, jest postacią na wskroś płytką i nijaką. Do tego wkurzającą, atencyjną, niekontaktującą z rzeczywistością staruszką. Mając 90-parę lat nadal nie pogodziła się z przeszłością i nagle traci przytomność, bo coś sobie przypomniała. Serio?

Kolejna rzecz to wręcz na siłę budowane napięcie i zakończenie przeciągnięte tak bardzo, jak się dało. Od początku dowiadujemy się, że zadziała się jakaś tragedia na balu. Więc kiedy w końcu narracja dociera do tego momentu, to scena jest pominięta, ale opisują, co się stało po niej. Tylko po to, żeby kulminacyjny bal był na końcu. Ładny koncept, ale psuje większość przyjemności z czytania. Takie prowadzenie historii spowodowało u mnie tak dużą frustrację, że na początku oceniałam książkę na takie 6,5, jednak z czasem było co raz gorzej.

Podobno inne książki autorki są lepsze, więc pewnie dam im kiedyś szansę.

Historia miała potencjał, ale wszystko zepsuła koślawa narracja.

Po pierwsze narratorka, Grace, jest postacią na wskroś płytką i nijaką. Do tego wkurzającą, atencyjną, niekontaktującą z rzeczywistością staruszką. Mając 90-parę lat nadal nie pogodziła się z przeszłością i nagle traci przytomność, bo coś sobie przypomniała. Serio?

Kolejna rzecz to wręcz na siłę budowane...

Urokliwa i intrygująca książka. Jest tutaj tajemnica i satysfakcjonujące zakończenie. Jest to dość nieśpieszna historia ale styl autorki jest bardzo dobry i dlatego czyta się świetnie. Z początku rozkręca się wolno ale z każdą stroną bohaterowie są coraz wyraźniejsi i dają się lubić. Historia z początku XX wieku zgrabnie przeplata się z wydarzeniami fikcyjnymi. Niektóre wątki są na siłę, np Marcus. No ale to oczywiście tylko moje wrażenie. Polecam.

Urokliwa i intrygująca książka. Jest tutaj tajemnica i satysfakcjonujące zakończenie. Jest to dość nieśpieszna historia ale styl autorki jest bardzo dobry i dlatego czyta się świetnie. Z początku rozkręca się wolno ale z każdą stroną bohaterowie są coraz wyraźniejsi i dają się lubić. Historia z początku XX wieku zgrabnie przeplata się z wydarzeniami fikcyjnymi. Niektóre...

Lubicie atmosferę i historię brytyjskiego ziemiaństwa i wyższych sfer w dodatku umiejscowiona w pierwszej połowie XX w.?
Jeśli choć trochę przypadł Wam do gustu serial Downton Abbey to mam dla Was książkę, która była jedną z inspiracji do powstania tego serialu, a w dodatku jest debiutem jednej z moich bardziej lubianych autorek.

Czytałam do tej pory cztery książki Kate Morton - "Zapomniany ogród", "Córka zegarmistrza", "Strażnik tajemnic" i właśnie "Dom w Riverton" - i choć opierają się one na podobnym schemacie (tajemnice rodzinne, dwutorowość czasowa, barwnie uchwycona codzienność bohaterów) to jednak każda z nich w inny sposób zachwyca.

Muszę przyznać, że początek książki nie był łatwy, nudził mnie po prostu i nie mogłam przebrnąć przez kolejne rozdziały. Odkładałam książkę i wracałam do niej po kilku dniach. Ale warto, na prawdę warto przebrnąć przez te mniej wciągającą część, aby później zatracić się w klimacie tamtych lat i tajemnic rodziny zamieszkującej posiadłość Riverton.

To powieść obyczajowa ukazująca życie społeczne ówczesnej Anglii, to emocjonująca opowieść o trudnej miłości, samotności, zdradzie, o trudnym problemie, z którym borykają się żołnierze wracający z frontów wojennych jakim jest nerwica frontowa. To również swego rodzaju historia kryminalna, która okazuje się mieć zaskakujące rozwiązanie.

Było to wyborne spotkanie z bohaterami i z niecierpliwością czekam na kolejną książkę autorki, która już niebawem ukaże się w serii butikowej Wydawnictwa Albatros.

Lubicie atmosferę i historię brytyjskiego ziemiaństwa i wyższych sfer w dodatku umiejscowiona w pierwszej połowie XX w.?
Jeśli choć trochę przypadł Wam do gustu serial Downton Abbey to mam dla Was książkę, która była jedną z inspiracji do powstania tego serialu, a w dodatku jest debiutem jednej z moich bardziej lubianych autorek.

Czytałam do tej pory cztery książki Kate...