Niestety nie dałam rady dobrnąć do końca. Strasznie mnie irytowali bohaterowie. Zwłaszcza Joanna i Martusia. I to chyba przez nie nie jestem w stanie przebrnąć przez tę książkę, Humor jakiś był, ale też nie oszałamiający nie umywa się do "Nawiedzonego domu", gdzie naprawdę się śmiałam. Tutaj ledwo parę razy się uśmiechnęłam. Był nawet moment, ze wątek mnie zainteresował i chciałam poznać zakończenie, ale po paru następnych stronach stwierdziłam, że to tak wszystko idzie opornie, jak po błocie, że mnie to męczy i już nie chcę. Książka pójdzie do ludzi, moze ktoś ją bardziej doceni:)

Niestety nie dałam rady dobrnąć do końca. Strasznie mnie irytowali bohaterowie. Zwłaszcza Joanna i Martusia. I to chyba przez nie nie jestem w stanie przebrnąć przez tę książkę, Humor jakiś był, ale też nie oszałamiający nie umywa się do "Nawiedzonego domu", gdzie naprawdę się śmiałam. Tutaj ledwo parę razy się uśmiechnęłam. Był nawet moment, ze wątek mnie zainteresował i...

Pod domem Joanny zostają znalezione zwłoki dziennikarki, która chciała przeprowadzić wywiad z pisarką. Sprawa wydaje się o tyle skomplikowana, że na śmierci kobiety zależało wielu osobom. Żeby było jeszcze dziwniej, po krótkim czasie na miejscu zbrodni pojawia się denatka we własnej osobie…
Porąbana fabuła, nietuzinkowi bohaterowie, intryga świetna. Chmielewska rules!

Pod domem Joanny zostają znalezione zwłoki dziennikarki, która chciała przeprowadzić wywiad z pisarką. Sprawa wydaje się o tyle skomplikowana, że na śmierci kobiety zależało wielu osobom. Żeby było jeszcze dziwniej, po krótkim czasie na miejscu zbrodni pojawia się denatka we własnej osobie…
Porąbana fabuła, nietuzinkowi bohaterowie, intryga świetna. Chmielewska rules!

Lekka z humorem. Świetnie sie czyta

Lekka z humorem. Świetnie sie czyta

Lekka, humorystyczna, zwyczajnie śmieszna, ale wątek kryminalny jest tylko pretekstem do całego wesołego rozgardiaszu.

Lekka, humorystyczna, zwyczajnie śmieszna, ale wątek kryminalny jest tylko pretekstem do całego wesołego rozgardiaszu.

Stracony czas. Od początku wiadomo co się stanie na końcu książki. Męczyłam się przy czytaniu.

Stracony czas. Od początku wiadomo co się stanie na końcu książki. Męczyłam się przy czytaniu.

Powrót po laaatach do Chmielewskiej jest trudny - większość historii to kalka pierwszych książek. Dialogi chaotyczne, lanie wody by zapełnić strony.
Na marginesie,kaliber 45. (11,43mm) to NIE Luger!!! Luger, lub inaczej Parabellum / Para ma 9mm

Powrót po laaatach do Chmielewskiej jest trudny - większość historii to kalka pierwszych książek. Dialogi chaotyczne, lanie wody by zapełnić strony.
Na marginesie,kaliber 45. (11,43mm) to NIE Luger!!! Luger, lub inaczej Parabellum / Para ma 9mm

Zabawna, pomysłowa, z dużą dawką humoru, wciągająca i bardzo „Chmielewska”. Lubię jej książki. Są takie „swojskie”. Nie ma w jej książkach psychopatów, degeneratów, wariatów – czasami tylko są zwyczajnie głupi ludzie. Wszystko takie naturalne, ale dzieje się i zaskakuje.
Pod domem Joanny znaleziono martwą kobietę. Wszystko wskazuje na to, że to dziennikarka Barbara Borkowska. Śledczy odkrywają, że Barbara Borkowska jest niesamowicie kontrowersyjną osobą, zachowującą się raz tak, raz inaczej – w zależności, powiedzmy, od pory dnia. Dalej nie zdradzę. Temat wciąga, intryga jest przednia.
Ewa Abart jak zwykle świetnie czyta.

Zabawna, pomysłowa, z dużą dawką humoru, wciągająca i bardzo „Chmielewska”. Lubię jej książki. Są takie „swojskie”. Nie ma w jej książkach psychopatów, degeneratów, wariatów – czasami tylko są zwyczajnie głupi ludzie. Wszystko takie naturalne, ale dzieje się i zaskakuje.
Pod domem Joanny znaleziono martwą kobietę. Wszystko wskazuje na to, że to dziennikarka Barbara...

Moim zdaniem jest to zupełnie udana książka autorstwa Joanny Chmielewskiej- twórczyni nurtu ,,kryminał z przymrużeniem oka".
Głowna bohaterka, Joanna, oraz jej przyjaciółka, Marta, odnajdują pod domem zwłoki dziennikarki Barbary Borkowskiej- tak wynika z dowodu osobistego denatki i jej legitymacji. Kobieta wprosiła się na siłę na wywiad do Joanny. Została zastrzelona z bliskiej odległości. Pies tropiący ,,daje alibi" Joannie. Policja wszczyna śledztwo, w wyniku którego okazuje się, że owa denatka ... żyje i ma się dobrze. Kim więc jest zabita kobieta, jaki jest jej związek z Barbarą?
Należy nastawić się na przeskoki w narracji, gdyż jednocześnie dziennikarka, a wcześniej pani prokurator, ta prawdziwa Barbara Borkowska w retrospekcyjnych fragmentach opisuje okoliczności utraty pracy w prokuraturze, rozwodu z mężem, tysiącznych kłopotów zafundowanych przez fałszywą Barbarę- sobowtóra. Śledztwo prowadzi nie tylko policja. W akcję włącza się, a jakże, uparta i wścibska Joanna, działająca poprzez ,,swoje kanały" i dorzucająca swoje kamyczki w dochodzeniu. Intryga jest łatwa do prześwietlenia, można się dość szybko domyśleć, kto jest mordercą, ale mimo to zachęcam do lektury, okraszonej niezawodnym poczuciem humoru autorki.

Moim zdaniem jest to zupełnie udana książka autorstwa Joanny Chmielewskiej- twórczyni nurtu ,,kryminał z przymrużeniem oka".
Głowna bohaterka, Joanna, oraz jej przyjaciółka, Marta, odnajdują pod domem zwłoki dziennikarki Barbary Borkowskiej- tak wynika z dowodu osobistego denatki i jej legitymacji. Kobieta wprosiła się na siłę na wywiad do Joanny. Została zastrzelona z...

To chyba taka cecha szczególna Chmielewskiej, ale jak dla mnie to trochę za dużo postaci, podwójnych nazwisk i ... zamieszania.

To chyba taka cecha szczególna Chmielewskiej, ale jak dla mnie to trochę za dużo postaci, podwójnych nazwisk i ... zamieszania.

Mój powrót po wielu latach do Chmielewskiej. Kiedyś lubiłem jej książki, a Lesia wręcz ubóstwiałam, byłem zatem ciekaw jak teraz zareaguje na jej twórczość. Cóż, nie był to powrót udany. Książkę dość lekko się czyta, ale nie powaliła mnie ani fabułą, ani humorem, ani językiem. Co więcej drażniło mnie i zachowanie bohaterów, i takie mające być na siłę śmieszne dialogi. Do tego wszystko przewidywalne od samego początku. Chyba to jedna ze słabszych pozycji Autorki.

Mój powrót po wielu latach do Chmielewskiej. Kiedyś lubiłem jej książki, a Lesia wręcz ubóstwiałam, byłem zatem ciekaw jak teraz zareaguje na jej twórczość. Cóż, nie był to powrót udany. Książkę dość lekko się czyta, ale nie powaliła mnie ani fabułą, ani humorem, ani językiem. Co więcej drażniło mnie i zachowanie bohaterów, i takie mające być na siłę śmieszne dialogi. Do...