Można wiele powiedzieć o tej książce, dobrego i złego, lecz nie można odebrać Herbertowi tego, że naprawdę stworzył niesamowity świat, od podstaw po drobiazgi, świetnie wykreowane postaci, którym tak naprawdę nic nie brakuje i mimo, że nie jest to najlepsza powieść jaką czytałam, to zbiera ona moje pokłony, bo po prostu jest genialna w samym swoim istnieniu. Z pewnością sięgnę po kolejne części.

Sięgnęłam po nią zaraz po obejrzeniu dwóch ekranizacji filmowych i też jestem pod niemałym wrażeniem, jak dobrze scenariusze zostały napisane.

Można wiele powiedzieć o tej książce, dobrego i złego, lecz nie można odebrać Herbertowi tego, że naprawdę stworzył niesamowity świat, od podstaw po drobiazgi, świetnie wykreowane postaci, którym tak naprawdę nic nie brakuje i mimo, że nie jest to najlepsza powieść jaką czytałam, to zbiera ona moje pokłony, bo po prostu jest genialna w samym swoim istnieniu. Z pewnością...

Książka swoją grubością mogłaby odrzucić niejednego czytelnika. Ale jest to niewątpliwie rozmiar uzasadniony, bo jest to książka pełna nie jednowymiarowych bohaterów, ciekawie przedstawionego świata, oraz wydarzeń i intryg na miarę książki za jaką jest ona przez wielu uważana - arcydzieła literatury science-fiction.

Biorąc pod uwagę niedawną premierę drugiej części filmowej "Diuny" musiałem w końcu sięgnąć po tę książkę. Nie zawiodłem się. Wciągnęła mnie od początku do końca. Nie miałem poczucia (czasami zarzucanych przez innych) dłużyzn. Jak tylko skończę inne rozgrzebane tytuły to czym prędzej sięgnę po tom drugi, bo zdecydowanie mam ochotę wsiąknąć w wykreowany przez Herberta świat jeszcze głębiej.

Gorąco polecam wszystkim fanom fantastyki i science-fiction. Wydaje się, że jest to lektura obowiązkowa! Sięgnij i nie daj się pochłonąć Arrakis :)

Książka swoją grubością mogłaby odrzucić niejednego czytelnika. Ale jest to niewątpliwie rozmiar uzasadniony, bo jest to książka pełna nie jednowymiarowych bohaterów, ciekawie przedstawionego świata, oraz wydarzeń i intryg na miarę książki za jaką jest ona przez wielu uważana - arcydzieła literatury science-fiction.

Biorąc pod uwagę niedawną premierę drugiej części...

Konkret książka.

Konkret książka.

Zacznę od tego że w końcu znalazłem coś co mogę określić mianem powieści kompletnej. "Diuna" bezpretensjonalnie wskakuje na pierwsze miejsce przeczytanych przeze mnie książek. Niesamowicie angażująca historia, świetni bohaterowie a z nimi na czele Paul Atryda który jest według mnie mistrzowsko wykreowaną postacią. Ciekawe wywody postaci, w końcu sporo części tej książki dzieje się w umysłach naszych bohaterów. Motyw religijny to coś co UWIELBIAM. Wiele nawiązań do Islamu. Ostatnie rozdziały książki wbijają w fotel. Niech żyje Paul Muad'dib!

Zacznę od tego że w końcu znalazłem coś co mogę określić mianem powieści kompletnej. "Diuna" bezpretensjonalnie wskakuje na pierwsze miejsce przeczytanych przeze mnie książek. Niesamowicie angażująca historia, świetni bohaterowie a z nimi na czele Paul Atryda który jest według mnie mistrzowsko wykreowaną postacią. Ciekawe wywody postaci, w końcu sporo części tej książki...

Światotwórstwo imponujące, kilka scen świetnie napisanych i wciągających, ale jednak głównie mnie ta książka nudziła. Nie moje klimaty, choć cieszę się, że zapoznałam się z tym dziełem.

Światotwórstwo imponujące, kilka scen świetnie napisanych i wciągających, ale jednak głównie mnie ta książka nudziła. Nie moje klimaty, choć cieszę się, że zapoznałam się z tym dziełem.

Czy Waszym zdaniem książka zawsze jest lepsza niż film lub serial nakręcony na jej motywach?

Niby wydaje się, że odpowiedź na to pytanie może być tylko jedna, jednak na własnym przykładzie mogę powiedzieć, że czasami jest zupełnie odwrotnie. Pierwszym filmem, który w mojej ocenie wypadł lepiej niż książka, jest "Gwiezdny Pył". I chociaż długo myślałam, że pozostanie sam na placu boju, przedwczoraj dołączyła do niego "Diuna".

Po książkę Franka Herberta, która jest określania mianem arcydzieła literatury science fiction, miałam sięgnąć już jakiś czas temu, ale do tej pory jakoś się nie złożyło. Dlatego, kiedy została wybrana do dyskusji w ramach akcji #czytaniezwiedzmami, wreszcie znalazłam dla niej czas. I nawet ucieszyłam się, że w końcu będę mogła również obejrzeć film, bo jeżeli jestem świadoma tego, że jest on nakręcony na motywach powieści, wolę najpierw przeczytać książkę.

Dlatego bez zbędnej zwłoki zabrałam się za czytanie i...


...i tu właśnie zaczęły się schody.

Pomimo moich najszczerszych chęci porzuciłam książkę po 172 stronach.

Zamiast radości z czytania i ekscytacji z odkrywania Arrakis i poznawania losów Paula Atrydy dopadło mnie okropne znużenie. W zasadzie bezcelowe patrzenie przez okno było bardziej interesujące niż to, co działo się na kartach książki... Czytając, miałam nieodparte wrażenie, jakby znajdowała się w jakiejś spowalniającej bańce, albo co najmniej odbywała podróż na grzbiecie ślimaka. Nie wiem, czy była to bardziej kwestia języka, jakim jest napisana ta książka, czy faktem, że jest przegadana — trudno stwierdzić. Pewne jest to, że nie mam zamiaru już nigdy do niej wrócić.

Po mniej więcej 50 stronach chciałam jeszcze dać jej szansę i przerzuciłam się na audiobooka, ale nawet przyjemny głos pana lektora, który wtórował mi podczas śledzenia tekstu na czytniku, nie był w stanie zainteresować mnie na tyle, żebym zdecydowała się dokończyć lekturę.

Jednak mimo tego podjęłam decyzję o obejrzeniu pierwszej części filmu. Muszę przyznać, że w tym przypadku bawiłam się świetnie i z pewnością chętnie zobaczę kontynuację, kiedy tylko pojawi się w HBO.

A jakie są Wasze doświadczenia z "Diuną"? Jesteście team książka, czy może team film? A może w ogóle nie jesteście nią zainteresowani? Koniecznie dajcie znać w komentarzach! A jeżeli macie ochotę dołączyć do szerszej dyskusji na jej temat. Serdecznie zapraszam Was do wzięcia udziału w naszej akcji @czytaniezwiedzmami. Dyskusja na temat "Diuny" startuje dzisiaj o 18!

Czy Waszym zdaniem książka zawsze jest lepsza niż film lub serial nakręcony na jej motywach?

Niby wydaje się, że odpowiedź na to pytanie może być tylko jedna, jednak na własnym przykładzie mogę powiedzieć, że czasami jest zupełnie odwrotnie. Pierwszym filmem, który w mojej ocenie wypadł lepiej niż książka, jest "Gwiezdny Pył". I chociaż długo myślałam, że pozostanie sam na...

+Lady Jessika (dobrze napisana postać kobieca miażdży dzisiejsze woke popkulturę, a to było w latach 50-60 XX wieku, kiedy książka była wydawana)
+Arrakis/Diuna setting na pustyni
- wizje i przejścia między nimi a światem przedstawionym
-momentami przegadana
-słabo się zestarzała, a nagrody otrzymała chyba z braku konkurencji
Ważne są zapiski Irulany
Na pewno 3 filmy na podstawie tego pierwszego tomu obejrzę.

+Lady Jessika (dobrze napisana postać kobieca miażdży dzisiejsze woke popkulturę, a to było w latach 50-60 XX wieku, kiedy książka była wydawana)
+Arrakis/Diuna setting na pustyni
- wizje i przejścia między nimi a światem przedstawionym
-momentami przegadana
-słabo się zestarzała, a nagrody otrzymała chyba z braku konkurencji
Ważne są zapiski Irulany
Na pewno 3 filmy na...

Trudno się oderwać od tego świata, tak sugestywnie został wymyślony. Czasem mniej się dzieje w samej fabule, a nieskończenie więcej pomiędzy ludźmi -piękne.

Trudno się oderwać od tego świata, tak sugestywnie został wymyślony. Czasem mniej się dzieje w samej fabule, a nieskończenie więcej pomiędzy ludźmi -piękne.

Rewelacja. Ogrom świata zbudowanego w Diunie powala. Książkę pomimo wielkości czyta się bardzo szybko. Polecam

Rewelacja. Ogrom świata zbudowanego w Diunie powala. Książkę pomimo wielkości czyta się bardzo szybko. Polecam

Nie celowałam specjalnie, żeby przeczytać Diunę teraz, gdy na powrót dużo się o niej mówi (z uwagi na film),ale tak wyszło. Od dawna chciałam już poznać to dzieło i cieszę się, że się nie zawiodłam.

Ogólnie przeczytałam 4 części, z 6 napisanych przez Herberta - nie będę o każdej pisać osobno. Każda była na swój sposób ciekawa, ale najprzyjemniej czytało się dwa pierwsze tomy, które w jakimś sensie, można powiedzieć, że tworzą zamkniętą całość (odchodzi jedno pokolenie, przychodzi następne, czasy się zmieniają, problemy pozostają...). To jest informacja dla osób, które mają obawy przed zabieraniem się za tak długie cykle. Nie musicie od razu nastawiać się na czytanie całości - przeczytanie na początek dwóch pierwszych tomów też da Wam sporo satysfakcji a z takim nastawieniem łatwiej się jest zabrać do lektury. Można je potraktować jak zamknięcie pewnego etapu tej historii. Można oczywiście przeczytać też tylko tom pierwszy, ale moim zdaniem naprawdę warto doczytać jeszcze kolejny, żeby sensownie zamknąć pewne wątki.

Ogólnie Diuna bardzo mi się podobała i zgadzam się z tym, że jest bardzo bogatą książką (porusza szereg różnych tematów: ekologia, polityka, religia, filozofia) – nie sposób omówić ją w skrócie.

Tomy 1 i 2 oprócz ciekawych przemyśleń o świecie, naturze człowieka itp. mają też sporo akcji, intrygi, więc czyta się je stosunkowo szybko. Tom 3 i 4 mają w sobie mniej akcji a więcej przemyśleń, więc ich odbiór jest już nieco inny. To na ile wam się spodobają, zależy co wolicie i czego szukacie w tych książkach.

Są to zasłużenie doceniane książki. Takie do których, myślę, można wracać po jakimś czasie z nowymi refleksjami.

Nie celowałam specjalnie, żeby przeczytać Diunę teraz, gdy na powrót dużo się o niej mówi (z uwagi na film),ale tak wyszło. Od dawna chciałam już poznać to dzieło i cieszę się, że się nie zawiodłam.

Ogólnie przeczytałam 4 części, z 6 napisanych przez Herberta - nie będę o każdej pisać osobno. Każda była na swój sposób ciekawa, ale najprzyjemniej czytało się dwa pierwsze...